Στη ζωή, το πιο υπέροχο συναίσθημα είναι να νιώθεις ελευθερία, ώστε να δημιουργείς όσα αγαπάς και να απολαμβάνεις απλόχερα την κάθε στιγμή. Αυτό ήταν και το πρώτο στοιχείο του χαρακτήρα της, το οποίο μου έκανε την πιο θετική εντύπωση όταν μίλησα για πρώτη φορά μαζί της. Η εικαστική καλλιτέχνιδα Ρωξάνη Ντουρανίδου αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός ανθρώπου που επιλέγει τη θετική οδό, ένα μονοπάτι που της χαρίζει συνεχώς κίνητρο για την πιο σπουδαία εσωτερική της αναζήτηση. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Ολοκλήρωσε τις σπουδές μου στο Business Management και την Γραφιστική και συμπληρωματικά την καλλιτεχνική φωτογραφία. Πλέον, εργάζεται  στον τομέα των εκδόσεων και κάποιων Graphic Design Project, ενώ αγαπά πολύ την ζωγραφική, την φωτογραφία, την βιντεογραφία, την λογοτεχνία, τον χορό και την γυμναστική. Η πρόσφατη έκθεσή της με τίτλο «Αναλογίες που έχουν χαθεί» στο Pikap, κατάφερε να αποσπάσει θετικά σχόλια, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό της πόλης - και όχι μόνο- να συστηθεί με την καλλιτεχνική της φιλοσοφία. 

Ας την γνωρίσουμε μαζί καλύτερα! 

Γεννήθηκα και µεγάλωσα δυτικά, στη γειτονιά Καρατάσιου δίπλα από το μεγάλο στρατόπεδο, όπου μπορούσα να ξεφεύγω και να πηγαίνω για τρέξιμο τα πρωινά. 

Η αγαπηµένη µου γειτονιά είναι στην Αλ. Σβώλου. Ειδικά αν βρίσκεσαι στον δεύτερο όροφο, σε ένα urban garden, απολαμβάνεις την υπέροχη θέα πάνω από τα δέντρα. Ακόμη ένα διαχρονικό σημείο, στο οποίο έχω ιδιαίτερη αδυναμία είναι το τετράγωνο της Ρωµαϊκής Αγοράς, την οποία λατρεύω να την παρατηρώ χιονισμένη τον χειµώνα.

Όταν ήµουν παιδί ήθελα να γίνω γυµνάστρια ή διπλωµάτης. Η αλήθεια είναι ότι μου έλεγαν ότι είμαι καλή στο να επικοινωνώ με τους ανθρώπους, μια άποψη που με ενέπνευσε. 

Σπούδασα έναν χρόνο Θεολογία, στην συνέχεια πήρα το πτυχίο µου στο bussiness management, στη φωτογραφία και στη γραφιστική.

Η σχέση µου µε τη Θεσσαλονίκη είναι κάτι σαν την περιπατητική σχολή Αριστοτέλη, καθώς μέσα από τις βόλτες και την τριβή με τους ανθρώπους, μπορείς να μάθεις και να ανακαλύψεις πολλά πράγματα για σένα και για τον κόσμο. 

Το εναρκτήριο λάκτισµα για να ασχοληθώ µε τις εικαστικές Τέχνες ήταν το µικροσκοπικό δωµάτιο των εφηβικών µου χρόνων. Περνούσα πολύ χρόνο μέσα σε αυτό και έψαχνα τους ιδανικούς δημιουργικούς τρόπους, ώστε να το κάνω να φαίνεται μεγαλύτερο. 

Οι εικαστικοί καλλιτέχνες που θαυµάζω είναι οι "Κalos & Κlio" και η Χριστίνα Παπαιωάννου.

Αυτό που αγαπώ περισσότερο στη δουλειά µου είναι η καλή και υγιής συνεννόηση με τους συνεργάτες μου. 

Οι κινητήριες δυνάμεις µου είναι η πίστη, η αγάπη και η ελπίδα. 

Για µένα η έκφραση µέσω της Τέχνης διαθέτει τα µέσα για προσωπική ολοκλήρωση. 

Η πρόσφατη έκθεσή μου με τίτλο «Αναλογίες που έχουν χαθεί» στο To Pikap είχε να κάνει µε κάποιες αναλογίες στοιχείων που έχουν βρεθεί. Ήταν ένας προσωπικός συµβολισµός µε απαρχή το λευκό χαρτί.

Μια στιγµή που έχω νιώσει περήφανη ήταν όταν ένας κύριος που επισκέφθηκε την έκθεσή μου συγκινήθηκε! Μοιράστηκε μαζί μου ότι ήταν σαν να βούτηξε στην «Τέχνη μου»...

Η κοµβική στιγµή στην καριέρα µου ήταν όταν πήρα χρόνο για να ορίσω ξανά μια νέα κατεύθυνση. Από το πεδίο του business management μεταπήδησα στα υπόλοιπα πιο δημιουργικά μονοπάτια.      

Ένα όνειρο µου που έχει γίνει πραγµατικότητα ήταν να παίξω σε ταινία µικρού µήκους. Το φιλμ λέγεται «Κέτσαπ στη μουστάρδα» και θα προβληθεί στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Δράμας και είχα πρωταγωνιστικό ρόλο. Αφορά στη σχέση δύο αδερφών, οι οποίες τραβούν χωριστούς δρόμους. Ο τίτλος του έχει να κάνει με το αδερφικό πείραγμα, είναι κάτι το αντιθετικό, το οποίο συμβάλλει στο να συμπληρώνει η μία την άλλη. 

Οι κυριότερες δυσκολίες που αντιµετώπισα αφορούσαν κυρίως στην απόφαση για έναρξη των πραγμάτων, στα οποία είμαι καλή. Ήταν σημαντικό για εμένα να λάβω τον χαρακτήρα μου στα σοβαρά. Ενώ δημιουργούσα, δεν είχα αποφασίσει να κοινοποιήσω τα έργα μου και δεν είχα σχέση με τον κύκλο των καλλιτεχνών. Μετά την πανδημία και όταν απέκτησα τον προσωπικό μου χώρο. 

Μου αρέσει να ξεκλέβω χρόνο για προπόνηση. Μου αρέσει το τρέξιμο και οι ασκήσεις με βάρη. 

Η χαρά της ζωής περιλαµβάνει φιλοσοφία και απλότητα. 

Ένας χώρος Τέχνης της πόλης που αγαπώ είναι η «Δαγκάνα» και τον τελευταίο καιρό και η Κινηµατογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης. 

Ένας άνθρωπος-µέντορας για µένα είναι ο εικαστικός καλλιτέχνης και γραφίστας, Σπύρος Τσιλιγκιρίδης. Μου έδωσε τη χαρά του να δοκιμάζω τι μου ταιριάζει και να αποκτήσω τη δική μου δημιουργική ταυτότητα.

Το µαγαζί - «στέκι» στη Θεσσαλονίκη που µου αρέσει να πίνω τον καφέ µου είναι ο πίσω κήπος του Μonasty hotel, αλλά και το roof του Electra. Μου αρέσει να περνάω χρόνο στα ξενοδοχεία µάλλον γιατί µου θυμίζουν διακοπές και κυριαρχεί μια όμορφη ησυχία.  

Το µέρος της Θεσσαλονίκης που έχω την πιο ωραία ανάµνηση είναι στην πλατεία Ελευθερίας. Αποτελεί ένα σημείο που φαίνεται σαν να τελειώνει η πόλη και δίπλα του είναι το γοητευτικό "Bespoke Espresso Bar". 

All time classic αγαπηµένο µου µέρος στην πόλη είναι το Θερµαικός bar, ειδικά για καφέ το πρωί των Χριστουγέννων. 

Η καλύτερη συµβουλή που µου έχουν δώσει ποτέ είναι «Καλύτερα µιας ώρας σκλαβιά και φυλακή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή», μια χιουμοριστική ατάκα που μου λέει πάντα ο καλύτερος μου φίλος. Είναι πάντα στο χέρι σου να μην παρατείνεις τον χρόνο όταν δεινοπαθείς και μπορείς να κάνεις κάτι για να αλλάξεις την κατάσταση. 

Μια από τις καθηµερινές µου συνήθειες είναι να συμμαζεύω το σπίτι μου μόλις ξυπνήσω και να φροντίζω τα φυτά μου. 

Το «κρυφό» µου σηµείο στην πόλη είναι στη Βενιζέλου, στη στοά πάνω από την Πλατεία Ελευθερίας. Στον δεύτερο όροφο υπάρχει ένα ένα τραπεζάκι με δύο καρέκλες, όπου με ελεύθερη χρήση μπορείς να καθίσεις και να απολαύσεις τον καφέ σου. 

Η Θεσσαλονίκη µου αρέσει γιατί στην καρδιά της επικρατεί η εγγύτητα σε ανθρώπους και µέρη. 

Αν θα άλλαζα κάτι στη πόλη µου θα ήταν οι προσόψεις των κτηρίων. Η αρχιτεκτονική και τα υλικά που έχουν χρησιμοποιηθεί μου φαίνονται αφιλόξενα, έχουν έντονα βιομηχανικό χαρακτήρα και λείπει κάτι το γλυκό και χαριτωμένο. 

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο καθαρή για αρχή δυστυχώς...

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω µε 3 λέξεις «Πόλη Που Γαβγίζει», στίχος από ένα ποίημα που έχει γραφτεί για τη Θεσσαλονίκη. Αυτό σημαίνει ότι πάντα καταφέρνει να σου κάνει εντύπωση, είτε σου αρέσει είτε δεν σου αρέσει. Έχει ένα έντονο ταμπεραμέντο...