Μόλις εχθές το απόγευμα τα γαλλικά media ανακοίνωσαν τον θάνατο του σπουδαίου Jean-Paul Belmondo. Ο ηθοποιός έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών, στο σπίτι του στο Παρίσι, ενώ όπως δήλωσε ο δικηγόρος του, Michel Godest, στο Agence France-Presse, «Ήταν πολύ κουρασμένος εδώ και κάποιο καιρό. Πέθανε ήσυχα»

Από τον πιο διάσημο απατεώνα στο «Breathless» (1960) μέχρι έναν καταθλιπτικό, σχεδόν, σύζυγο που αποφασίζει να το σκάσει με την baby sitter των παιδιών του στο «Pierrot le Fou» (1965), ο Belmondo έπαιζε συχνά χαρισματικούς αντιήρωες! Σε αντίθεση με τον πιο μοντέρνο Alain Delon, δεν επιδίωξε ποτέ να καταξιωθεί στο Hollywood, κάνοντας μόνο σε μια αγγλόφωνη ταινία, το «Is Paris Burning?», το 1966. 

Ο Emmanuel Macron έγραψε για εκείνον στο Twitter, «Ο Jean-Paul Belmondo ήταν ένας εθνικός θησαυρός, γεμάτος δυναμικότητα και γέλιο. Στο πρόσωπό του είχαμε όλοι βρει τον εαυτό μας.»

Early Life

Γεννημένος στις 9 Απριλίου 1933, στο Neuilly-sur-Seine, στα δυτικά προάστια του Παρισιού ήταν γιος ενός γλύπτη Αλγερινής καταγωγής. Με προνομιακό οικογενειακό υπόβαθρο, ο ηθοποιός εγκατέλειψε το σχολείο σε ηλικία 14 ετών πριν γίνει ερασιτέχνης πυγμάχος στα τέλη της δεκαετίας του 1940.

Στη συνέχεια, αποφάσισε να σπουδάσει στο Ωδείο του Παρισιού, έπαιζε σε μικρούς ρόλους σε διάφορες ταινίες, ενώ παράλληλα συμμετείχε σε περιοδείες στην Επαρχία πριν κάνει το ντεμπούτο του στη σκηνή του Παρισιού, το 1956. Η πρώτη του ταινία για τον γνωστό σκηνοθέτη του French New Wave, Nouvelle Vague, Godard, ήταν μια μικρού μήκους, "Charlotte et son Jules", το 1960.

Η θλιβερή αίσθηση του βλέμματός του ήταν κάτι που αγάπησε το κοινό του. Δύο από τις πιο γνωστές ταινίες του σκηνοθέτησε ο Philippe de Broca. Στο "Cartouche" (1962), έπαιξε έναν Παριζιάνο κλέφτη του 18ου αιώνα με συμπρωταγωνίστρια την πανέμορφη Claudia Cardinale. Δύο χρόνια αργότερα, το "That Man From Rio" αποτέλεσε μια περιπετειώδη κωμωδία της εποχής, που διαδραματίστηκε στη Βραζιλία και κέρδισε τις εντυπώσεις. 

Dynamic Roles

Ο ρόλος που τον καθιέρωσε ήταν αυτός στο "Breathless", σε σκηνοθεσία Jean-Luc Godard και συμπρωταγωνιστή τον Jean Seberg. Ο Belmondo έπαιξε επίσης έναν κυνικό δάσκαλο που συνελήφθη από Γερμανούς στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου στο "Two Women" (1960) του Vittorio De Sica, για το οποίο μάλιστα η Sophia Loren κέρδισε Oscar καλύτερης ηθοποιού.

O ίδιος αποτέλεσε έναν από τους πιο γνωστούς και θρυλικούς εκπροσώπους του κινηματογραφικού French New Wave, -μιας ομάδας ανταρτών Γάλλων κινηματογραφιστών που επηρέασαν τον παγκόσμιο σινεμά- παρατηρώντας την καριέρα του να εκτοξεύεται κατά τη δεκαετία του '70. Το αποκορύφωμα ήρθε στο «Stavisky» του Alain Resnais (1974), όπου υποδυόταν έναν πραγματικό απατεώνα που σχεδόν έριξε τη γαλλική κυβέρνηση στη δεκαετία του 1930. Ο Belmondo κέρδισε ένα César -τη γαλλική εκδοχή του Oscar - για τον ρόλο του στο «Itineraire d'un enfant gate» (1988)

Μέχρι τη δεκαετία του 1960, εμφανίστηκε σε σχεδόν 40 ταινίες και συνεργάστηκε με μερικούς από τους καλύτερους Ευρωπαίους σκηνοθέτες σε ρόλους που τον ανέδειξαν τόσο ως ηθοποιό όσο και συχνά ως τον «δικό του κασκαντέρ». Αργότερα στην καριέρα του, είπε: «Δεν θέλω να γίνω ο ιπτάμενος παππούς του γαλλικού κινηματογράφου» και αποφάσισε να αποσυρθεί. 

Personal Life

Με την πρώτη σύζυγό του, Elodie Constantin, απέκτησε τρία παιδιά, την Patricia, τη Florence και τον Paul. Η μεγαλύτερη κόρη του, η Patricia, πέθανε σε πυρκαγιά το 1994. Ανάμεσα στις πιο παθιασμένες σχέσεις του υπήρξε αυτήν με την επίσης διάσημη ηθοποιό Ursula Andress. Belmondo παντρεύτηκε τη Nathalie Tardivel, πρώην χορεύτρια, το 2002. Απέκτησαν μια κόρη, τη Stella, πριν το ζευγάρι χωρίσει έξι χρόνια αργότερα.

Μεταξύ άλλων, «Δεν είναι πλέον σημαντικός ο χρόνος που περνά, αλλά ο χρόνος που απομένει», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο περιοδικό Paris Match το 2013. «Τούτου λεχθέντος, θα ξεκινούσα με χαρά τη ζωή μου από την αρχή. Νομίζω ότι ήμουν καλός καλλιτέχνης. Και αν ήμουν σε θέση να διασκεδάσω και μερικούς ανθρώπους, είμαι χαρούμενος γι' αυτό».