Από παιδί, το σχολείο τής ήταν εφιάλτης, οπότε απομονωνόταν και ζωγράφιζε παντού, σε τοίχους, ρούχα, υφάσματα. Ευτυχώς η οικογένεια της την στήριξε κι έτσι ξεκίνησε για τη Maggy Ioannou το δημιουργικό της ταξίδι. «Βρήκα την φυλή μας στη σχολή Βακαλό. Εκεί ένιωσα πως και εμείς οι "ευαίσθητοι" μπορούμε να κάνουμε μαγικά πράγματα. Απέκτησα αυτοπεποίθηση. Μεγάλο πράγμα αυτό, το "μπράβο"», όπως λέει η ίδια.

Σπούδασε γραφιστική στη σχολή Βακαλό, ξεκίνησε ως επαγγελματίας εικονογράφος το 1992, μετά συνέχισε ως γραφίστρια στην διαφήμιση και αργότερα το 2016 αφιερώθηκε πλήρως στην κεραμική γλυπτική. «Κάποιος, κάποτε είπε, "τα όνειρα ψιθυρίζουν στ' αυτί σου, δεν ουρλιάζουν στο πρόσωπό σου" και για εμένα, η γλυπτική ήταν αυτός ο ψίθυρος που έπρεπε να ακούσω. Έψαξα και βρήκα την Μαριλένα Μιχοπούλου. Καρμική συνάντηση. Μαθήτευσα στην σχολή της εντατικά για χρόνια, εκείνη πίστεψε στο ταλέντο μου, μου έδωσε φτερά, τώρα πια την νιώθω οικογένεια. Από εκεί, ανοίχτηκα στον κόσμο, συμμετείχα σε διαγωνισμούς, κέρδισα βραβεία. Προσπάθησα να γνωρίσω ανθρώπους, να μου δώσουν την ευκαιρία, να δείξω την δουλειά μου, όσο "περίεργα πλουμιστή" κι αν ήταν, κι είναι ακόμα», εξομολογείται.

Ποια είναι τα αγαπημένα σου υλικά, πώς κατέληξες σ’ αυτά και τι είναι αυτό το ξεχωριστό που σου προσφέρουν;

Πάντα στην τσάντα μου έχω το sketchbook μου, ένα μηχανικό μολύβι και μία γόμα κάρβουνου. Το μολύβι και το χαρτί είναι μαγικό πράγμα, από όταν ήμουν παιδί ήταν και είναι ακόμα η συντροφιά μου και πλέον καταγράφει την διαδρομή της έμπνευσής μου. Κι ο πηλός, αυτό το μαγικό σακί από χώμα. Που για να χαρείς το τελικό αποτέλεσμα, ακολουθείς μία χρονοβόρα διαδικασία, υπακούς στους κανόνες του και είναι πολλοί. Να το χτίσεις σωστά, να στεγνώσει σωστά, να το γυαλώσεις σωστά και να το ψήσεις σωστά, ώστε να βγει απ’ το καμίνι σώο κι αβλαβές. Κι αν κάτι πάει στραβά, φτου κι απ’ την αρχή. Ε, αυτή όλη η εξελικτική διαδικασία, είναι για μένα - και για πολλούς σαν κι εμένα - όλη η μαγεία. Η δημιουργία είναι στο μυαλό μου από την στιγμή που θα ξυπνήσω μέχρι το βράδυ που θα κοιμηθώ.

Τι σου προσφέρει η κεραμική, ποιες άλλες τέχνες σε ιντριγκάρουν και πως τις επεξεργάζεσαι μέσα σου;

Η κεραμική είναι η φωνή μου και ο πηλός είναι το μέσο που έχω επιλέξει για να δημιουργώ. Ωστόσο,  για να ολοκληρωθεί ένα γλυπτό μου, επιστρατεύω αναγκαστικά κι άλλες τέχνες. Πάντα ξεκινάω από μία εικονογράφηση. Αν χρειαστεί, τα σκίτσα σκανάρονται ως ηλεκτρονικό αρχείο για να μελετήσω ηλεκτρονικά τις συμμετρίες, τους όγκους και τα τελικά μεγέθη κι όταν όλα δείχνουν σωστά, ξεκινώ την κατασκευή του, όπου εκεί, επιστρατεύεται η αρχιτεκτονική και η δομική μηχανική, του ίδιου του υλικού. Αυτό το τελικό στάδιο, είναι το καλύτερό μου. Γενικότερα, θαυμάζω και μελετάω την αρχιτεκτονική και εμπνέομαι από γλυπτικούς αρχιτέκτονες, όπως ο Gaudi, ο Frank Gehry και η Zaha Hadid.

Όταν έρχεται η μαγική στιγμή που ένα έργο ολοκληρώνεται, το νοιώθεις; Υπάρχει όριο στη δημιουργικότητα σε σχέση με στην τέχνη;

Τα έργα μου μπορεί να πάρουν μήνες να ολοκληρωθούν, οπότε ναι, όταν κάποιο ολοκληρώνεται, με πιάνω να κάθομαι απλά να το χαζεύω. Το ξαναμελετάω, το φωτογραφίζω - η ώρα φεύγει νερό. Βέβαια, το μάτι, πάντα θα πέσει πάνω σε κάτι, που θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερα... Όριο στην δημιουργικότητα δεν υπάρχει θεωρητικά. Ένας καλλιτέχνης επιλέγει την τέχνη, για να επικοινωνήσει με τον έξω κόσμο και σε αυτή την επικοινωνία, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν «πρέπει», πάρα μόνο, η γυμνή αλήθεια του καλλιτέχνη μπροστά στον θεατή του.

Από που αντλείς έμπνευση και ποιο θεωρείς το μεγαλύτερο σου επίτευγμα;

Η εκφραστικότητα, η χάρη της ανθρώπινης μορφής, είναι η κύρια πηγή έμπνευσής μου και η διαδραστικότητά της με το ζωικό βασίλειο, που σέβομαι και αγαπώ ιδιαίτερα. Πάντα, δημιουργείται ένα αφήγημα μέσα από αυτή τη σχέση, που παίρνει μυθικές διαστάσεις στο μυαλό μου. Εκτιμώ την εικαστική δύναμη που έχουν τα χέρια, ίσως επειδή τα καταπονώ τόσο πολύ. Τα βρίσκω πολύ επικοινωνιακά, για αυτό και πολλές φορές, έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα έργα μου. Μεγάλο επίτευγμα για μένα, θα είναι να καταφέρω να ολοκληρώσω τα έργα της ατομικής μου έκθεσης, που δυστυχώς με όλες τις υποχρεώσεις, δεν θα το καταφέρω μέσα στο 2025.

Ποιες είναι οι δόσεις ενέργειας που διαθέτεις στην τέχνη αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα;

Σε ότι κάνω, επενδύω όση ενέργεια έχω. Θεωρώ πως μόνο αν δώσεις ότι έχεις, θα πάρεις πίσω κάτι αξιόλογο. Στις μέρες μας, που ακόμα και η τέχνη τείνει να βιομηχανοποιηθεί και να παράγεται γρήγορα, ας μην ξεχνάμε, πως κανένα αριστούργημα δεν έγινε βιαστικά. Πρέπει να επιμείνεις, να μοχθήσεις, για να κάνεις πραγματικότητα αυτό το μαγικό πράγμα που έχεις στο μυαλό σου και για πολλούς, έχει ακόμα αξία, το ότι το έχεις παράξει με τα χέρια σου και μόνο.

Πως έχει επηρεάσει ο τόπος που ζεις το έργο σoυ;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ελλάδα και παρά τα μισά μου βόρεια γονίδια, η μόνη μου παρηγοριά στους χειμώνες, είναι το καλοκαίρια. Έχω ανάγκη τον ήλιο να με ψήνει, αγαπώ τους καύσωνες και τα τζιτζίκια. Μεγάλωσα διαβάζοντας την μυθολογία των αρχαίων από παιδί σε κάτι τόμους του παππού μου, νομίζοντας πως οι Θεοί του Ολύμπου μιλούσαν στην καθαρεύουσα. Σίγουρα όλοι οι τόποι κρύβουν φαντασία και μύθους, αλλά στην δική μου Ελλάδα και οι πέτρες ψιθυρίζουν παραμύθια.

Πως νοιώθεις βλέποντας ένα έργο σου σε κάποιον χώρο;

Καμαρώνω το παιδί μου.

Οι συνεργασίες σου και τι έχεις αποκομίσει μέχρι τώρα;

Έχω μεγάλη χαρά όταν έχω την ευκαιρία να δουλεύω με κεραμίστες και κάθε χρόνο παρακολουθώ σεμινάρια αξιόλογων συναδέλφων. Ο κάθε κεραμίστας επεξεργάζεται το υλικό αυτό με τον δικό του τρόπο και με την εμπειρία του, έχει βρει λύσεις στις τρικλοποδιές του υλικού, που είναι πολύτιμες. Συνεπώς η σπουδή στην μεθοδολογία του καθενός, είναι απαραίτητη και αμφίδρομη. Επικοινωνούμε οι κεραμίστες μεταξύ μας, και εγώ προσωπικά, βοηθώ όσο ξέρω και όπου μπορώ.

Τα highlights, τα σημεία σταθμοί στην καριέρα σου;

Τα δύο βραβεία που πήρα το 2020 και το 2023 στις Πανελλήνιες εκθέσεις κεραμικής, ήταν μία μικρή επιβεβαίωση, πως ίσως υπάρχει κοινό εκεί έξω για την τέχνη μου. Το 2023 ήταν και η χρονιά που πήρα την απόφαση και έστησα την εταιρεία μου γύρω από όλο αυτό, ώστε να ανοιχτώ στον κόσμο, υπογράφοντας πλέον σοβαρά και υπεύθυνα τα έργα μου.

Tι ακολουθεί;

Δουλειά, δουλειά, δουλειά. Υπάρχουν σελίδες σ’ αυτό το sketchbook, που πρέπει να πάρουν σάρκα και οστά μέσα στο 2025.

Τι άλλο σχεδιάζεις;

Υπάρχουν μελλοντικά σχέδια για καμβάδες και έχουν γίνει επαφές για εικονογραφημένα παραμύθια μου, αλλά αυτά, μετά το 2025.

Ποια είναι τα επόμενα σου βήματα;

Η περίοδος άνοιξη-καλοκαίρι είναι πάντα δραστήρια. Τον Απρίλιο συμμετέχω στο ανοιξιάτικο event του χώρου τέχνης Medley στην Αθήνα, τον Μάϊο σε συμπόσιο κεραμικής στην Σύρο που διοργανώνεται από τον Μάνο Μαστοράκη, του Chimera Culture Syros, τον Ιούλιο στη Σύρο ξανά, για ομαδική έκθεση και ταυτόχρονα δουλεύω τα έργα της ατομικής μου έκθεσης.

Η χαρά της ζωής περιλαμβάνει...

Ήλιο, τζιτζίκια, μολύβι και χαρτί.

Ποιο είναι το πιο πιο πιο αγαπημένο σoυ κόσμημα;

Τα δύο βραχιόλια μου, δώρα αγαπημένα. Δεν τα βγάζω ποτέ.

Φοράς πράγματα για χρόνια κι αν ναι ποιο είναι ένα αγαπημένο σου αξεσουάρ που φοράς εδώ και χρόνια;

Δένομαι με τα ρούχα μου κι αν νιώθω καλά με κάποιο, θα το φοράω μέχρι να λιώσει επάνω μου. Δεν φεύγω απ’ το σπίτι, χωρίς ένα μακρύ φουλάρι.

Περιέγραψε μας με τρεις λέξεις τον εαυτό σου...

Ψηλή, ονειροπόλα, γατομάνα.

Το αγαπημένο σου μουσείο/ gallery και η έκθεση που λάτρεψες...

Ενθουσιάστηκα με το υπαίθριο μουσείο γλυπτικής Vigeland στο Όσλο της Νορβηγίας, πραγματικά μου «έκοψε» την ανάσα. Η αρτιότητα στον σχεδιασμό του τοπίου - που έγινε από τον ίδιο τον γλύπτη Γκούσταβ Βίγκελαντ - και η συνύπαρξη των μνημειακών διαστάσεων γλυπτών του μέσα στα δέντρα και τις λίμνες, θα μου μείνουν αξέχαστα.

Ο ορισμός της ομορφιάς για σένα…

Αντικειμενική ομορφιά υπάρχει μόνο στην φύση, σε ένα άγριο κυκλάμινο, σε ένα δάσος, σε ένα γάργαρο ποτάμι. Στην καθημερινότητά μας, η ομορφιά αξιολογείται μέσα απ’ τα μάτια του καθενός, αφήστε που σαν λέξη, έχει ευτελισθεί, χωρίς χάρη, ζεστασιά ή ευγένεια. Σαν καλλιτέχνης, παρατηρώ τον κόσμο και σίγουρα με γοητεύει «το ωραίο» και το επιδιώκω μέσω της προσωπικής μου αισθητικής, αλλά το βρίσκω στις λεπτομέρειες όπως φαίνεται κι από την δουλειά μου.

Το πιο ριψοκίνδυνο πράγμα που έχεις κάνει...

Που τα παράτησα όλα για την τέχνη μου.

Η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει ποτέ...

«Δούλευε και μην κοιτάς το ρολόι».

Κάτι για το οποίο είσαι περήφανη...

Η οικογένεια μου. Ναι, ξέρω, κλισέ, αλλά είναι η δύναμή μου.

Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια...

Να έχω έργα μου σε μουσεία.