H Χριστίνα Μιχαλοπούλου είναι ένα ελεύθερο, δραστήριο πνεύμα που βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση. Μπορεί να ξεκίνησε την πολυετή καριέρα της στο marketing σε εταιρείες διαφήμισης και μέσων ενημέρωσης, ωστόσο πριν από κάποια χρόνια επέστρεψε στη μεγάλη της αγάπη, τη ζωγραφική. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ίδια, «φαίνεται ότι μάζευα εικόνες και σχήματα κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς παύσης που έκανα. Δημιούργησα ένα ασυνείδητο αρχείο που ζούσε μέσα μου. Τώρα ξεχύνονται όλες, ασταμάτητα, σε ακρυλικό και λάδι, σε αφαίρεση και υπερρεαλιστική παραστατικότητα, σε χρώμα και μονοχρωμία». Η δουλειά της είναι μια συνεχής μάχη ανάμεσα στην αφαίρεση και τον ρεαλισμό. Τα τελευταία χρόνια, έχει παραθέσει ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, ενώ συμμετείχε σε πολλές διεθνείς σε όλη την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τον Καναδά, λαμβάνοντας βραβεία και διακρίσεις για το έργο της. Επιπλέον, ασχολείται επαγγελματικά με τις σύγχρονες μορφές ζωγραφικής, ενώ είναι ιδρύτρια της PHOS Collection, μίας σειράς υπέρ-πολυτελών ειδών διακόσμησης και αξεσουάρ μόδας, εμπνευσμένα από έργα της. Μέσα στον Νοέμβριο θα εγκαινιάσει και τον νέο χώρο Τέχνης στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, όπου θα φιλοξενεί το ατελιέ της αλλά και εκθέσεις δικές της και άλλων καλλιτεχνών.
H πορεία σου μέχρι σήμερα φανερώνει μια ιδιαίτερη αγάπη για τις τέχνες, τον πολιτισμό με μια αισθητική που ξεχωρίζει. Μίλησέ μας για το πώς ξεκίνησαν όλα, ποιο ήταν το σημείο εκκίνησης και πώς εξελίχθηκε η διαδρομή σου...
Η επιστροφή μου στον χώρο της Τέχνης συνέβη πριν 6 χρόνια, απότομα, ένα ξέσπασμα από το πουθενά. Επέστρεψα στην εφηβική μου αγάπη, τη ζωγραφική, με μία ακόρεστη λαχτάρα, μετά από χρόνια αποχής και ενασχόλησης στον τεχνοκρατικό χώρο του Μάρκετινγκ και των επιχειρήσεων. Έκτοτε, δεν περνάει στιγμή που να μην νιώθω ευγνωμοσύνη γι' αυτή τη στροφή της ζωής μου, για όλα όσα εισπράττω από τη ζωγραφική και τη δημιουργική έκφραση κάθε μέρα που περνάει.
Πώς προέκυψε η Τέχνη στη ζωή σου, τι ακριβώς πρεσβεύει και πόσο εξιτάρει τη δημιουργικότητά σου;
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο μπογιές, πινέλα, κλασική μουσική και βιβλία τέχνης. Σε μία οικογένεια ιδιαίτερα έντονης καλλιτεχνικής χροιάς, τα ερεθίσματα που παίρνει ένα παιδί είναι συνεχή και βιωματικά. Στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια θυμάμαι πάντα να βρίσκω παρηγοριά, φωλιά, στήριξη και ηρεμία στην ζωγραφική. Μεγαλώνοντας αυτή η έκφραση άρχισε να χάνεται και να αντικαθίσταται από άλλες διεξόδους. Τώρα πια έχω επιστρέψει σε αυτήν πιο συνειδητά, πιο ουσιαστικά, πιο ολοκληρωτικά. Για μένα είναι πηγή ισορροπίας, ευτυχίας και αυτονομίας.
Είσαι art lover και ποιες είναι οι περίοδοι τέχνης που αγαπάς περισσότερο;
Κάθε μορφή τέχνης, κάθε περίοδος και κάθε κίνημα έχει κάτι να μας πει αισθητικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, ιστορικά. Αντανακλά την εποχή που δημιουργήθηκε, είναι σε ανοικτό διάλογο με την ιστορία, μεταφέρει πληροφορίες και εγείρει προβληματισμούς, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Και επίσης, κάθε έργο προκύπτει από μία ανθρώπινη, εσώτερη ανάγκη έκφρασης, που κατανοώ απόλυτα. Γι’ αυτό, κάθε έργο ή αντικείμενο τέχνης φαίνεται όμορφο στα δικά μου μάτια. Σαφώς η δουλειά μου, ιδιαίτερα στα πρώτα, ρεαλιστικά και φωτορεαλιστικά έργα μου, έχει επηρεαστεί πολύ από τα εντυπωσιακά έργα της μπαρόκ περιόδου, την οποία θαυμάζω ιδιαίτερα, ενώ τα πρόσφατα έργα μου, επηρεάζονται όλο και περισσότερο από την σύγχρονη αφαίρεση.
Ποιος είναι ο ρόλος της Τέχνης στη ζωή μας σήμερα και πώς διαφοροποιείται στο πέρασμα του χρόνου;
Ο ρόλος της Τέχνης ήταν, και πιστεύω ότι πάντα θα είναι, να προβληματίζει, να θέτει ερωτήματα, να καταγράφει τα ανείπωτα με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Είναι η βάση της παιδείας, της αισθητικής, του πολιτισμού ενός λαού. Δυστυχώς, ζούμε σε μία χώρα που δεν είναι απαραίτητο και θεμελιώδες κομμάτι της παιδείας, με αποτέλεσμα να θεωρείται μία προαιρετική πολυτέλεια που απευθύνεται σε ένα σχετικά μικρό μερίδιο ανθρώπων.
Αν ήταν στο χέρι σου να διαλέξεις, ποια θα ήταν μια επόμενη έκθεση που θα ήθελες να παρακολουθήσεις;
Ένα από τα μεγάλα μου όνειρα είναι να καταφέρω να επισκεφθώ την μόνιμη έκθεση – Μουσείο La Ribaute του μοναδικού Anselm Kiefer, στο Barjac της Γαλλίας. Η Τέχνη αυτού του ανθρώπου είναι πραγματικά πέρα από τα ανθρώπινα όρια, πέρα από τις ανθρώπινες ικανότητες και η επίσκεψη στο τεράστιο αυτό δημιούργημά του πιστεύω ότι αποτελεί μία μοναδική εμπειρία ζωής.
Ποια είναι τα αγαπημένα σου υλικά και οι πηγές έμπνευσής σου;
Αυτή την περίοδο, δουλεύω με ακρυλικά, λάδια, παχύρευστες πάστες και σμάλτα. Συχνά το ίδιο το υλικό αποτελεί την πηγή έμπνευσης και καθορίζει το έργο. Γι’ αυτό και έχω την ανάγκη να εναλλάσσω υλικά και να πειραματίζομαι συνεχώς με νέα.
Στην Τέχνη μου εμπνέομαι από την ανθρώπινη επαφή, τις εμμονές, τους φόβους, τα αγγίγματα, τα χάδια, τις στιγμές ευτυχίας, τον έρωτα, τις εσωτερικές εκρήξεις, τους δαίμονες και τους αγγέλους που κουβαλάμε μέσα μας.
Μίλησέ μας για τον νέο χώρο Τέχνης που εγκαινιάζεται σε λίγες μέρες...
Η ανάγκη μου να μεταφερθώ σε έναν μεγαλύτερο χώρο που θα μπορεί να φιλοξενεί όχι μόνο το ατελιέ μου αλλά και εκθέσεις δικές μου και άλλων καλλιτεχνών, με οδήγησε στην Διαλέττη 14, σε έναν χώρο που αναδιαμορφώθηκε εξ ολοκλήρου γι' αυτό τον σκοπό.
Σε λίγες μέρες, πιο συγκεκριμένα το βράδυ της 24ης Νοεμβρίου, στα επίσημα εγκαίνιά του, θα παρουσιαστεί παράλληλα η νέα σειρά έργων μου μεγάλων διαστάσεων με τίτλο Glowing Darkness, μία δουλειά ανατρεπτική και αρκετά διαφορετική από ότι έχω κάνει ως σήμερα.
Αν μπορούσες να καλέσεις σε δείπνο κάποιον ποιος θα ήταν αυτός;
Σε ένα σουρεάλ, φαντασιακό σύμπαν θα ήθελα πάρα πολύ να βρεθώ στο ίδιο τραπέζι με τον Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, την Μαρίνα Αμπράμοβιτς, τον Chopin, την Έλενα Φεράντε και τον Σαλβαντόρ Νταλί. Να πίνουμε κρασιά, να τρώμε και να μιλάμε ατελείωτες ώρες για την ύπαρξη, την Τέχνη, τον έρωτα, τον θάνατο.
Τι είναι αυτό που κάνει ένα αντικείμενο ξεχωριστό και υπάρχουν fashion αξεσουάρ που φοράς για χρόνια;
Γενικά δεν δένομαι με αντικείμενα. Δένομαι όμως με τις αναμνήσεις που κάποια εξ αυτών κομίζουν και αυτές τα κάνουν ξεχωριστά. Μου αρέσει γενικά να εναλλάσσω συνεχώς τα αξεσουάρ μου, αλλά στο χέρι μου φοράω μία αλυσίδα που μου χάρισε η μητέρα μου και την οποία δεν αποχωρίζομαι ποτέ.
Το αγαπημένο σου μουσείο/gallery και μια έκθεση που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Το αγαπημένο μου μουσείο τέχνης παραμένει, εδώ και πολλά χρόνια, η Tate Modern στο Λονδίνο. Κάθε φορά που την επισκέπτομαι, βυθίζομαι στους χώρους της ώρες ατελείωτες, αφήνομαι να με αγκαλιάσει η διάδραση και η πολύχρωμη χαλαρότητά της, περιφέρω την ψυχή μου και τα διψασμένα μου μάτια σε όλους τους χώρους και τους ορόφους της, προσπαθώντας να απομνημονεύσω τα πάντα.
Η έκθεση που με στιγμάτισε, και με επανεισήγαγε ουσιαστικά στην ζωγραφική, ήταν της εκπληκτικής Jenny Saville, πάλι στην Tate Modern. Τα σώματα, οι όγκοι, οι υφές που αντίκρισα στα τεράστια έργα της, η απογύμνωση της ψυχής, η εξύμνηση της ασχήμιας που μόνο αυτή καταφέρνει να αποδίδει τόσο ωμά, με συγκλόνισαν...
Μια τέλεια μέρα θα ξεκινούσε...
Με πινέλα, μπογιές, τσάι και έναν μεγάλο, λευκό καμβά! Τι άλλο;;;
Μοιράσου μαζί μας μια αλλαγή που θα ήθελες να δεις να συμβαίνει.
Θα ήθελα περισσότερη Τέχνη, περισσότερη φροντίδα, αισθητική και αλληλεγγύη στην πόλη που ζω.
Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει ποτέ...
«Στον ραγισμένο τοίχο φυτρώνουν τα αγριόχορτα»…
Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με τρεις λέξεις;
Σύνθετη, αυτόνομη, διάφανη
Τι περιλαμβάνει η χαρά της ζωής;
Φίλους, αγάπη, κρασιά, σεξ, γέλιο, ελαφρότητα, να ζεις το τώρα...
Ποιο είναι το αγαπημένο σου artpiece και τι θέση έχει στη ζωή σου;
To αγαπημένο μου έργο είναι το Cocoon. Ανήκει στα ρεαλιστικά έργα μου, το έκανα 4 χρόνια πριν, έχει ταξιδέψει σε εκθέσεις στο εξωτερικό, βραβεύθηκε στην Νέα Υόρκη και στην Μπιενάλε της Φλωρεντίας, έχει πάει, έχει έρθει, έχει χαθεί στα αεροδρόμια, έχει επιστρέψει μετά από μήνες, γενικά ζει τη δική του πορεία και περιπέτεια σε αυτό τον κόσμο, αλλά πάντα, όταν ανταμώνουμε και το κοιτάω, έχει να μου πει κάτι διαφορετικό, με «διαβάζει» αλλιώς, αντανακλά με έναν προσωπικό, αδιάκριτο τρόπο το μέσα μου, συνδεόμαστε κάθε φορά εκ νέου.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Μετά τις πυρετώδεις προετοιμασίες για τα επικείμενα εγκαίνια και την παρουσίαση της νέας σειράς έργων μου, σκοπεύω για λίγο να ξεκουραστώ και να απολαύσω το νέο μου ατελιέ και αμέσως μετά, να ξεκινήσω να δουλεύω πάνω στις νέες σειρές έργων, για παραγγελίες και συνεργασίες, που έχουν προγραμματιστεί για την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2024.
