Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε στην Αθήνα και στα 18 του έφυγε στην Αγγλία όπου και σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων. Με το τέλος των σπουδών του βρέθηκε στο Παρίσι όπου και έμεινε για 12 χρόνια. Διετέλεσε υπεύθυνος δικτυακής επικοινωνίας στην L’oreal Paris παγκοσμίως για περίπου 7 χρόνια και έπειτα στην δίκη του εταιρία όπου ήταν σύμβουλος επικοινωνίας για ιδιώτες και διάφορα brands, oλοκλήρωσε projects σε συνεργασία με την Natalia Vodianova την Liya Kebede, την Eva Longoria, Karlie Kloss και για Dior, Valentino, Balmain, Maison Margiela, Kerastase και πολλούς ακόμα. Στην διάρκεια αυτής της επαγγελματικής του πορείας η μητέρα του βρέθηκε για 7 χρόνια με τερματικό καρκίνο της μήτρας. Μετά από μια δύσκολη μάχη έφυγε από την ζωή το 2019. H πορεία του μετά το γεγονός αυτό είχε τελείως διαφορετική ρότα μια και ο δρόμος άνοιξε ώστε να ζει πλέον μόνιμα στο περίφημο μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό, ακολουθώντας το καθημερινό τυπικό μαζί με τους δύο υφιστάμενους μοναχούς. Και δηλώνει πανευτυχής γι αυτό...

Μια έντονη κοινωνική ζωή από τη μία κι ένα εξαιρετικά δυσάρεστο γεγονός από την άλλη. Πότε έγινε η στροφή στη ζωή σου και με ποιον τρόπο; 

Ενώ ζούσα αυτή την αρκετά έντονη και εφήμερη ζωή, με εβδομαδιαία ταξίδια ανά τον κόσμο, η σημαντικότερη γυναίκα της ζωής μου, έφυγε. Οι γιατροί της είχαν δώσει έναν χρόνο ζωής, αλλά κατάφερε να μείνει στη ζωή για επτά ολόκληρα χρόνια. Ίσως και η Κοίμηση της ήταν ένα σημείο έναρξης για μια διαφορετική πορεία. Θυμάμαι ακόμα να πρέπει να είμαι μεταξύ Αθήνας και Νότιας Γαλλίας για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Από την μια η θέα του νοσοκομείου και από την άλλη, μια συνεχής συναισθηματική φόρτιση των ανθρώπων για το τι θα φορέσουν στο κόκκινο χαλί. Αυτό ήταν γερό χαστούκι αφύπνισης για μένα. Όταν ερχόμαστε σε τόσο έντονη αντιπαράθεση μεταξύ ζωής και θανάτου, θεωρώ πως η ψυχή μας συγκλονίζεται και μας δίνει μια δεύτερη ευκαιρία να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα. Είναι βέβαια επιλογή μας να δούμε τον θάνατο σαν κάτι το τελειωτικό η σαν ένα μεταβατικό στάδιο για κάτι άλλο πέρα από τον ανθρώπινο νου. Οπότε έτσι ξεκίνησα μια άλλη πορεία. Άρχισα να βοηθάω νέα παιδιά, πρόσφυγες και όποιον μπορούσα στο Παρίσι με ένα πιάτο φαγητό η και με την επικοινωνία. Άρχισα να περνάω όλο και λιγότερο χρόνο στην πόλη και στράφηκα προς την φύση.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η πορεία σου και η δύναμη ψυχής, ώστε να αλλάξεις τελείως τρόπο ζωής. Μίλησε μας γι' αυτό.

Ο θάνατος της ήταν ίσως έναυσμα για μια αλλαγή πορείας. Ξεκίνησα να δουλεύω εθελοντικά με νέα παιδιά και πρόσφυγες και άρχισα όλο και περισσότερα ταξίδια πνευματικής αναζήτησης παράλληλα με την επιχείρησή μου. Το 2022 ένιωσα πως είχε έρθει η ώρα για έναν νέο κύκλο ζωής. Έπειτα από επίσκεψη μου στο βόρειο μέρος της Ινδίας βρέθηκα να είμαι στην ανάγκη να ξανασυνδεθώ με την γη της Ελλάδος. Ως εκ θαύματος και μετά από αρκετές προσπάθειες, επισκέφτηκα το μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό. Εκεί συνδέθηκα με τον πνευματικό μου και αποφάσισα να μείνω για να βοηθήσω, όπως μπορώ την αδελφότητα. Μένω στο μοναστήρι εδώ και 2 χρόνια, ακολουθώντας το μοναχικό πρόγραμμα και διακόνημα με επισκέπτες από όλο τον κόσμο. 

Κάποιες φορές συμβαίνουν γεγονότα στην ζωή μας που είναι τόσο έντονα και θαυματουργά τα οποία και να θέλεις, δεν μπορείς να τα παραβλέψεις. Όταν έφυγε η μητέρα μου από την ζωή, έλαβα τόσο σημάδια τα οποία, πέρα από το πένθος η την οποιαδήποτε «σύμπτωση» δεν μπορούσαν να εξηγηθούν με την λογική. Όποτε σε κάποια στιγμή θυμάμαι να γράφω στο τετράδιό μου ποσό σημάδια πρέπει να δεις για να πιστέψεις πραγματικά; Και πραγματικά. Η απάντηση ήταν αμέτρητα. Η πίστη γίνεται επιστήμη μόνο όταν γίνει προσωπικό βίωμα. Έδωσα χρόνο στο να ψάχνω πνευματικούς τρόπους ζωής, μέσα από άσκηση, διαλογισμό, προσευχή, ταξίδια σε όλο τον κόσμο αλλά και στην Ελλάδα όπου και ένιωσα το μεγαλύτερο κάλεσμα.

Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που κάνει τη ζωή να αξίζει; Ποια είναι η προσέγγισή σου για τον τρόπο που πρέπει να χειριζόμαστε τις δύσκολες καταστάσεις και για την εξέλιξη που οφείλουμε στον εαυτό μας;

Όλα στην ζωή αξίζουν και για τον καθένα είναι κάτι το προσωπικό. Όλα είναι δημιουργήματα του Θεού και έχουν την χάρη τους. Αξίζει στην ζωή αυτό που σε κάνει να ξυπνάς το πρωί με κέφι και να κοιμάσαι το βράδυ με καθαρή την συνείδηση. Αξίζει ό,τι κάνει την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά και να νιώθεις ελαφρύς, η ζωή να ρέει εύκολα και οι άνθρωποι τριγύρω σου να μπορούν να το εισπράξουν χωρίς να πεις μια λέξη. Οι δύσκολες καταστάσεις δεν είναι παρά δώρα. Διάβασα κάπου το όταν συμβαίνει μια δυστυχία στην ζωή σου, αυτό δεν ισοδυναμεί με το να είσαι δυστυχής. Να λες ευχαριστώ Κύριε (ή όπως εσύ εκφράζεις και αποκαλείς τον Θεό) και να συνεχίζεις. Έτσι κι αλλιώς χωρίς την λύπη, δεν θα μπορέσεις ποτέ να αναγνωρίσεις την πραγματική χαρά. 

Αυτό που οφείλουμε στον εαυτό μας είναι να τον αγαπάμε και να τον ακούμε. Να μπορούμε να πάμε πέρα από το εγκεφαλικό, να έχουμε μετάνοια (μετά, πέρα από τον νου) και να ζούμε με πυξίδα την καρδιά μας. Εκεί βρίσκεται όλη η ουσία της ζωής. Βέβαια μεταξύ θεωρίας και πράξης είναι άσκηση μιας ολόκληρης ζωής.

Μίλησέ μας για τη ζωή στο μοναστήρι. Τι σε ώθησε να πάρεις μια τέτοια απόφαση και τι σου προσφέρει η γαλήνη ενός τόσο απομονωμένου μέρους. Τι κέρδισες και τι έχασες;

Η ζωή είναι υπέροχη! Αρκεί να το αφήσεις να σε πάει εκεί που πρέπει. Ξεκινάμε κάθε μέρα 4 με 9 το πρωί, ακολουθώντας το τυπικό του μοναστηριού και κατά το καλοκαιρινό πρόγραμμα εστιαζόμαστε με τους επισκέπτες που έρχονται από όλο το κόσμο. Εσπερινό στις 4 και το βράδυ Απόδειπνο. Η εξωτερική γαλήνη είναι γόνιμο έδαφος και μια πρόγευση της εσωτερικής γαλήνης. Η πνευματική άσκηση γίνεται πιο ομαλή γιατί εκ φύσεως έχεις λιγότερα εξωτερικά ερεθίσματα. Κερδίζεις το απέραντο γαλάζιο σε καθημερινή βάση! Κερδίζεις Ανατολή και καθαρό ουρανό και αέρα. Γευστικά γεύματα, ησυχία και μαθαίνεις να έχεις ευγνωμοσύνη για την ζωή. Χάνεις ίσως τις ανέσεις της πόλης. Κάθε τι πρέπει να το αποκτήσεις με πιο πολύ κόπο. Αλλά το ευχαριστιέσαι περισσότερο στο τέλος ;)

Η απόφαση ήρθε από μόνη της. Όταν έχεις ζήσει παραστάσεις από όλο τον κόσμο και με τους πιο εύπορους ανθρώπους του πλανήτη συνειδητοποιείς ότι όλοι τα ίδια προβλήματα κουβαλάμε. Ο καθένας επιλέγει και κουβαλάει μέχρι εκεί που μπορεί.

Πώς ασχολήθηκες με την αυτοβελτίωση και τι ακριβώς κανείς με αυτό;

Ήταν η αρχή της εσωτερικής αναζήτησης. Ξεκίνησα από έφηβος να διαβάζω και να ψάχνω για εργαλεία τα οποία μπορούν να βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση του «είναι» μας. Αυτό μπορεί να εκφραστεί μέσα από την τέχνη, την διατροφή, την προσευχή, την φύση, την συνομιλία, κτλ. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός στον κόσμο. Αλλά για να συνειδητοποιήσουμε τι είναι αυτό που κάνει την καρδιά μας χαρούμενη, θέλει πολλή δουλειά. Μετάνοια, ζητάει συγχώρηση και απελευθέρωση από παλιά τραύματα και ανθρώπους, ζητάει πίστη σε κάτι ανώτερο από εμάς για να μας μειώσει τον εγωισμό, ζητάει χρόνο και χώρο για να αποδεχτεί και να κατανοήσει αυτό μας συγκινεί και μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Όποτε ουσιαστικά προσπαθώ να βρω εργαλεία, τρόπους για τον κόσμο. Στο Ευαγγέλιο μαθαίνουμε να αγαπάμε αλλήλους ως εαυτόν. Σε αυτή την φράση με το μικρό μου μυαλό βλέπω πάντα δυο σκέλη τα οποία συνδέονται. Το να αγαπάω τον πλησίον, πρέπει να ξέρω να αγαπάω και τον εαυτό μου. Ουσιαστικά σε αυτή την ζωή έχουμε έρθει γι' αυτήν την αγάπη προς τον άλλο, να μπορούνε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο. Και από προσωπική εμπειρία, ένιωσα πολύ πιο δυνατός να αντιμετωπίσω τους πόνους και το πένθος των άλλων, όταν είχα λύσει κάποια θέματα μέσα μου. Δημιουργούμε κάπως έτσι χώρο για να αφουγκραστούμε τον άλλο. 

Μοιράσου μαζί μας περισσότερα για τα σεμινάρια που οργανώνεις, την εμπειρίας σου από τα περασμένα χρόνια και τι έρχεται φέτος; 

Εδώ και δύο χρόνια οργανώνουμε μικρές ομάδες 10 ατόμων που έχουν κάποια κοινά στοιχεία, από διάφορα μέρη του κόσμου που έχουν την ίδια θέληση να ζήσουν την ζωή τους. Τα σεμινάρια γίνονται στον υπέροχο χώρο Villa Salvia στην Καρδαμύλη από έναν εξίσου υπέροχο άνθρωπο και φίλη, την Αριστέα. Κάθε χρόνο η ομάδα γίνεται ουσιαστικά μια οικογένεια που μοιράζεται και συμπορεύεται. Ίσως το πιο συγκινητικό είναι το να βλέπουμε τους ανθρώπους να αναπτύσσουν βαθιές φιλίες και να μοιράζονται ταξίδια και εμπειρίες. Όλοι άνθρωποι ειδικά, αυτή την εποχή, έχουμε ανάγκη από το να έρθουμε σε κοινωνία προσώπων, να μιλήσουμε και να ακουστούμε πραγματικά. Και όταν μοιραζόμαστε όλα αυτά, όλο και πιο εύκολα μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ποσό ίδιοι είμαστε στο βάθος. Φέτος, θα συγκεντρωθούμε περισσότερο στην φύση, στο τι σημαίνει πίστη για τον καθένα μας και πως μπορούμε να βοηθάμε και να αγαπάμε αλλήλους. Απλά και ουσιαστικά. Κάθε ομάδα έχει τον δικό της παλμό κει έχω μάθει πια να αφήνω να μας πάει εκεί που πρέπει.

Τι feedback έχεις από τους ανθρώπους που συμμετέχουν;

Όλοι φεύγουν και συνήθως ξανά έρχονται χαρούμενοι. Μετά από δύο χρόνια είμαστε ακόμα όλοι σε επικοινωνία και μοιραζόμαστε στιγμές. Για πολλούς είναι σημείο έναρξης για να αλλάξουν κάτι στην ζωή τους, μια καινούρια αρχή ή απλά να πάρουν μια ανάσα χωρίς κινητό και χωρίς πολλή φασαρία. Αυτό και μόνο είναι «δώρο» στους ρυθμούς που είμαστε όλοι εκτιθέμενοι σε καθημερινή βάση.

Πώς συνδέονται μέσα σου η θρησκεία και το well-being; 

Συνδέονται απόλυτα όταν γίνονται καρδιακά γι' αυτόν τον λόγο και προσωπικά προτιμάω την πίστη από την λέξη θρησκεία. Πίστη και επιστήμη είναι ομόρριζα και ζητάνε την προσωπική εμπειρία. Το ευ ζην είναι το μέτρο Άριστον. Πρέπει να υπάρχει πάντα ισορροπία σε ο,τι κάνουμε, ομαλά, απλά, ήρεμα, ταπεινά. Η υπέρβαση είναι ανισορροπία. Η υπερβολική θρησκεία μπορεί να γίνει εύκολα θρησκοληψία και το well-being, ναρκισσισμός. Όλα με μέτρο και όλα με την καρδιά.

Nιώθεις ένας πλήρης άνθρωπος και αν ναι, πότε;

Σκέφτομαι κάθε βράδυ, όταν είμαι στο μοναστήρι, πως αν σήμερα είναι η τελευταία μέρα της ζωής μου, είμαι ευγνώμων για όλα και για όλους. Είναι ευλογία να έχουμε αυτό το συναίσθημα ειδικά σε μια περίοδο όπου όλα είναι μετέωρα, ρευστά και εμπόλεμα.

Τι ακολουθεί στη συνέχεια; Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου δέκα χρόνια μετά; 

Έχω μάθει να προσπαθώ να ζω στο σήμερα, γιατί το αύριο δεν εξαρτάται από εμάς. Το πως αντιδρούμε και ζούμε στο σήμερα, αυτό είναι στο χέρι μας. Εύχομαι να ζω! Είτε αυτό είναι στο μοναστήρι στην Αμοργό, είτε οπουδήποτε, να υπάρχει η εσωτερική γαλήνη, φως και υγεία είναι το παν.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου και ποιο τo dream project που θα ήθελες να πραγματοποιήσεις; 

Όλα όσα ήθελα να κάνω τα έκανα. Προτιμώ να προσπαθήσω να κάνω ότι θέλει ο Θεός για αλλαγή...

Τι είναι η Ελλάδα για σένα;

Η Ελλάδα είναι φως, ήλιος και μια μεγάλη αγκαλιά. Φανταστική φύση και μια μεγάλη πνευματικότητα που χρειάζεται χρόνο για να κατανοηθεί. Μακάρι να μπορούμε όλοι να ζήσουμε και να εξερευνήσουμε την ομορφιά της Ελλάδας. Και να θυμηθούμε την φιλοξενία μας και την αγάπη για τον πλησίον όπως την βρίσκαμε στις παλιότερες γενιές.

Περιέγραψέ μας με τρεις λέξεις τον εαυτό σου. 

Κοινωνικό, χαρούμενο και ονειροπόλο.

Η χαρά της ζωής περιλαμβάνει...

Τα πάντα. Μια ανάσα, ένα χαμόγελο, μια βουτιά στην θάλασσα, ένα τριαντάφυλλο, την Παναγία, όλα. 

Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σου αντικείμενο που δεν αποχωρίζεσαι ποτέ; 

Η φωτογραφία της μαμάς μου από την βάφτισή μου. Την έχω πάντα μαζί μου όπου και αν ταξιδέψω.

Το αγαπημένο σου μουσείο που λάτρεψες; 

Πάντα στο Παρίσι "Palais de Tokyo", "Palais Royal". Για μένα όλο το Παρίσι είναι ένα έργο τέχνης, αλλά και στην Βενετία στην Bienalle και στο Jardini.

Το πιο ριψοκίνδυνο πράγμα που έχεις κάνει...

Auto-stop στην μέση της απόλυτης ερήμου στην California και ελεύθερη βουτιά στο Κλέφτικο της Μήλου όπου τουλάχιστον δυο φίλοι χτύπησαν σοβαρά.

Η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει ποτέ κι αυτή που έδωσες...

Ο πνευματικός μου μού υπενθυμίζει πάντα προσευχή και προσοχή όποτε μου έχει μείνει. Αυτή που λέω πάντα είναι να είμαστε ειλικρινής και να λέμε πάντα την αλήθεια. Είναι τόσο απλό, αλλά αν το καταφέρουμε είναι η απόλυτη ελευθερία.

Κάτι για το οποίο είσαι περήφανος...

Που είμαι εδώ που είμαι σήμερα.