Είναι λίγο -αλλά ταυτόχρονα πολύ- απ’ όλα. Ηθοποιός, φωτογράφος, σκηνοθέτρια, η Έφη Γούση ζει κι αναπνέει για την Τέχνη σε κάθε της μορφή. Το όνομά της μας απασχόλησε ιδιαίτερα όταν κυκλοφόρησε το φωτογραφικό έργο της για τον οίκο Dior, στολίζοντας μέχρι και το εξώφυλλο του περιοδικού της νέας “Cruise 2022” συλλογής του, που υποδεχτήκαμε με ελληνικές τιμές στο Καλλιμάρμαρο. Στη Μήλο, σ’ ένα εκπληκτικό νησιώτικο σκηνικό, η Έφη έριξε φως στο αρχαίο πνεύμα αθάνατο, στο ζεστό κυκλαδίτικο καλοκαίρι, στην ομορφιά των Καρυάτιδων και στις δωρικές γραμμές μιας κολεξιόν που «υμνεί» όλα όσα πρεσβεύει η χώρα μας. Η ίδια μάς αποκαλύπτει την εμπειρία της κι όλα εκείνα που, μέσα από την αναγεννησιακή ματιά της, θέλει να πετύχει.

Μιλήστε μου λίγο για τα παιδικά σας χρόνια. Πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με την Τέχνη;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Μετά το λύκειο σπούδασα Διακόσμηση Εσωτερικών Χώρων κι έπειτα πέρασα στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Δεν είχα καμία επαφή με καλλιτεχνικές δραστηριότητες παρά μόνο το ένστικτό μου, μέχρι και που μπήκα στο ΚΘΒΕ. Από τη σχολή κι έπειτα, έκανα στροφή 180 μοιρών και η κάθε μορφή κι έκφραση τέχνης έγινε τρόπος επιβίωσης.

Μπήκε, όμως, κι η φωτογραφία στη ζωή σας. Τι σας κέρδισε ώστε ν’ ακολουθήσετε κι αυτόν τον καλλιτεχνικό δρόμο;

Με τη φωτογραφία ξεκίνησα να πειραματίζομαι πριν από περίπου 10 χρόνια και προέκυψε ως μια ανάγκη να εκτονώσω το βλέμμα μου ως σκηνοθέτρια. Τα τελευταία 5 χρόνια ασχολούμαι πια επαγγελματικά μ’ αυτήν. Μου δίνει την ευκαιρία να «ταξιδεύει» η δουλειά μου πιο εύκολα και ν' ανοίγει διάλογο σε οποιαδήποτε χώρα, γεγονός που με κάνει να νιώθω ζωντανή κι ελεύθερη.

Με τον οίκο Dior πώς προέκυψε η συνεργασία σας; 

Πριν από περίπου έναν χρόνο, στις 9 Δεκεμβρίου, έλαβα ένα μήνυμα στο Instagram αρχικά, κι έπειτα ένα email από το Image Department της Dior, για συνεργασία σε project που θα γινόταν στην Ελλάδα τον ίδιο μήνα, το οποίο, ωστόσο, λόγω κορωνοϊού ακυρώθηκε. Έπειτα, μου ξανάγινε πρόταση για κάποιες δουλειές στην Αθήνα, αλλά, λόγω άλλων επαγγελματικών υποχρεώσεων που είχα, δεν μπορούσα να τις αναλάβω. Τελικά, στάθηκα τυχερή και κλείσαμε συνεργασία την τελευταία μέρα πριν φύγουν, αναλαμβάνοντας τις λήψεις για το περιοδικό της Dior.

Διηγηθείτε μου την εμπειρία σας από τη φωτογράφιση της Μήλου…

Είναι από τις πιο όμορφες που είχα μέχρι τώρα, κυρίως γιατί δούλεψα για πρώτη φορά με μια τέτοιου είδους παραγωγή και γιατί όλη η δημιουργική ομάδα της Dior -που αποτελείται κατεξοχήν από γυναίκες-, είναι τόσο χαρισματική, που ήταν δώρο να δουλεύεις μαζί τους για έναν κοινό σκοπό. Είχαμε ξεκινήσει μια συζήτηση πριν πάμε στη Μήλο για το σημείο που θα φωτογραφίσω κι είχαμε επιλέξει ένα μεγάλο ξερό λιβάδι σε μια πλαγιά ενός λόφου. Όταν φτάσαμε την προηγούμενη μέρα, για να ελέγξουμε κι από κοντά το σημείο με την παραγωγή, είχαμε έναν απρόσμενο επισκέπτη, μια δηλητηριώδη οχιά, κι έτσι το setting ακυρώθηκε. Έπρεπε μέσα σε λίγες ώρες να βρω άλλο μέρος και να σχεδιάσω ξανά τις εικόνες μου.Τελικά, επέλεξα να στήσω όλο το editorial γύρω από μια εκκλησία στην Πλάκα της Μήλου κι ήταν και αυτό που οδήγησε και μία από τις φωτογραφίες μου να επιλεγεί για το εξώφυλλο του περιοδικού!

Ποιο ήταν το στίγμα που θέλατε ν’ αφήσετε με το συγκεκριμένο project; 

Ήθελα να φτιάξω τέσσερις εικόνες που να παραπέμπουν σε πίνακες του Giorgio de Chirico, που ήταν κι ένα από τα πράγματα που ενέπνευσαν τη Maria Grazia Chiuri για τη συλλογή.

Αισθάνεστε πως ο χώρος της μόδας σας έχει κερδίσει; 

Είναι ένα μέσο, όπως το θέατρο και το σινεμά, που σου δίνει φωνή έκφρασης. Αυτήν την περίοδο δρω μέσα από αυτήν. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η ταυτότητα του κάθε καλλιτέχνη είναι μία, όποιο κι αν είναι το μέσο κι όσες φορές κι αν αλλάξει.

Οι λήψεις σας έχουν έναν δικό τους τρόπο να μαρτυρούν την υπογραφή σας. Εσείς πώς θα χαρακτηρίζατε την αισθητική σας προσέγγιση;

Αποτυπώνω τη γυναικεία φύση μέσα από σουρεαλιστικά τοπία. Πολλές από τις φωτογραφίες μου είναι αυτοαναφορικές. Αυτό που μου αρέσει, όμως, είναι ότι πολλές φορές αυτό που θα «διαβάσει» κάποιος σε μια εικόνα μου είναι κάτι που δεν είχα δει, δεν είχα σκεφτεί. Κι αυτό με εξελίσσει.

Σε πολύ νεαρή ηλικία βρεθήκατε να ξεχωρίζετε, πού το αποδίδετε; 

Δε νομίζω ότι το έχω καταφέρει ακόμη.Τουλάχιστον, όχι όπως εγώ το έχω στο μυαλό μου. Για την ώρα απλά βρίσκομαι στον δρόμο μιας πορείας. Ζούμε σε μια μικρή χώρα και πολλά πράγματα έχουμε την τάση να τα διογκώνουμε.

Μεταξύ άλλων, έχετε βιώσει και την εμπειρία της Eurovision σε επίπεδο creative directing, την ίδια στιγμή που αρκετοί θεωρούν πως ο συγκεκριμένος διαγωνισμός απορρίπτει μερικές φορές το αισθητικά άρτιο. Τι σας οδήγησε να πείτε το «ναι»; 

Πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά σε ποιο πλαίσιο τοποθετείς τη δουλειά σου. Για παράδειγμα, το βιντεοκλίπ που είχα κάνει για τη Eurovision το 2019 δε θα λειτουργούσε αν δεν το είχα βάψει ροζ. Αισθητικά δεν έκανα έκπτωση, κι έτσι έκανε γκελ στο κοινό της Ευρώπης. Είπα το «ναι», γιατί θα ήταν μια υπόθεση νέων γυναικών. Οι διαγωνισμοί αυτοί, όμως, έχουν να κάνουν καθαρά με το τραγουδιστικό κομμάτι, τη δύναμη του performer πάνω στη σκηνή. Δεν υπήρξε ποτέ προσωπικός μου στόχος η Eurovision, έκανα, όμως, ό,τικαλύτερο μπορούσα στις συνθήκες που επικρατούσαν. Ήμουν χαρούμενη που κέρδισα μια εμπειρία.

Η υποκριτική τι σημαίνει για εσάς;

Είναι η πρώτη μου αγάπη. Η μεγαλύτερή μου λαχτάρα. Με στενοχωρεί που δεν παίζω τόσο συχνά πια, αλλά πρέπει να κάνω κάποιες επιλογές για να προχωρήσω.

Ποιος είναι ο ρόλος ενός καλλιτέχνη στην κοινωνία; 

Ν’ ανοίγει διάλογο.

Οι μεγαλύτερες καλλιτεχνικές σας επιρροές; 

Ο Μεσαίωνας, η Αναγέννηση, η Αρτ Νουβό, ο κινηματογράφος, η μουσική, η ζωή κι ο θάνατος.

Είναι η ζωή των ανθρώπων που ασχολούνται με την Tέχνη πράγματι μοναχική; 

Αυτό είναι θέμα προσωπικής επιλογής, όποιο επάγγελμα κι αν κάνεις. Οπότε όχι, δε θα το έλεγα!

Ποια η σχέση σας με το εξωτερικό; 

Ερωτική! Ταξιδεύω πολύ συχνά, σχεδόν κάθε δύο μήνες τα τελευταία τέσσερα χρόνια, κι είναι ένας τρόπος να εξελίσσω τον εαυτό μου, να «εκπαιδεύω» τα μάτια μου.

Τι καινούριο να περιμένουμε από εσάς; 

Θα ήθελα να κάνω σύντομα μια ταινία. Δεν έχω σκηνοθετήσει ακόμη, παρά μόνο μία πολύ πειραματική μικρού μήκους, το 2013, και κάποια music video. Θέλω πολύ σύντομα να κάνω ένα βήμα στον κινηματογράφο.

Ο απώτερος στόχος σου επαγγελματικά και προσωπικά; 

Να ταξιδέψω όσο περισσότερο γίνεται.

Φωτογραφία: Ολυμπία Κρασαγάκη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022