Η Έφη Χαλιορή παρουσιάζει αυτήν την περίοδο τη δεύτερη ατομική της έκθεση, στην οποία, σε μια προσπάθεια να νικήσει το φόβο της για το σκοτάδι, ξεκίνησε μια φωτογραφική περιπλάνηση, η οποία διήρκεσε περίπου ενάμισι χρόνο, μέσα σε δάση και άλση, κατά τη διάρκεια της νύχτας. Το αποτέλεσμα αυτής της αναζήτησης είναι ένα ευρύτερο σώμα εικόνων, στις οποίες κυριαρχεί το έντονο φως πάνω στα δέντρα, κλαδιά και βράχια που ξεπροβάλλουν επιθετικά μπροστά στον θεατή. Ζητήσαμε από την φωτογράφο να μας μιλήσει για τη νέα της δουλειά...

Η επαγγελματική μου πορεία… στην ουσία ξεκινάει επίσημα το 2008 όταν αρχίζω πλέον να εργάζομαι ως επαγγελματίας φωτογράφος. Μετά τις σπουδές μου στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και Marketing στο Αμερικάνικο Κολλέγιο αποφάσισα ότι έπρεπε να μπω πιο βαθιά στον χώρο της φωτογραφίας. Ξεκίνησα έτσι να σπουδάζω με τον Πλάτωνα Ριβέλλη στον Φωτογραφικό Κύκλο και συνέχισα παρακολουθώντας σεμινάρια και workshops από πολύ καταξιωμένους καλλιτέχνες του χώρου, όπως οι Michael Ackerman, Antoine Dagata, Anders Petersen, Simon Norfolk, Oliver Chanarin-Adam Broomberg, Arno Gisinger, Παύλος Φυσάκης και άλλοι. Έκτοτε, έργα μου έχουν εκτεθεί στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, στο μουσείο Μπενάκη, στην γκαλερί CAN Christina Androulidaki, στην γκαλερί Ζουμπουλάκη, στην γκαλερί Μορφές στο πλαίσιο του Med Photo Festival, στο Salon D’ Automne στο Παρίσι, την Κύπρο, κ.α.

Η έκθεση "Into the dark"... είναι το αποτέλεσμα μίας φωτογραφικής περιπλάνησης, η οποία διήρκεσε περίπου 1,5 χρόνο μέσα σε δάση και άλση της Αττικής κατά τη διάρκεια της νύχτας. Σε μία προσπάθεια να ξεπεράσω τον φόβο μου για το σκοτάδι ξεκινάω να φωτογραφίζω συστηματικά νυχτερινά τοπία. Στη σειρά αυτή κυριαρχεί το μαύρο χρώμα αλλά και το έντονο φως του φλας που αντανακλά πάνω σε δέντρα, κλαδιά και βράχια.

Η αφαίρεση… είναι η βάση της δουλειάς, καθώς και η ποιότητα μέσα από την οποία η τέχνη μας καλεί να έρθουμε αντιμέτωποι με ιδέες αντί για γεγονότα.

Η φωτογραφία... είναι μια μορφή τέχνης «που έχει τη δυνατότητα να κατακλύζεται από αποχρώσεις και μερικές φορές ακόμη και από την απόλυτη ασάφεια των 'Μεγάλων Ζωγράφων”», όπως έχει πει ο κριτικός τέχνης Barry Schwabsky για τη Γερμανίδα φωτογράφο Rut Blees Luxemburg, που επίσης φωτογράφιζε τη νύχτα.

Πρόσωπα ή τοπία; Και στα δύο η κάμερα επιτρέπει έναν μετασχηματισμό. Κάτι άλλο από αυτό που βλέπουμε στην καθημερινή μας εμπειρία … Κάτι που υπάρχει, αλλά ίσως το αισθανόμαστε καλύτερα από ό,τι μπορούμε να το δούμε.

Στο μέλλον… εύχομαι η φωτογραφία να είναι ένα μέσο που θα βλέπουμε όλο και πιο συχνά να μπαίνει σε σπίτια και συλλογές, όπως συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Αμερική.

Επόμενο βήμα… είναι η σειρά που δουλεύω αυτή τη στιγμή σε λατομεία και η οποία ξεκίνησε σαν commission από το Ξενοδοχείο Grand Hyatt στην Αθήνα.

Σε δέκα χρόνια θα ήθελα…να δω την ελληνική φωτογραφία να είναι αναγνωρισμένη διεθνώς. 

Αγαπημένοι φωτογράφοι… Hiroshi Sugimoto,Taryn Simon,Todd Hido 

Οι άνθρωποι που θαυμάζω… είναι αυτοί που δεν το βάζουν κάτω. 

Ένα μεγάλο μου όνειρο… να δω τη δουλειά μου στο MOMA της Νέας Υόρκης.

Info: CAN Christina Androulidaki gallery, Παναγιώτου Αναγνωστοπούλου 42, Διάρκεια έκθεσης: έως τις 13/10