Ένα σπίτι στη μέση της πόλης της Βαρκελώνης για μια 5μελή ή 6μελή οικογένεια, με απόλυτα ενδιαφέρον design. Μια κατοικία σε μια περιοχή αστικής πυκνότητας και σε ένα οικόπεδο που, παρόλο που είναι αρκετά φαρδύ και μεγάλο, αναπόφευκτα περιβάλλεται από άλλα κτίρια και με όλη την πίεση μιας μεγαλούπολης. Από το υφιστάμενο κτίριο παρέμεινε η πρόσοψη του δρόμου, η οποία είναι και προστατευόμενη.

Οι κανονισμοί επιτρέπουν την κατασκευή ενός ισογείου και δύο ορόφων, με σημαντικό βάθος που ανταποκρίνεται απόλυτα στις ανάγκες των ιδιοκτητών, αλλά ταυτόχρονα αυτή η συνθήκη υποδηλώνει ότι θα μπορούσε να είναι ένα σπίτι με εσωτερικό χώρο που είναι υπερβολικά σκοτεινό και κακό ως προς τον αερισμό του.

Το έργο ξεκινά με την πρόκληση του να χαρακτηρίσει το κέντρο, την καρδιά του σπιτιού, να του δώσει προτεραιότητα και να το μετατρέψει στο καλύτερο μέρος στο σπίτι. Είναι ένα ευρύ οικόπεδο που επιτρέπει τη δυνατότητα ανάκτησης παραδοσιακών τυπολογιών εσωτερικού αίθριου, όπου το κέντρο του σπιτιού γίνεται ο καλύτερος χώρος του, ο πιο αντιπροσωπευτικός και αυτός που έμμεσα χαρακτηρίζει τους υπόλοιπους χώρους που το περιβάλλουν.

Η μετατροπή του κέντρου σε χώρο πολύ πιο συνδεδεμένο με το εξωτερικό, γεμάτο φως και με δυνατότητα ανοίγματος και αερισμού όλης της κατοικίας έγινε προτεραιότητα για την αρχιτεκτονική ομάδα. Πρόκειται για έναν χώρο ενδιάμεσο που -αν και βαθιά αρχιτεκτονικός- επιτρέπει τη φυσική ένταση του κλίματος από την ταράτσα και χωρίζει το σπίτι στη μέση, το αδειάζει, το κάνει πιο ευρύχωρο και το αφήνει να αναπνεύσει. Ένας χώρος που, λόγω των λιγότερο οικιακών συνθηκών ύψους, φωτός και αερισμού, καταφέρνει να μεταφέρει την αίσθηση ότι είσαι έξω. Κάπως έτσι, γίνεται το αόρατο ορατό ολισθαίνοντας το φυσικό φως στο κάτω μέρος του αίθριου ενώ διεγείρουν την ταχύτητα του αερισμού και την έξοδο του θερμού αέρα προς τα πάνω.

Η διάταξη που οργανώνεται γύρω από τον κεντρικό χώρο είναι εκτενής και αρκετά κατακερματισμένη. Προτάθηκε από τους αρχιτέκτονες μια δεύτερη κατηγοριοποίηση που ιεραρχεί έτσι ώστε κάθε όροφος να έχει τέσσερις σημαντικούς χώρους που είναι μεγαλύτεροι και ψηλότεροι και αυτοί να συμπληρώνονται από δευτερεύοντες χώρους μικρότερους σε τετραγωνικά και σαφώς μικρότερου ύψους. Η ιεραρχία μεταξύ των δωματίων χρησιμοποιείται για να απορροφήσει την έντονη ανωμαλία του οικοπέδου και να λύσει όλους τους χώρους με κανονικό και ορθογώνιο τρόπο στα κύρια κομμάτια. 

Τα κύρια κομμάτια διατηρούν την ίδια θέση και διάσταση σε όλους τους ορόφους, ενώ τα συμπληρωματικά κομμάτια ποικίλλουν, προσαρμόζοντας και καταλαμβάνοντας τον ενδιάμεσο και ακανόνιστο χώρο που αφήνεται μεταξύ των κύριων κομματιών. Μεγάλοι δομικοί τοίχοι, πολύ χοντροί και βαρείς, δίνουν στο σπίτι θερμική σταθερότητα. Οι μεγάλοι τοίχοι έχουν χτιστεί με χυτό μπετόν. Οι οροφές των κύριων χώρων είναι πάντα όσο το δυνατόν πιο ψηλές και κατασκευασμένες από ξύλο για να τις διαφοροποιούν όσο το δυνατόν περισσότερο από τους συμπληρωματικούς χώρους, που είναι εξ ολοκλήρου ορυκτοί χώροι ανασκαμμένοι εντός των τοίχων. 

Ο κεντρικός χώρος είναι ο πιο συλλογικός, ο πιο αρχέγονος και ιδιαίτερος στο σπίτι. Είναι ένα αίθριο στο ισόγειο και στον πρώτο όροφο σε συνδυασμό με μια στεγασμένη γυάλινη οροφή πάνω από τον δεύτερο όροφο. Δύο αρχέτυπα με πολύ δυναμική γεωμετρία και διαστάσεις που ταιριάζουν το ένα πάνω στο άλλο μέσω των οποίων οργανώνονται οι διανομές. Το αίθριο είναι ο ψηλότερος χώρος του σπιτιού με τέσσερις κεντρικούς πυλώνες που απελευθερώνουν την τρύπα στην κεντρική αυλή και που οριοθετούν και πλαισιώνουν έναν εικονικό χώρο στη μέση του σπιτιού όπου βρίσκεται το σαλόνι.

Η σοφίτα είναι ένας χώρος με παρόμοια χαρακτηριστικά, με πολύ ύψος και φυσικό φως, αλλά χωρίς την κεντρική θέση του αίθριου. Εκεί, αντί να καταλαμβάνει το κέντρο, περιβάλλει την αυλή. Δίνει σημασία στο φως και τον αερισμό και βρίσκεται περιμετρικά, διευρύνοντας τους χώρους κυκλοφορίας και μοιράζεται με τους γύρω χώρους. Είναι προέκταση των δωματίων, του συλλογικού χώρου των δωματίων. Ένα σπίτι μέσα στην πόλη, το οποίο λόγω των τυπολογικών και εποικοδομητικών χαρακτηριστικών του επανασυνδέεται με παραδοσιακά μεσογειακά χαρακτηριστικά μοντέλα της πόλης της Βαρκελώνης, όπως οι γοτθικές αυλές και οι βιοκλιματικές αξίες και οι αξίες της ευεξίας. Χώροι σχεδιασμένοι να ενσωματώνουν και να εξυψώνουν το φυσικό φως, τη διαστρωμάτωση του αέρα ή τη δύναμη της βαρύτητας. Ένα σπίτι που προσπαθεί να ανακτήσει τις σχέσεις με αυτό που μας περιβάλλει. Ένα αστικό σπίτι που έχει τον τρόπο να μας εμπνέει.

Δείτε στην gallery περισσότερες φωτογραφίες του σπιτιού!

Photographer: Adrià Goula