Στο εμβληματικό Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, μπροστά σε ένα κοινό που γέμισε κάθε γωνιά του ιστορικού χώρου, παρουσιάστηκε χθες, 3 Οκτωβρίου, η νέα δημιουργία του διεθνώς αναγνωρισμένου σκηνοθέτη και χορογράφου Δημήτρη Παπαϊωάννου, με τίτλο THIS THAT KEEPS ON – a personal archaeology. Η παράσταση αυτή, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο μιας μεγάλης παραγωγής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, αποτέλεσε μοναδικό γεγονός, καθώς οργανώθηκε ειδικά για μία βραδιά με φιλανθρωπικό χαρακτήρα, ενισχύοντας την εκστρατεία «Μεταμόρφωση» του Μουσείου.
Σηματοδοτώντας την έναρξη των εορτασμών για τη συμπλήρωση 40 χρόνων του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης
Tο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, το οποίο φέτος γιορτάζει τα 40 χρόνια από την ίδρυσή του, επέλεξε να συνδυάσει αυτή τη σημαντική επέτειο με ένα καλλιτεχνικό δρώμενο υψηλής αισθητικής και ιστορικής αξίας. Μέσα από αυτήν την παράσταση εγκαινιάζεται ουσιαστικά ένα νέο κεφάλαιο για το Μουσείο, καθώς η «Μεταμόρφωση» στοχεύει στη δημιουργία ενός καινούριου, σύγχρονου κτιρίου που θα λειτουργήσει τόσο ως πολιτιστικό ορόσημο όσο και ως αρχιτεκτονικό τοπόσημο στην πόλη της Αθήνας.
Το όραμα αυτό δεν αφορά μόνο την ανανέωση της υποδομής, αλλά και την επαναδιατύπωση του τρόπου με τον οποίο ένα μουσείο του μέλλοντος μπορεί να υπηρετεί το κοινό του και να συμμετέχει ενεργά στη δημόσια σφαίρα.
Μια πολυαναμενόμενη συνεργασία που συζητήθηκε όσο λίγες
Η συνεργασία με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου δεν ήταν τυχαία. Ο κορυφαίος Έλληνας δημιουργός, γνωστός για το ιδιοσυγκρασιακό του ύφος και για την ικανότητά του να συνθέτει εικόνες που συνδυάζουν το σωματικό θέατρο, τον χορό και τις εικαστικές τέχνες, ανταποκρίθηκε στην πρόταση του Μουσείου με μια παράσταση-σταθμό.
Στο THIS THAT KEEPS ON ο Παπαϊωάννου «ανασκάπτει» τη δική του καλλιτεχνική διαδρομή, επαναφέροντας θραύσματα από έργα των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών και συνδέοντάς τα με νέες ιδέες, υλικά και εικόνες. Η δραματουργία του συνδυάζει μνήμη και παρόν, προσωπική αφήγηση και συλλογική εμπειρία, καθιστώντας το έργο μια πραγματική «προσωπική αρχαιολογία».
Τι είδαμε επί σκηνής
Επί σκηνής, τριάντα χορευτές και ηθοποιοί έδωσαν ζωή στα χαρακτηριστικά υβριδικά πλάσματα του δημιουργού, με τρόπο που τόνιζε τη σωματικότητα αλλά και την εικαστική διάσταση του θεάματος. Οι κινήσεις, οι εναλλαγές φωτός και τα σκηνικά αντικείμενα σχημάτισαν ένα περιβάλλον στο οποίο η μνήμη, η φθορά, η καταγωγή και η ευθραυστότητα συναντούσαν τον ερωτισμό, τη χαρά και την ελευθερία της ύπαρξης. Το αποτέλεσμα ήταν μια παράσταση που ξεπερνούσε τα όρια του θεάτρου και του χορού, δημιουργώντας μια εμπειρία σχεδόν τελετουργική.
Η νέα αυτή δημιουργία, σχεδιασμένη ως ζωντανός διάλογος ανάμεσα στο αρχαίο και το σύγχρονο, είναι η συναρμογή και αναδημιουργία του πλούσιου υλικού ενός εξαιρετικά πολυδιάστατου καλλιτέχνη, βασισμένη στην απόλυτη πειθαρχία του ύφους, της
φόρμας και των εκφραστικών του μέσων.
Η ανταπόκριση του κοινού υπήρξε θερμή, με χιλιάδες θεατές να συμμετέχουν στη fundraising εκδήλωση. Ιδιαίτερη σημασία είχε η πρωτοβουλία του Μουσείου και του καλλιτέχνη να διαθέσουν 2.000 δωρεάν εισιτήρια σε φοιτητές και σπουδαστές κρατικών σχολών θεάτρου, χορού, κινηματογράφου, καλών τεχνών, αλλά και σε σπουδαστές χορού ΑμεΑ. Με αυτόν τον τρόπο, νέοι άνθρωποι που εκπαιδεύονται στις τέχνες είχαν την ευκαιρία να έρθουν σε άμεση επαφή με ένα τόσο σημαντικό καλλιτεχνικό γεγονός, γεγονός που αναδεικνύει και τον εκπαιδευτικό ρόλο του Μουσείου.
Παράλληλα, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης παρουσίασε μια συλλεκτική έκδοση 176 σελίδων, που περιλαμβάνει φωτογραφικό υλικό, κείμενα για την παράσταση αλλά και αναφορές στην πρωτοκυκλαδική τέχνη. Ξεχωριστή θέση κατέχει μια σπάνια συνέντευξη του Δημήτρη Παπαϊωάννου, στην οποία ο δημιουργός μιλά για τη σχέση του με τις Κυκλάδες και τον Κυκλαδικό Πολιτισμό. Από τις 6 Οκτωβρίου, η συνέντευξη αυτή είναι διαθέσιμη και διαδικτυακά, δίνοντας τη δυνατότητα σε ευρύτερο κοινό να έρθει σε επαφή με τον στοχασμό του καλλιτέχνη.
Κεντρική φωτογραφία: Studio Panoulis
