Κάθε κάλεσμα για να βρεθώ σε επαφή με τη φύση και να απολαύσω μερικές ημέρες τη μοναδικότητά της έχει απόλυτα θετική ανταπόκριση. Είναι άραγε η μεγάλη ανάγκη που βιώνω για μερικές ανάσες δροσιάς μέσα στη πολύβουη και αέναη καθημερινότητα; Ή ίσως μια προσωπική επιθυμία που με συνοδεύει από παιδί, όταν περνούσα ατελείωτες ώρες στο πάρκο; Όπως κι αν έχει, το σίγουρο είναι ότι η απάντηση είναι «Ναι». «Ναι», στο να αισθανθώ τη μαγεία των τοπίων, στον σεβασμών των μοναδικών αγαθών που μας προσφέρει και στην εξερεύνηση κάθε απάτητου μονοπατιού που έχει μείνει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, στη ζωή μου.

Αυτό ακριβώς έπραξα όταν έλαβα μία πρόσκληση να απολαύσω μερικές ημέρες στη μαγευτική Κάτω Πίνδο και τις μοναδικής ομορφιάς περιοχές της. Το ταξίδι που οργάνωσαν το μ.ArtisanWater με το  υψηλής αισθητικής περιοδικό Lamda3 στο Grand Forest Metsovo ήταν μια εμπειρία σχεδιασμένη για να αναδείξει τη βαθύτερη ουσία του design, της αυθεντικότητας και της σύνδεσης με το περιβάλλον. Μία πρόσκληση - πρόσκληση που αφορούσε μια διαδραστική ανακάλυψη των θησαυρών που κρύβει η Ελλάδα: το Κάτω Ζαγόρι, ο ποταμός Αώος, τα χωριά και το δάσος. Όλα.

Μία επαφή με ό,τι έχει να προσφέρει απλόχερα αυτός ο τόπος!

Η αξία του ταξιδιού 

Σημείο αφετηρίας για κάθε ανακάλυψη αλλά και σημείο αναφοράς από μόνο του ήταν το high-end Grand Forest Metsovo, ένα πολυτελές ξενοδοχείο στην άκρη ενός δάσους μαύρης πεύκης. Με αρχιτεκτονικό στιλ που ξεχωρίζει και σύγχρονη ματιά, εκπέμπει την ατμόσφαιρα ενός ορεινού chalet, δημιουργώντας το κατάλληλο καταφύγιο για ξεκούραση, ηρεμία, χαλάρωση και δημιουργικές δραστηριότητες.

Στην καρδιά αυτής της εμπειρίας βρέθηκε το μ.ArtisanWater (can). Όχι απλώς ως παρουσία, αλλά ως σύμβολο. Το can, λιτό και σύγχρονο, είναι φορέας αισθητικής, βιωσιμότητας και νέας αστικής κουλτούρας. Η premium φύση του δεν είναι θόρυβος, αλλά σιωπηλή κομψότητα. Η επιλογή του να είναι αλουμινένιο αποτελεί μια συνειδητή πράξη ευθύνης. Σε αυτές ακριβώς τις αρχές και τη φιλοσοφία βασίστηκε ολόκληρο το ταξίδι. Ο σεβασμός στο περιβάλλον ήταν πάντα ο κύριος άξονας. 

Ημέρες «χαμένες» στη μαγεία της φύσης

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τέσσερις ημέρες, ένας στόχος: να ανακαλύψουμε τις μοναδικές ομορφιές της περιοχής και να εκτιμήσουμε τα αγαθά της φύσης. Η έννοια του ραφιναρισμένου design υπήρχε παντού γύρω μας από την πρώτη στιγμή – στη γεωμετρία των χώρων, στις υφές των υλικών, στη σιωπή που αγκάλιαζε το τοπίο. Το lifestyle του trip δεν ήταν αποτέλεσμα επιτήδευσης, αλλά μια φυσική έκφραση απλότητας, σεβασμού και ποιότητας. 

Η πρώτη ημέρα ξεκίνησε με ένα ελαφρύ γεύμα, βασισμένο στα τοπικά υλικά -σημείο κατατεθέν της κουζίνας του εστιατορίου του ξενοδοχείου. Μία πρώτη επαφή με όσα μας περίμεναν και κυρίως με τους ανθρώπους, πλέον φίλους, που θα μοιραζόμασταν αυτές τις μοναδικές εμπειρίες. Ξέρετε, αυτές τις τυπικές και άκαμπτες πολλές φορές γνωριμίες. Εδώ, όμως, μάλλον δεν ίσχυσε κάτι τέτοιο, καθώς από την αρχή οι οικοδεσπότες της εκδρομής φρόντισαν να καλλιεργήσουν το αίσθημα του συνανοίκειν και της ομάδας. Ας προχωρήσουμε, όμως. Η συνέχεια της ημέρας περιλάμβανε χαλάρωση και εμπειρίες στους χώρους του ξενοδοχείου, μέχρι να ετοιμαστούμε για την έκπληξη που μας περίμενε: ένα δείπνο σε μία ξεχωριστή αίθουσα του Grand Forest, με την παρουσία, την υπογραφή και τις μαγικές γεύσεις βασισμένες στην εντοπιότητα και την εποχικότητα του Γκίκα Ξενάκη.

Θέλω σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσω πως όλες οι ενέργειες του ταξιδιού στήριξαν και σεβάστηκαν απόλυτα το περιβάλλον και τις ανάγκες του!

Τη δεύτερη ημέρα, γεμάτοι ενέργεια, ξεκινήσαμε να ανακαλύπτουμε τα τοπία της περιοχής. Πρώτη στάση ήταν μια λίμνη γεμάτη νούφαρα - από τα σκηνικά που σκέφτεσαι πως η φύση είχε ιδιαίτερη έμπνευση. Στη συνέχεια, ακολούθησε μία από τις πιο ξεχωριστές δραστηριότητες: το κυνήγι τρούφας, αυτά τα πανέμορφα, αρωματικά και ιδιαίτερα μανιτάρια. Με τη βοήθεια μερικών μικρών τετράποδων φίλων, ειδικών στην εύρεση τρούφας, καταφέραμε να βρούμε αυτά τα μικρά διαμάντια της φύσης μέσα στο χώμα. (Ένιωσα, κάπως, μέρος της ταινίας 'Blood Diamond' με τον Leonardo DiCaprio, ψάχνοντας και εγώ το δικό μοναδικό λίθο).

Αφήνω πίσω τα παραπλανητικά σχόλια και συνεχίζω με ένα ερώτημα: τι καλύτερο από το να απολαμβάνεις τους καρπούς των δικών σου κόπων; Μάλλον τίποτα. Γι’ αυτό καταλήξαμε σε μία μοναδική τοποθεσία δίπλα στο ποτάμι, εκεί όπου μας περίμενε πάλι ο σεφ Γκίκας Ξενάκης, για να μας ετοιμάσει πιάτα που θύμιζαν Ελλάδα, με νότες από φρέσκια μαύρη τρούφα. Το highlight ήταν ένα κριθαρότο με μοσχαρίσιο κρέας - πιάτο γεμάτο γεύση. Το σκηνικό ήταν μαγικό και είχαμε την ευκαιρία να μοιραστούμε μερικές στιγμές ξεγνοιασιάς μεταξύ μας.

Η ημέρα ολοκληρώθηκε με τη βόλτα στο παραδοσιακό χωριό του Μετσόβου το βράδυ και, φυσικά, ακόμα περισσότερο φαγητό. Κάπως μου είχε διαφύγει - δεν θα πω ξεχάσει, γιατί αυτό δεν γίνεται - το πόσο όμορφη είναι η χώρα μας, σε κάθε εκδοχή και σε κάθε σημείο της.

Ξεκούραση, λοιπόν, και ετοιμασία για να αδράξουμε ακόμα μία γεμάτη ημέρα. Αυτή τη φορά, με μία μικρή παραλλαγή: μεταφορικό μας μέσο δεν ήταν το αυτοκίνητο, αλλά τα ποδήλατα. Και μάλιστα σε μία διαδρομή μέσα στο βουνό - δίπλα στη λίμνη - που πραγματικά έμοιαζε σαν να είχε βγει από όνειρο. Μοναδικά τοπία αντικρίζαμε σε όλη την περιοχή, αεράκι να μας χτυπά απαλά στο πρόσωπο, απαραίτητες ανάσες δροσιάς με μ.ArtisanWater, καλή παρέα. Μία εμπειρία πραγματικά που δεν ήθελα ποτέ να τελειώσει (γι’ αυτό και στην επιστροφή επέλεξα ξανά το ποδήλατο ως μεταφορικό μέσο).

Η κορύφωση της εμπειρίας μας περίμενε στο τέλος της πρώτης διαδρομής, από αυτά τα σημεία τερματισμού που πάντα ονειρευόσουν να υπάρχουν. Κάτω από τα δέντρα, με τον ήλιο να διαπερνά τις φυλλωσιές και να δημιουργεί μία τέλεια ατμόσφαιρα, μπρος και πίσω λίμνη, και στη μέση ντελικάτες λιχουδιές, συντροφιά με το μ.ArtisanWater, δημιουργούσαν το πιο όμορφο σκηνικό για διάλειμμα. Πραγματικά το απολαύσαμε, φάγαμε, ξεκουραστήκαμε και, κάτι πολύ σημαντικό, ενημερωθήκαμε για τις αξίες που αφορούν το περιβάλλον μας - όπως σας είπα προηγουμένως - οι οποίες διέπουν ολόκληρη την εκδρομή αλλά και τη φιλοσοφία του μ.ArtisanWater και της ομάδας του Lamda3.

Επιστροφή στη βάση μας, λίγη ξεκούραση και κατευθείαν στη σάλα του Grand Forest για μία μοναδική και σπάνια γνωριμία. Γλυκύτατες κυρίες μάς προσκάλεσαν σε ένα μοναδικό workshop χειροποίητης παραδοσιακής πίτας, το οποίο από την αρχή σε έκανε να αισθανθείς σπίτι, οικογένεια. Δεν θα ήθελα να σταθώ τόσο στη μαγειρική όσο στην ευγένεια, στα βιώματα και στην ιστορία που φέρουν αυτοί οι άνθρωποι -και που μεταλαμπαδεύουν, είτε μέσα από τη κουβέντα και το φαγητό, είτε μέσα από ό,τι νιώθει ο καθένας. Αυτή η γνωριμία, λοιπόν, ήταν ακριβώς τα παραπάνω. 

Μία δροσιστική βουτιά στην πισίνα του ξενοδοχείου, και κάπου εκεί αρχίζεις σιγά σιγά να καταλαβαίνεις πως το ταξίδι αυτό φτάνει στο τέλος του. Αλλά όχι ακόμα. Το βράδυ μας περίμενε ένα πολύ όμορφο κουτούκι με πεντανόστιμα τοπικά πιάτα, στο χωριό Ανήλιο. Το τελευταίο βράδυ των εκδρομών κρύβει μέσα του κάτι μαγικό. Είναι η στιγμή που έρχεσαι ακόμα πιο κοντά στους συνταξιδιώτες σου, το διασκεδάζεις με την ψυχή σου, δημιουργείς στιγμές που θα κρατήσεις για πάντα, στιγμές που δεν θέλεις να τελειώσουν...

Εφόδια, αναμνήσεις και γνωριμίες ζωής 

Όλα τα ωραία όμως έχουν ένα τέλος. Και αυτό είναι το μαγικό: πως κάθε τι στη ζωή κάποτε φτάνει στον τερματισμό του. Εκεί συνειδητοποιούμε πόσο όμορφα και μοναδικά συναισθήματα ζήσαμε, πόσες ξεχωριστές στιγμές μοιραστήκαμε. Και αυτό ακριβώς μας γεμίζει με διάθεση για ακόμα περισσότερες εμπειρίες, για κυνήγι νέων προκλήσεων. 

Εξάλλου, αυτή είναι η ζωή - ένα αέναο ταξίδι εξερεύνησης, της φύσης αλλά και του ίδιου μας του εαυτού!

Την επόμενη μέρα, αποχαιρετηθήκαμε. Κάποιοι ξεκίνησαν για την επιστροφή στην Αθήνα, άλλοι για να επισκεφθούν κοντινούς προορισμούς, ενώ μερικοί προτίμησαν να ταξιδέψουν πιο μακριά. Εγώ, όπως ξεκίνησα μόνος, έτσι ακριβώς επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη - γεμάτος όμως με υπέροχες αναμνήσεις, νέα εφόδια για τη ζωή μου και ανθρώπους που σίγουρα δεν θα ξεχάσω και ανυπομονώ να ξανασυναντήσω.

Μέχρι τότε, σας ευχαριστώ για όλα.