Ο Δημήτρης γεννήθηκε στο Μεσολόγγι, δίπλα στη «θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη, τη θάλασσα εκεί την πλατιά, τη μεγάλη», όπως έχει γράψει ο Κωστής Παλαμάς γι’ αυτό το ιδιαίτερο μέρος με τα μοναδικά τοπία. Περηφάνια (χάρη στην εποποιία της Εξόδου) μαζί με περιρρέουσα μελαγχολία (η λιμνοθάλασσα; η ελληνική επαρχία της δεκαετίας του ’80;) ήταν οι πρώτες συντεταγμένες που του έδωσε ο τόπος. Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο EMΠ, αλλά μια έφεση που είχε από μικρός στο γράψιμο τον οδήγησε στα περιοδικά, τα οποία τότε μεσουρανούσαν, πουλώντας το όνειρο. Έκανε συνεντεύξεις με ανθρώπους περισσότερο ή λιγότερο σημαντικούς (ανάμεσά τους η Πίνα Μπάους ή ο Σαντιάγο Καλατράβα) και έγραφε από 21 χρονών τη γνώμη του με μια πρωτόγνωρη ελευθερία, που του χάρισε απλόχερα ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος, σημερινός εκδότης της LIFO. Του είναι υπόχρεος γι’ αυτήν την εμπιστοσύνη σε ένα μικρό παιδί, γιατί έτσι ξεκλειδώθηκε ό,τι δημιουργικό είχα μέσα του. Τα τελευταία χρόνια γράφει για ό,τι του κινεί το ενδιαφέρον μόνο στον λογαριασμό του στο Instagram και ασχολείται αποκλειστικά με την Do It For Fun, το boutique PR agency που έχει δημιουργήσει μαζί με την αδερφή του Ζέτα.

Τι μέρος της ζωής σου καταλαμβάνει σήμερα η δουλειά σου, πώς ξεκίνησε αυτός ο έρωτας και πώς εξελίχθηκε; 

Για να είμαι ειλικρινής, οι δημόσιες σχέσεις και η επικοινωνία είναι κόντρα ρόλος σε σχέση με τον χαρακτήρα που υπηρετούσα παλιότερα. Οι ταυτότητες, όμως, είναι για να αλλάζουν. Ενώ μικρός ήμουν πιο δύσκολος στη συναναστροφή, κυκλοφορώντας από το πρωί μέχρι το βράδυ στα πιο απίθανα μέρη, έχτισα εν τέλει ένα τεράστιο δίκτυο ανθρώπων, με τους οποίους έχουμε μοιραστεί κοινές εμπειρίες και υπάρχει οικειότητα κι εκτίμηση ανάμεσά μας. Δεν το καταλάβαινα τότε (εγώ απλά διασκέδαζα, συζητούσα παθιασμένα, ερωτευόμουν, πήγαινα σε θέατρα, εκθέσεις, πάρτι και συναναστρεφόμουν όποιον σαν εμένα σύχναζε σε τέτοια μέρη), όμως να που σήμερα αυτό είναι το μεγαλύτερό μου κεφάλαιο! Συν ότι έτσι σμιλεύτηκε μια προσωπικότητα πιο ανοιχτή, πιο δυναμική, πιο συμπονετική, πιο συνεργατική, ένας άνθρωπος που γλύκανε γιατί έχει περάσει όμορφα και γεμάτα.

Η δουλειά που κάνω σήμερα, θεωρώ, ότι είναι η τελευταία πίστα σε αυτή την εξέλιξη, το PhD για να μπορώ μετά να διδάξω πως ένα παιδί από την επαρχία με τις ανάλογες ανασφάλειες, μπορεί πια να αισθάνεται άνετα σε όποιο περιβάλλον κι αν βρεθεί και να επικοινωνήσει ό,τι χρειαστεί, με τρόπο ευθύ και αποτελεσματικό.

Η Ζέτα είναι το άλλο σου μισό, τόσο λόγω της αδελφικής σας σχέσης, όσο και στη δουλειά. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας και πόσο εύκολο είναι να διατηρείτε σε τόσο όμορφο και άριστο επίπεδο τη σχέση σας;

Η Do It For Fun ήταν αρχικά μια ιδέα της Ζέτας κι εκείνη βρήκε από το όνομα και το λογότυπο μέχρι τις πρίζες για τα γραφεία μας στο Κολωνάκι. Είναι απίστευτα ικανή η Ζέτα και είμαι σούπερ περήφανος για εκείνη. Εγώ στην αρχή απλά βοηθούσα, αλλά ήταν τόσο μεγάλη η ανταπόκριση των πελατών που μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο μπήκα στην Do It For Fun ολοκληρωτικά, σηκώνοντας τα μανίκια, αφού φάνηκε αμέσως η δυναμική της εταιρείας και το κενό στην αγορά που είχε έρθει να καλύψει.

Η σχέση μας ως αδέρφια και συνεργάτες δεν είναι φυσικά εντελώς ανέφελη, αλλά είναι τόσο υγιής επειδή πήραμε και οι δύο πολλή αγάπη από τους γονείς μας, οι οποίοι ήταν πάντα δίκαιοι μαζί μας και δεν ξεχώρισαν τον έναν ή τον άλλο σε τίποτα. Δουλεύουμε μαζί, αλλά σε διαφορετικούς ορόφους. Πολλές φορές ταξιδεύουμε μαζί, αλλά μπορεί να κάνουμε αρκετές μέρες να βρεθούμε ή να μιλήσουμε στο τηλέφωνο εκτός γραφείου. Υπάρχει, δηλαδή, ένα balance γιατί το πολύ το Κύριε Ελέησον...

Περιέγραψέ μας τα βασικά στοιχεία της δουλειάς σας. Πώς τη μοιράζεστε και ποιο θεωρείς το πιο σημαντικό σας επίτευγμα; 

Η Do It For Fun δεν είναι μία ακόμη εταιρεία δημοσίων σχέσεων και επικοινωνίας και είναι “DIFFerent”, όπως λέμε συχνά, όχι μόνο χάρη στη βαθιά γνώση ανθρώπων, καταστάσεων και εργαλείων, που έχουμε η Ζέτα κι εγώ, αλλά και γιατί δουλεύουμε με μια ηθική που είναι σπάνια σε αυτή τη δουλειά. Μας λένε ότι αυτό μας διακρίνει, η ηθική, κι αυτό μας κάνει τόσο χαρούμενος όσο και οι επιτυχίες μας. Δεν είναι μόνο το τι. Είναι και το πώς.

Το μεγάλο στοίχημα είναι να εμπνεύσουμε τις ίδιες αξίες και στην υπόλοιπη ομάδα. Είμαστε ήδη 6 και θα ήθελα να υπερηφανευόμαστε το ίδιο για την κομψότητα με την οποία κάνουμε business και όταν θα είμαστε 16 ή 26.

Πώς είναι το συναίσθημα όταν έφτασε η στιγμή να πραγματοποιήσεις ένα όνειρο ζωής και πότε το ένιωσες αυτό;

Δεν έχω βάλει ποτέ αυτό που λέμε «στόχο ζωής». Έχω μια αόριστη εικόνα για τον εαυτό μου ευτυχισμένο (ήρεμος, φωτεινός, καταξιωμένος, με καθαρή συνείδηση και αισθητική στα μικρά πράγματα) και νομίζω ότι κάθε μέρα παίρνω μικρές αποφάσεις που ακολουθούν το δρόμο προς τα εκεί. Μπορώ να σου μιλήσω για την ικανοποίηση που νιώθω στο τέλος κάθε μέρας που δεν με έβγαλε από το δρόμο μου, αλλά δεν νομίζω ότι θα φτάσω ποτέ να πω «αυτό εδώ ήταν όνειρο ζωής και το πραγματοποίησα». Στο τέλος της διαδρομής, το άστρο που με οδηγεί θα είναι ακόμη αναμμένο.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που «σπάνε τη γυάλινη οροφή» στον τομέα με τον οποίο ασχολούνται. Νιώθεις ένας από αυτούς; Έχεις καταφέρει όσα ονειρεύτηκες;

Αισθάνομαι πολύ σημαντικός και καθόλου ταυτόχρονα. Για παράδειγμα, όταν μου λένε ότι τους αρέσει ο τρόπος που γράφω και με ρωτούν γιατί δεν γράφω ένα βιβλίο, είμαι ευγνώμων για τα καλά τους λόγια, αλλά από μέσα μου σκέφτομαι τον Ντοστογιέβσκι να διαβάζει το μυθιστόρημά μου και ντρέπομαι. Στα 25 χρόνια που είμαι στην πρώτη γραμμή σε ό,τι κάνω, σίγουρα θα έχω καταφέρει κάποια πράγματα, αλλά δεν μπορώ καν να τα σταχυολογήσω. Εκπλήσσομαι, λοιπόν, με κάτι 25χρονα που μπορούν πολύ πειστικά να κάνουν μονόλογο για το πλούσιο βιογραφικό τους. Φαντάζομαι έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο για πρόβες.

Ποιον τομέα από όλα αυτά που καταπιάνεσαι αγαπάς περισσότερο;

Στην Do It For Fun με ενθουσιάζει η χάραξη ολοκληρωμένης στρατηγικής και ύστερα το συνεχόμενο κέντημα από δράσεις μέχρι να φτάσουν να μιλούν όλοι για τον πελάτη μας. Στη δισκογραφική (Cobalt Music) ειλικρινά παθιάζομαι όταν λανσάρουμε νέα μουσικά project (από το ξεκίνημα του Κωνσταντίνου Αργυρού μέχρι το ντεμπούτο του Good Job Nicky). Και στο Instagram, που γράφω όπως ξέρεις αυτές τις ασυνήθιστα μεγάλες κειμενολεζάντες, απολαμβάνω το feedback, αυτό που μου έρχονται πελώρια κύματα εκτίμησης από το πουθενά.

Ταξιδεύεις κι έχεις ζήσει σε όμορφα μέρη σε όλο τον κόσμο ως traveler. Πόσο σε έχει βοηθήσει αυτό σαν άνθρωπο και τι κρατάς στην καρδιά σου περισσότερο;

Τα ταξίδια με κάνουν νομίζω πιο απαιτητικό. Ξέρω ότι κάπου υπάρχουν πιο νόστιμες μακαρονάδες, πιο ισορροπημένα γλυκά, πιο βατά πεζοδρόμια, πιο εγκάρδια χαμόγελα, πιο στιλάτοι άνθρωποι, άσφαλτος χωρίς λακκούβες και πόλεις χωρίς βρομιά και αθλιότητα. Τα έχω φάει, τα έχω δει και τα έχω περπατήσει. Οπότε δεν μπορώ να αποδεχτώ και να πω WOW με ό,τι μετριότητα μου σερβίρουν. Στην καρδιά μου κρατάω ένα best of από εικόνες κι εμπειρίες για να εμπνέομαι. Αρκεί να μην το παρακάνω με τη σύγκριση, γιατί είναι ανελέητη η σύγκρουση με την πραγματικότητα.

Ποιο είναι ένα dream project που θα ήθελες να πραγματοποιήσεις στο μέλλον;

Θα το πω πρώτη φορά για να είναι κάπου γραμμένο και ποτέ δεν ξέρεις... Θα ήθελα κάποια στιγμή να δημιουργήσω ένα μικρό στέκι, όπου να έρχονται αξιοπρεπείς και cool άνθρωποι που εκτιμώ και να πίνουν ένα ήσυχο ποτό, χωρίς πολλές προσδοκίες, αλλά ταυτόχρονα και με μια ανοιχτοσύνη για γνωριμία με όποιον κάθεται δίπλα τους. Κι εγώ να λειτουργώ σαν καταλύτης.

Ο ορισμός της ομορφιάς για σένα;

Στα πράγματα θεωρώ όμορφο ό,τι είναι φτιαγμένο από ποιοτικά υλικά, ό,τι είναι διαχρονικό χωρίς να γερνάει ή να γίνεται μπανάλ, ό,τι κρύβει από πίσω μια συμπαγή φιλοσοφία (και όχι σκέτες αρλούμπες που αραδιάζουν κάποιοι «δημιουργοί» για να δικαιολογήσουν την αταλαντοσύνη τους). Στους ανθρώπους έβρισκα πάντα όμορφη την καθαρή και διάφανη σαν τσιγαρόχαρτο επιδερμίδα και τα ζωντανά σώματα που κινούνται όμορφα στον χώρο. Πιο πρόσφατα μου αρέσουν τα παραπάνω, αλλά με twist: μια μεγάλη μύτη, ένα πολύ λεπτό ή αντίθετα πληθωρικό σώμα, μια ελιά κάπου που να μην περνά απαρατήρητη.

Ποια ήταν η πιο μαγική στιγμή στη ζωή σου;

Θα πω τρεις: Στο Coachella όταν βγήκε η Beyonce. Όταν έγινα νονός στην Κίμωλο φέτος το καλοκαίρι. Και κάθε φορά που κάποιος έρχεται και μου λέει καλά λόγια, όχι από υποχρέωση σε μένα, αλλά από υποχρέωση στον εαυτό του.

Περιέγραψέ μας με τρεις λέξεις τον εαυτό σου.

Δίκαιος, Φιλοπερίεργος, Γεμάτος.

Η χαρά της ζωής περιλαμβάνει...

Να αισθάνεσαι άνετα να μιλήσεις με ειλικρίνεια ακόμη και σε αγνώστους. Είναι πολύ ξεκούραστο και απελευθερωτικό να μην έχεις τίποτα να κρύψεις. Θεωρώ δυστυχισμένους όσους έχουν ένα ψέμα να συντηρήσουν.

Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σου αντικείμενο που δεν αποχωρίζεσαι ποτέ ή κάτι που φοράς για χρόνια; 

Ένα ζευγάρι μαύρα μποτάκια Tod’s που ούτε εγώ το πιστεύω ότι τα έχω 15 χρόνια!

Μια έκθεση τέχνης ή ένα μουσείο που έχει κερδίσει την καρδιά σου.

Το Μουσείο Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή στο Παγκράτι. Σπουδαίοι καλλιτέχνες σε σπάνιες στιγμές τους. Μια πολύτιμη διεθνής συλλογή που πέρα από κάθε φαντασία κατέληξε στην Αθήνα.

Μια πόλη που λάτρεψες και ένα event που έζησες και θεωρείς αξεπέραστο.

Το Λος Άντζελες, για το οποίο έχω γράψει αναλυτικά στο GLOW. Check this out!

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου δέκα χρόνια μετά...

Έναν άλλο, που θα θυμίζει εμένα σε καλύτερη version. Σίγουρα όχι ίδιο.

Το πιο ριψοκίνδυνο πράγμα που έχεις κάνει...

Δεν έχω μασήσει ποτέ όταν με έχουν απειλήσει. Μολών λαβέ.

Η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει ποτέ...

Να υιοθετήσω γάτα. Ακόμη δεν το έχω κάνει.

Κάτι για το οποίο είσαι περήφανος...

Που με έχουν αποκαλέσει διάφορα, αλλά ποτέ ανίκανο ή χαζό.

Ένα απωθημένο...

Πιο γυμνασμένα πόδια.

Μια τέλεια μέρα θα ξεκινούσε… μόνος μου, στην ησυχία μου, και θα τελείωνε... μέσα σε αγκαλιά.