Μεγάλωσε σε ένα σπίτι με πολύ κομψές γυναίκες που της έδωσαν τα ερεθίσματα να ανακαλύψει και να αναπτύξει την καλλιτεχνική της φύση. Η Δάφνη Βαλέντε ήταν παιδί μοναχικό, με πάθος για το διάβασμα, αλλά εντελώς αδιάφορη για το σχολείο που το αντιμετώπιζε σαν καταναγκαστικό έργο. Ήξερε απο πολύ νωρίς ότι θα ασχοληθεί με ένα καλλιτεχνικό επάγγελμα και ψαχνόταν μεταξύ σκηνοθεσίας, σκηνογραφίας, ενδυματολογίας έχοντας παράλληλα μεγάλη αγάπη για το θέατρο. Η απόφαση να ασχοληθεί με τη μόδα πάρθηκε αφού για χρόνια σχεδίαζε τα ρούχα που φορούσε έχοντας από πάντα την ανάγκη να ντύνεται με το δικό της ιδιαίτερο στιλ.

Μίλησέ μας για την πορεία σου, πώς ξεκίνησαν όλα, ποιο ήταν το σημείο εκκίνησης και πώς εξελίχθηκε η διαδρομή σου...

Σπούδασα στη Νέα Υόρκη στο Fashion Institute of Technology και στο St. Martin’s School of Arts του Λονδίνου. Ανακάλυψα το σχεδιαστικό μου στιλ όταν είδα τη δουλειά του Ισπανού σχεδιαστή Mariano Fortuny στο Μουσείο του Brighton. Επιπλέον, η αρχαιοελληνική γραμμή του Fortuny με σημάδεψε και όταν επέστρεψα στην Ελλάδα άρχισα να φτιάχνω τα πρώτα πλισέ μου ρούχα, ακολουθώντας την αφαιρετική αισθητική των προγόνων μας. Πάλεψα αμέτρητα χρόνια να πείσω τις πελάτισσες μου, σε μια Ελλάδα μεγάλης ξενομανίας, να με εμπιστευτούν και νιώθω μεγάλη υπερηφάνεια που δεν συμβιβάστηκα, αλλά έκανα αγώνα να επιβάλω την προσωπική μου αισθητική.

Η τεχνοτροπία σου στον τρόπο που χρησιμοποιείς τα υφάσματα έχει κάτι το ξεχωριστό. Πώς το καταφέρνεις αυτό και πώς διαχειρίζεσαι τη δημιουργικότητά σου;

Όταν δημιουργώ, αφήνω ελεύθερο το παιδί που ζει μέσα μου και αρχίζω το παιχνίδι. Πλάθω το ύφασμα επάνω στην κούκλα με τη μέθοδο του moulage και ξεκινάω χωρίς να ξέρω που θα καταλήξω! Πρώτα το πλάθω σαν γλυπτό και μετά το σχεδιάζω. Κάθε σεζόν, όταν ξεκινάω μια νέα συλλογή, περνάω μια κρίση ανασφάλειας που λέω στον εαυτό μου, «Δεν υπάρχουν άλλες ιδέες. Ως εδώ ήταν…». Όταν όμως γεννηθεί το πρώτο ρούχο αρχίζει η δημιουργική χιονοστιβάδα που με οδηγεί στην απόλυτη ευτυχία. Η χαρά της δημιουργίας είναι ο λόγος που παραμένω σ' αυτήν την δουλειά τόσα χρόνια. Αν νιώσω ότι η δημιουργικότητα έχει όρια, θα έχει έρθει η ώρα να αποσυρθώ!

Ποιο είναι το μυστικό της τεράστιας επιτυχίας του πλισέ Valente που ακόμη είναι επίκαιρο και πολυπόθητο;

Θα έλεγα ότι είναι η διαχρονικότητα. Οι κόρες από παλιές πελάτισσες μου, εισπράττουν κομπλιμέντα όταν φοράνε τα ρούχα των μαμάδων τους. Ακόμα θεωρώ σημαντικό το γεγονός ότι τα ρούχα μου μπορούν να τα φορέσουν γυναίκες κάθε ηλικίας από 12 έως 100 ετών και κάθε σωματότυπου. Λόγω της ελαστικότητας του πλισέ, τα κομμάτια είναι one size και «αγκαλιάζουν» το σώμα χωρίς να το καταπιέζουν. Ταξιδεύουν χωρίς να τσαλακώνονται στη βαλίτσα. Δεν σχεδιάζω για κάποιο συγκεκριμένο είδος, αλλά με την πείρα των χρόνων μπορώ να πω ότι οι πιστές πελάτισσες μου είναι γυναίκες επαγγελματίες, με καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα που θέλουν να ξεχωρίζουν με διακριτική κομψότητα. Κυρίως όμως πιστεύω ότι είναι εκείνες, που εισπράττουν την αγάπη που δίνω στη δουλειά μου.

Πώς νιώθεις όταν βλέπεις γυναίκες να φοράνε ρούχα σου στο εξωτερικό και πόσο πολύ σε εξιτάρει η αναγνώριση της δουλειάς σου; 

Νιώθω υπέροχα. Στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η καλύτερη διαφήμιση γίνεται από ευχαριστημένες διεθνείς πελάτισσες που αναρτούν τα ρούχα Valente.

Μίλησέ μας για την πολύχρονη πορεία σου στην ελληνική μόδα, πώς εξελίσσεται και τι νέες ιστορίες έχει να διηγηθεί; 

Στη μακρόχρονη, δύσκολη πορεία μου στον χώρο της ελληνικής μόδας είχα πάντα την ανάγκη να σχεδιάζω ακολουθώντας ένα θέμα, μια ιστορία που αναπτύσσεται στο μυαλό μου. Νομίζω ότι όσο έχω το ίδιο πάθος για δημιουργία, θα βρίσκω νέες ιστορίες να διηγούμαι.

Ποια θεωρείς τη μεγαλύτερή σου επιτυχία στο πέρασμα του χρόνου;

Επαγγελματικές επιτυχίες είχα πολλές, όπως και αποτυχίες και καταστροφές και απογοητεύσεις, ωστόσο πιστεύω ότι το πιο σημαντικό είναι ότι μέσα από τις κακουχίες δεν έχασα το χιούμορ, την ανθρωπιά, την ευαισθησία μου και παρέμεινα ένα καλό παιδί!

Ποια είναι η σημαντικότερη τοποθέτησή σου στο εξωτερικό για την οποία είσαι περήφανη; 

Όταν τελείωσα τις σπουδές μου στο St. Martin’s, πούλησα τη διπλωματική μου εργασία στο σημαντικότερο τότε μαγαζί με ρούχα designers στο Λονδίνου το Browns. Τότε είχα νιώσει ότι είχα καταξιωθεί πριν ακόμα ξεκινήσω. Κοιτώντας πίσω ήταν το χειρότερο πράγμα που μπορούσε να μου συμβεί γιατί με ανάγκασε να ξεκινήσω δική μου εταιρία αντί να μαζέψω εμπειρίες δουλεύοντας για άλλους σχεδιαστές στο εξωτερικό. Άλλωστε ήμουν και παραμένω περισσότερο καλλιτέχνης παρά επιχειρηματίας!

Τι προοπτικές θεωρείς ότι έχει η ελληνική μόδα στο μέλλον;

Είναι μια πολύ καλή στιγμή για την ελληνική μόδα, καθώς οι νέοι σχεδιαστές και τα brands δημιουργούν συλλογές με δυνατά concepts και έχουν δημιουργηθεί πολλά καταστήματα, κυρίως σε τουριστικές περιοχές που προβάλλουν τους Έλληνες σχεδιαστές. Είναι πραγματικά υπέροχο το γεγονός ότι το ελληνικό κόσμημα, αυτήν τη στιγμή έχει ξεπεράσει την Ιταλία στο design!

Τι άλλο σχεδιάζεις εκτός από ρούχα; 

Κοσμήματα, τσάντες, παπούτσια.Έχω κάνει ειδικότητα κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στον σχεδιασμό υφασμάτων, άρα σχεδιάζω η ίδια τα prints μου, που χρησιμοποιώ στις συλλογές μου.

Ποια είναι τα επόμενα βήματά σου;

Στόχος είναι να γίνει γνωστή η boutique που άνοιξα πριν 4 μήνες στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και να συνεχίσω, όσο έχω αντοχές να δημιουργώ...

Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σου κόσμημα; 

Αγαπώ πολύ τα σκουλαρίκια που κατασκευάζω από ματ παγιέτες κατασκευασμένες από ανακυκλωμένα υλικά.

Φοράς πράγματα για χρόνια, κι αν ναι, ποιο είναι το αξεσουάρ που επιλέγεις εδώ και χρόνια;

Επιλέγω πάντα τις χρωματιστές πλισέ εσάρπες μου, γιατί δίνουν μια νότα θεατρικότητας και γλυπτικής επάνω σε κάθε ρούχο.

Ποιος είναι ο ορισμός της ομορφιάς για εσένα; 

Ένα γαλήνιο πρόσωπο που εκφράζει έναν πλούσιο και όμορφο εσωτερικό κόσμο.

Περίγραψέ μας με τρεις λέξεις τον εαυτό σου...

Ευγενική, ευαίσθητη, φιλόζωη, δοτική, με χιούμορ, αγαπησιάρα! (Δεν μπόρεσα με τρεις) 

Το πιο ριψοκίνδυνο πράγμα που έχεις κάνει ποτέ;

Το γεγονός ότι γνώρισα τον ριψοκίνδυνο άνδρα μου και με παρέσυρε σε ταξίδια με τη βάρκα του με 10 μποφόρ!

Κάτι για το οποίο είσαι περήφανη...

Για τη δύναμη που βρήκα μέσα μου να ξεπερνάω τις κακουχίες της ζωής. 

Μια τέλεια μέρα θα ξεκινούσε... και θα τελείωνε...

Με αγκαλιές ανθρώπινες και... τετράποδες!