Δεν ξέρω τι απ' όλα να κρατήσω από την κουβέντα μας - μου εκμυστηρεύτηκε πολλά που μου έμειναν, για να είμαι ειλικρινής. Ίσως αυτό που μου είπε για το χιούμορ και με έκανε να ταυτιστώ: «Το χιούμορ για εμένα είναι η ίδια η ζωή. Συμβαίνει ζωή χωρίς χιούμορ; Αν δεν τα πάρεις και λίγο στην πλάκα κάποια πράγματα, μετά πώς;», αλλά και το άλλο -εξίσου σπουδαίο- που πρέπει να ακούσουν όλοι: «Το να είσαι γυναίκα σήμερα είναι πρόκληση. Και πρόσκληση σε μια πίστα αχαρτογράφητη και δύσκολη. Είναι γοητευτικό πολύ να είσαι ο εαυτός σου. Και να έχεις το θάρρος των ορίων σου, του χαρακτήρα σου, της αλήθειας σου».

Για όσους δε τη γνωρίζουν -πράγμα δύσκολο δεδομένου ότι το TikTok τα τελευταία χρόνια έχει εισβάλει για τα καλά στις ζωές μας-, η Αναστασία Παύλου λέει την πρώτη καλημέρα στα ερτζιανά της Θεσσαλονίκης με τον Βασίλη Σακκά μέσα από τη συχνότητα του Velvet 96.8. Παράλληλα, μοιράζεται -με πολύ χιούμορ- με τον κόσμο του TikTok τις απόψεις της για τον έρωτα, αλλά και για όσα πολλές φορές διστάζουμε να μιλήσουμε ανοιχτά και αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Σίγουρα στα πολλά scrolls θα την έχετε πετύχει είτε μόνη είτε με τον Μαργαρίτη Κεχαγιά, για τον οποίο μου μίλησε -μεταξύ άλλων- παρακάτω.

Μια κουβέντα για την ευτυχία, τον έρωτα και τη δική της Θεσσαλονίκη...

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θέρμη. Εκεί έχω τις πρώτες μου εικόνες... Κρυφτό με τον αδελφό μου στους διπλανούς κήπους με τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς, τοστάκια από όποια μαμά μας προλάβαινε. Αργότερα ποδήλατο, σχολείο, ιστορίες. Μετά μετακομίσαμε, λίγο πιο έξω. Εκεί που μένουν τώρα οι δικοί μου, το πατρικό μου. Άλλες εικόνες από εκεί: ενηλικίωση, αξημέρωτα πρωινά με λεωφορείο για τη δουλειά, εξομολογήσεις, χωρισμοί, δράματα! Νομίζω και στα δύο αυτά, αλλάξαμε μόνο εμείς, όλα τα υπόλοιπα, μαγικά, έμειναν ίδια.

Η αγαπημένη μου γειτονιά... δεν είναι μία, αλλά πολλές! Ονειρεύομαι τη Σοφούλη, που τα δεξιά δέντρα συναντιούνται στη μέσα με τα αριστερά δέντρα και φτιάχνουν ένα νοητό πριγκιπικό πέρασμα. Βαφοπούλου, ειδικά τώρα τις γιορτές, στολισμένη όνειρο! Μετά, πάνω στα κάστρα. Όπου έχει πλακόστρωτο και πολύχρωμα σπίτια. Τι θέα ονειρεμένη! Δίπλα στα κουτούκια και τα τσιπουράδικα! Κάτω, κέντρο, Βαλαωρίτου. Σε γειτονιές με κίτρινα φώτα και τη φασαρία της νύχτας - παραδόξως ποτέ δεν με ενόχλησε. Την ησυχία είναι που φοβάμαι.

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω... ευτυχισμένη. Έχω καθαρή θύμηση, εμένα με τη μαμά μου στο μπαλκόνι, μόλις είχα ορκιστεί φιλοσοφικό παιδαγωγικό, και της έλεγα ότι δεν ήθελα να κάνω τα χαρτιά μου ή να στείλω βιογραφικό σε φροντιστήρια. «Τι θέλεις κοριτσάκι μου τότε;», με ρώτησε και της απάντησα: «Δεν ξέρω ακόμα μαμά, να γίνω ευτυχισμένη». 

Είμαι ερωτευμένη με τη Θεσσαλονίκη! Θα το λέω πάντα: αγαπάω μέχρι και την κίνηση. Χαζεύω τον κόσμο στον δρόμο καθημερινά. Θέα από τα κάστρα, ποτά στη Βαλαωρίτου, βόλτες στη νέα παραλία, θερινά σινεμά,
πρώτα φιλιά κάτω από κίτρινα φώτα στα στενά στα Λαδάδικα. Υπάρχει ωραιότερη πόλη; Εδώ τα έκανα όλα. Μεγάλωσα, δούλεψα, ερωτεύτηκα, πληγώθηκα και ξανά και ξανά.

Το εναρκτήριο λάκτισμα για την ενασχόλησή μου με το ραδιόφωνο ήταν ένας πολύ σπουδαίος άνθρωπος και φίλος τότε, που με σύστησε σε έναν ακόμα πιο σπουδαίο άνθρωπο, και πλέον φίλο, μέντορα, καθοδηγητή. Έγιναν όλα «για πλάκα» επειδή πάντα ήμουν η «μιλάς πολύ!» Και κάπως έτσι...

Όλα ξεκίνησαν όταν πήγα ένα απόγευμα του Αυγούστου το 2012 για δοκιμαστικό.

Το ραδιόφωνο για εμένα είναι ο έρωτας της ζωής μου. Δεν είναι καν κομμάτι μου - είναι εγώ. Δε με συμπληρώνει, σαν δύο μισά που ενώθηκαν. Είμαστε ένα.

Το να λες την πρώτη καλημέρα στη Θεσσαλονίκη είναι βάλσαμο. Την αγαπάω την παρέα μας, αλήθεια. Και το κακό με εμένα είναι ότι εκφράζομαι ακριβώς όπως όταν είμαι και με τη δική μου παρέα. Οπότε οι ακροατές με έχουν ακούσει και στα καλά μου και στα κακά μου. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, ξέρω ότι έτσι το αισθάνομαι.

Αυτό που θαυμάζω στον Βασίλη Σακκά είναι η αισιοδοξία του, που είναι γεμάτος όρεξη, αγάπη, ταλέντο. Πάντα με συμβουλεύει: «όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο, πάντα για καλό», κι εγώ την κρατάω αυτήν τη φράση. Τον θαυμάζω κυρίως που με αντέχει!

Όταν το μικρόφωνο κλείνει παίρνω το καφεδάκι μου και ξεκινάει το γράψιμο. Είμαι κειμενογράφος στον ίδιο όμιλο. Δημιουργικότητα και λέξεις - επίσης μεγάλη μου αγάπη οι λέξεις! Μετά παρέες, σορολόπ, εξωτερικά γυρίσματα για το TikTok, σινεμά, βόλτες με το αυτοκίνητο.

Το TikTok ήρθε στη ζωή μου σαν όνειρο! Ο φίλος μου ο Μαργαρίτης ήταν και είναι εκεί, εκείνος μου άνοιξε τον δρόμο. Και είναι αποτέλεσμα παρέας, γέλιου. Περνάμε υπέροχα, γι' αυτό πιστεύω πως όλο αυτό πέτυχε και βγαίνει τόσο υπέροχα. Στον δικό μου λογαριασμό τα πράγματα είναι πιο... ερωτευμένα! Μιλάμε για όσα δε ξέραμε ότι όλοι θέλουμε να μιλήσουμε.

Τα σχόλια που λαμβάνω από τον κόσμο είναι κυρίως θετικά. Ξέρεις, στην αρχή λέγαμε (με τον Μαργαρίτη) μήπως κάτι δεν πάει καλά; Αλλά τελικά καταλάβαμε ότι ο κόσμος πάντα θα έχει ανάγκη το γέλιο και την απόλαυση. Εννοείται υπάρχουν πάντα κι εκείνοι που έχουν ανάγκη να πουν δεικτικά μια κακία, αλλά τι να
κάνεις; Στο όνομα της δημοκρατίας, πολλοί μπερδεύονται και θεωρούν ότι έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να σε προσβάλουν και είναι και τιμή τους. Ας είναι!

Ο Μαργαρίτης Κεχαγιάς είναι ένας άνθρωπος δώρο από τον Θεό. Αν μου έλεγες πριν τρία χρόνια ότι θα είχα τον Μαργαρίτη στη ζωή μου, και στα καλά και στα άσχημα, δεν ξέρω, θα μου φαινόταν περίεργος συνδυασμός. Και τελικά είναι ο πιο καλός, στοργικός, γεμάτος ενδιαφέρον και αγάπη φίλος. Τον αγαπάω και τον θαυμάζω, αληθινά και για όλα του.

Αντλώ έμπνευση από τον έρωτα. Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά... Εγώ πρώτα ερωτεύτηκα και μετά περπάτησα. Και ξέρω ότι υπάρχει. Είμαι γεμάτη από αυτό, άρα υπάρχει και αλλού.

Μέσω της δουλειά μου θέλω να βοηθήσω, προτρέψω, εξηγήσω σε εμένα και σε όλους ότι μπορούμε να δίνουμε χώρο και χρόνο και στα όμορφα, με την ίδια ευκολία που δίνουμε στα άσχημα και στην γκρίνια. Αν δεν έχουμε κάτι υπέροχο να πούμε στον/για τον άλλον, καλύτερα να μείνουμε σιωπηλοί.

Αυτό που αγαπώ περισσότερο στη δουλειά μου είναι η αλληλεπίδραση με τον κόσμο. Έχω «παρέα» μπορεί και απ' όλη την Ελλάδα. Είναι αδιανόητο, μου στέλνουν μηνύματα, και βουρκώνω

Το χιούμορ για εμένα είναι η ίδια η ζωή. Συμβαίνει ζωή χωρίς χιούμορ; Αν δεν τα πάρεις και λίγο στην πλάκα κάποια πράγματα, μετά πώς; Με ρωτάνε συχνά αν ντρέπομαι που λέω όσα λέω για τα «ερωτευμένα περιστατικά» στον αέρα ή στο TikTok, και αναρωτιέμαι: γιατί να ντρέπομαι; Προσπαθώ να τα «ντύνω» με γέλιο και να τα ξορκίζω; Χαίρομαι να βλέπω τον κόσμο να γελάει και να ταυτίζεται. Το έχω κι εγώ ανάγκη.

Το να είσαι γυναίκα σήμερα είναι πρόκληση. Και πρόσκληση σε μια πίστα αχαρτογράφητη και δύσκολη. Είναι γοητευτικό πολύ να είσαι ο εαυτός σου. Και να έχεις το θάρρος των ορίων σου, του χαρακτήρα σου, της αλήθειας σου. Ερχόμαστε από το ένα άκρο, προχωράμε προς το άλλο, πιστεύω θα βρεθούμε στην ισορροπία που θα αξίζει. Για να το πω εντελώς αυθόρμητα: ονειρεύομαι να γυρνάω στο αμάξι μου το βράδυ και να μην περπατάω με ταχυπαλμία ή να περάσω από μια συνέντευξη χωρίς να με ρωτήσουν αν και πότε έχω σκοπό να «γονιμοποιηθώ» - σοβαρά, με έχουν ρωτήσει με το πολύ συγκεκριμένο ρήμα. Ένιωσα τρομερά άβολα. Και πάντα νιώθω άβολα όταν χρησιμοποιούν το φύλο μου ως απόδειξη ότι κάτι δεν μπορεί να γίνει ή, αν γίνει, δε θα γίνει τόσο καλά όσο αν γινόταν από κάποιον άντρα. Μεγάλη κουβέντα! Σίγουρα θα αφήσω κενά, ό,τι κι αν σου απαντήσω…

Στο μέλλον θα ήθελα να είμαι ευτυχισμένη, περιτριγυρισμένη απ' όσους αγαπάω και με αγαπάνε.

To guilty pleasure μου είναι η αγάπη μου για την ελληνική ραπ. Λόγος Τιμής, Bloody Hawk, Taf Lathos, Beats Pliz κ.ά. Δεν το γνωρίζει κανένας αυτό για εμένα.

Η κινητήριος δύναμή μου είναι ο έρωτας. Για εμάς, από εμάς, για την ίδια τη ζωή. Εξαιτίας του γυρίζει ο κόσμος και γι' αυτόν αντέχουμε οι άνθρωποι.

Η κομβική στιγμή στην πορεία μου ήταν όταν ένιωθα αληθινά ότι δε θα επιβίωνα. Και τώρα, τις κοιτάζω από μακριά.

Ένα όνειρό μου που έχει γίνει πραγματικότητα είναι η ζωή που έχω τώρα. Μέχρι τώρα.

Την ευτυχία την ορίζω από εμένα και για εμένα. Σκόρπια... παντού. Πολλές προσλαμβάνουσες. Από μια καλή κουβέντα, μέχρι ένα δυνατό γέλιο με την παρέα μου, ή ένα καθαρό βλέμμα προς τον ήλιο.

Η ζωή χωρίς γέλιο δε θα ήταν ζωή!

Ένα πράγμα για το οποίο είμαι περήφανη είναι που έχω ανθρώπους να με βλέπουν, να με νοιάζονται, να με αγαπάνε αληθινά και που το ίδιο αισθάνομαι κι εγώ απέραντα γι' αυτούς. Πολύ σπουδαίο να αγαπάς και να αγαπιέσαι.

Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι να μην είμαι ευτυχισμένη.

Μου αρέσει να ξεκλέβω χρόνο και να γράφω το βιβλίο μου. Παίρνω το αμάξι και να πηγαίνω βόλτες αργά το βράδυ ή πολύ νωρίς το πρωί. Πίνω καφέ στην απόλυτη ησυχία του σπιτιού μου.

Ένας χώρος τέχνης της πόλης που αγαπώ είναι το ΠΙΚΑΠ - Kato.

Το μαγαζί - «στέκι» στη Θεσσαλονίκη που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου δεν είναι μόνο. Κάποια από αυτά είναι ο Γορίλας, το Ρομάντζο, η Spritzeria, to Cin Cin και το Cassablanca.

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι η οδός Βεροίας. Γεμίζει με μουσικές και κόσμο, τα λαμπάκια στον ουρανό, τα vibes... όλα.

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ... «Ό,τι είναι για να μείνει, δε θα σε προσπεράσει ποτέ».

Μια από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι να ακούω μουσική και να πίνω καφέ. Καφές και μουσική, γράψιμο με μουσική, γράψιμο σκέτο, διάβασμα και μουσική.

Το «κρυφά» μου σημεία στην πόλη είναι ο σταθμός των τρένων, το Επταπύργιο, και το λιμάνι. Υπάρχει κι ένα ακόμη που θα το κρατήσω για εμένα!

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί ξυπνάει όνειρα και λαχτάρες που δεν ήξερες ότι είχες. 

Αν θα άλλαζα κάτι στην πόλη μου, θα ήταν το πρόβλημα με τα απορρίμματα.

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο καθαρή!

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις, θα την έλεγα ερωτική, ανυπόμονη, μαγική.

Το 2023 για εμένα ήταν μάθημα! Κλισέ, το ξέρω, αλλά ήταν.

Το 2024 εύχομαι να είμαστε πιο στοργικοί με τον εαυτό μας, να μας αγκαλιάζουμε και να μας συγχωρέσουμε. Να τολμήσουμε να κάνουμε όνειρα, να προχωρήσουμε προς την πραγματοποίηση. Να είμαστε αληθινοί, να εκφραζόμαστε, να ερωτευόμαστε, να μη μας σταθούμε εμπόδιο. Να ετοιμαστούμε για όλα όσα (προς)ευχόμαστε!