Ο μινιμαλισμός δε σημαίνει μονοτονία, αλλά αντίθετα μια καθαρότητα που επιτρέπει στα υλικά να αναδειχθούν, στις υφές να διατηρήσουν τη σημασία τους και στο φως να ρέει ελεύθερα. Η συγκεκριμένη κατοικία, σχεδιασμένη από τους Amanda Gunawan και Joel Wong, εκφράζει μια φιλοσοφία όπου ο χώρος, ο χρόνος και τα υλικά αλληλεπιδρούν αρμονικά. Η αρχιτεκτονική εδώ δεν επιβάλλεται, αλλά προσαρμόζεται. Κάθε γωνιά αντικατοπτρίζει την ισορροπία ανάμεσα στην παράδοση και τη σύγχρονη αισθητική, συνδυάζοντας παλιές αξίες με νέες ιδέες.
Ένα ήρεμο καταφύγιο μέσα στη φύση
Οι αρχιτέκτονες του OWIU Design ένιωσαν αμέσως ότι είχαν βρει το ιδανικό μέρος όταν ανακάλυψαν την κατοικία Terracita στους λόφους της La Cañada Flintridge, στην κομητεία του Λος Άντζελες. Το σπίτι, σχεδιασμένο το 1973 από τον Αμερικανό αρχιτέκτονα Ray Kappe, διακρινόταν για τη μοντέρνα αρχιτεκτονική του, σε μια γειτονιά με πιο κλασικό ύφος. Αυτό που το έκανε ξεχωριστό, όμως, ήταν η φυσική του σύνδεση με το περιβάλλον: παρά τα χρόνια εγκατάλειψης, το σπίτι και η φύση είχαν αναπτυχθεί μαζί, δημιουργώντας το τέλειο σκηνικό.
Διατήρηση της αυθεντικότητας
Αντί να επιβάλουν μια νέα αρχιτεκτονική προσέγγιση, οι δημιουργοί άφησαν το ίδιο το σπίτι να τους καθοδηγήσει. Η αρχική του κατασκευή αντανακλούσε την ιστορία του τόπου, γι’ αυτό και η παρέμβασή τους είχε περισσότερο τον ρόλο της προσαρμογής παρά της ριζικής αλλαγής. Διατήρησαν τα σημάδια του χρόνου, αποκαθιστώντας μόνο όσα είχαν φθαρεί ανεπανόρθωτα, ενώ πρόσθεσαν πινελιές που ανανέωσαν την αισθητική του χωρίς να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα του. Το φως, το νερό και τα φυσικά υλικά συνέθεσαν μια αρμονική διακόσμηση, μετατρέποντας το σπίτι σε έναν «ζωντανό οργανισμό» που «αναπνέει» μαζί με το τοπίο.
Σεβασμός στον χώρο, αρμονία με τον χρόνο
Η μεγαλύτερη πρόκληση δεν ήταν απλώς η αποκατάσταση του σπιτιού, αλλά η προσεκτική διαχείριση κάθε παλιού στοιχείου, ώστε να διατηρηθεί η αυθεντικότητά του. Η φύση είχε εισχωρήσει στον χώρο, δημιουργώντας μια γοητευτική γέφυρα ανάμεσα στο χθες και το σήμερα. Στόχος ήταν η ενίσχυση της δομής χωρίς να χαθεί η ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί με τα χρόνια.
Το νερό ως συνδετικός δεσμός
Το νερό, βασικό στοιχείο σε πολλές ανατολικές κουλτούρες, διατρέχει ολόκληρο το σπίτι, λειτουργώντας ως ένας συνδετικός κρίκος. Η βεράντα έχει μετατραπεί σε ένα μικρό ρυάκι, κλεισμένο σε γυαλί, δημιουργώντας μια ομαλή σύνδεση ανάμεσα στον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο. Ένα koi pond περιβάλλει την είσοδο, πλαισιωμένο από έναν ιαπωνικό βραχώδη κήπο. Ακόμα η πισίνα έχει αναδιαμορφωθεί, ώστε να ταιριάζει με τις γραμμές του τοπίου και να ενισχύει τη θέα προς τους λόφους.
Η ιαπωνική επιρροή
Η χρήση ιαπωνικών υλικών και παραδοσιακής τεχνικής προσδίδει στον χώρο μια αίσθηση βάθους και σεβασμού για την ιστορία του. Οι αρχές του ιαπωνικού σχεδιασμού επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την αρχιτεκτονική προσέγγιση. Το δάπεδο tatami, καλύπτει το σαλόνι, προσφέροντας ζεστασιά και δημιουργώντας μια φιλόξενη αίσθηση, με τον ίδιο σχεδιαστικό προσανατολισμό να εφαρμόζεται και στο υπνοδωμάτιο.
Ο cozy χώρος και η σύνδεση με την παράδοση
Η αίσθηση της ζεστασιάς στο σπίτι πηγάζει από την αλληλεπίδραση των υλικών και την απλότητα του σχεδιασμού, και όχι από περιττά διακοσμητικά στοιχεία. Η επιλογή φυσικών και ακατέργαστων υλικών ενισχύει τη σύνδεση με τη φύση και δημιουργεί μια ατμόσφαιρα αυθεντικότητας. Το τελετουργικό του τσαγιού, που κατέχει κεντρική θέση στην καθημερινότητα των ιδιοκτητών, βρίσκει την αρχιτεκτονική του έκφραση σε μια ξεχωριστή γωνία, περιβαλλόμενη από μάρμαρο και κεραμικές πλάκες φτιαγμένες από τον Ιάπωνα καλλιτέχνη Hashimoto Tomonari, από τη Shigaraki.
Το σπίτι ως χώρος ισορροπίας
Για την αρχιτεκτονική ομάδα, κάθε έργο ξεκινά με την παρατήρηση του χώρου και την κατανόηση του χαρακτήρα του. Αυτή η κατοικία είχε τη δική της ιστορία, έναν αδιόρατο ρυθμό και μια παρουσία που, παρά την παραμέληση του χρόνου, δεν είχε εξαφανιστεί. Η απόφαση να ανακαινίσουν, αντί να χτίσουν από την αρχή, δεν είχε να κάνει με τη συντήρηση με την παραδοσιακή έννοια, αλλά με τον σεβασμό σε ό,τι ήδη υπήρχε.
