Το βράδυ της Κυριακής, η αυλή της Pinacoteca di Brera στο Μιλάνο έμοιαζε να παγώνει τον χρόνο. Στον ιερό αυτό χώρο, γεμάτο με τις μνήμες της τέχνης και της ιστορίας, ο οίκος Giorgio Armani παρουσίασε την Spring/Summer 2026 collection. Πρόκειται για την τελευταία συλλογή, η οποία δημιουργήθηκε υπό την επίβλεψη του αείμνηστου σχεδιαστή. Το show δεν ήταν μια κλασική πασαρέλα για την επόμενη σεζόν. Ήταν μια τελετή αποχαιρετισμού του θρυλικού Giorgio Armani, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στα 91 του χρόνια, πριν από λίγο καιρό. Ο ίδιος, που για μισό αιώνα κατάφερε να ορίσει τη διαχρονική έννοια της ιταλικής κομψότητας, «χάρισε» την τελευταία του σχεδιαστική υπόκλιση μέσα από μια collection, η οποία αποτύπωνε όλα όσα πρέσβευε όλα αυτά τα χρόνια. Την απλότητα, την αρμονία και την αυστηρή αλλά τρυφερή αισθητική.

Η επιλογή της Brera ήταν συμβολική. Ο Armani πάντα έβλεπε τη μόδα σαν τέχνη που συνομιλεί με την πόλη του Μιλάνου και με τον πολιτισμό της. Ανάμεσα στις στοές και τις πέτρινες κολόνες, το πλακόστρωτο είχε επενδυθεί με ένα διακριτικό καρό μοτίβο, που θύμιζε θεατρικό σκηνικό. Τα φώτα ήταν χαμηλά, τόνιζαν τις σκιές, ενώ ο Ludovico Einaudi συνόδευε ζωντανά στο πιάνο, χαρίζοντας μια μελωδική γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. 

Η σιωπή του κοινού ενίσχυε αυτή την ατμόσφαιρα σεβασμού. Ακόμη και ο ήχος των υφασμάτων καθώς κινούνταν τα μοντέλα ακουγόταν καθαρά, σαν μέρος της παράστασης. Το σκηνικό ήταν σχεδόν λιτό, αλλά ακριβώς εκεί βρισκόταν η δύναμη της στιγμής. Σε μια εποχή όπου οι επιδείξεις μόδας συχνά μετατρέπονται σε θεάματα, ο ιταλικός οίκος με αυτήν την κίνηση υπενθύμισε ότι η ουσία θα βρίσκεται πάντα στα σχέδια και στις δημιουργίες. 

Η συλλογή είχε τίτλο "Pantelleria, Μιλάνο". Πρόκειται για δύο τόπους, που καθόρισαν τον Giorgio Armani, τόσο σαν σχεδιαστή όσο και σας προσωπικότητα. Από τη μία, το Μιλάνο, όπου γεννήθηκε και μεγαλούργησε επαγγελματικά, και από την άλλη, η Pantelleria, το νησί που υπήρξε καταφύγιό του, το προσωπικό του ησυχαστήριο. Αυτό το δίπολο εκφράστηκε και στα χρώματα. Στην αρχή της επίδειξης είδαμε ουδέτερες αποχρώσεις της άμμου, της πέτρας αλλά και γκρι τόνους που θύμιζαν τα τοπία της Μεσογείου. Στη συνέχεια υπήρξε μαι σταδιακή μετάβαση σε πιο βαθιά μπλε, ιριδίζοντα μοβ και πράσινα που παρέπεμπαν στη θάλασσα και στους ουρανούς του σούρουπου.

Οι γραμμές ήταν χαλαρές, αέρινες, χωρίς αυστηρά κοψίματα. Παντελόνια από λεπτό λινό, σακάκια που έπεφταν ελεύθερα στους ώμους, πλισέ φορέματα που έπαιζαν με το φως. Τα σετ που θύμιζαν πιτζάμες με πουκάμισα και παντελόνες, χαρακτηριστικό μοτίβο του Armani, ανέδειξαν τη φιλοσοφία του relaxed tailoring, αναδεικνύοντας μια μορφή κομψότητας, η οποία δεν κρύβει μέσα της σκληρότητα, αντιθέτως αναδεικνύει την άνεση που δεν χάνει ποτέ την αίσθηση της πολυτέλειας.

Όσον αφορά τα βραδινά looks, το μετάξι και το βελούδο πρωταγωνίστησαν, με λαμπερές λεπτομέρειες που όμως δεν έφταναν ποτέ στην υπερβολή. Η αισθητική του Armani παρέμενε πιστή στην καθαρότητα. 

Στην πρώτη σειρά κάθισαν πρόσωπα που συνδέθηκαν άρρηκτα με τον Armani όλα αυτά τα χρόνια: ο Richard Gere, η Lauren Hutton, η Cate Blanchett, η Glenn Close, ο Spike Lee και ο Samuel L. Jackson. Ήταν φίλοι, συνεργάτες... Ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του. Η παρουσία τους έδινε στο show μια προσωπική διάσταση, σχεδόν οικογενειακή.

Όταν η Agnese Zogla εμφανίστηκε με το τελευταίο look -ένα γαλάζιο φόρεμα που έμοιαζε να αιχμαλωτίζει το χρώμα του ουρανού της Pantelleria- το κοινό σηκώθηκε όρθιο, χαρίζοντας παρατεταμένο χειροκρότημα, το οποίο ήταν ένα πραγματικός φόρος τιμής στον θρύλο της μόδας. 

Στην τελική υπόκλιση, η Silvana Armani και ο Leo Dell’Orco, στενοί συνεργάτες και συνεχιστές της κληρονομιάς του οίκου, ανέβηκαν στη σκηνή. Ήταν μια στιγμή, η οποία συμβόλιζε τη μετάβαση. 

Το show έθεσε αναπόφευκτα το ερώτημα: πώς θα εξελιχθεί το brand από εδώ και πέρα; Ο Armani δημιούργησε έναν κώδικα που βασίστηκε στην καθαρότητα, στην αφαίρεση, στη διαχρονικότητα. Μπορεί η επόμενη γενιά να τιμήσει αυτή τη φιλοσοφία και ταυτόχρονα να την εξελίξει;

Παράλληλα με την επίδειξη, εγκαινιάστηκε η έκθεση "Giorgio Armani: Milano, Per Amore", με 129 εμβληματικά κομμάτια σε διάλογο με έργα τέχνης της Αναγέννησης. Ένα ισχυρό μήνυμα ότι η μόδα του Armani δεν ήταν ποτέ αποκομμένη από τον πολιτισμό αλλά ήταν μέρος του.