Ήρθε η ώρα να το συνειδητοποιήσετε! Όλοι μιλάμε στον εαυτό μας, είτε από μέσα μας, είτε δυνατά. Ονομάζεται αυτο-ομιλία. Και σύμφωνα με τον Tom Brinthaupt, PhD, ερευνητή της αυτο-ομιλίας και καθηγητή ψυχολογίας, είναι πολύ φυσικό: Ξεκινάμε να το κάνουμε από παιδιά, συνήθως δυνατά κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, και σταδιακά το μεγαλύτερο μέρος της εξωτερικής μας ομιλίας γίνεται εσωτερικός διάλογος.
Γιατί το κάνουμε;
Οι ειδικοί θεωρούν ότι μιλάμε στον εαυτό μας για να αυτο-προγραμματιστούμε, δημιουργούμε λίστες εργασιών, θέτουμε στόχους και παρακολουθούμε τα συναισθήματά μας, αλλά δεν είναι απόλυτα σίγουροι. Σύμφωνα με τον Brinthaupt, οι έρευνες δείχνουν ότι οι κοινωνικά απομονωτικές καταστάσεις, όπως το να ζεις μόνος σου, να είσαι μοναχοπαίδι και να βρίσκεσαι σε καραντίνα, μπορούν να αυξήσουν τη συχνότητα της αυτο-ομιλίας.
Παραδόξως, ορισμένες έρευνες δείχνουν ότι η παρατήρηση κάποιου άλλου που μιλάει στον εαυτό του μπορεί να δημιουργήσει σύνδεση. «Σας δίνει κατά κάποιο τρόπο ενσυναίσθηση [γι' αυτούς]», λέει ο Brinthaupt. Οι ερευνητές δοκιμάζουν αυτήν τη θεωρία προγραμματίζοντας ρομπότ να εκφράζουν αυτο-ομιλία (όπως λέγοντας δυνατά: «Πρέπει να κάνω αυτό»). Και διαπιστώνουν ότι όταν οι άνθρωποι βλέπουν ένα ρομπότ να μιλάει στον εαυτό του, αισθάνονται πιο άνετα γύρω του.
Οι 4 τύποι αυτο-ομιλίας
Μετά τη συλλογή δεδομένων από εκατοντάδες ανθρώπους, ο Brinthaupt και η ερευνητική του ομάδα παρατήρησαν τέσσερις κοινές κατηγορίες αυτο-ομιλίας: αυτο-διαχείριση, κοινωνική αξιολόγηση, αυτο-ενίσχυση και αυτο-κριτική.
1. Η αυτοδιαχείριση είναι η χρήση της αυτο-ομιλίας για να γίνουν πράγματα. Είναι όταν λέμε πράγματα όπως: "Τι πρέπει να κάνω σήμερα;". "Τι ώρα είναι η πρώτη μου συνάντηση;" "Τι να φάω για μεσημεριανό σήμερα;" κ.λπ. Θα μπορούσατε επίσης να εμπλακείτε σε αυτο-ομιλία-εντός ή εκτός-προσπαθώντας να φτιάξετε τον υπολογιστή σας (π.χ. "Θα τον επανεκκινήσω πρώτα", "Πρέπει να ενημερώσω το λογισμικό μου;" "Πρέπει να απευθυνθώ στο τμήμα πληροφορικής;" κ.λπ.).
2. Η κοινωνική αξιολόγηση είναι όταν επαναλαμβάνουμε μια συζήτηση ή κάνουμε πρόβα το τι σκοπεύουμε να πούμε σε κάποιον. Ο Brinthaupt λέει ότι μπορεί να μας βοηθήσει να επεξεργαστούμε αυτό που συνέβη και να προετοιμαστούμε για αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει. Και υποψιάζεται ότι οι άνθρωποι με κοινωνικό άγχος μπορεί να επιδίδονται περισσότερο σε αυτού του είδους την αυτο-ομιλία.
3. Η αυτο-ενίσχυση περιλαμβάνει τα πράγματα που λέμε στον εαυτό μας όπως: "Καλή δουλειά", "Αυτό πέτυχε" ή "Χαίρομαι που το είπα αυτό". "Είναι όταν χτυπάμε λεκτικά τον εαυτό μας στην πλάτη".
4. Η αυτοκριτική είναι η συζήτηση που είναι επικριτική. Λέει: "Είμαι τόσο ηλίθιος - γιατί το είπα αυτό;". Σύμφωνα με τον Brinthaupt, οι αναδυόμενες έρευνες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που βιώνουν άγχος ή κατάθλιψη τείνουν να έχουν υψηλότερα επίπεδα κριτικής αυτο-ομιλίας.
Οι επιστήμονες εργάζονται επί του παρόντος για να κατανοήσουν τι σημαίνει αν χρησιμοποιείτε το πρώτο, το δεύτερο ή το τρίτο πρόσωπο κατά τη διάρκεια της αυτο-ομιλίας. Αλλά ι Brinthaupt υποθέτει ότι οι τελειομανείς μπορεί να έχουν μεγαλύτερη τάση να χρησιμοποιούν το δεύτερο πρόσωπο στην αυτο-ομιλία τους (π.χ. "Δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό") - σαν να υπάρχει μια εσωτερική γονική ή εξουσιαστική φιγούρα που τους λέει τι να κάνουν.
Τι πρέπει να προσέχετε
Κάθε είδος αυτο-ομιλίας είναι πολύτιμο, αλλά όσο λιγότερη αυτοκριτική, τόσο το καλύτερο. Για να την μειώσετε, η Charlynn Ruan, PhD, κλινική ψυχολόγος, σας προτείνει να κάνετε τρία απλά (αλλά όχι πάντα εύκολα) βήματα:
Να συνειδητοποιήσετε τις σκέψεις σας, να τις αναδιαμορφώσετε και να τις επαναλάβετε.
Να αποκτήσετε επίγνωση του εαυτού σας. Η Ruan λέει ότι η επίγνωση των σκέψεών σας σάς βοηθά να τις αλλάξετε. Για παράδειγμα, αν σας χυθεί κάτι, μπορεί αμέσως να σκεφτείτε: "Αχ, είμαι τόσο αδέξιος", χωρίς να το συνειδητοποιήσετε. Κάντε μια παύση σε αυτές τις αντιδραστικές στιγμές για να δείτε ποιες σκέψεις σας έρχονται στο μυαλό. Οι πρακτικές ημερολογίου και διαλογισμού μπορούν επίσης να σας βοηθήσουν να αποκαλύψετε τον εσωτερικό σας διάλογο.
Αναπροσαρμόστε τις σκέψεις σας. Όταν παρατηρείτε μια κριτική σκέψη (π.χ. είμαι τόσο αδέξιος) επιλέξτε μια πιο συμπονετική, ακριβή και ουδέτερη δήλωση: Είμαι άνθρωπος και μερικές φορές χύνω πράγματα.
Επαναλάβετε τη διαδικασία. Πολλές αυτοκριτικές σκέψεις είναι έντονα ενσωματωμένες στον εγκέφαλό μας - σε νευρικές οδούς που συνήθως δημιουργούνται κατά την παιδική ηλικία. Η επανασύνδεση αυτών των κυκλωμάτων απαιτεί χρόνο και προσπάθεια, γι' αυτό να έχετε συμπόνια και υπομονή με τον εαυτό σας καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας.
