Η ιδιοκτήτρια της γκαλερί ARTION μας ξεναγεί στην πόλη μέσα από τα μάτια της...

Μεγάλωσα σε μια γειτονιά κοντά στην Μπότσαρη, πολύ κοντά στην παραλία. Από τότε νομίζω αγάπησα τόσο πολύ αυτήν την πόλη και τη θάλασσά της. Παρόλο που γεννήθηκα στην Αθήνα ποτέ δεν ένιωσα κάπου περισσότερο «σπίτι μου». Θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγία τις κυριακάτικες βόλτες μας οικογενειακώς στο πάρκο του Φωκά όπου πήγαινα με τα πατίνια μου και λαχταρούσα να κατακτήσω την κορυφή της πυραμίδας με τα κόκκινα σχοινιά.

Σήμερα πλέον ζω στο κέντρο της πόλης και, όπως πιστεύω λένε όλοι όσοι κατοικούν εδώ, δεν το αλλάζω με τίποτα. Αυτό που με συναρπάζει περισσότερο είναι ότι τη μια στιγμή βρίσκεσαι στην Τσιμισκή με όλη αυτή τη βουή μιας ζωντανής πόλης σε ρυθμούς καθημερινότητας ενώ κατεβαίνοντας μόνο δυο δρόμους πιο κάτω, βρίσκεσαι σε ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό με ανθρώπους που πίνουν ήρεμοι τον καφέ τους, απολαμβάνοντας τη θάλασσα.

Όταν ήμουν μικρή ήθελα απλά να γίνω κτηνίατρος. Μεγαλώνοντας όμως, αντιλαμβανόμουν σιγά-σιγά τον ρόλο που έπαιζε η αισθητική στη ζωή μου. Θυμάμαι στα ταξίδια που πηγαίναμε, ναι μεν θαύμαζα τα μουσεία αλλά ο μεγάλος μου ενθουσιασμός ήταν όταν επισκεπτόμασταν ωραία εστιατόρια, εντυπωσιακά ξενοδοχεία και άλλα μέρη. Παρατηρούσα κάθε παραμικρή λεπτομέρεια. Τους συνδυασμούς των χρωμάτων, τις διαφορετικές υφές, τον θεατρικό πολλές φορές φωτισμό. Έτσι ασχολήθηκα με το interior design. Στη συνέχεια όλη αυτή η αγάπη μου στο ωραίο μετουσιώθηκε σε μια δημιουργικότητα που ευτυχώς μπορώ να την εκφράζω μέσα από την γκαλερί.

Η σχέση μου με την τέχνη ξεκινά από πολύ μικρή ηλικία. Από μικρό παιδί τριγυρνούσα ανάμεσα σε έργα τέχνης και σε ατελιέ καλλιτεχνών αφού η μητέρα μου ασχολείται με αυτήν την δουλειά τριάντα περίπου χρόνια. Σαν παιδί θυμάμαι με ενθουσίαζαν τα έντονα χρώματα και πάντα με τραβούσαν έργα που δεν μπορούσα να καταλάβω. Αυτό ισχύει ακόμα και σήμερα. Θαυμάζω μεν τη ρεαλιστική ζωγραφική αλλά την προσοχή μου τραβούν έργα που θα με προβληματίσουν ή θα με μεταφέρουν κάπου αλλού.

Τους καλλιτέχνες τους θαυμάζω και τους ζηλεύω κατά μία έννοια. Είναι άνθρωποι που έχουν ξεφύγει από τον καθιερωμένο τρόπο ζωής και έχουν δημιουργήσει έναν δικό τους κόσμο χωρίς τυπικά ωράρια και καθημερινές τριβές. Ξέρω ότι υπάρχει η αντίληψη ότι είναι ιδιόρρυθμοι και σε έναν μεγάλο βαθμό ισχύει. Δεν μπορούμε όμως να περιμένουμε από έναν άνθρωπο που δημιουργεί τέχνη να είναι συνηθισμένος, έτσι δεν είναι; Σέβομαι λοιπόν και αγαπώ τους καλλιτέχνες με όλες τις υπερβολές τους.

Η ωραιότερη στιγμή της ημέρας είναι κάθε πρωί που ανοίγει η γκαλερί. Η ηρεμία που έχει το κέντρο λίγο πριν το άνοιγμα της αγοράς είναι κάτι που το απολαμβάνουμε όλοι όσοι έχουμε την τύχη να μένουμε εδώ.

Είναι πολλές φορές που αυτή η δουλειά μου έχει χαρίσει όμορφες στιγμές. Στην Ελλάδα σίγουρα θα ξεχωρίσω την έκθεση του κυρίου Τσόκλη που φιλοξενήσαμε πέρυσι στην γκαλερί μας, γιατί είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα έναν άνθρωπο που θεωρώ αυτή τη στιγμή τον μεγαλύτερο Έλληνα καλλιτέχνη. Είναι ένας άνθρωπος που δεν ξέρει απλά να ζωγραφίζει καλά αλλά να «φτιάχνει τέχνη» σε κάθε έκφανση αυτής της ζωής. Πραγματικά, όταν μιλάει δεν χορταίνεις να τον ακούς. Μία άλλη μεγάλη εμπειρία για εμένα ήταν όταν πριν δυο χρόνια ανοίξαμε την γκαλερί μας στην παλιά πόλη της Γενεύης και ταξίδεψα εκεί με τον αδερφό μου για να στήσουμε την πρώτη έκθεση που θα φιλοξενούσαμε.

Είναι καθημερινή συνήθεια για εμένα να πηγαίνω στην δουλειά από την παραλία ώστε να πάρω έστω και για λίγα λεπτά την εικόνα της θάλασσας. Από τη στιγμή λοιπόν που, κατεβαίνοντας τη Χρυσοστόμου Σμύρνης αρχίζω και αντικρύζω τη θάλασσα να λαμπυρίζει μέσα από τον στενό δρόμο, ξεκινάει η μέρα μου.

Αγαπημένη μου στιγμή είναι το Σάββατο το πρωί στο Piece of Cake. Ειδικά αν έξω έχει κρύο και εγώ πίνω μέσα τη ζεστή σοκολάτα μου.

Πιστεύω ότι ένας από τους ομορφότερους χώρους πολιτισμού που έχουμε στη Θεσσαλονίκη είναι το Βυζαντινό Μουσείο. Πέρα από τα εκθέματα θεωρώ ότι αρχιτεκτονικά το ίδιο το μουσείο σαν χώρος έχει πολύ ενδιαφέρον.

Δυστυχώς δεν είμαι από τους ανθρώπους που δοκιμάζουν εύκολα καινούργιες γεύσεις. Είμαι πιο πιστή στα κλασσικά παραδοσιακά πιάτα. Αυτός είναι και ο λόγος που το Έργον είναι ένα από τα αγαπημένα μου μαγαζιά. Το ότι σαν επιχείρηση προωθεί κατά αυτόν τον τρόπο τα τοπικά μας προϊόντα και στο εξωτερικό, είναι κάτι που το εκτιμώ πολύ και το χαίρομαι. Επειδή όμως έχω -δυστυχώς!- έχω μια αδυναμία στα γλυκά πρόσφατα δοκίμασα το προφιτερόλ στον Cin Cin και μάλλον θα το επισκεφθώ πολύ σύντομα πάλι.

Το κουλούρι από τον φούρνο Μπακόλα κάθε Σάββατο πρωί και το σπιτικά μαγειρεμένο φαγητό από τα κορίτσια (Ευαγγελία-Αθηνά) στο Tρεις Mαζί είναι πλέον συνήθειες που δεν κόβονται!

Το μαγαζί που αποτελεί διαχρονική αξία για εμένα όσον αφορά τη βραδινή μου έξοδο είναι σίγουρα το On the Road. Μ ’αρέσει η ατμόσφαιρα, η μουσική, ο κόσμος. Έχει κάτι από την ατμόσφαιρα της Θεσσαλονίκης.

Έχω ένα κρυφό σημείο στην παραλία που πηγαίνω με μια πολύ καλή μου φίλη όποτε έχουμε να συζητήσουμε κάτι σημαντικό. Όταν μιλάμε στον τηλέφωνο λέμε θα πάμε στο «μέρος μας».

Παρόλο που έχω πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα στην Αθήνα και έχω μπει πολλές φορές στον πειρασμό να φύγω μου είναι πολύ δύσκολο να αφήσω την Θεσσαλονίκη. Πιστεύω έχουμε καταφέρει να διατηρήσουμε κάποιες ισορροπίες ανάμεσα σε μια πιο ανθρώπινη καθημερινότητα και στις σύγχρονες απαιτήσεις κυρίως της δουλειάς. Επίσης αυτό που δεν αλλάζω με τίποτα είναι η έντονη παρουσία της θάλασσας στην ζωή μας και το παρεϊστικο κλίμα που είναι όμως αληθινό και ουσιαστικό.

Αυτό που εύχομαι για την πόλη είναι να συνειδητοποιήσουμε πόση δύναμη έχει αυτή η πόλη και να την αξιοποιήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο κυρίως τουριστικά. Θεωρώ πως η Θεσσαλονίκη μπορεί να γίνει πόλος έλξης. Για να γίνει αυτό πρέπει να διατηρούμε μια πόλη καθαρή, φιλόξενη, με υψηλή γαστρονομία και φυσικά όμορφους χώρους και εστίασης και διαμονής.

Η Θεσσαλονίκη για εμένα είναι ένας ροζ ουρανός, μια γαλήνια θάλασσα και το μέρος που θα επιστρέφω πάντα.

Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω την πόλη μ' ένα έργο τέχνης θα έλεγα τη σειρά έργων μιας πολύ αγαπημένης μου καλλιτέχνιδας, της Μίνας Βαλυράκη, που είναι εμπνευσμένη από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και πιστεύω ότι είναι από τις καλύτερες μεταφορές αυτής τη πόλης επάνω στον καμβά.

Φωτογραφία πορτρέτου: Άρης Ράμμος