Η Στέλλα Σμαραγδή γεννήθηκε με μία μία μαιευτική παράλυση στο δεξί της χέρι, η οποία μετατράπηκε από την πρώτη στιγμή στη μεγαλύτερη της δύναμη. Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και από πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησε να ασχολείται με τον αθλητισμό. Οι γονείς της είναι γυμναστές γεγονός που της έδωσε το πολύτιμο εφόδιο του αθλητισμού. Μετά από δοκιμές κατέληξε στον στίβο και το σκάμμα, και πιο συγκεκριμένα στο άλμα εις μήκος, όπου έχει κερδίσει μεγάλες διακρίσεις. Η Στέλλα το 2012,το 2016 και το 2021 συμμετείχε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, ενώ έχει συμμετοχές σε πέντε Παγκόσμια πρωταθλήματα (2011, 2013, 2015, 2017, 2019) και τέσσερα Πανευρωπαϊκά (2014, 2016, 2018, 2021) από τα οποία μάλιστα έχει κατακτήσει τρία μετάλλια. Εκτός όμως από τον αθλητισμό έχει σπουδάσει Νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αποδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο, πως άμα υπάρχει θέληση, όλα μπορούν να συμβούν και η επιτυχία είναι δεδομένη.
Ας την γνωρίσουμε καλύτερα!
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κάτω Τούμπα, το 1995. Το πατρικό μου σπίτι βρίσκεται δίπλα σε μια μεγάλη παιδική χαρά. Εκεί περνούσα ώρες με κρυφτό, κυνηγητό, μήλα και μετά βόλτες με το ποδήλατο στο Ανάχωμα. Χωρίς κινητά, χωρίς υπολογιστές.
Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι το Φάληρο όπου μένω τώρα. Ήθελα ανέκαθεν να μένω κοντά στο Καυτατζόγλειο στάδιο, την Παραλία και το κέντρο. Είναι ο συνδυασμός που αναζητούσα για να με γεμίζει κάθε μέρα ζωντάνια και ηρεμία.
Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω πολλά και διάφορα. Αλλά κυρίως έλεγα ότι θέλω να γίνω μεγάλη αθλήτρια και να συμμετάσχω σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Γι αυτό και δοκίμαζα αθλήματα μέχρι που με κέρδισε ο στίβος στην ηλικία των δέκα ετών.
Σπούδασα Νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη είναι σχέση ζωής. Την έχω ερωτευτεί, την έχω αγαπήσει και λατρεύω να ζω εδώ.
Το εναρκτήριο λάκτισμα για την ενασχόλησή μου με τον αθλητισμό ήταν η αναπηρία μου. Λόγω της αναπηρίας μου στο χέρι ο πατέρας μου με πήγε στο κολυμβητήριο ώστε να μάθω να κολυμπάω. Οι γονείς μου είναι γυμναστές και μου έδωσαν το πολύτιμο εφόδιο του αθλητισμού και μετέπειτα της επιλογής να ασχοληθώ με όποιο άθλημα ήθελα.
Η κινητήριος δύναμή μου είναι το πάθος μου για τις επιθυμίες μου.
Η κομβική στιγμή στην καριέρα μου ήταν η πρώτη φορά που έσπασα το παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις τριπλούν της κατηγορίας μου το 2018.
Η Νομική και ο πρωταθλητισμός δεν συνδυάζονται εύκολα. Χρειάζονται πολλές ώρες για τις προπονήσεις σε επίπεδο πρωταθλητισμού και αντίστοιχα πολλές ώρες για παρακολούθηση μαθημάτων. Οπότε πάντα η ζυγαριά θα γέρνει περισσότερο στο ένα.
Ανάμεσα στη Νομική και τον αθλητισμό διαλέγω τον αθλητισμό, διότι είναι η ζωή μου όλη. Δεκαοχτώ χρόνια και συνεχίζω να μετράω. Αγώνες, ταξίδια σε χώρες που δεν ξέρω αν θα είχα ποτέ την δυνατότητα να επισκεφτώ, δυσκολίες και τραυματισμοί που με διαμορφώνουν, με εξελίσσουν και με ωριμάζουν.
Ο αθλητισμός στην Ελλάδα παρά τις αντιξοότητες που καλείται να αντιμετωπίσει, καταφέρνει να αναδεικνύει μεγάλους αθλητές και αθλήτριες.
Ένας όνειρό μου που έχει γίνει πραγματικότητα είναι η συμμετοχή μου σε 3 Παραολυμπιακούς Αγώνες.
Οι κυριότερες δυσκολίες που αντιμετώπισα και αντιμετωπίζω είναι κυρίως οι συνεχόμενοι τραυματισμοί μου λόγω του πρωταθλητισμού. Υπάρχει μεγάλη καταπόνηση, σωματική και ψυχολογική για κάθε αθλητή που ασχολείται με το ν αθλητισμό σε τέτοιο επίπεδο.
Ο χώρος τέχνης της πόλης που αγαπώ είναι περισσότεροι από ένας. Η Θεσσαλονίκη η ίδια είναι ένα ζωντανό έκθεμα. Έχει ιστορία, μνημεία και είναι ένα εξελισσόμενο έργο τέχνης. Έχει μια παρουσία σε όλες τις τέχνες κι αν έπρεπε να επιλέξω, θα έλεγα ότι αγαπώ εξίσου το ίδιο την μουσική, την ζωγραφική και τον κινηματογράφο.
Ένας άνθρωπος-μέντορας για μένα δεν υπάρχει. Πιστεύω πως η πυξίδα της ζωής μου είναι μόνο ο εαυτός μου. Το κοριτσάκι που ήμουν στο παρελθόν, η γυναίκα που είμαι στο παρόν και αυτή που θέλω να γίνω στο μέλλον.
Το μαγαζί - «στέκι» στη Θεσσαλονίκη που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου είναι το Κίτρινο Ποδήλατο στην Λεωφόρο Βασιλέως Γεωργίου διότι είναι δίπλα στο σπίτι μου. Είναι ένα όμορφο διακοσμημένο περιβάλλον για όλες τις ώρες της ημέρας.
Το μέρος της Θεσσαλονίκης που έχω την πιο ωραία ανάμνηση είναι το Καυτατζόγλειο Στάδιο. Οι περισσότερες αναμνήσεις μου είναι εκεί. Το 2021 όταν αγωνίστηκα εκεί και πήρα την πρόκριση για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο μετά από πολλές δυσκολίες ήταν μια προσωπική νίκη που μου μένει ανεξίτηλη.
All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι αδιαμφισβήτητα η Νέα Παραλία και τα παγκάκια της. Ειδικά την ώρα που δύει ο ήλιος είναι μαγεία.
Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ είναι να πάρω αγκαλιά τους φόβους μου και να συμφιλιωθώ μαζί τους.
Μια από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι να κάνω έναν ζεστό ρόφημα το βράδυ όταν επιστρέφω σπίτι, να χαζεύω την θέα μου, από την οποία βλέπω από τον φωτιζόμενο Πύργο του ΟΤΕ μέχρι και τη θάλασσα και μετά να καταγράφω τις σκέψεις της ημέρας που πέρασε.
Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη είναι η Νέα Παραλία. Κυρίως την νύχτα. Όταν νιώθω προβληματισμένη ή θλιμμένη πάω και περπατάω. Η ηρεμία της θάλασσας με κάνει να συγκεντρώνω τις σκέψεις μου και να παίρνω ενέργεια για την επόμενη μέρα. Και ένα άλλο κρυφό μου σημείο είναι στα Κάστρα. Κοιτάς τη θέα από ψηλά και σου κόβεται η αναπνοή.
Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί μαθαίνεις να αγαπάς τα πάντα και τους πάντες. Ελπίζεις να δεις το καλό που έχει ο καθένας μέσα του. Είναι μια πόλη που κάθε φορά που λέω ότι είμαι από δω συναντώ μόνο χαμόγελα και όμορφα λόγια. Όποια εποχή και να τη δεις, ξέρεις ότι θα είναι ονειρεμένη.
Αν θα άλλαζα κάτι στη πόλη μου θα ήταν όλοι οι κάτοικοι εδώ που την αγαπάμε, να την φροντίζουμε και να επιδιώκουμε τρόπους να την κάνουμε καλύτερη.
Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο προσβάσιμη, πράσινη, καθαρή με περισσότερα γήπεδα και πάρκα και λιγότερα αυτοκίνητα.
Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις Είναι ερωτεύσιμη αφού.
