Δεν είναι απλά ένας αθλητής. Δεν ανήκει στην κατηγορία εκείνων που «επενδύουν» απλώς στο ταλέντο τους. Ο Εμμανουήλ Καραλής, είναι το απόλυτο παράδειγμα δύναμης, θέλησης, ψυχής. Είναι το απόλυτο role model για μικρούς και μεγάλους και πριν από λίγο, έγραψε ξανά τη δική του ιστορία.
Ο Έλληνας πρωταθλητής του επί κοντώ κατάφερε να ανέβει στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου μαζί με τον Ολλανδό, Menno Vloon, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου στο Apeldoorn, κατακτώντας το πρώτο του χρυσό μετάλλιο -σε επίπεδο ανδρών- σε μεγάλη διεθνή διοργάνωση.
The big moment!
Πήγε στην Ολλανδία, αποφασισμένος να κάνει αυτό που γνωρίζει πολύ καλά. Να συγκεντρώσει όλα τα βλέμματα επάνω του, να κατακτήσει την κορυφή, να βρεθεί στο επίκεντρο. Με λίγα λόγια, να γράψει για μία ακόμη φορά τη δική του ιστορία! Εδώ και λίγη ώρα, το χρυσό μετάλλιο της Ευρώπης είναι δικό του, ανήκει στον Εμμανουήλ Καραλή, καθώς ο σπουδαίος, αυτός, αθλητής έκανε τους πάντες στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου, που διεξάγεται στο Apeldoorn της Ολλανδίας να στρέψουν την προσοχή τους επάνω του και πλέον δίπλα στο όνομά του μπαίνει ο τίτλος «Πρωταθλητής Ευρώπης».
Μία ακόμη τεράστια, μία σπουδαία επιτυχία. Μία ακόμη στιγμή, όπου ο Καραλής παίρνει αυτό που αξίζει! Πηγαίνοντας στην ολλανδική πόλη, ο Έλληνας πρωταθλητής πήρε την απόφαση να αφήσει τα 5.45μ και ξεκίνησε τον αγώνα του από τα 5.60μ, ύψος που ξεπέρασε με χαρακτηριστική ευκολία, για να στείλει ένα σημαντικό, ένα ηχηρό μήνυμα. Έπειτα, άφησε τα 5.70μ και μπήκε στα 5.80μ, για να τα περάσει με την πρώτη προσπάθεια, ενώ στα 5.85μ το πρώτο του άλμα ήταν άκυρο, όπως και το δεύτερο. Όταν φάνηκε να... ζορίζεται -ωστόσο- φώναξε «παρών».
Η τρίτη προσπάθειά του ήταν εντυπωσιακή και προχώρησε ξανά εύκολα, με τα 5.95μ να αποτελούν το επόμενο challenge. Στο πρώτο του άλμα του γλίστρησε η λαβή όταν έβαζε το κοντάρι στη βαλβίδα και δεν ολοκλήρωσε το άλμα, ενώ και τα δύο επόμενα άλματά του δεν είχαν τύχη. Ωστόσο, ούτε ο Ολλανδός Menno Vloon πέρασε τα 5.90μ και κάπως έτσι, μαζί οι δυο τους μοιράστηκαν την κορυφή και την 1η θέση, παίρνοντας από κοινού και το χρυσό μετάλλιο... Ο Καραλής, έγινε έτσι ο πρώτος Έλληνας αθλητής του επί κοντώ που κατακτά χρυσό μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό κλειστού στίβου, ενώ αυτό το χρυσό είναι το πρώτο της καριέρας του, σε μία ακόμη iconic στιγμή. Σε μία στιγμή, που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό και την καρδιά του.
Ένα παιδί που δε σταματά να ονειρεύεται
Στη δική του περίπτωση, τίποτα δεν ήταν εύκολο ποτέ. Κλήθηκε να αντιμετωπίσει ανθρώπους και συμπεριφορές που ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια, έπρεπε να δείξει ψυχικά αποθέματα, ακόμη κι όταν άλλοι στη θέση του θα είχαν λυγίσει. Πάλεψε με τον ρατσισμό, με κάθε είδους στερεότυπα και «παλιές» νοοτροπίες. Ο Εμμανουήλ Καραλής -ωστόσο- δεν τα παράτησε ποτέ. Δεν πέρασε καν από το μυαλό του το step back κι ακόμη κι όταν τα πράγματα ήταν πολύ-πολύ δύσκολα, εκείνος θυμόταν τον σκοπό -ή καλύτερα τον αυτοσκοπό του- και συνέχιζε, προχωρούσε.
Έχει βιώσει το σκοτάδι, το έχει κοιτάξει κατάματα και το έχει κερδίσει. Δεν φοβήθηκε, ήταν και είναι ρεαλιστής, γι' αυτό και τα δύσκολα τα διαχειρίζεται με τον δικό του τρόπο. Μετά από αργυρές και χάλκινες διακρίσεις σε κορυφαίες διοργανώσεις, έφτασε η ώρα να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και τώρα, ο Μανόλο μπορεί ξανά να χαμογελάει. Είναι σαν μικρό παιδί, είναι ένας άνθρωπος που κάνει το ένα όνειρο μετά το άλλο πραγματικότητα. Εξασφάλισε με άνεση την παρουσία του στον τελικό, περνώντας το 5.75 στον προκριματικό κι από την πρώτη στιγμή, έδειχνε έτοιμος για την κορυφή. Ήταν το φαβορί, ήταν η δική του στιγμή και την εκμεταλλεύτηκε!
Πλέον, μετά τα έξι συνεχόμενα πανελλήνια ρεκόρ και την κατάκτηση της ευρωπαϊκής κορυφής, ο Καραλής βάζει πλώρη για το Παγκόσμιο κλειστού στίβου, που θα διεξαχθεί 21 με 23 Μαρτίου στην πόλη Ναντσίνγκ της Κίνας. «Είμαι καλά, νιώθω καλά. Οι προκριματικοί ήταν δύσκολοι. Είχε κόσμο, ήταν το τριπλούν των γυναικών και ήμασταν ο ένας πάνω στον άλλον. Μακάρι να πάνε όλα καλά, να πηδήξουμε ψηλά και όλα καλά», έλεγε πριν από μερικές ημέρες το αγόρι, αυτό, που δεν σταματάει να ονειρεύεται κι εμείς, απολαμβάνουμε απλά να τον βλέπουμε να αγωνίζεται και να δίνει την ψυχή του, κάθε φορά που φοράει τα γαλανόλευκα...
