Την Κανέλλα την «γνώρισα» σχεδόν τυχαία, ένα πρωινό στoν πολυχώρο Pirée στην Αθήνα, όταν ο δρόμος με οδήγησε μοιραία στο να χαζεύω για ώρες τα έργα της. “A stitch in time” έγραφε το project. Και εκεί άρχισαν να γεννιούνται καλές αφορμές για κουβέντα με μια καλλιτέχνιδα που καταπιάνεται με εικαστικά, γραφιστική, κέντημα, μοτίβα για υφάσματα, εταιρικές ταυτότητες και όχι μόνο. Δουλεύει με κλωστές, ξύλα, λαμαρίνες, ακρυλικά και ό,τι άλλο μπορεί να την ιντριγκάρει. Όσο σκάλιζα στην ιστοσελίδα της, ψάχνοντας να παντρέψω τα κατάλληλα λόγια για να περιγράψω μέσα σε λίγες αράδες το ύφος της σχεδιαστικά, το ένα έργο με οδήγησε στο άλλο.
Η αρχή έγινε με την πρώτη ατομική της έκθεση «Τα Προικιά»: ένα εικαστικό project με ψυχολογική έκταση που ξεδιπλώνει την ιστορία και την ψυχή των γυναικών μιας άλλης εποχής. Συνεχίζοντας, άρχισα να ανακαλύπτω κι άλλα. Από το καυστικό “Kama Frouta”, το παιχνιδιάρικο-pop «Μπούμ», μέχρι και το brand identity του ιαπωνικού εστιατορίου SUSHIMOU ή αυτό της σχεδιάστριας Σόφης Δελούδη. Κι αυτά είναι μόνο ένα δείγμα της διαδρομής της καλλιτεχνικά. Σαν μια μετάβαση από το ένα επίπεδο στο επόμενο που δε σε κουράζει. Ένα κράμα γραφιστικής, τέχνης, concept και αντικειμένου.
Pop αναφορές, μια ελεγχόμενη καυστικότητα, χιούμορ, άποψη, παράδοση, συναίσθημα είναι οι αρχικές εντυπώσεις. Δεν νοσταλγεί όμως τον χρόνο. Σέβεται το παρελθόν. Η έμπνευση της πηγάζει από παντού και σε οποιοδήποτε χρονικό επίπεδο. Αυτές είναι οι πρώτες «στρώσεις». Κι από κάτω δουλειά. Πολύ δουλειά, αφοσίωση κι ένας άνθρωπος ανήσυχος, ισορροπημένος και καθόλου αυτοναφορικός, που συνεχώς εξελίσσεται. Δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη διαδρομή με αρχή, μέση ή τέλος στη δουλειά που παράγει. Όλα μπλέκονται μεταξύ τους. Εκούσια ή ακούσια είναι όλα εκείνα τα κομμάτια του εαυτού της που εντάσσονται σε αυτήν τη δουλειά. Άλλοτε με πιο εμφανή και άλλοτε με πιο έντεχνο τρόπο. Το αποτέλεσμα έρχεται τακτοποιώντας όλα τα παραπάνω στις θέσεις τους.
Όταν συνειδητοποίησα, ότι κεντά μέχρι και λαμαρίνες, εντυπωσιάστηκα. Το κέντημα απαιτεί υπομονή. Κι ένα μεράκι που δεν συναντάς εύκολα σε ανθρώπους της ηλικίας αυτής. Συνήθως υπάρχουν φιγούρες επιδραστικές που έχουν πυροδοτήσει το ξεκίνημα. Είναι οι εικόνες που την έσπρωξαν στη δημιουργικότητα, τις κατασκευές και το κέντημα, και η επαφή της με τα υλικά. Μάλλον φταίει που όλοι στην οικογένεια -σε επαγγελματικό ή ερασιτεχνικό επίπεδο- ασχολούνταν με χειροτεχνία. Από τον πατέρα που κατασκεύαζε δερμάτινα είδη, τη θεία που σχεδίαζε και κένταγε φορέματα υψηλής ραπτικής και τη μητέρα της που κεντούσε ερασιτεχνικά.
Λατρεύει το κέντρο της Αθήνας, γιατί ισορροπεί μεταξύ πολλών κόσμων. Περπατάει παντού, σπάνια χρησιμοποιεί αυτοκίνητο ή τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Είναι η δική της «διαδρομή». Ανακαλύπτει κτίρια, δρόμους, παλιά μαγαζιά και το guilty pleasure της είναι να χαζεύει τον κόσμο όταν περπατά. «Μπορείς να δεις πολλά στο πρόσωπο ενός ανθρώπου που περπατά» μου εξηγεί. Μετά το Μεταπτυχιακό στο Saint Martins, με αντικείμενο το Communication Design και αφού εργάστηκε σε διάφορα δημιουργικά γραφεία στο Λονδίνο, αποφάσισε να επιστρέψει στην Αθήνα. «Όταν ζεις και εργάζεσαι στο εξωτερικό είναι αναγκαστικό επακόλουθο το ότι θα βγεις από το comfort zone σου. Διευρύνεται το αντιληπτικό σου πεδίο και ανεξαρτητοποιείσαι. Ειδικά σε μια πόλη όπως το Λονδίνο, μαθαίνεις πραγματικά τι σημαίνει καλό design στην καθημερινότητα. Στο Saint Martins μας έμαθαν να βρίσκουμε τον λόγο που δημιουργούσαμε το κάθε project και μετά να αιτιολογούμε. Ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα», μου εξηγεί.
Εκτός δουλειάς την ευχαριστεί η θάλασσα. Χειμώνα, καλοκαίρι και οτιδήποτε καινούργιο έχει να κάνει με κίνηση, ενώ τελευταία, «ξεχύνεται» με τις ώρες σε μουσεία. Παρατηρεί και εντυπωσιάζεται. Όσον αφορά τα projects της επαγγελματικά, αυτή τη στιγμή, τη συναπάντησα να έχει μόλις τελειώσει τον σχεδιασμό ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού, ενώ συνεχίζει να δουλεύει επάνω σε εταιρικές ταυτότητες και κάποια μοτίβα για υφάσματα. Όπως μου περιγράφει με έναν ωραίο ζήλο, έχει ανακαλύψει μια καινούρια πρόκληση: το styling και art direction των φωτογραφήσεων των projects της. Ο επόμενος στόχος; Να ολοκληρώσει και να παρουσιάσει την ατομική της έκθεση Ulylope, που έχει ξεκινήσει να δουλεύει εδώ και 2 χρόνια. Εμείς της ευχόμαστε καλή επιτυχία!
