Ο Bill Willis - γεννημένος στο Τενεσί, με σπουδές στην École des Beaux-Arts στο Παρίσι - έφτασε στο Μαρόκο με τους κατάλληλους ανθρώπους και την κατάλληλη στιγμή. Ήταν το 1967, και ο αρχιτέκτονας και σχεδιαστής εσωτερικών χώρων ακολουθούσε την παρέα του John Paul Getty Jr και της νέας του συζύγου, Talitha. Όμορφος και ηδονιστής, ερωτεύτηκε πολύ και γρήγορα τη λεγόμενη «Κόκκινη Πόλη», η οποία του προσέφερε όλο τον εξωτισμό, τη δημιουργική έμπνευση, την αποδοχή και την αίσθηση του «ανήκειν» που του έλειπε.
Σε αντάλλαγμα, το δώρο του θα ήταν να κάνει τους Μαροκινούς να ξαναερωτευτούν τη βορειοαφρικανική σχεδιαστική κληρονομιά τους...
Το νέο ξενοδοχείο-Ριάντ με το όνομα IZZA, φέρει την υπογραφή του Willis, και αυτοαποκαλείται «μουσείο στη Μεντίνα», αφού το καλλιτεχνικό πνεύμα του είναι εμφανές μόλις περάσετε την πόρτα. Το lobby είναι στρωμένο με παραδοσιακά πλακάκια zellige σε πράσινο και λευκό χρώμα και διακοσμημένο σε μοντέρνο down-to-earth στιλ, και στους τοίχους του ξεχωρίζουν φωτογραφικά πορτρέτα σε εντυπωσιακά μεγέθη. Αυτά, αποτελούν μέρος μιας σειράς που ονομάζεται "The Moroccans" και τραβήχτηκαν από τη Leila Alaoui, η οποία σκοτώθηκε σε τρομοκρατική επίθεση το 2016, ενώ βρισκόταν σε αποστολή για τον ΟΗΕ στη Μπουρκίνα Φάσο, σε ηλικία μόλις 33 ετών.
Η Alaoui φωτογράφισε τα θέματά της, καθώς ταξίδευε στις αγροτικές περιοχές του Μαρόκου με σκοπό να αποτυπώσει την πολιτιστική ποικιλομορφία της χώρας. Όσο κυρίαρχα και αν είναι, τα πορτρέτα αυτά δεν αγγίζουν παρά μόνο την επιφάνεια της πρωτοποριακής συλλογής του IZZA, η οποία περιλαμβάνει μία από τις μεγαλύτερες φυσικές συλλογές NFTs στον κόσμο και περισσότερα από 300 έργα τέχνης με συνολική αξία τουλάχιστον 7 εκατομμυρίων ευρώ.
Η τέχνη και η φωτογραφία βρίσκονται παντού εδώ, και σε διαφορετικά στιλ. Υπάρχουν σκληρές ασπρόμαυρες εικόνες του Αμαζονίου από τον Βραζιλιάνο φωτορεπόρτερ Sebastião Salgado και αφηρημένα έργα από τον πρωτοεμφανιζόμενο Αμερικανό star της γενετικής τέχνης, Tyler Hobbs. Στη βεράντα του τελευταίου ορόφου, μια οθόνη πλάτους δύο μέτρων προβάλλει το στροβιλώδες έργο του Τούρκου καλλιτέχνη Refik Anadol "Machine Hallucinations - Space | Chapter II: Mars". Πρόκειται για μια γεννητική ζωγραφική δεδομένων τεχνητής νοημοσύνης, η οποία δημιουργήθηκε από εκατομμύρια εικόνες του τηλεσκοπίου Mars Reconnaissance Orbiter και μαγεύει τους επισκέπτες, ειδικά μετά το ηλιοβασίλεμα, όταν τα χρώματα αρχίζουν να μοιάζουν εξωπραγματικά.
Ο Willis στηρίζει πολλά από όσα συμβαίνουν στο IZZA, το οποίο εμπνέεται από το mid-century στιλ, μαζί με τη ζωή και την εποχή του Αμερικανού σχεδιαστή. Μόλις ο designer ανακάλυψε το Marrakech, δεν ξαναγύρισε ποτέ πίσω. Παρέμεινε εκεί μέχρι το θάνατό του το 2009, διασκεδάζοντας με τους Stones, σχεδιάζοντας για τη γαλλική κοσμική Marie-Hélène de Rothschild και το ιταλικό style icon Marella Agnelli, και κάνοντας παρέα με το ζεύγος εξουσίας Yves Saint Laurent και Pierre Bergé, που ήταν τόσο πελάτες όσο και στενοί φίλοι του.
Όλα αυτά διοχετεύονται στο IZZA: η δημιουργικότητα και η κοινωνικότητα της εποχής. Χρειάστηκαν 8 χρόνια για να δημιουργηθεί το 14 δωματίων dar, ή αλλιώς « το σπίτι», πριν ανοίξει τον Σεπτέμβριο. Το ξενοδοχείο είναι το αποτέλεσμα μιας μεγάλης ανακατασκευής, κατά την οποία συγχωνεύτηκαν επτά διαφορετικά riads σε ένα. Είναι, όπως λέει ο γενικός διευθυντής Mohamed Ait Belhaj, ένα «συνονθύλευμα σπιτιών που ενώθηκαν, τα χωρίσματά τους αφαιρέθηκαν προσεχτικά και οι ενέργειες τους συνδυάστηκαν». Στο επίκεντρό του βρίσκεται μια μακρόστενη, εντυπωσιακή πισίνα σμαραγδένιου χρώματος.
Το ξενοδοχείο (και το ένα δωμάτιο, τύπου διαμερίσματος) πήρε το όνομά του από τη Lalla Izza, μια γυναίκα Βερβερίνων που ήταν ιδιοκτήτρια του αρχικού κτιρίου του 19ου αιώνα που βρισκόταν στην περιοχή. Αλλά υπάρχουν περισσότερα φαντάσματα εδώ, με καθένα από τα υπόλοιπα 13 δωμάτια να έχει πάρει το όνομα ενός εμβληματικού «αναζητητή της ελευθερίας» που ήρθε να δημιουργήσει και να διασκεδάσει στον τόπο αυτό - μεταξύ αυτών οι Grace Jones, Jack Kerouac, Cecil Beaton και Marianne Faithful. Υπάρχει επίσης ένα για την Christine Alaoui, γαλλίδα κοσμική κυρία, μητέρα της Laila και φίλη του Willis.
Στον τοίχο του μικρού, αλλά κομψού μπαρ Bill's Bar - με εσωτερικό που παραπέμπει στο σχεδιασμένο από τον Willis Rick's Café στην Καζαμπλάνκα - ένα κολάζ από κορνίζες προσφέρει μια ματιά στην ιδιωτική ζωή αυτού του περίπλοκου ανθρώπου - τον Bill, να κρατάει αγκαζέ τον Yves Saint Laurent.
Το IZZA έχει τις δικές του σχεδιαστικές «εκπλήξεις». Κάθε δωμάτιο είναι ιδιαίτερα εξοπλισμένο με χειροποίητα επιλεγμένα κομμάτια vintage επίπλων, με σταθερό σημείο αναφοράς τις δεκαετίες από το 1940 έως το 1960. Διάφορα βιβλία βρίσκονται παντού, και έχουν ως κύριο θέμα τις τέχνες. Ορισμένα, όπως το "Yves", είναι βαμμένα σε ένα γαλήνιο ροζ χρώμα - άλλα, όπως το "Christina" βγαίνει σε ένα cool γκρι. Στο διώροφο δωμάτιο που ονομάζεται IZZA, μια κλιμακωτή σκάλα tadelakt οδηγεί σ' έναν τοίχο με βιβλία στον ημιώροφο.
Το εστιατόριο του ξενοδοχείου δημιουργήθηκε από τον Paul Weaver και τώρα εποπτεύεται από τον επικεφαλής σεφ Ahmad El Hardoum, ο οποίος δίνει έμφαση στη σημασία των τοπικών συστατικών, που χρησιμοποιούνται σε παραδοσιακά μαροκινά πιάτα με μια σύγχρονη πινελιά. Στο πρωινό, η φρουτοσαλάτα είναι τόσο περίτεχνα κομμένη και τέλεια τοποθετημένη, που θα μπορούσατε να τη φωτογραφίσετε και να τη μετατρέψετε σε NFT. Υπάρχουν αυγά τύπου shakshuka Berber, φρεσκοαναμεμειγμένα smoothies και παραδοσιακές τηγανίτες σε μικρά γυάλινα δοχεία με amlou - καρύκευμα από αμύγδαλο, μέλι και λάδι argan.
Και καθώς η νύχτα πέφτει στο εξωτικό Μαρόκο, όσοι έχουν μείνει τελευταίοι στο δείπνο μεταφέρονται στο υπέροχο μπαρ. Ο Bill Willis, ο οποίος ως γνωστόν περνούσε τις περισσότερες παραγωγικές του ώρες μετά το σκοτάδι και κοιμόταν όλη την ημέρα, σίγουρα θα το ενέκρινε!
Info: izza.com
