Γιατί οι Θεσσαλονικείς έχουν «καταλάβει» τα πεζοδρόμια; Τι έχει αλλάξει στον τρόπο με τον οποίο διασκεδάζουμε και, πλέον, όλοι μιλούν για ένα νέο κύμα από "cool spots" που έχουν έρθει για να μείνουν; Το μόνο σίγουρο είναι πως έχουν βρει το κοινό τους κι έχουν ήδη αγαπηθεί, με τον χάρτη της εστίασης στην πόλη να έχει πάρει μια νέα τροπή, η οποία μας αρέσει πολύ. Πώς μοιάζουν, όμως, αυτά τα στέκια και ποια είναι ακριβώς η φιλοσοφία που κρύβεται πίσω τους;
Με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα, στην Ελλάδα αυτό το concept ξεκίνησε πριν από λίγα χρόνια στην πρωτεύουσα: Μαγαζιά περιορισμένων τετραγωνικών μέτρων που στηρίζονται στο vibrant εξωτερικό περιβάλλον τους. Και όχι, εδώ δε μιλάμε για κάποιο καταπράσινο σκηνικό που μοιάζει σαν να μη βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Αντιθέτως, η urban αισθητική είναι αυτή που αναδεικνύεται - στην προκειμένη περίπτωση εκεί όπου «πάλλεται» η αθηναϊκή διασκέδαση. Ενδεικτικά, τέτοιου είδους στέκια που έφεραν αυτήν την ιδέα και στην Ελλάδα είναι το Hippy 3 στο Παγκράτι, καθώς και μια πρόσφατη νέα άφιξη εκεί, που ακούει στο όνομα Agave και είναι πραγματικά γεμάτη καθημερινά.
Η τάση καταφθάνει και στη Θεσσαλονίκη
Πολλοί θα σκεφτούν -και όχι τυχαία- πως η καραντίνα αποτέλεσε κομβικό σημείο για να αλλάξουν τα δεδομένα στη διασκέδαση. Μια έντονη επιθυμία για εξωστρέφεια βρέθηκε στο επίκεντρο μετά από εκείνη την πρωτόγνωρη κατάσταση που αναγκαστικά ζήσαμε. Προέκυψε, όμως, και κάτι θετικό απ' όλο αυτό: Η Θεσσαλονίκη βγήκε έξω, γέμισε τα πεζοδρόμια με κόσμο και ανέδειξε έναν πιο φρέσκο και ανεπιτήδευτο τρόπο που απολαμβάνουμε τον καφέ μας την ημέρα και το ποτό μας το βράδυ. Όλο αυτό έχει πια καθιερωθεί και συνεχίζει να ανθίζει με γοργούς ρυθμούς.
Ξεφεύγοντας από τα cliché
Μέχρι πριν από κάποια χρόνια, ήταν πολύ συγκεκριμένοι οι δρόμοι που συνόδευαν τη φράση «θα βγούμε»... Πιο εμπορικοί, θα μπορούσαμε να πούμε, και σε κοντινή απόσταση από τα cliché σημεία του κέντρου, που -ας μην κρυβόμαστε- κάθε γνήσιος Θεσσαλονικιός δεν επιλέγει πια τόσο εύκολα για την έξοδό του, παρά μόνο όταν τον επισκέπτεται κάποιος γνωστός του από άλλη πόλη, που δεν έχει εντρυφήσει στα καλά κρυμμένα δικά μας μυστικά.
Παρόλα αυτά, τα ανερχόμενα mini spots που ξεχύνονται στα πεζοδρόμια παραμένουν στο κέντρο, αλλά ξετρυπώνουν σε γειτονιές που τόσα χρόνια δεν είχαμε γνωρίσει. Άλλο ένα bonus το γεγονός πως πολλά στενά έχουν αγαπηθεί χάρη σε αυτό το κύμα που έχει προκύψει. Ή μάλλον, καλύτερα, έχουν συστηθεί εκ νέου στο κοινό της πόλης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ένα «διαμάντι» ακριβώς πάνω από την Εγνατία, η γειτονιά της Αχειροποίητου, όπου τα τελευταία χρόνια βρίσκεται το shed, το οποίο στεγάζεται σε μόλις 9.5 τ.μ. Εκεί, ο specialty καφές, τα snacks και τα cocktails συνυπάρχουν σε ένα περιβάλλον που ενώνει την ιαπωνική με τη σκανδιναβική φιλοσοφία. Μια γωνία που ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο πλημμυρισμένη από κόσμο, τόσο ζωντανή.
Λίγα μέτρα παρακάτω, εδώ και μερικές εβδομάδες, το Φólki έχει μετατραπεί σε meeting point, κατακτώντας το πεζοδρόμιο της Στρατηγού Μακρυγιάννη και λίγο της Σωκράτους. Πρόκειται για έναν πολυχώρο που συνδυάζει καφέ και affogato, κρασί, δροσερά απεριτίβο και ενδιαφέροντα σνακ με ισπανικές επιρροές, ενώ παράλληλα φιλοξενεί την Τέχνη. Κάθε μήνα, τα έργα διαφορετικών καλλιτεχνών θα εκτίθενται στον χώρο, προσδίδοντας μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα. Δίπλα στον σταθμό «Αγία Σοφία» του μετρό, κοντά στην Παναγία Αχειροποίητο, η περιοχή αναμένεται να γνωρίσει ακόμα περισσότερη κίνηση από εδώ και στο εξής.
Στην άλλη πλευρά του κέντρου τώρα, πριν δύο χρόνια περίπου πρωτογνωρίσαμε το Purovōku Project, το bar που έχει ως motto "Who made the rules?" και που ξέρει, πράγματι, πώς να σπάει του κανόνες και πώς να ορίζει καινούριους. Ένα ολόκληρο concept βρίσκεται πίσω του, εστιασμένο αποκλειστικά στην υψηλής ποιότητας γευστική εμπειρία ενός ποτού. Η κεντρική ιδέα πίσω από το όνομά του είναι παρμένη από ένα ιαπωνικό περιοδικό του 1968, το οποίο πήγαινε κόντρα σε οτιδήποτε cliché και προκαλούσε με τις ιδέες και την αισθητική του, όπως περίπου φαντάζει αυτήν τη στιγμή το σκηνικό της εστίασης στη Θεσσαλονίκη. Το πιο βασικό, όμως, είναι πως βρίσκεται στην Αγορά Μπεζεστένι, ένα οθωμανικό κτίσμα του 15ου αιώνα που στέκει ως ζωντανή μαρτυρία της εμπορικής ακμής και πολυπολιτισμικής ιστορίας της πόλης και που τώρα εμείς γνωρίζουμε με μια άλλη ματιά.
Κοντά βρίσκεται και το σχετικά νεοσύστατο Τζέλα Δέλτα στην οδό Σπανδώνη 5, που μέχρι πρότινος δεν είχε γνωρίσει τη φήμη που της αναλογεί. Το hot spot αυτό, με μια ενημερωμένη λίστα από cocktails και one of a kind αισθητική, αποκαλύπτει το πιο cool πρόσωπο που θα μπορούσε να έχει η περιοχή γύρω από το Καπάνι. Άλλο ένα στέκι που αποδεικνύει πως η διασκέδαση μπορεί γίνει άκρως απολαυστική, ακόμα κι αν ο καφές και το ποτό μας είναι σερβιρισμένα σε πλαστικά ποτήρια.
Ο δρόμος μάς οδηγεί στην Ερνέστου Εμπράρ, τον δρόμο που από πάντα ήταν ένα βήμα πιο μπροστά, διατηρώντας όμως την αίσθηση πως έχει μείνει στο παρελθόν. Οξύμωρος συνδυασμός, αλλά αληθινός. Περπατώντας τον θα συναντήσει κανείς το Slow Kaffe and Wine, ένα πρόσφατο new entry για το οποίο όλη η Θεσσαλονίκη μιλάει ακόμα χάρη στα cool vibes του που μας έχουν ξετρελάνει.
Κλείνοντας, δε γίνεται να μην αναφερθούμε στο Εστέτ του Βασίλη Χαμάμ, που βρίσκεται στην Ολύμπου, στον αριθμό 78, και από τότε που άνοιξε έχει γίνει super hot άφιξη. Κεντρίζει τα βλέμματα μέτρα μακριά πριν βρεθείς μπροστά του, ακριβώς επειδή είναι πάντα γεμάτο κόσμο που απολαμβάνει τον καφέ του με τη χαλαρότητα που ως πόλη μάς χαρακτηρίζει. Πάνω από τα παλαιοπωλεία του Μπιτ Παζάρ και κοντά στην αρχαία ρωμαϊκή αγορά, είναι σίγουρα το alternative spot που είχε ανάγκη η Θεσσαλονίκη.
