Χριστίνα Πολίτη
Έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων και garden design στο Λονδίνο, αλλά την κέρδισε η δημοσιογραφία και συγκεκριμένα το κοσμικό ρεπορτάζ. Έχει συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα περιοδικά της χώρας.
Υακίνθη Καραβίτη
Πρώην Μις Ελλάς 1959, ήταν ένα από τα γνωστότερα μοντέλα στη δεκαετία του ’60-’70, φιλοσοφημένη και αρκετά προοδευτική. Είναι μια τρυφερή μητέρα και γιαγιά.
Πώς θα περιγράφατε τη σχέση με την κόρη σας; Χ.Π.: Για κάθε κορίτσι η μαμά της είναι η θεά της. Το αν τη θαυμάζει, την πιστεύει ή την κοντράρει είναι θέμα χαρακτήρα. Υ.Κ.: Όταν ήταν μικρή η κόρη μου, έκανα τα πάντα για εκείνη. Τώρα που μεγάλωσα, είμαι 80 ετών, είναι εκείνη που κάνει τα πάντα για μένα. Έχουν αντιστραφεί οι ρόλοι -σαν να είμαι εγώ το παιδί κι εκείνη η μητέρα μου.
Με ποιες λέξεις θα χαρακτηρίζατε τη δική σας σχέση; Χ.Π.: Ισορροπία και χέρι-χέρι μαζί. Όσο μπορούσε με στήριζε, όσο μπορώ τη στηρίζω. Ποτέ δεν αφήνει η μία την άλλη. Υ.Κ.: Ότι είναι μια πολύ στενή σχέση, είμαστε πολύ αγαπημένες, πολύ μαζί. Η μία φροντίζει την άλλη, εγώ ζω για εκείνη.
Ποια είναι η πρώτη δυνατή ανάμνηση που έχετε από εκείνη; Χ.Π.: Όταν την έβλεπα να ετοιμάζεται να βγει. Το πόσο εκθαμβωτικά όμορφη ήταν. Υ.Κ.: Από μικρή είχε προσωπικότητα. Στο δημοτικό, είχε δει στην εφημερίδα μια αγγελία για να μάθει μια ξένη γλώσσα -νομίζω ήταν ισπανικά ή ιταλικά- και πήρε τηλέφωνο. Έφτιαχνε μόνη της περιοδικά, έπαιρνε φωτογραφίες, τα κολλούσε σ’ ένα τετράδιο και μας τα πουλούσε.
Τι θαυμάζετε στον χαρακτήρα και τη στάση της απέναντι στη ζωή και στους ανθρώπους; Χ.Π.: Είναι φιλοσοφημένη, ενώ είναι καλλονή δεν είναι ωραιοπαθής ή υπερφίαλη. Είναι βαθύτατα καλός άνθρωπος, αξιοπρεπής και ανώτατου επιπέδου στα πάντα, με μηδέν ανταγωνισμό. Υ.Κ.: Το κουράγιο της και που κάνει αυτό που κάνει χωρίς ενδοιασμό. Ό,τι αποφασίσει το κάνει κι εγώ δεν επεμβαίνω ποτέ.
Σε τι θα θέλατε να της μοιάζετε; Χ.Π.: Στον αλτρουισμό της.
Υ.Κ.: (γέλια) Σε όλα! Δεν μπορώ να βρω κάτι συγκεκριμένο, εγώ τώρα πια πώς να της μοιάσω!
Τι σας ενοχλεί από τη στάση και τον χαρακτήρα της; Χ.Π.: Η ξεροκεφαλιά της και η εμμονή της με τα τούρκικα σήριαλ. Υ.Κ.: Ό,τι και να κάνει, εγώ δε φέρνω καμία γνώμη. Καμία καμία. Εκείνη είναι που αποφασίζει, εκείνη είναι ο κηδεμόνας τώρα. Δεν παίρνω θέση ποτέ.
Τι ανακαλύψατε κάποια στιγμή για εκείνη κι εκπλαγήκατε; Χ.Π.: Που έχει ζήσει κάτι υπέροχες στιγμές και τις ξεφουρνίζει σαν να μην έγινε τίποτα, τύπου «Είχα δει τη Μαρία Κάλλας στη Σκάλα του Μιλάνου και ήταν καταπληκτική!». Υ.Κ.: Τίποτα. Τα γνωρίζω όλα για εκείνη.
Τι ξέρετε γι’ αυτήν που η ίδια δε γνωρίζει ότι το ξέρετε; Χ.Π.: Πολλά, γιατί σβήνει τόσα από την επιλεκτική μνήμη της, που ό,τι κι αν της πεις πως θυμάσαι για εκείνη γελάει. Υ.Κ.: Όχι, δεν ξέρω τίποτα που δε γνωρίζει ότι το ξέρω. Δεν κρύβω τίποτα από εκείνη. Όλα είναι φανερά.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της σχέσης σας; Χ.Π.: Στην εφηβεία, όταν έψαχνε τα πράγματά μου με κατασκοπευτική μανία. Υ.Κ.: Όταν είναι εκείνη καλά είμαι κι εγώ ευτυχισμένη, περνάω καλά. Όταν εκείνη είναι σε δυσκολία θα είμαι κι εγώ. Όλα εξαρτώνται από κείνη. Μ’ ενδιαφέρει να είναι καλά, τίποτε άλλο δε με νοιάζει.
Και ποια η πιο ευτυχισμένη; Χ.Π.: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Ίσως όταν ζούσε ο πατέρας μου και ήταν υγιής. Υ.Κ.: Είχαμε τόσες πολλές ευτυχισμένες στιγμές...
Μαμά και κόρη = φίλες; Πού βρίσκονται και πού πρέπει να μπαίνουν τα όρια; Χ.Π.: Φίλες αν ταιριάζει ο χαρακτήρας τους. Οι γονείς είναι γονείς, δεν είναι φίλοι. Λειτουργούν με άλλους κώδικες προστασίας.
Χρησιμοποιείτε παρατσούκλια η μία για την άλλη; Χ.Π.: Όχι πια. Μικρή με φώναζαν «Τίτι». Υ.Κ.: Εγώ τη λέω Τίτι. Εκείνη με φωνάζει πάντα «μαμά».
Αν αλλάζατε ρόλους για μια μέρα τι θα κάνατε ή θα της λέγατε; Χ.Π.: Νομίζω έχουμε αλλάξει χρόνια τώρα. Είμαι πια η μαμά της. Υ.Κ.: Αν εγώ ήμουν η κόρη κι εκείνη η μαμά μου; Θα έλεγα «Μαμά να ζήσεις καλά και να μην στεναχωριέσαι».
Πιστεύετε στον μύθο που θέλει η σχέση μαμάς και κόρης να είναι ελαφρώς ανταγωνιστική; Χ.Π.: Εξαρτάται από τους χαρακτήρες. Οι γυναίκες μπορεί να είναι ανταγωνιστικές και ζηλιάρες. Ούτε εγώ ούτε η Υακίνθη διαθέτουμε αυτά τα χαρίσματα.
Ποιο είναι το δυσκολότερο πράγμα του να είσαι κόρη/μητέρα; Χ.Π.: Δεν ξέρω. Προφανώς να είσαι πάντα αντάξια των περιστάσεων και να μην απογοητεύεις τη μαμά σου ή την κόρη σου. Υ.Κ.: Πάντα η μητέρα ζητάει το καλύτερο για την κόρη της. Αυτό νομίζω ισχύει και για όλες τις μητέρες.
Τελικά, όντως οι κόρες έχουν αδυναμία στον μπαμπά; Χ.Π.: Ναι. Αδυναμία. Αλλά αγάπη και στους δύο ισοδύναμη. Υ.Κ.: Ε, βέβαια, η κόρη μου είχε μεγάλη αδυναμία στον μπαμπά της και το άξιζε ο μπαμπάς της πολύ. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος και είχαν μία όμορφη σχέση.
Ποια ήταν η πιο σημαντική συμβουλή που της δώσατε και ποια μία που ακούσατε απο εκείνη; Χ.Π.: Δε δίνουμε συμβουλές η μία στην άλλη. Το πάμε ενστικτωδώς. Παίρνουμε τη ζωή όπως έρχεται. Υ.Κ.: Μου λέει «να προσέχεις τον εαυτό σου και να κάνεις αυτό που σου βγαίνει, να μην παραμελείς τον εαυτό σου επειδή μεγάλωσες. Θέλω να συνεχίσεις όπως όταν ήσουν νέα έτσι και τώρα». Με τις φωτογραφίσεις αυτό θέλει να κάνω. Εγώ δεν μπορώ πια, έχω γίνει 80 -τα κλείνω αυτόν τον μήνα, δεν το αντέχω. Εγώ της λέω συνέχεια να είναι καλά, να προσέχει την υγεία της και να μη στεναχωριέται για τίποτα.
Τι είναι αυτό που την κάνει μοναδική; Χ.Π.: Είναι η πιο όμορφη και καλή γυναίκα του κόσμου. Υ.Κ.: Ότι είναι το μονάκριβο μου παιδί και ζω γι’ αυτήν και τα εγγόνια μου.
Ποια είναι η αγαπημένη της ατάκα; Χ.Π.: Ερωτήσεις τύπου αν πληρώσαμε τους λογαριασμούς κι αν έχουμε λεφτά -αγχώνεται μονίμως. Υ.Κ.: Δεν ξέρω, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι.
Τι θα ήθελε για εσάς; Χ.Π.: Να είμαι ευτυχισμένη χωρίς σκοτούρες. Υ.Κ.: Νομίζω να είμαι καλά και να εξακολουθώ να κάνω αυτό που έκανα νέα. Αλλά δεν μπορώ.
Τι εύχεστε για εκείνη; Χ.Π.: Να ζήσει μέχρι τα 110 έτσι υγιής και ανεξάρτητη όπως είναι τώρα. Υ.Κ.: Να είναι ευτυχισμένη, να μην είναι μόνη της. Να έχει πάντα έναν σύντροφο, διότι εγώ έζησα πάρα πολλά χρόνια μόνη μου και δεν θέλω να το περάσει αυτό η κόρη μου, να έχει κάποιον να την προσέχει. Θέλω να είναι ευτυχισμένη και να έχει υγεία.
