Ένα minimal διαμέρισμα με διαφορετική αισθητική στη Βαρκελώνη

Τι σημαίνει για εσάς μια γαλήνια ατμόσφαιρα; Με ποια συναισθήματα και μέρη μπορείτε να την ταυτίσετε όταν κλείσετε τα μάτια σας και την φαντάζεστε; Στο σημερινό μας ταξίδι στην κοσμοπολίτικη Βαρκελώνη, θα συστηθούμε με ένα διαμέρισμα - ωδή στον μινιμαλισμό και στην αίσθηση ελευθερίας και ουσιαστικής γαλήνης. Γνωστοί για την κομψή αισθητική τους ταυτότητα, αλλά και τις χειρουργικές κινήσεις τους με σεβασμό σε κάθε λεπτομέρεια, οι σχεδιαστές Skye Maunsell και Jordi Veciana δημιούργησαν μια ήρεμη και λιτή διαμόρφωση, η οποία επέτρεψε στα περίτεχνα έπιπλα του μεσαίου αιώνα των Καταλανών ιδιοκτητών να πρωταγωνιστήσουν. Στη διαδικασία της ανανέωσης, καθοριστικό ρόλο έπαιξε η προσήλωση στον απώτερο στόχο: να ενωθεί το παρελθόν με το παρόν με μια εκλεπτυσμένη προσέγγιση αυτής της απλότητας.

The innovative contrast

Στη fresh εκδοχή του apartment, το στοιχείο, το οποίο βρίσκεται σε πρώτο πλάνο είναι η έξυπνη και πρωτοποριακή αντίθεση, ειδικά στο κομμάτι της δομής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού αποτελεί το ασανσέρ, το οποίο κουβαλά μια βαριά ιστορία χρόνων, καθώς χτίστηκε στη δεκαετία του '50. Κεντρικά του υλικά αποτελούν το σκούρο γυαλισμένο ξύλο και ο ορείχαλκος. Προορισμός του είναι ένα duplex διαμέρισμα του πάνω ορόφου που ανακαινίστηκε πρόσφατα από τη βρετανικής καταγωγής αρχιτέκτονα-διακοσμητή εσωτερικών χώρων Skye και τον Καταλανό βιομηχανικό σχεδιαστή, Jordi Veciana. «Είναι αρκετά ιδιαίτερο. Είναι σαν ο αρχιτέκτονας να ήθελε να είναι παιχνιδιάρης, δημιουργώντας μια απροσδόκητη αντίθεση μέσα σε αυτό το γραμμικό, ορθολογιστικό κτίριο.», αποκαλύπτουν.

Ο αρχιτέκτονας, στον οποίο γίνεται η συγκεκριμένη αναφορά είναι ο Francesc Mitjans. Ο καταγόμενος από τη Βαρκελώνη βοήθησε στην αναδιαμόρφωση του ορίζοντα της πόλης του τη δεκαετία του '50 και του '60 με κομψά κτίρια διαμερισμάτων για μια καταλανική αστική τάξη που ήταν όλο και πιο πρόθυμη να ανταλλάξει το κέντρο της Βαρκελώνης με τους καταπράσινους δρόμους των κατοικιών στο κέντρο της πόλης Sarrià-Sant Gervasi, όπου κάποτε ισπανικές βίλες πλαισίωναν τις λεωφόρους που οδηγούσαν στους καταπράσινους λόφους του Tibidabo.

The right base

Προχωρώντας και στους υπόλοιπους εσωτερικούς χώρους παρατηρούμε ότι το κοινό σημείο αναφοράς είναι το ξύλο. Τα αρχικά δρύινα δάπεδα αποκαταστάθηκαν από αντίστοιχο υλικό που είχε αφαιρεθεί από το απέναντι διαμέρισμα κατά τη διάρκεια της ανακαίνισής του. Η επένδυση από ξύλο βελανιδιάς χάρισε την επιθυμητή αίσθηση ζεστασιάς και παιχνιδίσματος, την οποία είχαν ανάγκη οι ιδιοκτήτες του σπιτιού.

The industrial feel

Πέρα όμως από την αισθητική φιλοσοφία, καθοριστικό ρόλο έπαιξε ο παράγοντας της λειτουργικότητας. Γι' αυτόν τον λόγο η industrial προσέγγιση κρίθηκε ως κάτι περισσότερο από αναγκαία. Αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτής αποτελεί ο χώρος της κουζίνας, στον οποίο η κοινή διαδικασία προετοιμασίας της τροφής και το μοίρασμα αυτής στην τραπεζαρία σε επόμενη φάση είναι προτεραιότητα. Πρακτικότητα, ησυχία και μόνο τα χρήσιμα αξεσουάρ και έπιπλα διευκόλυναν τον συγκεκριμένο στόχο.