Επικοινωνιακή, άμεση και απόλυτα εξωστρεφής. Από την πρώτη κιόλας στιγμή της συνομιλίας μας, ένιωσα μία ιδιαίτερη οικειότητα. Η Λυδία Μαρία Θαλασσινού είναι ο ιθύνων νους και η δημιουργός του Serene Home Workshop, ενός creative studio με κεραμικά που έχει έδρα τη Θεσσαλονίκη. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νύφη του Θερμαϊκού, με την οποία όπως μας αποκαλύπτει έχει μία σχέση καρμική, τόσο δυνατή όσο είναι αυτή που υπάρχει ανάμεσα στο αλατοπίπερο. Η ενασχόληση της με την τέχνη ξεκίνησε από την παιδική της ηλικία, με τον «σπόρο» να φυτεύετε από τον πατέρα της, ο οποίος λάτρευε τη ζωγραφική. Ο δεσμός της με την κεραμική δημιουργήθηκε μετά από μία δύσκολη περίοδο για την Λυδία Μαρία, κατά τη διάρκεια της οποίας προέβη σε μία εσωτερική αναζήτηση, προσπαθώντας να βρει έναν διαφορετικό τρόπο έκφρασης. Η πορεία και η εξέλιξη του project της αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι όλα για κάποιο λόγο γίνονται και πως κάθε εμπόδιο στο τέλος είναι για καλό. Αντλεί έμπνευση από τα συναισθήματά της ενώ για την ίδια η τέχνη σημαίνει φως και ο καλύτερος τρόπος έκφρασης. 

Ανακαλύψτε την παρακάτω!

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή της Κάτω Τούμπας. Έφυγα από εκεί σε ηλικία 6 ετών όπου και μετακομίσαμε με τους γονείς και τα αδέλφια μου στον Τρίλοφο Θεσσαλονίκης. Έχω αρκετές αναμνήσεις από εκείνη τη γειτονιά. Θυμάμαι τα καλοκαίρια, την αυλή μας που ήταν γεμάτη γιασεμί να μαζευόμαστε πολλά παιδιά και να τρώμε παγωτό και υποβρύχιο. Αθώα και όμορφα χρόνια. Χρόνια γεμάτα παιδική ανεμελιά.

Αγαπημένη γειτονιά που σίγουρα θα ήθελα να μείνω είναι η Σοφούλη. Μεγάλος δρόμος, γεμάτος κατά μήκος της ψηλά δέντρα και δίπλα της η θάλασσα. Έχει μια αίγλη μοναδική. Έχει μια αρχοντιά και μια αύρα τόσο ιδιαίτερη. Συνδέει αβίαστα το παρελθόν και το μέλλον. 

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω κτηνίατρος και ζωγράφος. Από την παιδική μου ηλικία είχα ιδιαίτερη αγάπη για τα ζώα και τις τέχνες. Κάτι το οποίο με συντροφεύει ακόμα και τώρα. Τελικά τα παιδιά ξέρουν πάντα καλύτερα, μάλλον γιατί δεν βάζουν φίλτρα στη σκέψη τους.

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη είναι όπως η σχέση που έχουν το αλατοπίπερο. Μαζί κάνουν θαύματα, δίνοντας πάντα σωστή ένταση και γεύση. Ήθελα από μικρή ηλικία να φύγω από τη Θεσσαλονίκη και να ζήσω στο εξωτερικό. Να ανακαλύψω τον εαυτό μου, να τον μάθω, να βρω τον δικό μου δρόμο. Τελικά είδα ότι σε αυτή την πόλη τα έκανα όλα. Με έμαθα, με αγάπησα , είδα να βάζω στόχους και να παραμένω πιστή σε αυτούς, με αποδέχτηκα και μου επέτρεψα να εξελιχθώ. Άρα στην καρδιά μου θα αποτελεί πάντα μια σχέση καρμίκη ,μια σχέση αγάπης και μια σχέση που πάντα θα θέλω να επιστρέφω. Το σημείο αναφοράς μου, η Θεσσαλονίκη μου.

Σπούδασα στα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, παράρτημα Κατερίνης στο τμήμα Διοίκησης Εφοδιαστικής Αλυσίδας, Logistics. Η επιλογή μου ήταν ξεκάθαρα λόγω της ελπίδας του πατέρα μου να αφοσιωθώ σ' αυτό το κομμάτι. Μέσα μου, η ψυχή μου ήξερε ότι δεν θα έμενα πιστή σ' αυτούς τους τίτλους σπουδών. Η αλήθεια είναι ότι είχα άλλα όνειρα και χαίρομαι πολύ που δεν έμεινα στο επάγγελμα αυτό. Ακολούθησα την καρδιά και όχι το μυαλό μου. 

Η σχέση μου με την τέχνη ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας. Το «μικρόβιο» ήρθε από τον πατέρα μου ο οποίος αγαπούσε τη ζωγραφική. Θυμάμαι ήμουν παιδί, ηλικίας περίπου 7 χρόνων και μετά από το σχολείο έμενα στα μεσημεριανά τμήματα, με έναν υπέροχο άνθρωπο και καλλιτέχνη, τον κύριο Στέλιο Μαυρομάτη. Είχε μια πραότητα και μια γλύκα στη φωνή του. Κοντά του έμαθα τα βασικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνης, να ακούει και να βλέπει με την καρδιά.

Η τέχνη για εμένα σημαίνει φως, τρόπος έκφρασης και ο τρόπος με τον οποίο έχεις επιλέξει να ζήσεις. Τα συναισθήματα εκφράζονται μέσα από την τέχνη και παίρνουν σάρκα και οστά. Ακόμα και όταν δεν ξέρεις τι συμβαίνει μέσα σου, όλα αυτά που αποτυπώνονται στα έργα σου, σου δίνουν όλες τις απαντήσεις.

Η κεραμική μπήκε στη ζωή μου το 2019. Ήταν μια νέα πρόκληση για εμένα καθώς η ψυχολόγος μου, μου πρότεινε να ξεκινήσω να εκφράζομαι με τα χέρια μου. Να δημιουργήσω έναν νέο κόσμο κι έτσι να δημιουργήσω ξανά τον εαυτό μου, δίνοντάς του υπόσταση. Να μπορέσω να πατήσω μετά από μια δύσκολη περίοδο στα πόδια μου και να γίνω η καλύτερη εκδοχή μου. Της έλεγα ότι θέλω να δημιουργήσω κάτι από το μηδέν αλλά φοβάμαι να τολμήσω να το κάνω επάγγελμα. Με τη βοήθειά της έκανα ένα βήμα τη φορά και τελικά τα κατάφερα. 

Αντλώ έμπνευση από το συναίσθημα μου. Κάθε μέρα είναι μια νέα ευκαιρία για να δημιουργήσω κάτι διαφορετικό. Είμαι άνθρωπος που λειτουργώ με την καρδιά και όχι με τη λογική. Έτσι όταν θα καθίσω στον τροχό, η καρδιά μου θα μιλήσει πρώτη. Την αφήνω, της δίνω όλο το χώρο. Πάντα ξέρει καλύτερα από εμένα. Ο δάσκαλος μου, μου είχε πει κάποτε πως ο τροχός είναι σαν τον διαλογισμό. Καρδιά, χέρια και νους γίνονται ένα και δημιουργούν το τέλειο αποτέλεσμα. Μέχρι στιγμής το βλέπω καθημερινά να γίνεται πράξη.

Ένας χώρος τέχνη που θαυμάζω στην πόλη μου είναι το Momus, το Μουσείο σύγχρονης τέχνης.

Το πιο τρελό μου όνειρο είναι να καταφέρω να γεμίσω τη χώρα μας με καταφύγια, έτσι ώστε να μπορώ να περιθάλπω αδέσποτα και ανυπεράσπιστα ζώα. 

Η δημιουργικότητα είναι συνώνυμο με τη ζωή. Όταν είσαι δημιουργικός άνθρωπος σε γενικότερο επίπεδο δεν σταματάς να θέλεις να ζήσεις τη ζωή στο έπακρο. Να τη «γευτείς», ότι και εάν σημαίνει αυτό. Ό,τι επίγευση και εάν σου αφήνει στις εκάστοτε περιστάσεις εσύ δημιουργείς το ανάλογο πιάτο.

Ο καλλιτέχνης αλλά και ο άνθρωπος που θαυμάζω απεριόριστα είναι ο δάσκαλος μου, ο Γιώργος Βαβάτσης. Η ψυχή του και η αγάπη του για αυτό που κάνει, τον έχει καθιερώσει στην καρδιά μου ως τον πιο αξιόλογο κεραμίστα και άνθρωπο. Ως γνήσιος καλλιτέχνης λειτουργεί με την καρδιά του. Τα έργα και ο τρόπος έκφρασης του έχουν πάντα τόσες ιστορίες να πουν. Λάτρης της ατέλειας και της μοναδικότητας, μια φιλοσοφία που αγαπώ ιδιαίτερα. Είμαι περήφανη που έμαθα και ακόμα μαθαίνω δίπλα σε αυτόν τον σπουδαίο καλλιτέχνη. Τον ευχαριστώ για όλα όσα μου διδάσκει.

Τη ζωή μου μετά από 10 χρόνια τα φαντάζομαι γεμάτη πηλό και υαλώματα. Γεμάτη από όμορφες αναμνήσεις που θα μου έχει δώσει αυτό το επάγγελμα και από τα μαθήματα ζωής που θα έχω πάρει. Τη φαντάζομαι με πολλά συναισθήματα και αγάπη. Σ' ένα σπίτι νεοκλασικό να σφύζει από χαρά και φως. Θα ήθελα πολύ να συνεχίσω να ονειρεύομαι και μετά από 10 χρόνια. Να μπορώ να είμαι περήφανη για τις επιλογές μου και να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου.

Το μαγαζί - «στέκι» που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου, όσο παράξενο κι αν ακουστεί, δεν υπάρχει. Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν είχα. Μου αρέσει να περπατάω στην πόλη και να απολαμβάνω ένα ποτήρι καφέ. Να κοιτάω τα στενά της, τους ανθρώπους της. Να βλέπω κάθε φορά το πρόσωπο της Θεσσαλονίκης με άλλα μάτια. 

Η πιο έντονη μνήμη που έχω από τη Θεσσαλονίκη είναι όταν πραγματοποίησα το πρώτο μάθημα στον τροχό. Η πρώτη επαφή. Η πρώτη φορά που είπα «εδώ συμβαίνει κάτι μαγικό ». Και όντως συνέβη!

Το μέρος της Θεσσαλονίκης που έχω την πιο ωραία ανάμνηση συνέβη πρόσφατα. Σ' ένα στενό της, στη Γεωργίου Σταύρου σ' ένα όμορφο μαγαζί έγινε μια γιορτή για τα 2 χρόνια του Serene Home. Μια μέρα που με γέμισε χαρά και περηφάνια. Άνθρωποι της Θεσσαλονίκης, άνθρωποι νέοι γεμάτοι όνειρα και ελπίδα, μικρά brands γεμάτα μεράκι ήρθαν για να γιορτάσουμε τη δική μου χαρά. Τη χαρά αυτή που η καρδιά σου θέλει να σπάσει; Ε αυτή!

Αγαπημένο μέρος στη Θεσσαλονίκη είναι τα Λαδάδικα και έπειτα ο δρόμος που έχει όλα τα παλαιοπωλεία, το Μπιτ Μπαζάρ. Αγαπώ τα μέρη που έχουν μια ιστορία να σου πουν και μια δική τους ταυτότητα.

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ είναι από τον παππού μου, ο οποίος μου έλεγε «τα όνειρα είναι δωρεάν για όλους, να κάνεις πολλά». Και δεν σταμάτησα ποτέ να τον ακούω. Τα όνειρα είναι η ελπίδα για τη ζωή και την εξέλιξη.

Tο επόμενο project που ετοιμάζω είναι η δημιουργία του eshop του Serene Home Workshop. Σε λίγες ημέρες θα είναι έτοιμο να «ανοίξει» τις πόρτες του και να με κάνει για ακόμα μια φορά περήφανη.

Μια από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι όταν βρίσκομαι στο Κέντρο της Θεσσαλονίκης να κάνω μια συγκεκριμένη διαδρομή για να πάω στα Λουλουδάδικα. Είναι ορισμένες διαδρομές που δεν ξέρεις γιατί αλλά έχεις μάθει να τις πραγματοποιείς ενστικτωδώς.

Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη είναι το πιο φανερό της... Η Παραλία και συγκεκριμένα ένα πεζούλι κάτω από τον Λευκό Πύργο. Από τα ομορφότερα μέρη της Θεσσαλονίκης . Άνθρωποι, ιστορία και θάλασσα. Με μία λέξη η «ζωή» της. 

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί έχει κάτι αποκλειστικά δικό της. Είναι γραφική, γεμάτη στενά και μια πανέμορφη θάλασσα να την πλαισιώνει. Έχει γεύσεις και μπρίο. Έχει ανθρώπους με ψυχή, φωνή και ιστορία. έχει νιάτα και πάρτι, τον διάσημο αέρα της Θεσσαλονίκης. Έχει τους δικούς μου ανθρώπους, ίσως γι'αυτό να την αγαπώ όσο καμία άλλη πόλη.

Αν άλλαζα κάτι στην πόλη μου θα ήταν σίγουρα να γίνονται περισσότερα δρώμενα γύρω από τις τέχνες. Να φιλοξενεί πιο συχνά ανθρώπους που έχουν να πουν και να δείξουν τέχνη και όραμα. Αυτό μου λείπει από την πόλη μας.

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο δημιουργική και πράσινη.

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις, τότε αυτές θα ήταν Ερωτική, Ονειροπόλα και Μοναδική

Φωτογραφίες: Upon Two