Η Ντίνα Κουτσού είναι ένα φωτεινό πλάσμα, που μόλις την αντικρίσει κανείς μόνο θετικά συναισθήματα μπορεί να νιώσει. Γεννήθηκε και μεγάλωσε σ' ένα χωριό έξω από τα Γιαννιτσά, αλλά τα περισσότερα χρόνια της ζωής της τα έχει περάσει στη Θεσσαλονίκη. Αν ζείτε ή αν συχνάζετε στο κέντρο της πόλης σίγουρα την έχετε συναντήσει σε κάποιο στενό με τα μαύρα Wayfarer sunglasses και την κίτρινη τσάντα της. Δραστηριοποιείται αρκετά χρόνια στον επιχειρηματικό κόσμο, και πιο συγκεκριμένα στην εστίαση, αφού είναι η μόνη γυναίκα της επιτυχημένης ομάδας του Cin Cin και Giulietta Spritzeria και σύντομα του Mariél, που θα ανοίξει τις πόρτες του στο Πανόραμα σε λίγες ημέρες. Λατρεύει την κόρη της, τις βόλτες, τους φίλους, τα ταξίδια και φυσικά τη Θεσσαλονίκη!

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σ' ένα χωριό έξω από τα Γιαννιτσά που λέγεται Άγιος Λουκάς, ένα τυπικό επαρχιακό μέρος από το οποίο μετακόμισα στα 18 μου στην Θεσσαλονίκη για σπουδές.

Από μικρό παιδί λάτρευα το παιχνίδι, τις διακοπές, τα ταξίδια, την ανεμελιά! Ήθελα να γνωρίζω νέους τόπους, τους ανθρώπους τους, τα θέλω και τις συνήθειες τους.

Η αγαπημένη μου γειτονιά δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από το κέντρο της Θεσσαλονίκης όπου και κατοικώ. Εδώ αντιλαμβάνεσαι τον παλμό της πόλης αλλά και τον σύγχρονο τρόπο ζωής ανάμεσα στα παλιά κλασσικής αρχιτεκτονικής κτήρια.

Σπούδασα Ευρωπαϊκές επιχειρησιακές σπουδές. Ο οικονομικός χαρακτήρας της επιλογής αυτής με βοήθησε να εξελίξω την επιχειρηματική μου δραστηριότητα πέρα από τον «όρο» διασκέδαση. Με απλά λόγια κατάφερα να κάνω μια βραδινή δουλειά, καθημερινή, πρωινή εργασία. 

Η συνεργασία με τόσους άντρες είναι και ήταν μια ευχάριστη πρόκληση. Ο χώρος της εστίασης είναι ένας ανδροκρατούμενος χώρος στον οποίο είναι δύσκολο να εξελιχθείς ως ισότιμη μονάδα. Ταυτόχρονα όμως είναι και διδακτικός, καθώς μαθαίνεις να διατηρείς τις ισορροπίες ανάμεσα σε δυνατούς χαρακτήρες και γνωρίζεις με αυτόν τον τρόπο καλύτερα και τον εαυτό αλλά και τα όρια σου. Είχα όμως την τύχη από την αρχή της καριέρας μου να δουλεύω αποκλειστικά με άντρες, οι οποίοι διαχειρίστηκαν την συνεργασία μας με απόλυτο σεβασμό, όντας πολλές φορές και προστατευτικοί απέναντι μου. Γι αυτό τον λόγο η ομάδα μας είναι η ίδια από την αρχή της επιχειρηματικής μας δραστηριότητας. Σκεφτείτε ότι είναι κυριολεκτικά οικογένεια με την στενή και την ευρύτερη έννοια, άλλωστε ένας από τους βασικούς μου συνεταίρους είναι και ο σύντροφος μου ο Βασίλης.

Αν έπρεπε να ξεχωρίσω ένα από όλα τα μαγαζιά που έχουμε δημιουργήσει αυτά θα ήταν δύο. Το Cocktail Bar στην Πολυτεχνείου που ήταν το πρώτο self- service μπαρ, το οποίο με την μοναδικότητα του απελευθέρωσε την νοοτροπία του cocktail στην πόλη μας. Τώρα, η Giulietta Spritzeria καινοτομεί με την σειρά της και χαρίζει aperitivo απολαύσεις στα ωραία μας απογεύματα ως η πρώτη σπριτσερία στην πόλη στην πανέμορφη γειτονιά της Σβώλου.

Η εστίαση στη Θεσσαλονίκη αλλάζει, και αλλάζει πάντα προς το καλό αφού η νέα γενιά επιχειρηματιών έχει αναλάβει τα ηνία. Η εστίαση στην πόλη μας είναι πολύπλευρη και πολυμορφική. Θεσσαλονικείς και τουρίστες μπορούν να διασκεδάσουν σ' αυτήν από τις πρώτες πρωινές ώρες μέχρι αργά το βράδυ, σύμφωνα με τις συνήθειες και τις επιλογές του καθένα. Δεν είναι τυχαίο που λέγεται ότι αυτή η πόλη δεν κοιμάται ποτέ!

Η μεγαλύτερη μου επιτυχία είναι προσωπική και όχι επαγγελματική. Είναι η κόρη μου η Εύα!

Νιώθω περήφανη για το ότι συνδυάζω να είμαι μαμά και επαγγελματίας 24/7.

Δε μπορώ να ξεχάσω, με ευχάριστα συναισθήματα, την ημέρα παραίτησης μου από τον ιδιωτικό τομέα. Αυτή η απόφαση ήταν το μεγαλύτερο ρίσκο που έχω πάρει και το οποίο, τελικά, μόνο σε καλό μου βγήκε.

Το πρώτο πράγμα που κάνω μόλις ξυπνήσω είναι να πατήσω το κουμπί της μηχανής του καφέ και να κερδίσω όσα περισσότερα λεπτά προσωπικού χρόνου γίνεται.

Και το τελευταίο πριν κοιμηθώ είναι να σπαταλήσω χρόνο στα social media και να chatαρω με τους ακόμα «ξύπνιους» φίλους μου.

Το μαγαζί που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου είναι η αυλή του Cin Cin, κυριολεκτικά όαση στο κέντρο της πόλης. Εκεί συνδυάζω την βόλτα μου πολλές φορές και με κάποια επαγγελματικά meetings. 

Το μέρος της Θεσσαλονίκης που έχω την πιο ωραία ανάμνηση είναι το Θέατρο Δάσους στο Σέιχ Σου. Σε αυτό τον χώρο έχουμε όλοι δει αγαπημένες συναυλίες και παραστάσεις με ωραίες παρέες, ποτά, χορό και πολλά χαμόγελα. 

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι το DeFacto. Λατρεύω να ανεβαίνω τα σκαλάκια του για να καθίσω στο, μπαρ πίνοντας ουίσκι με πάγο και νερό.

Η καθημερινότητα μου είναι το αντίστροφο της ρουτίνας δηλαδή είναι κάθε μέρα διαφορετική. Έχω την τύχη λόγω δουλειάς να συναντώ συνεχώς καινούριους ανθρώπους που πάντα έχουν κάτι νέο να πουν οπότε το μοτίβο αλλάζει συνεχώς. Υπάρχουν μέρες, έντονες γεμάτες απαιτήσεις αλλά και μέρες με βόλτες στην παιδική χαρά.

Θαυμάζω την αισθητική στους ανθρώπους σε όλες τις εκφάνσεις της.

Δεν αποχωρίζομαι ποτέ τα Wayfarer γυαλιά ηλίου μου και την κίτρινη χαρακτηριστική μου τσάντα από το Kopria store στα Εξάρχεια.

Το πιο δυνατό συναίσθημα είναι αυτό της βραδινής αγκαλιάς.

Χαρά της ζωής σημαίνει φίλοι, οικογένεια, γέλια, ταξίδια, ποτά, συναυλίες, αγκαλιές και φιλιά που σύντομα θέλω να ξαναγίνουν η κανονικότητά μας.

Μία από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι οι βόλτες μου στο κέντρο της πόλης, πάντα ξεκλέβω λίγο χρόνο για να την περπατήσω.

Η χώρα του εξωτερικού που αγαπώ είναι η Πολωνία, ήταν ένα ταξίδι αποκάλυψη. Η αισθητική της ανατολικής Ευρώπης σε συνδυασμό με την ομορφιά των κτηρίων και των ανθρώπων της θα μου μείνει αξέχαστη.

Αλλά το αγαπημένο μου νησί στην Ελλάδα είναι η Λήμνος. Η άγρια ομορφιά του Βόρειου Αιγαίου σε συνδυασμό με την Ελλάδα των '80s που έχει μείνει ζωντανή στον τόπο αυτό κάνει το νησί μοναδικό

Αυτό που μου έχει λείψει περισσότερο τον τελευταίο χρόνο ήταν ένα τσίπουρο με τις φίλες μου παρέα, κάτω από τον ανοιξιάτικο ήλιο στον αγαπημένο μας Κοσμά στην Πλάτωνος.

Το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις άνοιξε η εστίαση είναι δουλειά, δουλειά, δουλειά!

Μέσα στη περίοδο της καραντίνας έμαθα να εκτιμώ την προσωπική ελευθερία.

Αυτό που δεν άντεχα κατά την περίοδο της καραντίνας ήταν η έλλειψη της βραδινής μου βόλτας και για να κυριολεκτώ η έλλειψη της δυνατότητας αυτής.

Το πιο τρελό μου όνειρο είναι να ήμουν η ιδιοκτήτρια του Studio 54 στην Νέα Υόρκη στα '70s και να γνώριζα τους θαμώνες του όπως τον Andy Warhol, τον Jack Nickolson, την Diana Ross κ.α. Είμαι ξεκάθαρα Disco Girl!

Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω με την ίδια όρεξη και φρεσκάδα. Να δημιουργώ νέα concept και χώρους που να ομορφαίνουν την πόλη μας. Εντός των επόμενων ημερών ανοίγουμε και ένα καινούριο μπαρ εστιατόριο, το Mariél, μια ισπανική αγροικία που ξεφυτρώνει στο κέντρο του Πανοράματος.

Το αγαπημένο μου μέρος στη Θεσσαλονίκη είναι η Αρχαία Ρωμαϊκή Αγορά με τους γύρω δρόμους της. Εκπέμπει τόσο έντονα την αύρα της παλιάς αγοράς της πόλης με τα τόσο ωραία νεοκλασικά κτήρια. Ταυτόχρονα «μυρίζει» γειτονιά ενώ βρίσκεσαι στο κέντρο της πόλης.

Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη είναι το πεζούλι μπροστά στο κτηνιατρείο -μέχρι εδώ μπορώ να αποκαλύψω.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί είναι όσο μικρή και όσο μεγάλη χρειάζεται. Δεν σταματάει το γκρί της να είναι όμορφο ακόμα και όταν είναι βροχερή ή ηλιόλουστη.

Αλλά με ενοχλεί το γεγονός ότι το γκρί του τσιμέντου και όχι του ουρανού της είναι περισσότερο από τα πράσινα σημεία της.

Αν θα άλλαζα κάτι στη Θεσσαλονίκη θα ήταν η εσωστρέφειά της. Σαν πόλη άργησε πολύ να ανοίξει τον τουρισμό της, ενώ είναι ένα σύγχρονο κέντρο της Ευρώπης και των Βαλκανίων με έντονο ιστορικό και πολιτισμικό χαρακτήρα.

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο καθαρή, το χρειάζεται…

Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω τη Θεσσαλονίκη με 3 λέξεις είναι ελεύθερη, πολυπολιτισμική και μυστηριώδης.