Με καταγωγή από τη Χίο και την Κωνσταντινούπολη, η Sophie Negropontes έχει καταφέρει να εδραιώσει τη gallery της στην καρδιά του Παρισιού σαν ένα καίριο σημείο συνάντησης ευρηματικών καλλιτεχνών και designers. O πατέρας της ήταν φωτογράφος και πέρασε όλη της την παιδική ηλικία ανάμεσα σε ανθρώπους της τέχνης, εικαστικούς, κριτικούς σε ένα διαρκές making of βιβλίων και φωτογραφιών. Aπό μικρή περνούσε τις διακοπές της σε μουσεία και αργότερα σε gallery και δημοπρασίες. Ξεκίνησε να εργάζεται σε διαφορετικούς χώρους όπως στα αρώματα και τα υφάσματα, ωστόσο, συνδεόταν πάντα με την προώθηση προϊόντων κι ενεργειών. Δέκα χρόνια πριν, πήρε την απόφαση να συνδυάσει αυτές τις ικανότητές της με όλα εκείνα που αγαπά περισσότερο, την τέχνη, και κάπως έτσι δημιούργησε τη δική της gallery.

Τι είναι αυτό που σε εξιτάρει στην τέχνη;

Ότι μεταμορφώνει τη ζωή. Με κάνει να νιώθω καλύτερος άνθρωπος και φέρνει φως στη ζωή μου. 

Ποιο είναι το πιο γοητευτικό στη συναναστροφή με τους ανθρώπους της; 

Είναι οι ανακαλύψεις, οι συζητήσεις, το γεγονός ότι βαδίζουμε σε κοινά μονοπάτια και μπορούμε να μοιραζόμαστε τις δημιουργίες και τις αναζητήσεις τους με το κοινό.

Πότε ήρθες σε πρώτη επαφή με τον χώρο της τέχνης;

Ξεκίνησα να αγαπώ τους κλασικούς ζωγράφους όπως τους Dürer και El Greco, την αρχαία ελληνική γλυπτική και αρχιτεκτονική και αργότερα τα γλυπτά και τα installations του Brancusi. H δυναμική τους στην τέχνη είναι ολοφάνερη, αφού άλλαξαν τα δεδομένα της για πάντα. Ως ιδιοκτήτρια gallery μου αρέσουν όλοι οι καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάζομαι, γιατί είναι απαιτητικοί με τους εαυτούς τους και ο καθένας τους έχει κάτι διαφορετικό -και μαζί αξιόλογο- να πει.

Ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, τι αγαπάς περισσότερο; 

Αγαπώ και τα δύο. Νομίζω θα πω τα αντικείμενα με ιστορία, επειδή εκπροσωπούν κάτι περισσότερο, έχοντας τη δική τους ιστορική ταυτότητα. Αλλά και τη μοντέρνα σκηνή καθώς μοιάζει ελεύθερη παρόλο που τις περισσότερες φορές είναι ολοφάνερες οι ιστορικές αναφορές που φέρει ο κάθε δημιουργός.

Τι έργα συλλέγεις;

Μοντέρνα σουρεαλιστικά έργα. Αγαπώ την παράξενη αύρα που έχουν, μεταφέροντάς μας σε άλλους κόσμους.

Ποια θεωρείς την καλύτερη στιγμή στην πορεία σου;

Όταν άνοιξα για πρώτη φορά την πόρτα της gallery, μετά στην πρώτη έκθεση, στην πρώτη συμμετοχή σε art fair και όταν μετακόμισα στο νέο σημερινό χώρο στη δεξιά όχθη του Σηκουάνα. Κυρίως η καλύτερη μου στιγμή είναι όταν κάθε πρωί βρίσκομαι εκεί, κάθε άνθρωπος που μπαίνει και ανακαλύπτει κάτι καινούριο, κάθε φορά που συζητώ με τους δημιουργούς που παρουσιάζω, κάθε φορά που σχεδιάζουμε μαζί με την ομάδα μου ένα νέο project.

Τι περιλαμβάνει το 24ωρο σου; 

Θα χρειαζόμουν τουλάχιστον 24 ώρες ακόμη και πάλι μπορεί να μην ήταν αρκετό. Προσπαθώ να οργανώνω οικογενειακά γεύματα πολλές φορές μέσα στην εβδομάδα και μοιράζομαι την art & travel ζωή μου με την οικογένεια.

Σαν globetrotter…

Σε κάθε ταξίδι ανακαλύπτεις τόπους και ανθρώπους. Συνολικά, τα απόλαυσα όλα. Ωστόσο, το μότο μου είναι, τα καλύτερα έρχονται, ανυπομονώ για το επόμενο.

Τι λατρεύεις στο Παρίσι;

Το Centre Pompidou, για το καταπληκτικό κτίριο, τη βιβλιοθήκη του, όπου πέρασα τόσες ώρες, για τις εκθέσεις του και τέλος για τη θέα από το εστιατόριο στον τελευταίο όροφο. Και φυσικά, το The Pinault Foundation, τόσο κοντά στη gallery, για την απίστευτη αποκατάσταση από τον Tadao Ando και για τις εκθέσεις. Μου αρέσει να δειπνώ στο La Closerie des Lilas, ένα μέρος στο Μονπαρνάς όπου συναντιόντουσαν όλοι οι καλλιτέχνες ή πίνοντας καφέ στο Les Deux Magots. Φαίνονται τόσο παριζιάνικα και κοσμοπολίτικα ταυτόχρονα. Μια από τις τελευταίες μου ανακαλύψεις είναι το εστιατόριο Akrame, ένας ταλαντούχος και «ζεστός» σεφ που σε ταξιδεύει σε ένα γαστρονομικό ταξίδι. Και κυρίως μου αρέσει να περπατάω σε αυτήν την πόλη, να κοιτάζω γύρω μου και να σταματάω όταν ένα μέρος φαίνεται φιλόξενο. Είναι καταπληκτικό!

Πώς αισθάνεσαι κάθε φορά που επιστρέφεις στην Ελλάδα;

Νιώθω σαν στο σπίτι μου. Κάθε χρόνο την επισκέπτομαι και περνάω τις καλοκαιρινές διακοπές στο σπίτι μου στους Παξούς. Είναι ένα ονειρεμένο μέρος όπου αιώνες ιστορίας και τέχνης μπλέκονται με την καθημερινή ζωή. Ένας από τους μελλοντικούς μου στόχους είναι να γίνω σύνδεσμος μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας, εμφανίζοντας στην Αθήνα και φιλοξενώντας Έλληνες καλλιτέχνες στο Παρίσι.

Αγαπημένο μέρος στην Ελλάδα... 

Μου αρέσει να κολυμπάω στο βάθος των τειχών της Μονεμβασιάς, κοιτάζοντας ταυτόχρονα το καταγάλανο Αιγαίο και τη βυζαντινή εκκλησία πάνω στο λόφο.

Τι θα σήμαινε απόλυτη ελευθερία για σένα; 

Θα ήταν να έχω αρκετό χρόνο για να πάω σε όλα τα μέρη που δεν γνωρίζω ακόμα, αλλά και να επιστρέφω σε όλα εκείνα που αγαπώ. Η ανατολή του ηλίου στην Ακρόπολη θα ήταν καταπληκτική.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου μουσείο;

Το Alte Pinakothek στο Μόναχο. Υπάρχει η πιο όμορφη αυτοπροσωπογραφία του Dürer.

Ποιος είναι ο ορισμός της ομορφιάς για σένα; 

Αρμονία και ανισορροπία, φύση και τέχνη, χαμόγελο, ηλιοβασίλεμα, εσωτερική ευτυχία.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει ποτέ; 

Να είσαι ο εαυτός σου και να συνεχίσεις μέχρι το τέλος. Ποτέ μην τα παρατάς.

The next big thing στις Τέχνες...

Έρχεται μάλλον από τον χώρο της τεχνολογίας.

Ποια είναι τα επόμενά σου βήματα;

Σε art fairs στη Νέα Υόρκη και το Μαϊάμι τον Νοέμβριο και στο Βερολίνο τα Χριστούγεννα.

Χαρακτήρισέ μου τον εαυτό σου με τρεις λέξεις...

Eνθουσιώδης, αισιόδοξη, περίεργη.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο ρίσκο που έχεις πάρει;

Η πρώτη μου πτήση σαν πιλότος σε μικρό αεροπλάνο.

Γιατί αισθάνεσαι περήφανη;

Για πολλά και επαγγελματικά. Για τον τρόπο που η ομάδα μου και οι καλλιτέχνες δουλεύουν μαζί. Αλλά περισσότερο είμαι περήφανη για τον γιο μου.

Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;

Να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, να ετοιμάζει νέες εκθέσεις, να επιμελούμαι νέα βιβλία, να ετοιμάζω νέους art χώρους.

Μια τέλεια μέρα ξεκινάει με νέες ιδέες και τελειώνει έχοντας ολοκληρώσει τις περισσότερες από αυτές.