«Δεν είχα ιδέα ότι είχα μια μαξιμαλιστική αισθητική μέχρι που άρχισα να διακοσμώ αυτό το σπίτι», λέει η ιδιοκτήτρια αυτής της κατοικίας στο δυτικό Λονδίνο, Sasha Sarokin. «Θα προέβλεπα για τον εαυτό μου ένα μινιμαλιστικό ιαπωνικό στιλ. Πραγματικά δεν είχα ιδέα. Αλλά όταν έψαχνα σε βιβλία με ιστορικούς εσωτερικούς χώρους και άλλες αναφορές, αυτό ήταν που με τράβηξε».

Η Sasha μετακόμισε στο σπίτι, μαζί με τον σύζυγό της, Nikolai, και τις δύο μικρές κόρες τους, πριν από τρία χρόνια. Χτισμένο τη δεκαετία του 1920, σχεδιάστηκε για να ταιριάζει με τα βικτοριανά σπίτια στον υπόλοιπο δρόμο. «Ήμασταν λίγο πριν τη γέννηση του δεύτερου παιδιού μας», εξηγεί η Sasha. «Θέλαμε να τους δώσουμε χώρο για να τρέχουν χωρίς πολλούς ορόφους και σκάλες». Από άποψη εσωτερικών χώρων, ήταν ένας λευκός καμβάς. «Μας άρεσαν τα θεμέλια του χώρου, αλλά ήταν μόνο γκρίζα πατώματα, γκρίζοι τοίχοι, γκρίζα χαλιά. Θέλαμε να το επαναφέρουμε». Καθώς αυτή ήταν η πρώτη φορά που ξεκινούσε ένα μεγάλο έργο, ζήτησε βοήθεια και συμβουλές από τη Lucy Mayers, μια φίλη της οικογένειας που τυχαίνει επίσης να είναι διακοσμήτρια στο Sibyl Colefax & John Fowler.

Παρόλο που η διαρρύθμιση του σπιτιού λειτουργούσε γενικά καλά για την οικογένεια, η μία σημαντική σύσταση της Lucy ήταν να γκρεμιστεί ένα μικρό υπνοδωμάτιο και να αναδιαμορφωθεί ο επάνω όροφος, έτσι ώστε το κύριο υπνοδωμάτιο να γίνει μια γενναιόδωρη σουίτα στο μπροστινό μέρος του σπιτιού με ένα βεστιάριο, ενώ οι μικρές απέκτησαν ένα μεγάλο (και μαγευτικό) υπνοδωμάτιο με δύο μονά κρεβάτια στο πίσω μέρος. 

Η καριέρα της Sasha έχει περάσει στον χώρο της μόδας, ένας κόσμος που έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη διακόσμηση του σπιτιού. Πρώην συνεργάτης του Net-a-Porter, τώρα ξεκινάει μια επιχείρηση βιώσιμης ένδυσης, την Cloth.Work, εμπνευσμένη από το πάθος της για το vintage και από ένα μεταπτυχιακό του Cambridge στην ηγεσία της βιωσιμότητας. «Οι σχεδιαστές έχουν πάντα μια αφήγηση για τη συλλογή κάθε σεζόν», λέει, εξηγώντας πώς διαμόρφωσε ένα συνολικό όραμα για τους εσωτερικούς χώρους του σπιτιού. «Πάντα θα αναφέρονται σε διάφορα δυσάρεστα σημεία και στη συνέχεια θα τα πλέκουν μαζί για να σχηματίσουν την αφήγηση. Έτσι έκανα κι εγώ το ίδιο. Το σπίτι μας είναι της δεκαετίας του 1920 κι έχει μερικές υπέροχες λεπτομέρειες της εποχής, αλλά έχει επίσης μια σύγχρονη, καθαρή επέκταση. Φαντάστηκα ότι βρισκόμασταν στη δεκαετία του 1960 και ότι μια γυναίκα είχε κληρονομήσει το σπίτι από τη θεία της, η οποία ήταν μεγάλη συλλέκτρια έργων τέχνης και γέμιζε το σπίτι της με αυτά από το 1920. Έτσι, στις αποφάσεις μου προσπαθούσα να συνδυάσω υλικά που ήταν δημοφιλή τη δεκαετία του '20, όπως το τεράτζο στο μπάνιο, με πολλά μοντέρνα σχέδια του μεσαίου αιώνα».

Η νέα γραμμή εργασίας της Sasha στον τομέα της βιώσιμης μόδας συνδέεται με τη βαθιά αγάπη της για το κυνήγι vintage και παλαιών κομματιών. «Το πάθος μου είναι η υπαίθρια αγορά», λέει η ίδια. «Αυτή που μου αρέσει είναι δύο φορές τον μήνα και είμαι εκεί κάθε φορά, από τις 6.30 το πρωί. Κι επιπλώνω το σπίτι εξ ολοκλήρου από την υπαίθρια αγορά. Η πραγματική μου υπερηφάνεια για το σπίτι είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα σε αυτό που να κοστίζει πάνω από 1.000 λίρες. Έχω μέχρι και πιάτα των 10 λιρών από γαλλικά κεραμικά στούντιο που δεν μπορείς να βρεις πια. Είναι πολύ σπάνια, ιδιαίτερα κομμάτια. Κατάφερα να δημιουργήσω συνοχή στο ύφος, και ταυτόχρονα να παίξω με διαφορετικές περιόδους κι αισθητικές».

Καθώς η Sasha συνέλεγε όμορφα και ενδιαφέροντα κομμάτια για το σπίτι, η δουλειά της Lucy ήταν να συμβουλεύει για το πώς να τα συνδυάσει όλα μαζί. Μέρος αυτού ήταν να ξέρει πού να επιδείξει αυτοσυγκράτηση. «Συχνά τείνω προς την ιδέα του "more is more"», γελάει η Sasha, «και η Lucy με χαλιναγωγεί. Της έστελνα φωτογραφίες από την υπαίθρια αγορά και μου έλεγε: "Εντάξει, είναι ώρα να σταματήσουμε τώρα". Είχαμε όμως έναν βαθύ αμοιβαίο σεβασμό και ήταν σε θέση να αποτελέσει γέφυρα ανάμεσα στις καλιφορνέζικες αναφορές μου κι ένα πιο βρετανικό στιλ». 

«Το χρώμα δημιουργεί τόση ζεστασιά», λέει η Sasha, «και οι επιλογές ήταν σε κάποιο επίπεδο διαισθητικές. Λατρεύω το κίτρινο και το καφέ, οπότε ήξερα τι ήθελα γενικά, αλλά η συνεργασία με τη Lucy ήταν πολύ χρήσιμη. Για παράδειγμα, ήξερα ότι ήθελα μαύρα καλούπια στο καθιστικό και την τραπεζαρία. Εκείνη μου έστειλε το Du Cane της Paper and Paints, το οποίο είναι ένα το όμορφο πράσινο-μαύρο - με καθοδήγησε στο τέλειο χρώμα». Σε γενικές γραμμές, το σπίτι είναι γεμάτο χρώματα, τα οποία έχουν εξασφαλίσει fun διάστημα και μοντέρνο τόνο.

Ανακαλύψτε στην gallery περισσότερες φωτογραφίες!

Με πληροφορίες από House & Garden | Φωτογραφίες: Boz Gagovski