Ο Azzedine Alaïa ήταν ένας από τους πιο προικισμένους σχεδιαστές της γενιάς του, ο τελευταίος από τους μεγάλους που κατέκτησε πλήρως κάθε στάδιο του σχεδιασμού και της παραγωγής ενός ρούχου. Ο Γαλλοτυνήσιος έφτασε στο Παρίσι το 1956 σε ηλικία 21 ετών, σχεδιάζοντας για μια ιδιωτική πελατεία που περιελάμβανε την Greta Garbo, τη Louise de Vilmorin, την Arletty και τη Cécile de Rothschild. Το 1980 παρουσίασε την πρώτη του συλλογή έτοιμων ενδυμάτων, ενώ τη δεκαετία του 1990 συνέχισε να ντύνει την Tina Turner και την Grace Jones και προώθησε τα μοντέλα Naomi Campbell, Tatjana Patitz, Stephanie Seymour, Farida Khelfa και Cindy Crawford σε σούπερ σταρ.

Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι ο Alaïa ήταν επίσης ένας παραγωγικός συλλέκτης υψηλής ραπτικής, γεγονός που ήρθε στο φως μόνο μετά τον θάνατό του τον Νοέμβριο του 2017.  Πιο συγκεκριμένα, άρχισε να συλλέγει το 1968, όταν είχε την ευκαιρία να αποκτήσει εξαιρετικά κομμάτια από τον Cristóbal Balenciaga όταν έκλεισε ο οίκος υψηλής ραπτικής του. Συνέχισε να συγκεντρώνει σταδιακά 20.000 αντικείμενα που καλύπτουν βασικές περιόδους στην ιστορία της μόδας, από τη γέννηση της υψηλής ραπτικής στα τέλη του 19ου αιώνα έως την άνοδο καινοτόμων δημιουργών όπως οι Comme des Garçons και Jean-Paul Gaultier στη δεκαετία του 1980. Η συλλογή επίσης περιλαμβάνει 700 δημιουργίες της Γαλλίδας μόδιστρου Madame Grés, η οποία εργάστηκε από τη δεκαετία του 1930 έως τη συνταξιοδότησή της στα τέλη της δεκαετίας του 1980.

"Το αρχείο υψηλής ραπτικής του 19ου και 20ού αιώνα του Alaïa είναι το τρίτο μεγαλύτερο στη Γαλλία, μετά το Palais Galliera και το Musée des Arts Décoratifs", σύμφωνα με τον παραγωγικό επιμελητή μόδας και διευθυντή του Fondation Azzedine Alaïa, Olivier Saillard.

Η συλλογή, η οποία δημιουργήθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου μυστικά, κληροδοτήθηκε μαζί με το σπίτι του στο Marais σε ένα ίδρυμα που δημιούργησε ο Alaïa για να διατηρήσει την κληρονομιά του. Δύο εκθέσεις μόδας στο Παρίσι - στο Palais Galliera και στο Fondation Azzedine Alaïa - προσφέρουν τώρα μοναδικές ματιές στην εκτεταμένη συλλογή.

Ο Alaïa γοητεύτηκε από τη Madeleine Vionnet, καθώς και από τη συλλογή εμβληματικών σχεδίων των Worth, Jeanne Lanvin (500 κομμάτια), Jean Patou, Paul Poiret, Gabrielle Chanel, Elsa Schiaparelli και Christian Dior. Αγόραζε κομμάτια από τον Adrian (Adolph Greenburg) και κάποια στιγμή είχε στην κατοχή του περισσότερα κοστούμια Chanel από τον ίδιο τον οίκο. Στην έκθεση του Palais Galliera, θαύματα όπως το κοστούμι της Barbara Hutton από τον Balenciaga για τον χορό Beistegui στη Βενετία εκτίθενται μαζί με φορέματα της Αμερικανίδας πρωτοπόρου της έτοιμης ένδυσης Claire McCardell και παλτό του Paul Poiret με μεταξωτές φόδρες σχεδιασμένες από τον καλλιτέχνη Raoul Dufy. Ενθουσιασμένος από την Elsa Schiaparelli, ο Alaïa αγόρασε όχι μόνο τα σχέδιά της αλλά και έγγραφα όπως η αλληλογραφία του πολέμου και τα υφάσματα μοτίβων από τα εργαστήριά της.

Το Fondation Azzedine Alaïa φιλοξενεί το "Alaïa / Grès. Beyond Fashion", μια συζήτηση μεταξύ των γλυπτών έργων των δύο couturiers.

Ενώ η έκθεση της Galliera καλύπτει το εύρος των παθών του Alaïa, η έκθεση που παρουσιάζεται αυτή τη στιγμή στο Fondation Alaïa εστιάζει στον διάλογο μεταξύ του Alaïa και της σημαντικής παριζιάνας designer Alix "Madame" Grès. Και οι δύο σχεδιαστές ήταν μαθητές μιας συγκεκριμένης μορφής απατηλής απλότητας και οι δημιουργίες τους συχνά κρύβουν ακραία πολυπλοκότητα στο κόψιμο και το σχεδιασμό. Η έκθεση παραπέμπει σε έναν κόσμο μυστηρίου, ομορφιάς και εξαιρετικής τεχνικής δεξιοτεχνίας.

Ακριβώς όπως τα έργα τους από σιφόν, βελούδο και κρεπ αντιστοιχούν σιωπηλά, το ίδιο συμβαίνει και με τις βιογραφίες των σχεδιαστών. Η αινιγματική Grès άλλαξε αρκετές φορές το όνομά της (Germaine Emilie Krebs, Alix) και ακόμη και ο θάνατός της αποκρύφτηκε από την οικογένειά της για ένα χρόνο - ενισχύοντας τη μυστικιστική διάσταση του έργου της. Ομοίως, ανακαλύφθηκε ότι ο Azzedine Alaïa γεννήθηκε στην πραγματικότητα πέντε χρόνια νωρίτερα από ό,τι δήλωνε επί δεκαετίες και άλλαξε την ορθογραφία του ονόματός του όταν έφτασε στο Παρίσι για να πραγματοποιήσει το όνειρό του.

Η προσέγγιση του Alaïa στη μόδα ήταν οικεία, ενστικτώδης, απαιτητική. "Η δουλειά μου συνίσταται στο να ακολουθώ, να βρίσκω το σώμα. Βρίσκω τη θέση για ένα μαξιλαράκι ώμου ψηλαφώντας το οστό εκεί και εκεί. Τσαλακώνω, τραβάω έτσι ώστε να πάρει το σχήμα του σώματος", είπε. "Η ευχαρίστησή μου είναι να μπορώ να σώζω και να κάνω κάτι όμορφο".

Feature image source: ALAÏA / GRÈS. BEYOND FASHION PH. STÉPHANE AÏT OUARAB