Mood Εlevator: Το παρακάτω κείμενο δεν αποτελεί προϊόν ανάλυσης ή τεκμηρίωσης μιας κάποιας θεωρίας αλλά αποτέλεσμα της διάθεσης που ανεβοκατεβαίνει σαν ασανσέρ -ευτυχώς δεν πάει πιο κάτω από τον πρώτο όροφο!

ΜΕΤΑΒΑΣΗ 0

Μένω σπίτι και κάνω ό,τι μου λένε. Πλένω τα χεράκια τραγουδώντας το happy birthday δύο φορές, κάνω φασίνα που θα ζήλευαν και οι επαγγελματίες, τσιγαρίζω το ρύζι για να γίνει ατζέμ το πιλάφ, διαβάζω το «Άνθρωπος χωρίς ιδιότητες» που θέλει τον χρόνο του και τον χώρο του (είσαι σίγουρος γιατρέ μου;), κάνω διαλογισμό, γυμναστική, κηπουρική, χαρτοκοπτική και κρατάω αποστάσεις -όσο μπορώ η εθισμένη- από τα social media και τον εαυτό μου. Γιατί αν τον αφήσω ελεύθερο θα μου πει ότι δεν θέλει να βλέπει τις παραστάσεις του εθνικού θεάτρου on line, ούτε να πίνει ποτό με φίλους χάρη στο zoom, ούτε να εκτιμήσει τις χαρές της ζωής μέσα στους τέσσερις τοίχους. Θέλει να κοιμηθεί και να ξυπνήσει όταν τελειώσει όλο αυτό για να ξαναπάρει τη ζωή του πίσω αφού δεν περίμενε τον covid 19 για να τα βρει μαζί μου. Δίκιο έχει αλλά κάποιος πρέπει να στείλει sms κι αυτός είμαι εγώ!

ΜΕΤΑΒΑΣΗ 2

Κι αφού έκανα διατριβή στα υπέρ και τα κατά που υπερασπίζονται ειδικοί και μη, αποφασίζω να βάλω μάσκα στον πηγαιμό για το σούπερ μάρκετ. Τη συνοδεύω με γάντια, υπομονή για όσους επιμένουν ότι τα 30 εκατοστά ισοδυναμούν με δύο μέτρα και το υποχρεωτικό sms που δε με απογοήτευσε ποτέ (αμέσως η απάντηση! Όχι σαν κάτι άλλους…). Έξοδος με κοινωνιολογικό ενδιαφέρον. Τι φοράμε, πώς φερόμαστε στην ουρά, πώς πιάνουμε τη συσκευασία που μόλις άφησε κάποιος άλλος, πώς ΚΟΙΤΑΖΟΜΑΣΤΕ! Ωραίο θέμα για εργασία, η συμπεριφορά του έγκλειστου στο σούπερ μάρκετ σκέφτομαι και κλείνω το μάτι στον πιτσιρικά που με κοιτάζει σαν να βλέπει ούφο! Γελάει γιατί μάλλον του φαίνεται αστεία η κυρία με τα γυαλιά στο κεφάλι, τη μάσκα να καλύπτει τα 2/3 του προσώπου και τις αθλητικές φόρμες… Ο,τι καλύτερο μου συνέβη σήμερα.

ΜΕΤΑΒΑΣΗ 6

Και αφού ανεβοκατέβηκα 2 φορές τα σκαλιά της πολυκατοικίας, αισθάνθηκα λίγο περίεργα να λαχανιάζω μέσα στο κτίριο κρατώντας τον φακό του κινητού μου προκειμένου να μην πατάω συνέχεια τον διακόπτη για το φως. Ε ναι, κρατάμε τις αποστάσεις και από το κοινόχρηστο μπουτόν! Και πήρα τα βουνά και τα λαγκάδια. Δηλαδή τον γειτονικό μου λόφο που πάντα εκτιμούσα ιδιαίτερα αλλά τις τελευταίες εβδομάδες τον έχω αγαπήσει. Ξεκινάω με σοβαρή διάθεση το τρέκινγκ στα μονοπάτια και προς στιγμήν ξεχνιέμαι. Δεν υπάρχει ο απογευματινός Τσιόδρας, η καραντίνα, η καμπύλη διασποράς, τα σενάρια συνωμοσίας... yes! Mέχρι που βλέπω να πλησιάζει άλλη έγκλειστη της γειτονιάς που έχει πάρει το ίδιο πράσινο, υπέροχο αλλά ΣΤΕΝΟ μονοπάτι. Και όλα επιστρέφουν. Τσιόδρας, το βίντεο από το Μπέργκαμο, αναπνευστήρες! Κάνουμε ταυτόχρονα την ίδια κίνηση. Λοξοδρομούμε η μία αριστερά στην ανηφόρα και η άλλη δεξιά στην κατηφόρα. Έτσι απλά χωρίς να ανταλλάξουμε κουβέντα. Η επικοινωνία σε άλλα επίπεδα την εποχή του Covid-19.

METABAΣΗ 3

Δεν έγινε ποτέ γιατί έφυγα πριν καν πλησιάσω στην τράπεζα. Με πρόλαβε η πολύ come il faut ουρά που είχε φτάσει δύο τετράγωνα μετά. Όπως τότε με τα capital control. Αν μη τι άλλο δεν πλήττουμε!

ΜΕΤΑΒΑΣΗ 7

Εντάξει, το ξέρω ότι δεν υπάρχει αλλά έτσι έχω βαφτίσει την έξοδο στην ταράτσα. Πλιάν κάθισμα, καφές, κινητό, τσιγάρα –note για τους μη καπνίζοντες: ανοιχτός είναι ο χώρος ναι; Αναγκαία προϋπόθεση ο ήλιος ο ηλιάτορας. Και παίρνω βαθιές ανάσες, κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι καταπράσινα λιβάδια και απάτητες γαλάζιες παραλίες μέχρι που μια φωνή με επαναφέρει στο κέντρο της Αθήνας, τον Απρίλιο του σωτηρίου έτους 2020. «Γεια!» μου φωνάζει μια άγνωστη από την απέναντι ταράτσα που προφανώς είχε την ίδια έμπνευση με μένα. «Γεια σου» της φωνάζω ενθουσιασμένη. «Πώς πάει;» τη ρωτάω. Και αρχίζουμε διάλογο σε υψηλή ένταση για να ακουστούμε και με πολλές χειρονομίες για να καλύψουμε τα κενά. Σαν ναπολιτάνες χωρίς μαντίλες και ποδιές. Κωμικό θέαμα μάλλον αλλά δε μας νοιάζει καθόλου. Το ραντεβού με την συνοδοιπόρισσα στην καραντίνα κλείνεται για την επόμενη ηλιόλουστη μέρα αλά παλαιά *(χωρίς σόσιαλ μίντια). Μάλιστα!

MΕΤΑΒΑΣΗ Χ

Έχοντας διαβάσει και δει ό,τι δυστοπικό κυκλοφόρησε τα προηγούμενα χρόνια, κάνω εικόνα ακόμα και την άχρηστη πληροφορία της ημέρας για τον #koronastokefalimasio. Aς πρόσεχα που λένε κι οι φίλοι με την διεστραμμένη μου περιέργεια. Δε θα σχολιάσω την άποψή τους, αλλά θα συνεχίσω απτόητη λέγοντας ότι μου θυμίζουμε ήρωες σε τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του '80 με πρωτόγονα ακόμα τεχνολογικά εφέ όπου το τέλος τραγικό ή γλυκανάλατο, δε θα μας αρέσει. Γι' αυτό και θα συνιστούσα την παρακολούθηση του σήμερα μόνον με ατομική ευθύνη του χρήστη. Ακούει ο σκηνοθέτης ή να κόψω το γύρισμα;

Bio

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη (very proud). Σπούδασε κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα κι έκανε μεταπτυχιακό στο Παρίσι (την εποχή που οι κασέτες ήταν very hot). Επιστροφή στη γενέθλια πόλη και ξεκινάει η περιπέτεια με τα ΜΜΕ. Εφημερίδες, ραδιόφωνο, περιοδικά, γραφείο τύπου, social media για να καταλήξουμε στο σωτήριον έτος 2020 που κάνει καραντίνα! Ευτυχώς πρόλαβε να ταξιδέψει. Στον κόσμο..