Κερκυραία, γέννημα θρέμμα. Είναι η πρώτη πληροφορία που μου «ξεφουρνίζει». Σπούδασε στην Αγγλία Διεθνές Δίκαιο και η δουλειά που επέλεξε να κάνει ήταν Σύμβουλος Επικοινωνίας για επιχειρήσεις και οργανισμούς. Δρόμος που υπηρέτησε πιστά και χωρίς παύσεις για σχεδόν 15 χρόνια. «Έκλεισε ένας κύκλος και άνοιξε ένας νέος» μου εξηγεί.

Σήμερα, φουρνίζει και μοιράζει το πιο λαχταριστό, χειροποίητο ψωμί στο κέντρο της Αθήνας -αλλά και όχι μόνο-, μέσα από ένα εγχείρημα που βαφτίστηκε “Betty’s Bakery”. Που το βρίσκει κανείς; Σε καλά καταστήματα τροφίμων και σε καταστήματα με βιολογικά προϊόντα. Μπορεί, όμως, και να το βρείτε στο κατώφλι της πόρτας σας ή να το στείλετε ως δώρο. Αφού φουρνιστεί κ’ «αναπαυτεί», θα μπει σ’ ένα Betty’s Bakery box και θα σφραγιστεί μ’ ένα αυτοκόλλητο που γράφει “Made for sharing”.

Η Ελισσάβετ, είναι η ψυχή του. Αν και στοιχηματίζω πως σε αυτό θα απαντούσε λέγοντας μου, πως ποτέ δεν αρκεί ένας άνθρωπος για να πετύχει μια συλλογική προσπάθεια. Κοσμοπολίτισσα, ανήσυχη, με μεράκια πολλά. Και την ίδια στιγμή, ισορροπημένη, εργατική, φειδωλή στον τρόπο που σου συστήνεται.

Αλήθεια, που αποδίδεις την απόφαση να καταπιαστείς με την τέχνη του ψωμιού; Γιατί περί τέχνης πρόκειται. Και μάλιστα απαιτητικής.

Η ιδέα προέκυψε από την ανάγκη μου να είμαι δημιουργική, να αναζητώ τομείς που μου έδιναν πραγματική χαρά, που με έκαναν να καταλαβαίνω περισσότερο την κοινωνία και να κάνω κάτι που θα έχει θετικό αντίκτυπο, όσο μικρό κι αν είναι αυτό. Αφού άφησα τη δουλειά μου, εστίασα περισσότερο στην εθελοντική εργασία, είχα περισσότερο χρόνο για μαγειρέματα και ψησίματα και ήρθα σε μεγαλύτερη επαφή με τη φύση και την κοινωνία. Κάπως έτσι εμφανίστηκε η ιδέα του Betty’s Bakery και του αληθινού ψωμιού. Ψωμί που μας κάνει καλό. Ψωμί που έχει ως κύριο συστατικό του πραγματικό αλεύρι, όπως αλέθεται στον πετρόμυλο και όχι βιομηχανοποιημένο ή προκατασκευασμένα μείγματα ψωμιού. Και όλα αυτά μέσα από μια εταιρεία που νοιάζεται για το περιβάλλον, για την κοινωνία, για την υγεία μας.

Πως διδάχτηκες την τέχνη αυτή και τι ένστικτα σου γεννά;

Όλα ξεκίνησαν σε ένα σεμινάριο στην Αγγλία. Εκεί έπιασα πρώτη φορά ζυμάρι, είδα πώς γεννιέται ψωμί μέσα από αλεύρι και νερό και καλές πρώτες ύλες. Στη συνέχεια πήγα σε διάφορα μέρη στην Ελλάδα να δω τεχνικές. Στη Γαλλία φέτος. Είναι θεραπευτική διαδικασία που δε συγκρίνεται με τίποτα άλλο.

Το καλύτερο ψωμί μέχρι σήμερα, που το γεύτηκες; 

Στην Ήπειρο έχω δοκιμάσει εξαιρετικό ψωμί. Στη Σκανδιναβία και στη Γερμανία έμαθα τη σίκαλη. Στο Σαν Φρανσίσκο ένα από τα καλύτερα προζυμένια.

Ποιο ήταν το πρώτο ψωμάκι που φούρνισες και από το χθες στο σήμερα, τι αλλάζει;

Το πρώτο ήταν το βασικό λευκό μας. Το ηπειρώτικο.  Από τότε τα πειράματα και οι προσπάθειες δεν σταματούν. Αυτό που κρατάμε σταθερό είναι η ποιότητα των υλικών μας και η διαδικασία παραγωγής.

Δώσε μας το στίγμα της φιλοσοφίας του Betty’s Bakery; Ποια είναι η «δημιουργική εμμονή» σας;

Υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που δεν διαπραγματευόμαστε με τίποτα, χαρακτηριστικά που αποτελούν το DNA του Betty’s Bakery. Πρώτον, χρησιμοποιούμε αποκλειστικά και μόνο φυσικό προζύμι. Δεύτερον, όλα μας τα άλευρα είναι βιολογικά, προέρχονται από μικρούς Έλληνες παραγωγούς και είναι αλεσμένα σε πετρόμυλους. Τρίτον, δε χρησιμοποιούμε κανένα πρόσθετο ή συντηρητικό. Αυτά τα τρία στοιχεία σε συνδυασμό με την αγάπη γι' αυτό που κάνουμε και ο χρόνος που δίνουμε σε κάθε φρατζόλα μας κάνουν τα ψωμιά μας μοναδικά ως προς τη γεύση αλλά και θετικά ως προς την υγεία μας.  

Υπάρχουν σκευάσματα που αγαπήθηκαν;

Το καθένα έχει το κοινό του. Ακόμα είναι αρχή. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι, ότι οι καταναλωτές τολμούν και με την ίδια ευκολία που αγοράζουν τα πιο παραδοσιακά προϊόντα μας, δοκιμάζουν και τα πιο ιδιαίτερα, όπως το πολύσπορο με κουρκουμά και μπούκοβο ή το λευκό με λεβάντα και μέλι.

Και η ιδέα με το Betty’s Bakery box και το ποδήλατο;

Είμαστε μια κοινωνική επιχείρηση και προσπαθούμε να έχουμε την ελάχιστη επίδραση στο περιβάλλον. Σε αυτή τη λογική, θα ήταν άδικο να επιβαρύναμε το ήδη βεβαρημένο περιβαλλοντικά κέντρο της Αθήνας με τις παραδόσεις μας. Και είναι και πολύ ωραίο να βλέπεις τους ποδηλάτες μας να κυκλοφορούν με τις τσάντες μας και να παραδίδουν παντού αληθινό ψωμί! 

Η ελληνική κουλτούρα, ήθελε τον φούρνο ως την «ψυχή» της γειτονιάς. Το σύγχρονο lifestyle και οι ρυθμοί άλλαξαν τα δεδομένα στην αγορά και την παραγωγή. Άραγε, υπάρχει ακόμη ανάγκη για το φρεσκοζυμωμένο ψωμάκι της γειτονιάς;

Το άρωμα του ψωμιού, όταν έχει μόλις ψηθεί, ο χαρακτηριστικός ήχος όταν κόβεται φρέσκο, είναι χαρακτηριστικά που δεν μπορούν εύκολα να αντικατασταθούν. Θα πρέπει, όμως, να είναι συνδυασμένα με ποιότητα και σεβασμό στον καταναλωτή. Τώρα, για το αν αυτά τα βρίσκει κανείς πια στο φούρνο της γειτονιάς ή σε καλά καταστήματα τροφίμων δεν έχει και πολλή σημασία.

Το μέλλον με τι στόχους παντρεύεται;

Περισσότερο ψωμί και διάδοση του τρόπου δημιουργίας του.