Όλους τους τελευταίους μήνες -και μπορεί και περισσότερο- στο μυαλό του υπήρχε αποκλειστικά το Παρίσι. Κατέβαλε απίστευτη προσπάθεια, επέμεινε, υπέμεινε πολλά. Ήταν αποφασισμένος -όμως- να πετύχει και τα κατάφερε! Ο Απόστολος Χρήστου έγραψε τη δική του ιστορία στη γαλλική πρωτεύουσα και στους Ολυμπιακούς Αγώνες, με μία απίστευτη κούρσα στα 200μ ύπτιο και πλέον, ναι, μπορεί να χαμογελάσει και να απολαύσει την σπουδαία επιτυχία του...
Μία τεράστια στιγμή!
Τhe big fight
Όταν μπήκε μέσα στην πισίνα, είχε στο μυαλό του αποκλειστικά το μετάλλιο. Ήξερε πως ήταν η δική του στιγμή και δε θέλησε να την αφήσει να περάσει ανεκμετάλλευτη. Δεν πέρασαν πολλά 24ωρα, από τη στιγμή που «άγγιξε» το όνειρο, την κατάκτηση ενός μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, χάνοντας για δύο εκατοστά του δευτερολέπτου το χάλκινο στα 100μ ύπτιο. Έπρεπε να διαχειριστεί ένα τεράστιο σοκ και να κοιτάξει μπροστά, να προχωρήσει. Την περασμένη Δευτέρα, ο Απόστολος Χρήστου έδωσε και την ψυχή του για να φθάσει στο όνειρο ζωής, στο ολυμπιακό μετάλλιο και μερικά εκατοστά του το στέρησαν, ωστόσο, μπροστά του είχε μία ακόμη «μάχη». Επέστρεψε ξανά στην πισίνα κι αυτή τη φορά, ήταν ακόμη πιο... πεινασμένος, πιο αποφασισμένος.
Πάλι -φυσικά- είδε την τύχη, τη μοίρα, να του παίζουν ένα ιδιαίτερο παιχνίδι, καθώς έμεινε μία χεριά μακριά από το χρυσό μετάλλιο, ωστόσο, όντας πρωταγωνιστής σε έναν συγκλονιστικό τελικό στα 200μ ύπτιο, κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο με χρόνο 1:54.82 κι έγραψε τη δική του ιστορία στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο -σπουδαίος- Έλληνας κολυμβητής άφησε πίσω του όλα όσα είχαν προηγηθεί, κατάφερε να κάνει ένα ολικό restart κι έβγαλε την ιδανική, την πιο σωστή αντίδραση, για να κάνει το μεγάλο comeback, κατακτώντας το αργυρό μετάλλιο. Πρόκειται για την καλύτερη επίδοση για την Ελλάδα στην κολύμβηση σε πισίνα και μετά τον Θεόδωρο Τσελίδη, έρχεται κι αυτός να χαρίσει ένα ακόμη μετάλλιο στη χώρα μας.
H δική του στιγμή
«Δεν το πιστεύω, δεν έχω καταφέρει να συνειδητοποιήσω ακόμη το τι έχει γίνει! Σε λίγες μέρες από την κόλαση πήγα στον παράδεισο. Ήξερα ότι έχω δυνατότητες για το μετάλλιο, μπήκα δυνατά από την αρχή, έβλεπα ότι ήμουν μπροστά, στο τέλος έχασα δυνάμεις, αλλά είχα πάρει διαφορά και έτσι κατάφερα να πάρω το μετάλλιο. Τα έπαιξα όλα για όλα και ανταμείφθηκα. Δεν μπορώ να το πιστέψω, πάντα στο μυαλό μου είχα τα 100 μέτρα, δεν ήταν βασικός στόχος τα 200μ, βρήκα δυνάμεις για να κολυμπήσω ένα απίστευτο 200άρι. Πλέον είναι το αγαπημένο μου το 200άρι». Αυτά ήταν τα πρώτα του λόγια, λίγο μετά τον συγκλονιστικό τελικό. Ο σπουδαίος, αυτός, αθλητής έδειξε σε όλους πως πράγματι, τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα μέσα από τη δουλειά και τη διαρκή προσπάθεια. Δεν σταμάτησε να παλεύει, δεν σταμάτησε να επιμένει με φόντο τον μεγάλο του στόχο.
Δεν ήταν εύκολο να διαχειριστεί όλη αυτή την κατάσταση, αλλά είχε δίπλα του τα κατάλληλα πρόσωπα, που τον έκαναν να πιστέψει ξανά στον εαυτό του. Την περασμένη Δευτέρα, τα συναισθήματα ήταν πραγματικά σκληρά, ήταν σκοτεινά. Έμεινε εκτός μεταλλίων στα 100μ. ύπτιο και τερμάτισε στην 4η θέση στον τελικό κι είχε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμη και να μην αγωνιστεί στα 200μ. Ωστόσο, όταν ηρέμησε, όταν πήρε μία βαθιά ανάσα, συνειδητοποίησε πως είχε ακόμη πολλά να προσφέρει στο Παρίσι. «Τώρα δεν ξέρω καν αν θα κολυμπήσω στα 200μ, μάλλον θα κολυμπήσω στην σκυταλοδρομία», ήταν μεταξύ άλλων τα λόγια του, όμως πολύ γρήγορα άλλαξε άποψη.
Αποφάσισε να κοιτάξει στα μάτια όχι τους αντιπάλους του, αλλά τον ίδιο του τον εαυτό και γνωστοποίησε με πείσμα και απίστευτη θέληση, πως θα συμμετείχε κανονικά στα 200μ ύπτιο. Αυτή τη φορά δεν άφησε την ευκαιρία να περάσει. Ήταν φανερό πως δεν επρόκειτο να παρατήσει τίποτα και έδωσε τη δική του μάχη, για να κάνει το όνειρο πραγματικότητα. Το ασημένιο μετάλλιο είναι δικό του και το Παρίσι, είναι η πόλη που πλέον έχει κατακτήσει μία θέση στην καρδιά του, την οποία δεν πρόκειται να χάσει ποτέ. Από την κόλαση στον παράδεισο; Ναι, στην περίπτωση του Απόστολου Χρήστου ισχύει ακριβώς αυτό...
