Η Δώρα Αναγνωστοπούλου, παρουσιάστρια του μεσημεριανού δελτίου ειδήσεων του Mega και της εκπομπής «Mega Stories», αποδεικνύει, έπειτα από 20 χρόνια καριέρας, ότι αποτελεί μια σταθερή και «αθόρυβη» αξία της σύγχρονης Δημοσιογραφίας.

Eίναι μια πανέμορφη γυναίκα με πρασινογάλαζα μάτια που σε αφοπλίζουν. Με την εικόνα της κλασικής φινέτσας, αποπνέει δυναμισμό και σιγουριά, στοιχεία που της κληροδότησε το οικογενειακό περιβάλλον, εκεί που υπήρχαν περιορισμοί στις υπερβολικές απαιτήσεις, αλλά με το «μαζί» να κυριαρχεί. Ομαδικό πνεύμα και σεβασμός στον «συμπαίχτη», όπως λέει χαρακτηριστικά. Και όνειρα, αχαλίνωτα. Χωρίς περιορισμούς. Δηλώνει ατίθαση και «γλωσσού», που προσποιείται τη γενναία της παρέας. «Ήταν σαν να έβαζα στον εαυτό μου όρια για να δω αν θα τα σπάσω. Έχω μια έντονη ανάμνηση με την αδελφή μου: οι φίλοι των γονιών μου είχαν δυο αγόρια. Σκαρφαλώναμε σ’ ένα πατάρι και τα αγόρια πηδούσαν από εκεί στο κρεβάτι. Τα έβλεπα κι έτρεμα. Μια μέρα ανέβηκα, με πολλή αυτοπεποίθηση, και κατάφερα να πηδήξω, σαν να το είχα κάνει πολλές φορές».

Με παρόμοιο attitude αποφασίζει να φύγει στην Ιταλία, όπου συλλέγει μοναδικές εμπειρίες, σπουδάζει Δημοσιογραφία, ερωτεύεται τον κινηματογράφο και πολύ πιο ώριμη επιστρέφει στην Ελλάδα. Η Ιταλία, όμως, ήταν ουσιαστικά ο πρώτος έρωτας της εφηβείας της. Γεννήθηκε στα 13 της, στο πλαίσιο ενός προγράμματος ανταλλαγής μαθητών, όταν έμεινε σε μια μικρή πόλη κοντά στην Φότζα. Τότε ήταν που τη λάτρεψε και αποθέωσε μέσα της την αισθητική της, σε κάθε μορφή. Το σχέδιο ήταν ξεκάθαρο στο μυαλό της και το έθεσε σε εφαρμογή. Με το επέστρεψε, ξεκίνησε μαθήματα Ιταλικών και φρόντισε να διατηρήσει όλες τις κοινωνικές επαφές που είχε αναπτύξει ώστε γυρνώντας να βρει ένα εύφορο κλίμα.

Η καριέρα της ξεκινάει ουσιαστικά το 2003 στην ΕΡΤ, όπου δοκιμάζεται σε διάφορα είδη -κυρίως πολιτισμό και ειδησεογραφία σε διάφορες ζώνες του καναλιού-, ενώ το 2009 αποχωρεί από παρουσιάστρια κεντρικού δελτίου ειδήσεων, για να δεχτεί την πρόταση του One. Σήμερα, από το Mega υπηρετεί την αρχική επαγγελματική της επιλογή, την οποία δε θα άλλαζε για τίποτα, ως anchorwoman του μεσημεριανού δελτίου ειδήσεων και παρουσιάστρια της εβδομαδιαίας εκπομπής του σταθμού, «Mega stories». Μια εκπομπή που δεν είναι στουντιακή, αλλά γεννιέται από καθαρό ρεπορτάζ κι έρευνα, τη μεγάλη της λατρεία. Μια ομάδα που καταγράφει ιστορίες ανθρώπων όταν βρίσκονται στη δίνη των γεγονότων, με μαρτυρίες που σε κάθε μια από αυτές όλοι μπορεί να βρούμε κάτι δικό μας, ένα κοινό βίωμα. Με λίγα λόγια, η ίδια με τους συνεργάτες της δίνουν φωνή σ’ εκείνους που δεν έχουν τα μέσα και την πρόσβαση να ορθώσουν δημόσια τον λόγο τους. Χωρίς βεβιασμένη συγκίνηση και περιττούς συναισθηματισμούς. 

Η Δώρα δείχνει να είναι το νέο πρότυπο του επαγγελματία που τιμάει το καινούριο είδος Δημοσιογραφίας που όλοι επιθυμούμε.

Η απόφαση να πας στην Ιταλία για σπουδές ήταν κάτι στο οποίο κατέληξες χωρίς δεύτερες σκέψεις; 

Ένα όνειρο ήταν, που πραγματοποιήθηκε. Ήθελα σαν τρελή να φύγω. Διψούσα για εμπειρίες, φίλους, ταξίδια, ορίζοντες. Προσαρμόστηκα αμέσως, αγάπησα την Ιταλία, έκανα τις σπουδές που ονειρευόμουν στη Δημοσιογραφία και Κοινωνιολογία, σε μια εποχή που η δημοσιογραφία αποτελούσε γοητευτικό επάγγελμα και δε νιώθω ότι με πρόδωσε.

Τι κρατάς ακόμη από εκείνο το κορίτσι;

Το βλέμμα. Ελπίζω να το διατηρώ. Επίσης, έχω σαν φυλαχτό τις δύσκολες στιγμές με τους φίλους μου. Είχαν ωραία ένταση εκείνα τα χρόνια.

Έχεις δηλώσει πως θεωρείς την Oriana Fallaci πρότυπό σου. Ποια στοιχεία ξεχωρίζεις σε μια προσωπικότητα και ποιες γυναίκες έχεις ως φωτεινούς φάρους; 

Ο πρώτος φωτεινός μου φάρος ήταν η μαμά μου. Ήταν πάντα εκεί. Είναι συγκινητικό όταν το σκέφτομαι και θα ήθελα πολύ τ’ αγόρια μου να με νιώθουν εκεί, ακόμη κι όταν δεν είμαι παρούσα. Τη Φαλάτσι την αγάπησα για το θάρρος της, τη γενναιότητα και την ευαισθησία της. Νομίζω τα βιβλία της με όρισαν σε μια τρυφερή ηλικία, όπως και άλλα, βέβαια. Αλλά η Φαλάτσι δεν ήταν μια μυθιστορηματική ηρωίδα. Ήταν συγγραφέας και πολεμική ανταποκρίτρια και αγωνιζόταν για τις ιδέες της με γενναιότητα.

Κεφάλαιο «τηλεόραση». Η εμπειρία σου στο κρατικό κανάλι πόσο πολύτιμη ήταν και με ποιον τρόπο;

Ακούγεται εντελώς κλισέ για την ΕΡΤ, ας το πω κι εγώ: «Μεγάλο σχολείο»! Το μεγαλύτερο media group της χώρας, τεράστιες δυνατότητες. Ποιοτικές δουλειές, χωρίς κιτρινισμούς. Επιτελεί έργο στον πολιτισμό.

Στην ΕΡΤ ξεκίνησες με κινηματογραφική εκπομπή. Πώς μυήθηκες στη μαγεία της Μεγάλης Οθόνης και πώς αυτό μετουσιώνεται στη ζωή ή τη δουλειά σου;

Λατρεύω το σινεμά. Είδα μικρή ταινίες που με μάγεψαν. Μπέργκμαν κυρίως. Αυτό που είμαστε το κουβαλάμε παντού. Το σινεμά έχει ορίσει τη σκέψη και το συναίσθημά μου.

Τι είναι πιο απαιτητικό για σένα; 

Το «Mega Stories» ή το δελτίο και πού βρίσκεις περισσότερο τη Δώρα; Αυτή είναι πολύ δύσκολη ερώτηση. Γιατί μου αρέσει η δράση, ο δρόμος, το άγνωστο. Το «Mega Stories» είναι μια εκπομπή που ήθελα χρόνια να κάνω. Ο κορωνοϊός μάς έχει δυσκολέψει, αλλά οι ιστορίες που ανακαλύπτουμε αφήνουν ένα αποτύπωμα. Το δελτίο είναι αγάπη σταθερή. Πάντως, αγαπώ τη δημοσιογραφία, γιατί πιστεύω ότι μόνο αυτή μπορεί να ελέγξει την εξουσία. Ικανοποίηση ηθική παίρνω και από τα δύο.

Η εκπομπή ασχολείται με θέματα που αφορούν στον άνθρωπο. Τι υπάρχει πίσω από το υπέροχο αποτέλεσμα που βλέπουμε; 

Μια υπέροχη ομάδα. Μικρή, αλλά δινόμαστε πολύ σε αυτό που κάνουμε. Σκηνοθεσία, έρευνα, παραγωγή, μοντάζ. Όλοι. Μιλάμε πολύ, τσακωνόμαστε, έχουμε άγχος -μόνο το δημιουργικό- και καταλήγουμε στο αποτέλεσμα που βλέπετε. Σε διαβεβαιώνω ότι θα σας αρέσει ακόμη περισσότερο...

Από τις ιστορίες αυτές, υπάρχει κάτι που σ’ έχει συγκλονίσει; 

Το πρώτο επεισόδιο που έγινε στη Θεσσαλονίκη -γουρλίδικη και πολύ αγαπημένη πόλη- με ιστορίες ανθρώπων που πέρασαν τη δοκιμασία του κορωνοϊού, τις αγωνίες, τη λύτρωση. Πρώτη συνέντευξη, ο Σίμος Μεταλλίδης, γιατρός στο ΑΧΕΠΑ και από τις συγκινητικές φιγούρες, που εργάζεται με αυταπάρνηση κι ευθύνη. Οι μαρτυρίες του, συγκλονιστικές. Αυτήν την τηλεόραση αγαπώ. Που έχει αλήθεια, όχι φθήνια. Όχι εκβιασμό στο συναίσθημα.

Ποια είναι η σχέση σου με την Πολιτική; Ασκώντας ένα επάγγελμα που σχετίζεται άρρηκτα μαζί της, θεωρείς ότι μπορεί ακόμη να επηρεάσει κάποια κέντρα αποφάσεων;

Οφείλω να πιστεύω στη δημοσιογραφία, όπως και στην πολιτική. Δεν είμαι μηδενίστρια, ούτε κυνική. Αναζητώ την αλήθεια, το φως, τη δύναμη μέσα από τις ειδήσεις. Δεν πιστεύω στις συνωμοσίες. Περισσότερο με απογοητεύει η ανικανότητα που υπάρχει στην πολιτική, όπως και στη δημοσιογραφία, αλλά αλίμονο αν τσουβαλιάζουμε τα πάντα.

Σύζυγος, μητέρα και γυναίκα καριέρας... Ό,τι ζεις σε προσωπικό κι επαγγελματικό επίπεδο είναι όσα ονειρεύτηκες; 

Δεν είχα όνειρα-φιλοδοξίες. Νομίζω έτρεχα πίσω από «ρόλους», που μ’ έκαναν χαρούμενη σε συγκεκριμένα στάδια της ζωής. Ποτέ με τη συμβατική, όμως, έννοια και μάλλον ποτέ με στόχο.

Σίγουρα, όμως, στοχεύεις στον ρόλο σου ως μητέρας. Με ποιες ποιότητες προσπαθείς να μεγαλώσεις τα αγόρια σου; 

Είμαι τρυφερή. Θέλω να εισπράττουν την αγάπη μου. Ποιότητες ε; Νομίζω ότι θέλω να είναι χρήσιμοι, δίκαιοι, γενναιόδωροι. Να διεκδικούν, να ονειρεύονται, να πεισμώνουν, ν’ αγαπούν πολύ. Ο χρόνος στη δουλειά είναι η αδυναμία μου. Ξέρουν ότι είμαι εκεί, αλλά με θέλουν και ως φυσική παρουσία. Αυτό με ζορίζει. Νομίζω για τη μητρότητα δεν μπορείς ποτέ να πεις «είμαι καλή». Είναι ένας μεγάλος αγώνας.

Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις πως δεν μπορείς να διαχειριστείς κάποιες καταστάσεις;

Είμαι δυνατή και ήρεμη. Ίσως το μόνο συναίσθημα που δεν μπορώ να διαχειριστώ είναι η αδικία. Να αισθάνομαι ότι μου αποδίδονται πράξεις ή συμπεριφορές που απέχουν από τις αξίες μου.

Από πού πηγάζει η αυτοπεποίθηση που αποπνέεις και τι συμβουλή θα έδινες στις γυναίκες που θέλουν να πετύχουν; 

Χαίρομαι που βλέπεις αυτοπεποίθηση σε μένα, γιατί μου έχουν πει ότι δείχνω ανασφαλής. Η αλήθεια είναι ότι πιστεύω πολύ σε μένα, αρκεί να έχω λόγο. Ίσως το γεγονός ότι δε νιώθω την ανάγκη ν’ αποδείξω κάτι σε κανέναν, πέραν του εαυτού μου, να μου δίνει τη δύναμη. Θα πρότεινα στις γυναίκες να προσπαθούν κάθε μέρα να είναι μια βελτιωμένη εκδοχή του εαυτού τους. Για τις ίδιες, πρωτίστως!

Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό που ζούμε... 

Θα ήθελα να επιστρέψουμε σε ό,τι ακριβώς αφήσαμε. Την ξεγνοιασιά της επαφής, χωρίς αποστάσεις. Στρίμωγμα παντού! Η εκδρομή μού λείπει, με την οικογένειά μου...

Κι αν η ζωή μας ήταν ταινία, τι τίτλο θα της έβαζες; 

Μια αιωνιότητα και μια μέρα!

Credits

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΝΙΚΟΛ ΜΠΑΡΤΖΩΚΑ (D - TALES)

STYLING ΑΝΤΡΙΑΝΑ ΛΥΡΟΥ

Κεντρική Φωτογραφία: Καμπαρντίνα Karl Lagerfeld, Intervista

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 2021