Σταυρούλα Κλειδαριά 

In: Λάτρεψα τη νέα υπέροχη brasserie Charlie D. στην Κομνηνών 10, το πιο ισχυρό new entry της πόλης που φέρνει παριζιάνικο αέρα και το καλύτερο, καταπληκτικό φαγητό με την υπογραφή του διάσημου restaurateur Απόστολου Τραστέλη και του διάσημου Γάλλου chef με δυο αστέρια Michelin Arnaud Bignon. Oι γεύσεις είναι απίθανες και βασίζονται στην απλότητα του αυθεντικού, καλοφτιαγμένου, γαλλικού gourmet ενώ το interior design με την υπογραφή της Ελεάννας Μακρίδου της Makridis Associates έχει τη φινέτσα και τo άρωμα ενός φιλόξενου bistrot που λατρεύουμε να απολαμβάνουμε για ώρες! 

Out: Η εικόνα εγκατάλειψης που παρουσιάζει τo προαύλιο της εκκλησίας της Αγίας Σοφίας κάθε πρωί με άπειρα σκουπίδια από τις παρέες που μαζεύονται κάθε βράδυ μέσα και έξω από το χώρο. Η έλλειψη σεβασμού είναι κάτι που με ενοχλεί αφάνταστα.

Αναστασία Πολίτογλου

Ιn: H Ευγενία Νιάρχου αποτελεί για μένα σύμβολο. Η μη-royal royal, σύγχρονη σταχτοπούτα έκανε για ακόμη μια φορά το θαύμα της και φωτογραφήθηκε για την ισπανική Vogue με το μαργαριταρένιο περιδεραίο της θρυλικής Μαρίας Αντουανέτας. Φορώντας ταυτόχρονα και τα κοσμήματα τα οποία σχεδιάζει η ίδια, κατάφερε να υπενθυμίσει σε όλους πως το πορτραίτο της, το οποίο μοιάζει σαν να βγήκε από παραμύθι, ταιριάζει απόλυτα με οτιδήποτε μπορεί να θυμίσει αρχοντιά κι έχει τη γεύση της μακρινής belle epoque. Go Eugenie! 

Out: Το βήμα αποτελεί για τους πολιτικούς μια κατάλληλη, παντώς καιρού ευκαιρία έκφρασης των προσωπικών τους πιστεύω. Παρόλα αυτά είναι καλό να γίνεται μια διάκριση στις ημέρες αλλά και στον τόπο. Δε μου άρεσε το θέαμα πολιτικών προσώπων οι οποίοι τη μέρα την οποία γιόρταζε όλη η πόλη, προσπάθησαν να λαϊκίσουν και να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Είναι προτιμότερο σε αυτά τα γεγονότα να αναφερόμαστε σε αξίες και ιδανικά και όχι να τα αντιμετωπίζουμε σαν κομματική εκστρατεία.

Αλίκη Σιάμκουρη

In: Λατρεύω τους ορεινούς προορισμούς και τους παραδοσιακούς ξενώνες που σε βάζουν αμέσως στη κουλτούρα και την αισθητική της περιοχής. Η 28η Οκτωβρίου ήταν μία ιδανική αφορμή για καινούριες εξερευνήσεις και ως προορισμό διάλεξα τα υπέροχα Ζαγοροχώρια. Έμεινα στο ξενοδοχείο Primoula στα Άνω Πεδινά το οποίο ήταν πραγματικά κουκλίστικο. Μικρά πετρόχτιστα σπιτάκια με παραδοσιακή διακόσμηση και μία θέα που σου κόβει την ανάσα.

Out: Όλοι Έλληνες είμαστε περήφανοι για τις εθνικές γιορτές μας και είμαστε ελεύθεροι να το εκδηλώνουμε. Δυστυχώς όμως οι φωτογραφίες που συνάντησα στο instagram με διάφορες κοπέλες να κρατάνε την ελληνική σημαία και να κοιτάνε το φακό με λάγνο αισθησιακό βλέμμα μου φάνηκαν κάπως αστείες αλλά και απρεπείς. Δεν είναι δυνατόν και εκμεταλλευόμαστε μία τέτοια στιγμή και το εθνικό μας σύμβολο για να πάρουμε μερικά likes!

Αναστασία Καμινιώτη

In: Το trailer της 3ης σεζόν του La Casa De Papel, της ισπανικής σειράς του Netflix που έχει γίνει talk-of-the-town τελευταία, μόλις κυκλοφόρησε. Υπό τους ήχους του εμβληματικού “Bella Ciao”, οι γνώριμοι Tokyo, Professor, Denver, Rio, Nairobi, Stockholm και Arturito συναντούν τα νέα μέλη του καστ για μια πρώτη ανάγνωση του σεναρίου του καινούριου κύκλου, ο οποίος αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2019. Αν κάτι περιμένω με λίγη περισσότερη ανυπομονησία βέβαια, είναι η να απολαύσω ξανά τον Berlin, του πιο καλογραμμένου -και αγαπημένου μου- χαρακτήρα της σειράς.

Out: Τι να πει κάνεις για το οριστικό κλείσιμο του Mega Channel! Παρ’ όλες τις προσπάθειες των εργαζομένων, δυστυχώς το χειρότερο σενάριο επαληθεύτηκε και πλέον ο επίλογος για το μεγάλο κανάλι έχει ήδη γραφτεί. Μπορεί από δω και πέρα το κουμπί 4 στο τηλεκοντρόλ μου να εκπέμπει «μαύρο», αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που παρακαλούσα την μητέρα μου να με αφήσει να δω το καινούριο επεισόδιο του «Παρά 5» μέχρι το τέλος πριν πάω για ύπνο (προβαλλόταν καθημερινή βλέπετε) ή όλα εκείνα τα καλοκαιρινά μεσημέρια που έκανα μαραθώνιο σειρών σε επανάληψη back-to-back («Δύο Ξένοι», «10 Λεπτά Κήρυγμα», «Εμείς κι Εμείς», «Η Πολυκατοικία» για να ονομάσω μερικές). Όλα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια σημαδεύτηκαν από αυτό το κανάλι. Η απουσία του θα είναι αισθητή, αναμφίβολα, σε όλους μας! 

Μαρία Κουτσάκα

In: Η ταινία First Man, στην οποία πρωταγωνιστεί ο αγαπημένος Ryan Gosling και η πανέμορφη Claire Foy. Το φιλμ ακολουθεί την πορεία του Neil Armstrong από το 1961 έως το 1969, την περίοδο δηλαδή που η NASA προετοίμαζε πυρετωδώς το θρυλικό διαστημικό της πρόγραμμα, ώστε να στείλει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι. Ο αγώνας αυτός οδήγησε σε μία από τις πιο ριψοκίνδυνες και σπουδαίες αποστολές στην ιστορία της ανθρωπότητας. Πολλοί μιλούν για μια από τις πιο δυνατές ταινίες της χρονιάς και στέκονται στις εξαιρετικές ερμηνείες του καστ, που καλείται να ενσαρκώσει πολύ απαιτητικούς ρόλους. Σίγουρα δεν πρέπει να τη χάσετε!

Out: Η 8^η σεζόν της σειράς American Horror Story, που με απογοήτευσε. Οι δημιουργοί της μπορεί να θέλουν πια να αποτυπώσουν τρομακτικές ιστορίες με σύγχρονο περιεχόμενο, για να είναι πιο επίκαιρες και real, αλλά σε αυτή την περίπτωση το όραμά τους δε δούλεψε. Όσοι  την παρακολουθείτε από την πρώτη της σεζόν, σίγουρα καταλαβαίνετε απόλυτα τι εννοώ. Όσοι πάλι δείχνετε ενδιαφέρον για horror series, αυτή είναι μία καλή πρόταση να ξεκινήσετε, αλλά από την τέταρτη σεζόν και έπειτα θα αρχίσει η απογοήτευση, οπότε ας είστε προετοιμασμένοι. Ωστόσο, το μοναδικό πράγμα που παραμένει πετυχημένο είναι το cast, που κάθε φορά είναι ίδιο και μεταμορφώνεται ανάλογα με τον ρόλο. 

Αριστοτέλης Σπηλιωτόπουλος

In: Το βιβλίο I'll be there of you: The one about Friends της Kelsey Miller. Ένα βιβλίο ρετροσκεκτίβα που μας πάει πίσω στα 10 χρόνια προβολής της σειράς Φιλαράκια, μιας από τις πιο πετυχημένες τηλεοπτικές παραγωγές των τελευταίων δεκαετιών. Πρόκειται για μια μελέτη για το πώς κατάφερε μια παρέα έξι φίλων να γίνει το απόλυτο tv blockbuster των 90s και 00's. Οι Chandler, Monica, Ross, Phoepe, Rachel και Joey αναβιώνουν ξανά στις σελίδες του νέου αυτού must-have κάθε φανατικού των αξέχαστων F.r.i.e.n.d.s.

Out: Η ομοφοβική επίθεση που σημειώθηκε πριν λίγες μέρες στο κέντρο της Αθήνας. Το όνομα του παιδιού λίγη σημασία έχει, αφού στη θέση του έχουν βρεθεί πολλοί ακόμα, στην Ελλάδα αλλά και σε όλον τον κόσμο. Το μίσος ορισμένων σε συνανθρώπους τους που οι ίδιοι δε θεωρούν «φυσιολογικοί» είναι πολλές φορές τρομακτικό. Άραγε, είναι θέμα παιδείας, οικογένειας, κοινωνίας; Το σίγουρο πάντως είναι ότι είναι ένα φαινόμενο που πρέπει πάσει θυσία να εξαφανιστεί. Για το καλό της ανθρωπότητας εν γένει.