Γεννήθηκε στη Σπάρτη, μια επαρχιακή πόλη όπου τα ερεθίσματα δεν είναι πολλά στον χώρο της τέχνης, ενώ δεν γνώριζε σχεδόν την ύπαρξη της Σχολής Καλών Τεχνών. Οι περισσότεροι πίστευαν, όπως μας λέει η Ελίνα Κακούρου, ότι όποιος θα δώσει εξετάσεις για σχέδιο θα το κάνει μόνο γιατί θέλει να γίνει αρχιτέκτονας. Ευτυχώς στον οικογενειακό της κύκλο υπάρχει η θεία της, η οποία ως επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης, ήταν υπεύθυνη για το Παράρτημα της Σπάρτης, την Κουμαντάρειο Πινακοθήκη. Μέσα από τα εκπαιδευτικά της προγράμματα όλα τα παιδιά έρχονταν σε επαφή με τις τέχνες. Η φύση βέβαια με την οποία ήταν σε μόνιμη επαφή μεγαλώνοντας, καθώς το πατρικό της βρίσκεται έξω από την πόλη στους πρόποδες του Ταϋγέτου, ήταν πάντα «οδηγός» της για τα χρόνια που ακολούθησαν, αλλά συνεχίζει να είναι και η βασική πηγή έμπνευσής της σήμερα. Παρόλα αυτά, οι πρωταρχικές σπουδές και το μεταπτυχιακό της σχετίζονταν με τα οικονομικά καθώς η οικογενειακή επιχείρηση, εκείνο το διάστημα, ήταν κάτι που έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο. 

Κατά τη διάρκεια λοιπόν της ακαδημαϊκής της πορείας στο Λονδίνο αποφάσισε με μια φίλη από την Κολομβία να ιδρύσει μια εταιρεία κοσμημάτων με σκοπό να εισάγει κοσμήματα από φυλές της Κολομβίας στη βρετανική πρωτεύουσα. Ένιωθε ωστόσο ότι δεν της αρκούσε να ασχολείται απλά με το κόσμημα μόνο ως επιχειρηματίας κι έτσι αποφάσισε να ξεκινήσει σχέδιο κοσμημάτων στο Λονδίνο. Μετέπειτα επέστρεψε στην Ελλάδα, ολοκλήρωσε τη σχολή αργυροχρυσοχοΐας Μokume, εργάστηκε σε χυτήριο, εργαστήρια και εταιρείες κοσμημάτων, μέχρι που αισθάνθηκε έτοιμη να δημιουργήσει το δικό της brand. Έτσι γεννήθηκε το Kakuru και το 2018 ήρθε το κατάστημα και εργαστήρι.

Σε κάθε συλλογή το μεγάλο της στοίχημα είναι οι οργανικές της φόρμες να είναι αναγνωρίσιμες αλλά παράλληλα να διακρίνεται και η όποια εξέλιξη στο σχεδιασμό τους. Η Ελίνα Κακούρου θεωρεί ότι έχει αρκετή πορεία που πρέπει να διανύσει ακόμα και χρειάζεται να ανοίξουν και να κλείσουν αρκετοί κύκλοι μέχρι να αφήσει το δικό της αποτύπωμα στον χώρο του κοσμήματος. Παρόλα αυτά, αυτή τη στιγμή βρίσκεται in progress...

Όλες οι συλλογές σας έχουν κάτι φίνο και ξεχωριστό. Πώς το καταφέρνετε αυτό και όταν φτάνει η στιγμή που λέτε "αυτό είναι", πως νιώθετε; Έχει ανώτατο όριο η δημιουργικότητα;

Εμπνέομαι από τον απρόβλεπτο χαρακτήρα της φύσης που είναι έτσι και αλλιώς ανεξάντλητη. Παράλληλα, το ανθρώπινο στοιχείο και το πώς μπορεί και μεταμορφώνεται είναι κάτι που με μαγεύει και έτσι πάντα στις συλλογές φροντίζω να τα συνδέω. Νομίζω ότι όταν υπάρχει μια μόνιμη εσωτερική αναζήτηση αλλά και όταν δάσκαλός σου είναι η φύση δεν ξέρω αν σου φτάνει μια ζωή για να αναλύεις όλα αυτά που ανακαλύπτεις. Οπότε σίγουρα δε θεωρώ ότι υπάρχει όριο στη δημιουργικότητα. Προσπαθώ να μην πιέζω τον εαυτό μου να παρουσιαστεί μια συλλογή, αν δεν νιώθω ότι έχει ολοκληρωθεί. Κάποιες φορές μπορεί να χρειάζομαι περισσότερο χρόνο από τη μια συλλογή στην άλλη και αυτό σίγουρα και το αισθάνομαι και το σέβομαι. Δεν γίνεται πάντα να βιώνεις ότι είσαι στην καλύτερη δημιουργική σου φάση. Και άλλοτε θα αφήσεις τον εαυτό σου να πάρει μια ανάσα και άλλοτε θα τον πιέσεις για να περάσει στο επόμενο βήμα. Όταν γίνεται το βήμα, έστω και για δευτερόλεπτα, νιώθω ότι μοιράζομαι ένα βαθύ εσωτερικό μου κομμάτι με τον υπόλοιπο κόσμο.

Ποιο είναι το είδος γυναίκας που αγαπάτε και σας εμπνέει για να σχεδιάζετε;

Νομίζω πλέον δεν σκέφτομαι μόνο τη γυναίκα. Έτσι και αλλιώς από την αρχή που ξεκίνησα να σχεδιάζω κοσμήματα ποτέ δεν είχα μια μορφή γυναικεία στο μυαλό μου. Σιγά σιγά αρχίζω να σκέφτομαι περισσότερο τον άνθρωπο που το φοράει, τον χαρακτήρα, τα διαφορετικά σώματα. Θέλω το κόσμημά μου να το φοράει όποιο άτομο θέλει να το αγκαλιάσουν, όποιο θέλει να νιώσει ελεύθερο, όποιο θέλει να στολίσει το σώμα του και να εκφραστεί μέσα από αυτό. Αυτά τα άτομα -πέρα από τους διαχωρισμούς του φύλου- με εμπνέουν πάρα πολύ και με εξιτάρουν να εξελίσσομαι και σχεδιαστικά.

Πώς νιώθετε όταν βλέπετε γυναίκες από το εξωτερικό να επιλέγουν τα κοσμήματά σας και πόσο σας εξιτάρει η αναγνώριση της δουλειάς σας κι εκτός Ελλάδας;

Αυτό που έχω κερδίσει με το να βρίσκεται το εργαστήρι στον ίδιο χώρο με το κατάστημα είναι ότι σχεδόν καθημερινά υπάρχει η επαφή με τα άτομα που θα αγοράσουν το κόσμημά μου. Το κατάστημα βρίσκεται σε ένα σημείο που ευνοείται τουριστικά οπότε ερχόμαστε συχνά σε επαφή με άτομα από το εξωτερικό και αυτό είναι κάτι που με χαροποιεί πολύ (κάναμε βέβαια ένα διάλειμμα λόγω της πανδημίας). Θέλω φυσικά να ταξιδεύουν μέσω e-shop τα κοσμήματα μας στο εξωτερικό, αλλά αυτό δεν συγκρίνεται με το να μπει κάποιος άνθρωπος και να μας πει: «έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες αλλά με τράβηξε το κόσμημά σας, γιατί είδα κάτι ιδιαίτερο πάνω σε αυτό». Ή ότι «έψαχνα να αγοράσω ένα κόσμημα από την Ελλάδα, ώστε να θυμάμαι το ταξίδι μου και είμαι ενθουσιασμένη/ος που σας βρήκα». Κι όταν μας στέλνουν φωτογραφίες έχοντάς τα φορεμένα στη χώρα τους ή και αλλού, τρέχουμε από τη χαρά μας και τις δείχνουμε ο ένας στον άλλο.

Τα κοσμήματά σας αναπαράγουν στοιχεία της φύσης. Πώς το καταφέρνετε αυτό και τι σας εμπνέει περισσότερο;

Φαίνεται να τα αναπαράγουν, ωστόσο ποτέ δεν έχω βάλει, για παράδειγμα, ένα φύλλο ελιάς δίπλα στο σημειωματάριό μου ώστε να μπορέσω να το αντιγράψω. Κάπως όμως οι καμπύλες της φύσης εισάγονται στα σχέδιά μου και πολλές φορές φέρνουν τον άλλο σε ένα είδος επαφής μαζί της. Στη φύση -ανέφερα και πιο πάνω- ότι αυτό που με συνεπαίρνει είναι η ανεξάντλητη γνώση που σου δίνει· γνώση που πρέπει να σεβόμαστε και να μεταδίδουμε ή να αναδεικνύουμε, σίγουρα όχι να καταστρέφουμε.

Τι είναι η Ελλάδα για εσάς και πώς αποτυπώνεται στο έργο σας;

Η Ελλάδα για μένα είναι φως, γη, θάλασσα, νοιάξιμο, φαγητό με φίλους, στήριξη και αλληλεγγύη κάτω από δύσκολες συνθήκες, μια περιπέτεια. Από την άλλη υπάρχουν φορές που με γεμίζει με σκοτάδι, νιώθω αδύναμη ή απογοητεύομαι από τις δυσκολίες της καθημερινότητας στη χώρα. Μοιάζει με τα στοιχεία της φύσης -πέτρα και ξύλο ελιάς- που εντάσσω στις συλλογές μου και σχεδιαστικά και ουσιαστικά. Από τη μια η σκληράδα της πέτρας, από την άλλη το βάλσαμο της ελιάς, όλα εναλλάσσονται, συγκρούονται, συνδιαλέγονται και ισορροπούν -θέλω να πιστεύω- σε κάθε συλλογή.

Τι άλλο σχεδιάζετε εκτός από κοσμήματα;

Επειδή σε αρκετά σχέδια μου χρησιμοποιώ ξύλο ελιάς, πάντα σκέφτομαι να το επεξεργάζομαι διαφορετικά, ώστε να χρησιμοποιηθεί σαν αντικείμενο. Οπότε έχω ξεκινήσει και σχεδιάζω και αντικείμενα με ξύλο ελιάς, αλλά και συνδυαστικά αντικείμενα με μέταλλο και ξύλο ελιάς. Στην τελευταία μας συνεργασία με τον Ελληνολιβανέζο σεφ Fahd Kassem του Six dogs για το limited φετινό μας γούρι «γεννώ», δημιουργήθηκε το τελευταίο αντικείμενο εξολοκλήρου από ξύλο ελιάς, το οποίο είναι μια βάση για το λιβανέζικο έδεσμα kibbeh και τα έσοδα από αυτή τη συνεργασία θα δοθούν σε κάποιον καλλιτέχνη που ζει και εργάζεται στον Λίβανο.

Ποια είναι τα επόμενα σας βήματα;

Δεν ξέρω πλέον αν μπορούμε εύκολα να οργανώσουμε πολλά επόμενα βήματα. Παρόλο που αγχώνομαι χωρίς μακροπρόθεσμο πλάνο, ταυτόχρονα πιστεύω ότι ελίσσομαι, όταν χρειαστεί. Αυτό που μου μαθαίνει και η πανδημία είναι να ζω και να προσπαθώ να απολαμβάνω το κάθε βήμα μου, να μην το προσπερνάω τόσο γρήγορα με την αγωνία για το επόμενο και τα σχέδιά μου να μην ανοίγονται πολύ στο μέλλον. Το μόνο που έχω στο μυαλό μου, αφού περάσει η περίοδος των γιορτών, είναι να επικεντρωθώ και να εξελίξω τα αντικείμενα ξύλου ελιάς και μετάλλου και να βγει η επόμενη συλλογή μας που ήδη δουλεύεται. Α! Και επιτέλους να ασχοληθώ με το να φτιάξω λίγο το σπίτι μου που το αφήνω πάντα σε δεύτερη μοίρα.

Ποιος είναι ο ορισμός της ομορφιάς για εσάς;

Να νιώθεις καλά μέσα σου, η ηρεμία που αποτυπώνεται στο πρόσωπό μας όταν νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα! Δίνω μεγάλη έμφαση σε αυτό και βάζω πολλά θαυμαστικά. Φυσικά δεν μπορεί να συμβαίνει πάντα, αλλά το να είσαι αληθινός με εσένα, να κάνεις λάθη και να τα αποδέχεσαι, να μην αυτομαστιγώνεσαι, να τολμάς, να είσαι ανοιχτός στις αλλαγές, να νιώθεις ελεύθερος, να αγαπάς εσένα και τους άλλους. Αυτή είναι η ομορφιά που θα ήθελα να επικρατεί στον καθένα μας.

Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σας κόσμημα;

Ένα έφτιαξα στην Ταϊλάνδη κατά την διάρκεια ενός σεμιναρίου που έκανα εκεί, ενώ δεν είχα ακόμα τελειώσει την σχολή αργυροχρυσοχοΐας και ήταν η πρώτη μου απόπειρα να ασχοληθώ με ένα τοπικό ξύλο. Το κόσμημα αυτό είναι ένα κολιέ που συνδυάζει χαλκό που τον είχα οξειδώσει και ξύλο.

Επιλέγετε να φοράτε πράγματα για χρόνια κι αν ναι ποιο είναι ένα αγαπημένο σας αξεσουάρ που δεν αποχωρίζεστε;

Δεν μπορώ να πω ότι δένομαι για μεγάλα χρονικά διαστήματα με αξεσουάρ εκτός αν με εξυπηρετούν. Δηλαδή αγαπώ πολύ κάποια μποτάκια που μου έχει φτιάξει ο φίλος μου el greco shoes που το δέρμα είναι στην απόχρωση του καταστήματος το λεγόμενο πρασινοπετρόλ J , αλλά και ένα παλτό στη απόχρωση της ώχρας με μωβ κουμπιά που είχα αγοράσει από ένα market του Λονδίνου πριν περίπου 12 χρόνια. Γι’ αυτό το παλτό ακόμα μου λέει η μητέρα μου κάθε φορά που με βλέπει «πόσο ακόμα θα το φοράς;»

Ποιος είναι ο δικός σας τρόπος να παίρνετε ανάσες και να αναδομείστε;

Μια βόλτα με τον σκύλο μου τον Ιβάν, όταν επιδιώκω να έχω λίγο χρόνο μόνη μου στο εργαστήριο, όταν βρίσκομαι στη θάλασσα και κοιτάω τον ουρανό, όταν βρίσκομαι σε ένα βουνό και περπατάω, όταν πηγαίνω στην ομαδική συνεδρία ψυχοδράματος.

Περιγράψτε μας με τρεις λέξεις τον εαυτό σας.

Επίμονη, ονειροπόλα, φροντιστική.

Το πιο ριψοκίνδυνο πράγμα που έχετε κάνει...

Να αφήσω μια εξασφαλισμένη (όσο γίνεται) οικονομικά ζωή και να δημιουργήσω το δικό μου brand κοσμημάτων, να παλεύω να είναι βιώσιμο κάτω από την κάθε συνθήκη που συναντά κανείς σαν επιχειρηματίας/καλλιτέχνιδα στην Ελλάδα, να επιβιώνω ως γυναίκα μέσα σε έναν ακόμα ανδροκρατούμενο χώρο, να ονειρεύομαι ότι θα συμβάλω στο να δημιουργούμε πιο όμορφα πράγματα γύρω μας και πιο όμορφες σχέσεις μεταξύ μας.

Φεύγετε ταξίδι: Ποιοι είναι οι τρεις ιδανικοί προορισμοί σας.

Λατινική Αμερική (ιδιαίτερα Κολομβία-Χιλή-Μεξικό), Αφρική, Ιαπωνία. 

Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια;

Ουφ! Πολύ μεγάλο διάστημα, με φοβίζει να το σκέφτομαι και να λέω πως με φαντάζομαι. Θα ήθελα να κάνω αυτό που αγαπώ πραγματικά, να παραμείνω αληθινή με ό,τι και αν καταπιάνομαι και να μην μείνω ποτέ στάσιμη εσωτερικά, να αναζητώ συνέχεια.

Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει ποτέ...

Να μην κρίνω ποτέ κανέναν από την εξωτερική του εμφάνιση.

Κάτι για το οποίο είστε περήφανη...

Για την απόφασή μου να ασχοληθώ επαγγελματικά αποκλειστικά με το κόσμημα και τον χώρο της τέχνης. Νιώθω πολύ καλά που κατάφερα να ισορροπήσω τις ανασφάλειές μου και να το τολμήσω.

Μια τέλεια μέρα θα ξεκινούσε... και θα τελείωνε...

Μια τέλεια μέρα θα ξεκινούσε με το να άνοιγα το παντζούρι και να έβλεπα την θάλασσα και θα τελείωνε με το να χουχούλιαζα στον καναπέ έχοντας ανάψει τα κεράκια μου, τα φωτάκια μου με τον Ιβάν και τον σύντροφό μου παρέα.