Όταν την άνοιξη που μας πέρασε, ο Στέφανος Χρυσάφης παρουσίασε στο Ζάππειο την πρώτη του συλλογή του για τη σεζόν Φθινόπωρο-Χειμώνας 17/18 με τίτλο Phreno, στο πλαίσιο της 21^ης Εβδομάδας Μόδας της Αθήνας, έκανε πολύ κόσμο να σηκωθεί όρθιος για να τον χειροκροτήσει. Κοινό και επιτροπή του έδωσαν, χωρίς δεύτερες σκέψεις, τρία βραβεία που υπάγονται στον θεσμό New Designers Awards. Κι από ότι μας εξήγησε, αυτό ήταν ένα ωραίο «πρώτο» μάθημα και ένα γενναίο εκτόπισμα. Ο δημιουργός στη συλλογή του αυτή σκάλισε πτυχές του ψυχικού κόσμου, που όλοι λίγο πολύ κρύβουμε μας, και τις έβαλε να αναμετρηθούν με έννοιες όπως η πραγματικότητα και το ψεύδος. Πέρα όμως από πολύ καλές κριτικές, απέσπασε και αρνητικά σχόλια και μάλιστα από ανθρώπους που ο λόγος τους έχει βαρύτητα. Αυτό δεν τον εμπόδισε, ωστόσο, να προχωρήσει. Έκανε τον απολογισμό του, πείσμωσε και αυτή τη στιγμή ετοιμάζει με τον ίδιο ζήλο το επόμενο βήμα του: την συλλογή για το Φθινόπωρο-Χειμώνα 18/19, την οποία και θα παρουσιάσει τον Μάρτιο.  Μια κολεξιόν που «παίζει» με τη δύναμη του μυαλού, δίνοντας όμως μία αισιόδοξη προσέγγιση και ελπίδα για το αύριο. Σε μια πρώτη ανάγνωση, το ύφος του σχεδιαστικά αφήνει μια αίσθηση εκκεντρικού, στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν πολλές «στρώσεις» κοινωνικής ευαισθησίας και ανησυχίας από κάτω. Κι αυτό, ίσως, είναι που τον έκανε να ακουστεί και να στρέψει την προσοχή των γύρω επάνω του. 

Η δουλειά σου έχει ένα ωραίο στίγμα ελεγχόμενης «αναρχίας». Φωτίζει άγνωστες πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης και πραγματεύεται ζητήματα αποδοχής και ενδοσκόπησης. Τι σε κάνει να θες να δοκιμαστείς με αυτόν τον τρόπο;

Ο άνθρωπος και οι σκέψεις του είναι το πρωταρχικό μου κίνητρο για να ξεκινήσω κάτι. Κάθε φορά θα γίνεται και κάτι διαφορετικό όσον αφορά την προηγούμενη δουλειά, αν είναι κάτι που το έχω αναλύσει αρκετά. Σε γενικό πλαίσιο η υπόσταση του ανθρώπου και διάφορα στοιχεία της ύπαρξης μας είναι αυτά που με ιντριγκάρουν πιο πολύ.

Στη μόδα γιατί στράφηκες;

Ήρθε από μόνο του η αλήθεια είναι. Οι τέχνες με γοήτευσαν από πολύ μικρή ηλικία και όταν έφτασε η στιγμή να πάρω μια απόφαση, δεν την πήρα εγώ αλλά η ζωή πιστεύω με έβαλε σ' έναν δρόμο που μου άρεσε και συνεχίζει να με κεντρίζει μέχρι σήμερα.

Είσαι άνθρωπος της υπερβολής ή επιδιώκεις την ισορροπία στη ζωή σου; 

Είμαι άνθρωπος του ύψους ή του βάθους κι αυτό από μόνο του φέρνει την υπερβολή στον τρόπο που σκέφτομαι και δρω. Επιδιώκω την ισορροπία αλλά δεν την καταφέρνω πάντα.

Και πρακτικά πώς κινείσαι;

Διατηρώ ένα μικρό εργαστήριο κοντά στο σπίτι μου, όπου εκεί ετοιμάζω όλα τα δείγματα μόνος μου. Δεν έχω κάποια ομάδα και γι' αυτόν τον λόγο ο φόρτος εργασίας είναι πολύ μεγάλος. Καλούμαι να κάνω δουλειές που δε θέλω και δεν είχα φανταστεί, ότι θα χρειαστεί να τις κάνω. Όταν είσαι νέος σχεδιαστής στην Ελλάδα του σήμερα πρέπει να είσαι ταυτόχρονα πωλητής, λογιστής και όλα τα στάδια που θα περάσει ένα ρούχο. Για την προβολή μου δραστηριοποιούμαι κυρίως στα social media προς το παρόν, ενώ έχω βάλει στο πρόγραμμα και ένα site που θέλω να ανέβει μέσα στο 2018.

Στην Ελλάδα της κρίσης, ποιο είναι το δυσκολότερο «σκαλί» που πρέπει να ανεβεί ένας νέος σχεδιαστής;

Μιλώντας για την Ελλάδα της κρίσης το βασικότερο πρόβλημα αφορά στο οικονομικό κομμάτι, το οποίο πολλές φορές βέβαια καταλήγει να έχει ψυχικές επιπτώσεις, όπως το να νιώθει κανείς απαισιοδοξία και φόβο. Επίσης, ότι καλείσαι να αναλάβεις πολλαπλούς ρόλους, όπως ανάφερα και στην προηγούμενη ερώτηση.

Ζητήματα αποδοχής σε επίπεδο δουλειάς και κοινωνίας, με ποιο τρόπο σε αγγίζουν; 

Όλοι αναζητούμε μια επιβεβαίωση σε διάφορες στιγμές της ζωής μας και σε διάφορα θέματα. Αυτού του είδους η αποδοχή είναι απαραίτητη και στη δουλειά για όλους μας, αρκεί να μη φτάνει σε επίπεδο αναζήτησης ναρκισσιστικής αναγνώρισης. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Σε κοινωνικό επίπεδο, η αποδοχή για μένα είναι δεδομένη γιατί πιστεύω στην ελευθερία και τη διαφορετικότητα όλων των ανθρώπων. Κατάλαβα βέβαια κάποια στιγμή, ότι αυτό που για μένα είναι δεδομένο δεν ισχύει για όλους.

Δυστυχώς βέβαια στην Ελλάδα υπάρχει μια αντίληψη, σχετικά με το πως διαχειριζόμαστε ζητήματα αποδοχής και απόρριψης του διαφορετικού. Καμιά φορά είναι ακόμη και ο θόρυβος της δυνατής μουσικής από γειτονικό σπίτι που σου προκαλεί δυσφορία. Έχεις όμως αναρωτηθεί, πως αυτό που μπορεί να σε ενοχλεί πραγματικά κάποιες φορές δεν είναι ο ίδιος ο θόρυβος, αλλά το είδος της μουσικής; Κι αυτό είναι ένα καθαρά συμβολικό παράδειγμα. Πρόσφατα, αντιμετώπισα ένα αντίστοιχο ζήτημα στον χώρο που εργάζομαι καθημερινά.Το αποτέλεσμα είναι πως άθελα σου μπαίνεις σε ένα μονοπάτι του να αναρωτηθείς τι σε ενοχλεί πραγματικά και τι αποδέχεσαι γύρω σου. 

Πιάνεις τον εαυτό σου να επηρεάζεται από επιδραστικούς ανθρώπους του χώρου;

Προφανώς και παρακολουθώ κάποιες προσωπικότητες που με εμπνέουν, κυρίως μέσω των social media. Οι περισσότεροι είναι νέοι καλλιτέχνες, ζωγράφοι, σχεδιαστές και μουσικοί που προσπαθούν να περάσουν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής και αντίληψης για την καθημερινότητα, πράγμα που είναι πολύ κοντά σ' αυτό που θέλω να κάνω και εγώ μέσω της δουλειάς μου.

Κλείνοντας Στέφανε, στην Αθήνα βρίσκεις χώρο για έκφραση και διαφυγή;

Ζω στην Αθήνα γιατί εδώ γεννήθηκα. Τα ταξίδια όμως είναι κομμάτι της προσωπικότητας μου. Η αλήθεια είναι, πως θέλω να γνωρίσω όσο πιο πολλές χώρες και νοοτροπίες μπορέσω. Δεν ξέρω, αν η Ελλάδα κατορθώσει να μου δώσει το μέλλον που φιλοδοξώ αλλά το να κάνεις μια νέα αρχή κάπου είναι αρκετά δύσκολο από πολλές πλευρές.