Ένας κομψός γάμος στην Τοσκάνη επανασυστήνει την αναγεννησιακή αισθητική

Η μεσαιωνική πόλη Orvieto της Ιταλίας αποτέλεσε το ιδανικό σκηνικό για τον ιδιαίτερα καλαίσθητο γάμο του Νίκου Τερλιάμη και της Ιωάννας Ζαρωτιάδου. Το τοπίο καθώς και η επιβλητική αρχιτεκτονική της Τοσκάνης, με την έντονη βλάστηση και τη φυσική ομορφιά της περιοχής, ήταν η έμπνευση για τη διακόσμηση, που αποτελούνταν από συνθέσεις λουλουδιών που έμοιαζαν σαν να ήταν από πάντα εκεί, με την ελάχιστη δυνατή παρέμβαση στον χώρο, και από επιλεγμένα αντικείμενα απόλυτα συνυφασμένα στο ύφος που επέβαλε το περιβάλλον.

Για τη γαμήλια τελετή, τα καθίσματα τοποθετήθηκαν σε σχήμα βεντάλιας, ώστε οι καλεσμένοι να έχουν απρόσκοπτη θέα στο σημείο όπου θα γινόταν η ανταλλαγή των όρκων του ζευγαριού, με κουμπάρους τον Αποστόλη Παλάσκα και τη Σεμίνα Μιχαηλίδου. Σε κάθε θέση τοποθετήθηκε μια κάρτα με τους συμβολισμούς της τελετής, καθώς κι ένα λουλούδι, με την προτροπή οι καλεσμένοι να το μαδήσουν, ώστε να ράνουν με τα ροδοπέταλά του τους νεόνυμφους. Η συνολική επιμέλεια της διοργάνωσης και της διακόσμησης έγινε από τον Θανάση Γουίβερτ της Caravan Project Events, ο οποίος εμπνεύστηκε από την Αναγέννηση -εποχή-ορόσημο για τη γλυπτική-, με μπούστα αγαλμάτων ν’ αποτελούν τα centerpieces των δύο τραπεζιών του δείπνου.

Το μενού τυπώθηκε σε ύφασμα, δίνοντας μια ξεχωριστή αίσθηση, ενώ τα ονόματα για το sitting των προσκεκλημένων αναγράφηκαν σε κάρτες από πάπυρο. Το ύφος της διακόσμησης παρέπεμπε στην τεχνική του sfumato της ζωγραφικής, με δανεισμένα στοιχεία νεκρής φύσης από πίνακες, και αποτελούνταν από λουλούδια εξοχής, σε σκούρα χρώματα, και φρούτα. Αποδομημένες συνθέσεις με αμάραντους, σταφύλια, ντάλιες, τριαντάφυλλα κήπου και λυσίανθους τοποθετήθηκαν συμμετρικά στα τραπέζια. Ανάμεσά τους, υπερμεγέθη κηροπήγια από μπρούντζο, που τοποθετήθηκαν σε διάφορα σημεία δημιουργώντας εναλλαγές στα ύψη, και κεριά στο χρώμα της ώχρας, περιβεβλημένα από βελούδινα τραπεζομάντιλα στην ίδια απόχρωση. Sous plat με αναπαραστάσεις λουλουδιών, μαχαιροπίρουνα και κρύσταλλα εμπνευσμένα από σχέδια του 15ου και του 16ου αιώνα, επιλέχθηκαν προσεκτικά από τον Θανάση Γουίβερτ και συμπλήρωσαν ιδανικά το art de la table. Wedding favor, ένα μεταξωτό μαντίλι που απεικόνιζε το γλυπτό μπροστά από το οποίο έγινε η τελετή, το οποίο τοποθετήθηκε σε τετράγωνο κουτί με εκτυπωμένη την ίδια παράσταση και με καλλιγραφικά τα ονόματα του ζευγαριού.

Το δείπνο εξελίχθηκε σταδιακά σε πάρτι με τον Μενέλαο Κουτσάκο να επιλέγει βινύλια από παλιά και καινούρια ιταλικά τραγούδια, απόλυτα συνυφασμένα με το στιλ του γάμου. Εξαιρετική λεπτομέρεια της διοργάνωσης, το προσκλητήριο από χειροποίητο χαρτί, προσεκτικά κλεισμένο με ματ πορσελάνινο καμέο. Η επίγευση της βραδιάς για όλους τους προσκεκλημένους ήταν κοινή, διαπιστώνοντας ότι η συνοχή του ύφους της διοργάνωσης αποτέλεσε το αρχικό ζητούμενο του ζευγαριού, που πραγματώθηκε άψογα, επιβεβαιώνοντας το μοναδικό αισθητικό αποτέλεσμα.