Στο επίκεντρο της avant-garde σκηνής, η Gabrielle Chanel κοινωνικοποιούταν σ' έναν κύκλο φίλων που περιλάμβανε μερικούς από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της εποχής της, και του οποίου το έργο και η καλλιτεχνική ευστροφία την ενέπνευσαν συνολικά. Ο χορός εκείνη την εποχή, μάλιστα, γνώρισε μια μεγάλη άνοδο κι εκεί ήταν που η Chanel βρήκε μια «ηχώ» της μόδας, την οποία ήθελε να προσφέρει στις γυναίκες: ένα σώμα απελευθερωμένο, ώστε να κυριαρχήσει τις κινήσεις του, συμβολίζοντας ένα νέο είδος θηλυκότητας. Αυτή η μορφή τέχνης αντικατοπτρίζει το όραμά της για τις γυναίκες, αλλά και τη θηλυκή γοητεία.
Το νέο κεφάλαιο του "Inside CHANEL" ανακαλύπτει τις καλλιτεχνικές συνεργασίες που δημιούργησε η Gabrielle Chanel με αυτήν τη μεγάλη μορφή τέχνης, προσφέροντάς σας μια αναδρομή στις συνδέσεις μεταξύ του σύγχρονου χορού και του στιλ του εμβληματικού οίκου...
Όπως και ο κινηματογράφος που αναδύθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, έτσι και ο χορός άνοιξε καινούριους δρόμους για κίνηση και καλλιτεχνική έκφραση, δείχνοντας στο κοινό την ακαταμάχητη αναζήτηση της ελευθερίας. Η ίδια η Gabrielle, η οποία εκείνη την εποχή όριζε το στιλ της με άνετα και κομψά ρούχα που προορίζονταν να απελευθερώσουν τα γυναικεία σώματα, παρακολούθησε κι εκείνη μαθήματα χορού. «Πάντα να αφαιρείτε! Ποτέ μην προσθέτετε... Δεν υπάρχει άλλη ομορφιά σαν και αυτή που προβάλλει η ελευθερία του σώματος», συνήθιζε να λέει. Η χάρη των χορευτών και οι χορογραφίες τους δεν πρέπει να παρεμποδίζονται από τα κοστούμια, έχοντας ως αντίληψή της πως μια μοντέρνα εμφάνιση πρέπει να είναι απαλλαγμένη από κάθε περιορισμό. Έχοντας τα ίδια συναισθήματα με τη σχεδιάστρια, η διάσημη χορεύτρια Isadora Duncan προέβλεψε ότι: «Η χορεύτρια του μέλλοντος θα ήταν εκείνη, της οποίας το σώμα και η ψυχή είχαν ωριμάσει τόσο αρμονικά μαζί, που η φυσική γλώσσα της ψυχής είχε γίνει η κίνηση του σώματος».
Από το 1913, η Gabrielle Chanel υποστήριζε ολόψυχα το καινοτόμο όραμα μιας πολύπλευρης μορφής τέχνης που συνδυάζει χορό, μουσική, ζωγραφική, σκηνικά και κοστούμια. Σηματοδότησε την αρχή μιας μακροχρόνιας φιλίας με τον κριτικό τέχνης, χορογράφο και δημιουργό των περίφημων ρωσικών μπαλέτων, Diaghilev, που κράτησε μέχρι και τον θάνατό του το 1929 και παρήγαγε πολλές καλλιτεχνικές συνεργασίες.
«Στο μπαλέτο, ο χορός είναι μόνο ένα στοιχείο της παράστασης, και ούτε καν το πιο σημαντικό... η επανάσταση που έχουμε κάνει στο μπαλέτο, έχει να κάνει περισσότερο με τα σετ και τα κοστούμια». Τα λόγια του Serge Diaghilev χρησιμοποιήθηκαν στο άνοιγμα της εκατονταετούς έκθεσης των Ρωσικών Μπαλέτων στην Όπερα του Παρισιού το 2009. Συνοψίζουν τέλεια το πνεύμα της παριζιάνικης πρωτοπορίας και αντανακλούν επίσης την επιθυμία της Chanel να εμπλουτίσει τις πρωτοποριακές προτάσεις της, που απευθύνονταν στις γυναίκες της εποχής. Οι συναντήσεις της, την οδήγησαν τελικά να συνεργαστεί στενά με τους οραματιστές της βιομηχανίας του χορού: Το 1924, η iconic designer μαζί με τους Cocteau και Picasso εργάστηκε για το Train Bleu, ένα show σάτιρας της δεκαετίας του '20.
Τα κοστούμια που σχεδίασε για τους κολυμβητές, τον παίκτη του γκολφ και τον πρωταθλητή του τένις που πρωταγωνιστούσαν στην παράσταση, έμοιαζαν έτοιμα να φορεθούν με σκοπό την πραγματική άθληση. Τα ρούχα της απεικόνιζαν την ακρίβεια του οράματός της για μια μόδα που ελευθερώθηκε από τα δεσμά της και ήρθε σε επαφή με την πραγματική ζωή. Αυτή η ιδέα ενισχύθηκε περαιτέρω, μέσα από τις απίστευτα άνετες μεταξωτές τουνίκ που σχεδιάστηκαν το 1929 για το δεύτερο έργο του Diollilev's, το "Apollo Musagète". Μάλιστα, το 1939 η γνωστή σχεδιάστρια δημιούργησε τα κοστούμια για το περίφημο "Ballets Russes de Monte-Carlo", ενώ ο Dali σχεδίασε αντίστοιχα το σετ.
Συνδυάζοντας τον χορό με τη μόδα, η Gabrielle Chanel ξεπέρασε την κυριολεκτική έννοιά της, με σκοπό να ωφελήσει το γυναικείο σώμα και να το απελευθερώσει μια για πάντα!
Παρακολουθήστε το βίντεο:
Photo Credits: Courtesy of Chanel
