Είναι φορές που μια φωτογραφία αρκεί για να ταξιδέψεις νοερά σε έναν τόπο... Να νιώσεις την ενέργειά του, να σου προκαλέσει συναισθήματα άγνωστα μέχρι πρότινος και να σε κάνει να θέλεις να βρεθείς εκεί. Είναι αυτό που λέμε «η δύναμη ενός click». Σπουδαίο πράγμα να μπορείς να ξυπνήσεις αυτές τις αισθήσεις μέσα από τη δουλειά σου, και στην περίπτωση του Δημήτρη Γάκη, @gakisdimitrios στο Instagram, οι φωτογραφίες από καλοκαιρινούς προορισμούς εκπέμπουν κάτι το νοσταλγικό, κάτι πολύ ξεχωριστό που έχει ορίσει την προσωπική του ταυτότητα. 

Είναι πολλά τα μέρη που ο ίδιος έχει απαθανατίσει με τον φακό του, αλλά η Μήλος είναι το νησί που έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του. Παρακάτω, μας παραθέτει όλα τα «γιατί».

1. Η πρώτη φορά που βρέθηκα στο νησί ήταν τον Ιούνιο του 2018. Μια αρκετά πιεστική χρονιά για μένα, αλλά η Μήλος με δικαίωσε - ήταν η πιο κατάλληλη επιλογή για εκείνο το καλοκαίρι.

2. Αυτός ο τόπος βρήκε μια πραγματική θέση στην καρδιά μου όταν επισκέφτηκα το Αρχαιολογικό Μουσείο στην Πλάκα. Υπάρχουν εξαιρετικά ενδιαφέροντα εκθέματα, αλλά αυτό που μου έκλεψε την καρδιά ήταν το πιστό αντίγραφο άγαλμα της Αφροδίτης.

3. Tο πρώτο πράγμα που κάνω όταν κατεβαίνω από το πλοίο είναι, συνήθως, μια βόλτα με το αυτοκίνητο για να αποτυπώσω με μια γρήγορη ματιά το νησί, ανυπομονώντας για τις επόμενες ημέρες της διαμονής μου εκεί, ώστε να το εξερευνήσω.

4. Τους ανθρώπους εκεί θα τους περιέγραφα ευπρόσδεκτους και φιλικούς. Μια «καλημέρα» θα σε βρει στα στενά της Πλάκας και του Αδάμαντα από τους ντόπιους, είτε σε ένα τοπικό καφέ είτε σε ένα όμορφο κυκλαδίτικο μπαλκόνι. Πολύ όμορφο να γνωρίζεις τους κατοίκους εκεί, να ακούς και να μαθαίνεις ιστορίες.

5. Για φαγητό θα πρότεινα κάποια από τα εστιατόρια στην παραλία του Παλαιοχωρίου. Εκεί μπορείς να απολαύσεις κάποια γεύματα τα οποία τα μαγειρεύονται μέσα στην άμμο. Για ποτό ή cocktail, προσωπικά θα διάλεγα τον Αδάμαντα στο λιμάνι - υπάρχουν επιλογές που δε με απογοητεύουν ποτέ.

6. Μια προσωπική μου ιστορία στη Μήλο που θα ήθελα να μοιραστώ: Τελευταία μέρα της αναχώρησής μου από την πρώτη φορά που βρέθηκα στο νησί. Βρίσκομαι στο λιμάνι και είμαι έτοιμος να επιβιβαστώ στο πλοίο, όταν συνειδητοποιώ ότι μου λείπει η αστυνομική ταυτότητα. Ψάχνω τα πράγματά μου και δεν τη βρίσκω πουθενά - εκείνη τη στιγμή πάγωσα. Χιλιάδες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου και η πρώτη μου κίνηση ήταν να τηλεφωνήσω στο κατάλυμα στο οποίο έμεινα. Τα νέα ήταν καλά, καθώς η ιδιοκτήτρια με ενημέρωσε πως την είχα ξεχάσει εκεί, λέγοντάς μου γεμάτη ευγένεια: «στη φέρνω αμέσως!». Αν έφευγα εκείνη τη στιγμή για να την πάρω μόνος μου, το πλοίο θα είχε αναχωρήσει. Ήταν μια στιγμή λίγων αγχωτικών λεπτών και ανακούφισης, την οποία θα έχω να θυμάμαι.

7. Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν μπορείς να βρεις την περίφημη παραλία στο Σαρακήνικο. Παγκοσμίως γνωστή και πολυφωτογραφημένη, σε μαγεύει με τα λευκά της πετρώματα και σου δίνει την αίσθηση του σεληνιακού τοπίου.

«Υπάρχουν τόσες παραλίες προσβάσιμες με αυτοκίνητο: από τον Φυροπόταμο, τα Μανδράκια, τον Παπαφράγκα, μέχρι και την Πολλώνια. Αλλά και από την άλλη πλευρά του νησιού, όπου θα βρεις μεταξύ άλλων την Αγία Κυριακή, τον Γέρακα, την παραλία Τσιγκράδο και τη Φυριπλάκα. Σίγουρα, ιδανικός προορισμός είναι η παραλία κλέφτικο, η οποία είναι προσβάσιμη μόνο με καράβι»

8. Ένα ηλιοβασίλεμα στον νησί που δε θα ξεχάσω ποτέ, ήταν στην Πλάκα, ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια για την Παναγία Θαλασσίτρα και μέχρι το Κάστρο. Εκεί μπορείς να απολαύσεις ένα από τα ομορφότερα ηλιοβασιλέματα του κόσμου. Και το δεύτερο ήταν στην παραλία Πλάθιενα, όπου μπορείς να κάνεις το μπάνιο σου κατά τη διάρκεια της ημέρας, μέχρι που το φως του ήλιου θα αγκαλιάσει το μπλε του Αιγαίου.

9. Αυτό που πρέπει κανείς να πάρει μαζί του φεύγοντας είναι οι καλύτερες αναμνήσεις χαράλωσης και ανεμελιάς, οι οποίες θα χαραχθούν στο μυαλό κάθε επισκέπτη. Εγώ, πάντως, αφιερώνω την τελευταία μέρα των διακοπών αγοράζοντας τοπικά προϊόντα και σουβενίρ. Το νησί φημίζεται για τα μηλέικα τυριά του.

10. Αυτό που με κάνει να επιστρέφω είναι σίγουρα οι καταπληκτικές παραλίες, το φαγητό, η μοναδική ηρεμία και κάποιοι φίλοι, τους οποίους γνώρισα εκεί.

Φωτογραφίες: Δημήτρης Γάκης