Όταν ο Josh Pickering και ο σύζυγός του, Daniel Heath, αποφάσισαν να φύγουν από τη Νέα Υόρκη για την πατρίδα τους στο Τέξας, ήξεραν ότι η εύρεση του σωστού σπιτιού θα ήταν για εκείνους μια πρόκληση. «Το νέο μας σπίτι έπρεπε να είναι εξίσου όμορφο, αν όχι πιο όμορφο, από το διαμέρισμά μας στη Νέα Υόρκη», λέει ο Pickering, αναφερόμενος στην κατοικία τους στο υπέροχο Μανχάταν. Όταν όμως έπεσε πάνω σε ένα συγκρότημα διαμερισμάτων προς πώληση σε ένα πολυώροφο κτίριο στο Dallas, δεν ήταν ότι τον προσέλκυσε και τόσο η πρόσοψη του κτίσματος ή τα πολυτελή σαλόνια που παρείχε, αλλά οι απροσδόκητοι οικογενειακοί δεσμοί του: Ο παππούς του Heath ήταν αρχιτέκτονας του έργου αυτού που πραγματοποιήθηκε το 1957. «Ήταν μια αναπάντεχη σύνδεση», είπε ο Pickering. Αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με την ικανότητα της μετατροπής ενός υπνοδωματίου σε ένα μέρος όπου θα μπορούσαν να στεγάσουν όσα είχε το ζευγάρι ως όραμα, τους έπεισε τελικά για να αγοράσουν αυτό το μοναδικό διαμέρισμα. 

Ο ίδιος ο designer του διαμερίσματος, ο Pickering, πέρασε τον χρόνο του στη Νέα Υόρκη δουλεύοντας με τη μοναδική Bunny Williams. Εκεί έμαθε την τεχνογνωσία, το επίπεδο γούστου και τη σχέση του με μια πιο παραδοσιακή αισθητική. Ταυτόχρονα, ο Heath, ως αρχιτέκτονας, ίδρυσε τη δική του εταιρία, Heath House. Όλα αυτά τα βιώματα λοιπόν τους βοήθησαν να μετατρέψουν εύκολα και γρήγορα αυτό το σπίτι καθιστώντας το ως το προσωπικό τους «καταφύγιο».

Το χρονοδιάγραμμα της κατασκευής αποδείχθηκε τυχαίο, καθώς ο Pickering και ο Heath μπήκαν και οι δύο στην αρχιτεκτονική «σκηνή» του Dallas με τουλάχιστον ένα project στο ενεργητικό τους: το δικό τους σπίτι. Έτσι, αποφάσισαν να αξιοποιήσουν τον χρόνο, τη δημιουργικότητα και την εντυπωσιακή τους σειρά από αντίκες. «Έπρεπε να είναι μια βιτρίνα», λέει ο Pickering, «και των προτιμήσεων που έχει ο καθένας από εμάς αλλά και του έργου που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε». Ουσιαστικά ήθελαν να φέρουν σε αυτό το διαμέρισμα έναν νεοϋορκέζικο αέρα και το κατάφεραν.

Όταν προχώρησαν στους εσωτερικούς χώρους, το υπερμέγεθες σαλόνι ήταν μια πρόκληση για αυτούς: «Ήταν τόσο μεγάλο που δυσκολεύτηκα να βρω πώς να το εξοπλίσω με έπιπλα και διακοσμητικά αντικείμενα», θυμάται ο Pickering. Έτσι προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια συμμετρία και τακτοποίησαν τους χώρους μεταξύ τους -έριξαν την οροφή και στις δύο πλευρές του καθιστικού για να δημιουργήσουν έναν φυσικό χώρο εισόδου κι ένα corner όπου θα μπορούσα να φιλοξενήσουν δείπνα με φίλους- και να επιτρέψουν τη δημιουργία ενός πλαισίου από σοβά.

Εγκατέστησαν επίσης ένα τζάκι σε χαμηλότερο ύψος για να προκύψει μια cozy ατμόσφαιρα στο διαμέρισμα. Ακόμη, ένα δωμάτιο λίγο μακριά από την κουζίνα ήταν βαμμένο σε ένα δροσερό μπλε χρώμα κι έγινε μια βιβλιοθήκη-γραφείο. Οι τοίχοι μιας άλλης στενής εισόδου ήταν επικαλυμμένοι με ένα luxurious γκρι βελούδο -μια προσπάθεια του Pickering να δώσει μια αριστοκρατική νότα στο σπίτι. 

Το ταλέντο του Pickering φαίνεται περισσότερο ως προς την επιμέλεια των έργων τέχνης και της επίπλωσης, μια δεξιότητα που αναμφίβολα απέκτησε από το πρώην αφεντικό του. Θα βρείτε ένα custom-made coffee table με μάρμαρο Calacatta δίπλα στις πολυθρόνες "Bunny", ένα ζευγάρι ρωσικών νεοκλασικών λευκών καρεκλών από μαόνι, που χρονολογούνται γύρω στο 1830 και πολλά άλλα έπιπλα-αντίκες. Αν και η συμμετρία ήταν στην κορυφή των απαιτήσεών τους, η προσέγγιση του σχεδιαστή ως προς αυτό ήταν σχετική. «Πρέπει να πετάξεις πράγματα προσθέτοντας άλλα ενδιαφέροντα κομμάτια», συμβουλεύει. 

Δείτε στη gallery περισσότερες φωτογραφίες του διαμερίσματος. 

Πηγή: Architectural Digest