Ο Συμεών Τσακίρης, γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός, διαγράφει τη δική του πορεία στον χώρο της υποκριτικής, ενώ αυτήν την περίοδο -όπως μοιράζεται και παρακάτω- βρίσκεται σε γυρίσματα για τη δεύτερη σεζόν της τηλεοπτικής σειράς «Η Μάγισσα- Φλεγόμενη Καρδιά», εν αναμονή έναρξης θεατρικών προβών και της ελληνικής πρεμιέρας της μεγάλου μήκους ταινίας «Κιούκα: Πριν το Τέλος του Καλοκαιριού», σε σκηνοθεσία Κωστή Χαραμουντάνη, με την οποία ταξιδέψαμε στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.
Παρακάτω, ο ίδιος μάς συστήνεται καλύτερα και μας ξεναγεί στη δική του Θεσσαλονίκη μέσα από 10+1 στάσεις...
Who is Who
Γεννήθηκα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και μεγάλωσα στην Καλαμαριά.
Είμαι απόφοιτος του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ και της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ.
Το εναρκτήριο λάκτισμα για την ενασχόλησή μου με την υποκριτική ήταν η θεατρική ομάδα που συστήσαμε με συμφοιτητές μου στο Τμήμα Δημοσιογραφίας, με δάσκαλο/σκηνοθέτη τον Παναγιώτη Μιχαηλίδη, έναν άνθρωπο εκτός Πανεπιστημίου, που του ζητήσαμε να μας βοηθήσει και ανεβάσαμε για αρκετά χρόνια παραστάσεις μαζί του και χάρις σε αυτόν.
Αυτό που αγαπώ περισσότερο στη δουλειά μου είναι οι στιγμές που τα μέλη της ομάδας, είτε στο θέατρο, είτε στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, συντονίζονται ομαλά και αβίαστα προς την εκάστοτε δημιουργική κατεύθυνση. Τότε είναι που συμβαίνουν μαγικά πράγματα.
Μια συνεργασία που πάντα θα θυμάμαι είναι τα 7 μου χρόνια ως ερμηνευτής στην ομάδα του Δημήτρη Παπαϊωάννου.
Και μια συνεργασία που είναι όνειρο για μένα θα ήταν να είμαι έστω μέρος του σκηνικού σε ταινία του Βιμ Βέντερς.
Ένας άνθρωπος του χώρου που θαυμάζω είναι ο Δημήτρης Ήμελλος.
Αυτήν την περίοδο είμαι σε γυρίσματα για τη δεύτερη σεζόν της τηλεοπτικής σειράς «Η Μάγισσα- Φλεγόμενη Καρδιά», εν αναμονή έναρξης θεατρικών προβών και της ελληνικής πρεμιέρας της μεγάλου μήκους ταινίας «Κιούκα: Πριν το Τέλος του Καλοκαιριού», σε σκηνοθεσία Κωστή Χαραμουντάνη, με την οποία ταξιδέψαμε στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.
Στο μέλλον θα ήθελα να μην αγχώνομαι για το τι θα κάνω στο μέλλον.
About Thessaloniki
Η αγαπημένη μου γειτονιά στη Θεσσαλονίκη είναι ο πεζόδρομος στο κέντρο της Καλαμαριάς.
Το σημείο της πόλης όπου έχω την πιο ξεχωριστή ανάμνηση είναι το Θέατρο Γης. Βρίσκομαι κολλημένος μπροστά στη σκηνή και στα δύο μέτρα από πάνω μου στροβιλίζεται τραγουδώντας χωρίς μικρόφωνο στα χέρια ο Tom Yorke των Radiohead.
Όταν έρχομαι Θεσσαλονίκη μένω πλέον στο οικογενειακό μας κτήμα στην Περαία, οπότε όλο μου τον ελεύθερο χρόνο τον μοιράζω ανάμεσα σε δουλειές και μερεμέτια στην αυλή και επισκέψεις στις γύρω παραλίες, χειμώνα καλοκαίρι.
Ένας χώρος Τέχνης που ξεχωρίζω στην πόλη είναι το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του ΑΠΘ.
Ένα κτίριο που από πάντα θαύμαζα ήταν το Παλατάκι στο Καραμπουρνάκι. Όντας κωπηλάτης για 7 χρόνια στο Ναυτικό Αθλητικό Όμιλο Καλαμαριάς, το έβλεπα να κάθεται ήσυχο και παρατημένο στην κορυφή του λόφου, ακριβώς πάνω από τις εγκαταστάσεις μας. Οι διαδρομές της προπόνησής μας μας έφερναν συχνά να κωπηλατούμε στα νερά ακριβώς κάτω από το γκρεμό του. Θυμάμαι να θέλω πάντα να γυρνάω το κεφάλι μου για να το κοιτάξω, καθώς το προσπερνούσαμε.
Ένα αξιοθέατο στο οποίο θα ξεναγούσα κάποιον γνωστό μου από άλλη πόλη είναι η Αχειροποίητος στο κέντρο. Θυμάμαι την πρώτη φορά που μπήκα τυχαία μέσα και έκατσα να κοιτάω το χώρο για καμιά ώρα και βγήκα βουρκωμένος από κάποια απροσδιόριστη συγκίνηση.
Δεν πρέπει να φύγει κανείς από τη Θεσσαλονίκη αν δεν μπει σε ένα από τα καραβάκια που κυκλοφορούν στον Θερμαϊκό, για να δει την πόλη απέναντί του, μέσα από το νερό.
Όταν θέλω να αποφορτιστώ πηγαίνω για καρτ στην Πυλαία ή για βουτιά στην Περαία ή τον Ποταμό.
Tο κρυφό μου σημείο στην πόλη βρίσκεται κάπου μέσα στο Στρατόπεδο Κόδρα, στην Καλαμαριά.
Πορτρέτο κεντρικής φωτογραφίας: Πάτροκλος Σκαφιδάς
