Υπάρχει μια βασική απορία την οποία είμαι σίγουρη πως οι περισσότεροι από εσάς ακόμη επεξεργάζεστε. Είναι τελικά κανείς απόλυτα πιστός στις σχέσεις; Ψάχνοντας να βρω τον κατάλληλο ορισμό για αυτό το άρθρο και ύστερα από εκατοντάδες συζητήσεις με φίλες, γνωστές και μη αποφάσισα πως τελικά η έκφραση "Η απιστία στα χρόνια του tinder" του ταιριάζει υπέροχα. Όχι γιατί η συγκεκριμένη εφαρμογή είναι αιτία χωρισμών αλλά γιατί αντικατοπτρίζει υπέροχα και αλληγορικά το πόσο γρήγορα γίνονται πλέον τα πράγματα. 

Το "απατώ" είναι συνώνυμο με το "ξεγελώ" το οποίο μάλλον είναι μια λέξη που κανείς δε θέλει στη ζωή του. Αυτό δεν είναι ένα άρθρο που θα μιλήσει για ηθική και για σωστές αποφάσεις. Δε θα προσπαθήσει να θεσπίσει κανόνες και σίγουρα δε θα αναφερθεί σε απαγορεύσεις προσπαθώντας να κλείσει τα μάτια από ότι πραγματικά συμβαίνει. Αντιθέτως, θα μιλήσει για αισθήματα, ανθρώπους και σχέσεις από την πιο ανθρώπινη μεριά τους. 

Τι είναι όμως απιστία;

Σε αυτή την ερώτηση κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά. Προσωπικά θεωρώ πως σε κάθε διαφορετική ερωτική σχέση το "ηθικό πλαίσιο" χτίζεται ανάμεσα στις δύο μονάδες. Για κάποιους το απιστώ σημαίνει εμπλέκομαι σεξουαλικά, για άλλους περιλαμβάνει μηνύματα -χωρίς ιδιαίτερες περιπτύξεις-, για μερικούς υπονοούμενα με τη συνάδελφο στη δουλειά και για ένα αμφισβητήσιμο ποσοστό ακόμη και βλέμματα. Ένα είναι το δεδομένο. Στο παιχνίδι των σχέσεων ο καθένας έχεις τους δικούς του κανόνες, τις αξίες του και πάνω από όλα τα όριά του. 

Το πρώτο βήμα, λοιπόν για να φτάσετε σε ένα συμπέρασμα είναι να ανακαλύψετε τι είναι αυτό που κάνει εσάς να ενοχληθείτε ή ακόμη και να απειλείστε. Ή για να το θέσω πιο σωστά τι είναι αυτό που προσβάλει την υπόστασή σας. Ο κάθε άνθρωπος, με τις ιδιαιτερότητές του, έχει το δικαίωμα στις ερωτικές σχέσεις να νιώθει πως ο παρτενέρ του τον εκτιμάει και τον υπολογίζει όπως του αξίζει.

Συγχωρείται;

Στη μακρινή Ιαπωνία όπου ο γάμος θεωρείται μια κοινωνική σύμβαση υπάρχει άνθιση στα sites γνωριμιών, ανάμεσα στους παντρεμένους. Στην Ελλάδα του 2019 όπου κανείς δεν υποχρεούται να υπογράψει ένα συμβόλαιο, όπου είμαστε όλοι ελεύθεροι να επιλέξουμε αυτόν που αγαπάμε και όπου ανά πάσα στιγμή μπορούμε να προχωρήσουμε παρακάτω το παραπάνω παράδειγμα δεν αποτελεί πρότυπο μίμησης.

Θέλοντας να περάσω στο αν τελικά αυτή η πράξη μπορεί να συγχωρηθεί, θα ήθελα να πω κάτι πολύ απλό. Γιατί να συγχωρήσω κάποιον ο οποίος θέλησε να πληγώσει την εμπιστοσύνη μου απλώς και μόνο για τη δική του επιβεβαίωση; Είμαι σίγουρη πως κάποια παντρεμένη γυναίκα με παιδιά θα έλεγε πως αυτός είναι ένας ισχυρισμός μιας κοπέλας χωρίς υποχρεώσεις και κοινωνικό περίγυρο. Παρόλα αυτά έχω ήδη έτοιμη την απάντησή μου η οποία είναι η εξής.

Είμαστε όντα με ψυχή, καρδιά και όνειρα. Είμαστε το παιδί μέσα μας το οποίο μεγαλώνοντας ήθελε να δει τον εαυτό του χαρούμενο. Είμαστε όλα όσα πρεσβεύουμε για τα ελάχιστα χρόνια που θα βρεθούμε σε αυτό τον πλανήτη. Έχοντας ξεπεράσει τις κοινωνικές νόρμες του παρελθόντος είναι λυπηρό να εμμένουμε σε καταστάσεις που μας πληγώνουν και μας θίγουν. Λες και θα έχουμε μια δεύτερη ζωή η οποία θα μας φερθεί καλύτερα. Λες και αυτό που ζούμε είναι μια πρόβα για αυτά που έρχονται. Δεν θέλω να σας στεναχωρήσω αλλά όλα είναι εδώ. Οι συμβάσεις μας, οι σκέψεις μας, οι πράξεις μας, τα "θέλω" που δεν τολμάμε να ξεστομίσουμε και όλα εκείνα που κρυφά υπομένουμε. Θα κρατάω πάντα πάνω μου και μέσα μου μια φράση την οποία μου είπε η μητέρα μου και θα φροντίζω να την υπενθυμίζω με κάθε ευκαιρία σε αυτούς που αγαπάω: "Οι άλλοι μας κάνουν αυτά που τους επιτρέπουμε." 

Εάν σε όλα τα παραπάνω βρίσκετε τον εαυτό σας τότε ψάξτε τη δική σας αλήθεια μακριά από κοινότυπες απαντήσεις και μακριά από τη γνώμη της γειτόνισσας η οποία θα είναι πάντα έτοιμη να σχολιάσει. Το αν η απιστία συγχωρείται είναι καθαρά θέμα προσωπικό και για εμένα εξαρτάται από τα παραπάνω. Κανένα παιδί και κανένας κοινός τραπεζικός λογαριασμός δεν μπορούν να σας κρατήσουν δίπλα σε έναν άνθρωπου που σας έκανε να νιώσετε πως δεν αξίζετε το σεξουαλικό -και μη- ενδιαφέρον του. Happy you, is the best you!

Η συνηθισμένη ιστορία

Δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε πως ένας άντρας μπορεί να απατήσει ενώ ακόμη αγαπάει και σέβεται τη γυναίκα του. Συνεχίζοντας, μάλιστα, αναφέρουν πως αυτή η πράξη μπορεί να αντικατοπτριστεί αποκλειστικά στις σεξουαλικές του ορμές. Όσο εξελικτικό και αν είναι το θέμα και όσο και αν πιστεύω πως σε κάθε σχέση βρίσκονται δυο όντα από διαφορετικούς πλανήτες -ένα αρσενικό από τον Άρη και ένα θηλυκό από την Αφροδίτη- αυτή η ψευδαίσθηση και η -εν μέρει- φρικτή φήμη οφείλει να λάβει τέλος. Οι δικαιολογίες είναι για τους αδύναμους και οι ελαφρύνσεις για αυτούς που δεν τους αρέσει να σηκώνουν το βάρος των πράξεών τους. 

Όποιος επιλέγει να βρίσκεται σε μια αποκλειστική σχέση σημαίνει πως υπογράφει -άτυπα- ένα συμβόλαιο ειλικρίνειας. Μια συμβολική δέσμευση πως δε θα πληγώσει και πως δε θα προδώσει την εμπιστοσύνη του συντρόφου του. Και να σας πω κάτι; Η απιστία πονάει, κάνει αυτόν που την ανακαλύπτει να νιώσει πως προδόθηκε, πως πίστεψε σε λάθος νεφέλες και -το χειρότερο- πως πρέπει να συγκριθεί. Αν με ρωτάτε, η απάντηση είναι απλή: κανένας δεν αξίζει αυτά τα αρνητικά αισθήματα. Εάν πάλι είστε ΟΚ, τότε είναι απόλυτα οκ και να συνεχίσετε να κάνετε ό,τι κάνετε και να περνάτε όπως περνάτε τη ζωή σας. No judment!