Ο Νίκος Μπαρτζουλιάνος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο ΑΠΘ, ενώ συνέχισε τις σπουδές του στο Harvard University των ΗΠΑ όπου το 2008 έλαβε Μεταπτυχιακό τίτλο στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ) με πλήρη υποτροφία, συμπεριλαμβανομένης της υποτροφίας Fulbright του US Dept. Of State.

Από τον Σεπτέμβρη του 2020 είναι Επικεφαλής Μάρκετινγκ για την Ευρώπη της Samsung Electronics (Senior Director, Head of Brand Marketing, Europe) με βάση το Λονδίνο. Προηγουμένως, έπειτα από 5 χρόνια στην Σεούλ της Νοτίου Κορέας και θέσεις αυξανόμενης διοικητικής ευθύνης, διετέλεσε Επικεφαλής Παγκόσμιας Στρατηγικής και Μάρκετινγκ της κινητής τηλεφωνίας. Ξεκίνησε την καριέρα του στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ στην εταιρεία συμβούλων στρατηγικής και διοίκησης McKinsey & Company, ενώ συνέχισε σε θέσεις μάρκετινγκ στην Procter & Gamble, στην Γενεύη της Ελβετίας.

Γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός, έχει εκπληρώσει πολλά από τα παιδικά του όνειρα. Αντλεί έμπνευση από τη μητέρα του που δε σταματάει ποτέ να τον στηρίζει και να τον παρακινεί, ενώ, βρίσκει τη ζωή μακριά από την πόλη του, εξίσου συναρπαστική και διασκεδαστική!

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη, στην περιοχή Ντεπώ, όχι μόνο με τους γονείς μου και την αδερφή μου, αλλά και με παππού και γιαγιά! Θυμάμαι χαρακτηριστικά τις Κυριακάτικες βόλτες στο παλιό λούνα παρκ (εκεί που είναι τώρα το Μέγαρο Μουσικής), στην Βάση Ναυτοπροσκόπων στο Καραμπουρνάκι ή στο καταφύγιο ΣΕΟ στον Χορτιάτη, την Λαική Αγορά στο πάρκο Κρήτης κάθε Τετάρτη που ακόμη πανικοβάλει τους γείτονες κάθε Τρίτη βράδυ για το που θα παρκάρουν! Αναπολώ και τις αμέτρητες φορές που ο πατέρας μου με πηγαίνε στο Καυταντζόγλειο για να βλέπουμε τον Βασίλη Χατζηπαναγή και τον Ηρακλή, την ομάδα της καρδιάς μας.

Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι το Ντεπώ! Η γειτονιά του πατρικού μου, όπου μεγάλωσα σε μία απίστευτα ρομαντική εποχή όταν κάθε απόγευμα, χωρίς κινητά και μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχαμε ραντεβού στο πάρκο Κρήτης (Πλατεία Μηνά Πατρικίου) και περάσαμε αμέτρητες ώρες παίζοντας ποδόσφαιρο, αγαλματάκια, «ειρήνη και πόλεμο» κρυφτό, τζαμί και άλλα παιχνίδια. Μέχρι και σήμερα πολύ φίλοι έχουν διατηρηθεί από την παρέα που κάναμε στην ευρύτερη περιοχή μέχρι την οδό Σοφούλη. Η ακίνδυνη τότε κοινωνικοποίηση από μικρή ηλικία πιστεύω με βοήθησε πολύ στο να γίνω προσαρμοστικός σε διαφορετικές συνθήκες στη ζωή μου. Ελπίζω στα επόμενα 1-2 χρόνια να ολοκληρωθεί ο κομβικός σταθμός μετρό Πατρικίου που μπορεί να φέρει την γειτονιά σε μία νέα εποχή.

Όταν ήμουν παιδί ονειρευόμουν να ταξιδέψω και να εξερευνήσω τον κόσμο, να τρέχω σε αγώνες χωρίς να λαχανιάζω, να ασχοληθώ με την ψυχαγωγία και το θέαμα... τελείως ετερόκλητες σκέψεις και όνειρα. Ποτέ δεν υπήρξε ένα συγκεκριμένο μονοπάτι που ήθελα να ακολουθήσω, αλλά πάντα ήξερα ότι μου άρεσαν οι λεπτομέρειες και τα νούμερα, να λύνω προβλήματα, να λειτουργώ και να καθοδηγώ ομάδες προς ουσιώδης αλλαγές και στόχους.

Εν μέρει εκπλήρωσα πολλά από αυτά που ονειρεύτηκα μικρός. Ακόμη σημαντικότερο είναι όμως, να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε και να κυνηγάμε τα όνειρα μας και ως «μεγάλοι».

Σπούδασα Μηχανολόγος Μηχανικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ακολούθησε το Μεταπτυχιακό στην Διοίκηση Επιχειρήσεων («ΜΒΑ»), στο Harvard University των ΗΠΑ.

Αν και η επαγγελματική πορεία καθορίζεται καθημερινά από την προσπάθεια και τον αγώνα που κάνει ο καθένας, ξεχωρίζω 3 κομβικές στιγμές - σταθμούς που με έφεραν στην παρούσα κατάσταση. 

Το 2005, η απόφασή μου να διεκδικήσω την είσοδο μου σε ένα από τα πιο ανταγωνιστικά μεταπτυχιακά προγράμματα ΜΒΑ καθώς και η μετέπειτα αποδοχή μου από Harvard Business School. Το ότι αυτή συνοδεύτηκε και από πλήρη υποτροφία, δεν άφησε κανένα περιθώριο δεύτερης σκέψης. Βγαίνοντας από την Ελλάδα μου ανοίχτηκαν οι ορίζοντες τόσο για επαγγελματική όσο και για προσωπική ανέλιξη. Το 2007, να ξεκινήσω την καριέρα μου στην κορυφαία εταιρεία συμβούλων στρατηγικής και διοίκησης, McKinsey & Company, στη Νέα Υόρκη. Η πρώτη μου ουσιαστική δουλειά, η οποία αποκτήθηκε με πολύ προσπάθεια καθώς μαζί με εμένα την διεκδικούσαν 200 συμφοιτητές μου. Η εμπειρία μου εκεί μου έδειξε τι σημαίνει επαγγελματική συνέπεια, τελειότητα στην κάθε λεπτομέρεια και τη δύναμη της αναλυτικής σκέψης στην επίλυση δύσκολων προβλημάτων. Επίσης ήταν μοναδική εμπειρία να συνεργάζεσαι με ένα ιδιαίτερο σύνολο ταλαντούχων ανθρώπων που δεν συναντάς αλλού συχνά. Το 2015, να αποδεχθώ την πρόσκληση της Samsung να διεκδικήσω μία θέση στη Σεούλ, της Νοτίου Κορέας. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να αφήσω την πανέμορφη Γενεύη και ένα υπέροχο εργασιακό περιβάλλον. Ήταν σίγουρα η πιο δύσκολη απόφαση που πήρα και δεν την έχω μετανοιώσει. Ήμουν αρκετά μακριά, έμαθα τον εαυτό μου καλύτερα, πιέστηκα, εξελίχθηκα προσωπικά και επαγγελματικά.

Το πρότυπο μου είναι ο παππούς μου, Ευγένιος Τομπουλίδης (+). Πρότυπο εργατικότητας, ήθους και γενναιοδωρίας μεταξύ άλλων. Ήρθε πολύ μικρός στην Ελλάδα ως μετανάστης από τον Πόντο με ελάχιστα εφόδια και κατόρθωσε να δημιουργήσει μία υπέροχη οικογένεια και να τα καταφέρει επαγγελματικά. Πυξίδα του η σημασία της παιδείας και εκπαίδευσης στην ανατροφή μας. Μας λείπει όλους πολύ.

Αντλώ έμπνευση από τη φωνή της μητέρας μου να μου λέει να συμμετέχω, να προσπαθώ, να αριστεύω. Από το χαμόγελο του πατέρα μου μετά από κάθε αποτυχημένη προσπάθεια μου.

Η ζωή μακριά από την πόλη μου είναι σίγουρα συναρπαστική και αποκαλυπτική για το πως λειτουργούν πιο προηγμένες κοινωνίες από την δική μας (ναι υπάρχουν!)

Αυτό που μου έχει λείψει περισσότερο τον τελευταίο χρόνο είναι να αγκαλιάζω ελεύθερα αγαπημένα πρόσωπα, να μπορώ να πάω κινηματογράφο ή σε ένα εστιατόριο, να ταξιδέψω χωρίς περιορισμούς. Για τα ταξίδια δεν θα παραπονεθώ καθώς καθ’ όλη την διάρκεια του τελευταίου χρόνου συνέχιζα να ταξιδεύω για προσωπικούς και επαγγελματικούς λόγους αν και με ψυχοφθόρους περιορισμούς και συνοδευτικές ανασφάλειες.

Το πρώτο πράγμα που θα κάνω μόλις τελειώσει η καραντίνα είναι να τρέξω σε ένα μαραθώνιο με πολλούς συμμετέχοντες και μετά να το γιορτάσω με τους φίλους μου σε ένα εστιατόριο. Μία κατάσταση που θα φάνταζε κανονικότατη πριν ένα χρόνο, αλλά αποτελεί πλέον όνειρο!

Το αγαπημένο μου μέρος στη Θεσσαλονίκη είναι η Νέα Παραλία μας, όπου προπονούμαι τα πρωινά και κοινωνικοποιούμαι αναγκαστικά τα απογεύματα. Και πριν την πανδημία πάντως, ήταν ένα μέρος κάθαρσης, εκτόνωσης και ονειροπολήσεων. Αν απομακρυνόντουσαν κιόλας οποιεσδήποτε πηγές ηχορύπανσης θα ήταν ακόμη καλύτερα!

Το κρυφό μου σημείο στην πόλη είναι κάποια μονοπάτια ορεινού τρεξίματος στον Κέδρινο Λόφο με συγκλονιστική θέα στην πόλη.

Μέσα στη περίοδο της καραντίνας έμαθα να εκτιμώ την αξία της στιγμής, της ζωής, της επικοινωνίας, της αγκαλιάς. Την αξία του σπιτιού μας, του πιο σημαντικού μέρους του κόσμου. Το πώς η τεχνολογία είναι απαραίτητη για την εξέλιξη μας αλλά και για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι καταρχάς να παραμείνω υγιής και να ξεμπερδέψουμε από τον σκόπελο που μας βρήκε. Οι πιο πρόσφατες επαγγελματικές μου αρμοδιότητες με φέρνουν στην Ευρώπη, και αναμένω την μετακόμιση μου από την Σεούλ στο Λονδίνο μόλις καλυτερέψει η κατάσταση εκεί. Σκοπεύω να μείνω κοντά στην Ελλάδα (εντός Ευρώπης) και να συνεχίσω να προσφέρω τις υπηρεσίες μου σε έργα και οργανισμούς που βελτιώνουν την ζωή των ανθρώπων. Σε κάποια φάση θα επιθυμούσα κι εγώ όπως πολλοί Έλληνες του εξωτερικού να γυρίσω στην Ελλάδα και να προσφέρω πίσω στην κοινωνία. Αυτό φυσικά προϋποθέτει είτε να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και εργασίας στην χώρα μας είτε να είμαι σε θέση να τις επηρεάσω και να τις αλλάξω.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί έχει αστείρευτο ταλέντο εντός της πόλης και στο ΑΠΘ, εξαιρετικά ευνοημένη γεωγραφική θέση με υπέροχο παραλιακό μέτωπο, απύθμενη ιστορία, υπέροχο κλίμα και μοναδικά γαστρονομικά χαρακτηριστικά.

Θα ήθελα η πόλη μου να αποτελέσει πρότυπο ανάπτυξης επιχειρηματικότητας, τουρισμού και βιωσιμότητας. Να μπορώ με σιγουριά να την προτείνω στους ξένους φίλους μου να την επισκεφθούν και να συναγωνίζεται ως προορισμός ισάξια άλλους ελληνικούς προορισμούς. Με στενοχωρεί πάρα πολύ η άσχημη ανάπτυξη της πολυκατοικίας και της αντιπαροχής, η έλλειψη πρασίνου, οι ανεκμετάλλευτοι χώροι και κυρίως η απαισιοδοξία των κατοίκων για κάτι καλύτερο. Αυτό που λείπει είναι ένα κεντρικό και συνολικό όραμα για την πόλη, ανεξαρτήτως πολιτικών συσχετισμών και παρατάξεων.

Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω τη Θεσσαλονίκη με 3 λέξεις διαχρονική, πολυπολιτισμική, ρομαντική.