Είχα καιρό να ακούσω κάποιον να μιλάει τόσα όμορφα... Δεν ξέρω αν είναι η δουλειά της που της έχει χαρίσει αυτό που ονομάζουμε «λέγειν», αλλά προσωπικά πιστεύω πως έτσι είναι ως άνθρωπος. Ένας άνθρωπος καθαρός, πρόσχαρος και απόλυτα δημιουργικός. Μια μητέρα που βάζει πάντα σε προτεραιότητα το παιδί της, αλλά δεν ξεχνά το πάθος της για τον χώρο της υποκριτικής, έχοντας συμμετάσχει σε μερικές από τις πιο επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις, όπου και κέντρισε το ενδιαφέρον του κοινού.

Η ίδια μού μίλησε για το πώς ξεκίνησε αυτό το ταξίδι, για την παράσταση του Κρατικού Θεάτρου «Βίρα τις Άγκυρες», στην οποία πρωταγωνιστεί αυτήν την περίοδο, αλλά και για τη Θεσσαλονίκη όπου ζει μέχρι σήμερα, με μερικές «στάσεις» στις μητροπόλεις του κόσμου!

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καλαμαριά και πιο συγκεκριμένα στο Καραμπουρνάκι, όπου και ζω μέχρι σήμερα.

Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι το Καραμπουρνάκι. Λατρεύω του περιπάτους στη θάλασσα, την ηρεμία και την ποιότητα ζωής αυτής της γειτονιάς. Μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα εδώ με τα πόδια, γι' αυτό και δε χρησιμοποιώ ιδιαίτερα το αυτοκίνητο.

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω ηθοποιός. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήταν μονόδρομος για εμένα. Δεν ήθελα ποτέ να γίνω κάτι άλλο, αν και σπούδασα Γαλλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο. Παράλληλα με τις σπουδές μου, ήμουν και στη δραματική σχολή και μετά πήγα για μεταπτυχιακό στο Παρίσι με υποτροφία, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών. Εκεί, έζησα για δύο χρόνια - ήταν μια φανταστική εμπειρία, που με γαλούχησε ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη. Είναι η πόλη που λατρεύω.

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη είναι περίεργη... καρμική θα τη χαρακτήριζα. Ενώ είναι μια πόλη που μου αρέσει πολύ και απολαμβάνω τη ζωή εδώ, πάντοτε ήθελα να φύγω, όπως κι έκανα - πέρα από το Παρίσι, έζησα και στο Λονδίνο και στη Ζυρίχη. Πάντα, όμως, καταλήγω εδώ. Θα έλεγα ότι έχω μια σχέση πάθους με αυτήν την πόλη. Με καλεί συνέχεια να γυρίσω κοντά της.

Το εναρκτήριο λάκτισμα για την ενασχόλησή μου με την υποκριτική ήταν μια παράσταση που έκανα όταν ήμουν παιδί. Συγκεκριμένα, η «Μελωδία της Ευτυχίας» της Αλίκης Βουγιουκλάκη, όπου ήμουν για ένα χρόνο. Από τότε «κάθισε» μέσα μου το «μικρόβιο» της υποκριτικής.

Ο χώρος της υποκριτικής έχει τα καλά, αλλά και τα κακά του, όπως όλοι οι επαγγελματικοί χώροι.

Το θέατρο για εμένα είναι αγάπη, ελευθερία, ενθουσιασμός. Είναι επιστροφή σε έναν ονειρικό κόσμο. Είναι ένα κομμάτι της προσωπικής μου ευτυχίας, πέρα από την οικογένειά μου, τον σύζυγό μου, το παιδί και τους φίλους μου.

Η τηλεόραση για εμένα είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για τη δουλειά μου. Απολαμβάνω τις ωραίες δουλειές στη μικρή οθόνη, αλλά το θέατρο με κάνει να αισθάνομαι πιο δημιουργική.

Η διαφορά ανάμεσα στο θέατρο και την τηλεόραση είναι μεγάλη! Το θέατρο είναι κάτι που γεννιέται και πεθαίνει εκείνη τη στιγμή, ενώ τηλεόραση είναι κάτι που έχεις τον χρόνο να το επαναλάβεις, να το κάνεις διαφορετικά - υπάρχει διάρκεια.

Η ζωή πίσω πίσω από τη σκηνή μαζί με τους συναδέλφους μου με κάνει να νιώθω τυχερή στα σχεδόν δέκα χρόνια της πορείας μου. Ειδικά στο «Βίρα τις Άγκυρες» είμαι ευτυχής για το cast με το οποίο συνεργάζομαι. Θεωρώ πως αυτοί οι άνθρωποι θα μείνουν στη ζωή μου για τα καλά!

Η παράσταση «Βίρα τις Άγκυρες» είναι μια υπέροχη δουλειά, μια υπερπαραγωγή. Ο Μιχάλης Ρέππας και ο Θανάσης Παπαθανασίου έχουν γράψει ένα φανταστικό έργο με νοσταλγία, με ιστορία, με διασκέδαση... με τα πάντα. Νιώθω πολύ τυχερή που είμαι σε αυτήν τη δουλειά και απολαμβάνω τον ρόλο μου, ο οποίος συνδυάζει όλα αυτά που αγαπώ: την υποκριτική, το τραγούδι, τον χορό. Μια παράσταση που πραγματικά θα ήθελα να τη δουν όλοι!

Στο μέλλον θα ήθελα να κάνω δουλειές σαν αυτή που κάνω τώρα. Δημιουργικές και με ωραίους ανθρώπους, από τους οποίους θα έχω να παίρνω και να δίνω πράγματα, γιατί αυτό είναι που έχει αξίζει στη ζωή.

Μέσω της δουλειάς μου θέλω να διασκεδάσω τον κόσμο, να τον κάνω να ξεχάσει για λίγο τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Όταν τα φώτα σβήνουν και οι κάμερες σταματούν να γράφουν, είμαι μαμά! Πηγαίνω στην οικογένειά μου. Είναι το «κέντρο» και η ηρεμία μου.

Ο ηθοποιός που πάντα θαύμαζα κι εμπνέομαι από τη δουλειά του είναι ο Joaquin Phoenix.

O αγαπημένος μου σκηνοθέτης είναι ο Γιώργος Λάνθιμος και Χριστόφορος Παπακαλιάτης.

Ένα έργο στο οποίο θα ήθελα να πρωταγωνιστήσω είναι το "Poor Things" του Γιώργου Λάνθιμου.

Αντλώ έμπνευση από τη φύση.

Η κινητήριος δύναμή μου είναι η οικογένειά μου.

Ένα 24ωρό μου περιλαμβάνει πρωινό ξύπνημα με το μωράκι μου που είναι 16 μηνών. Πηγαίνω καθημερινά για pilates και μετά στο θέατρο.

Ένα όνειρό μου που έχει γίνει πραγματικότητα είναι αυτό που ζω τώρα! 

Το motto μου στη ζωή είναι «να μην κάνεις στους άλλους αυτό που δε θέλεις να σου κάνουν».

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ είναι να παραμένω ο εαυτός μου και να με αγαπώ.

Είμαι περήφανη για τον εαυτό μου και για όσα έχω καταφέρει μέχρι σήμερα. Το λέω με πολύ μεγάλη ταπεινότητα.

Οι κυριότερες δυσκολίες που αντιμετώπισα είναι το να προσπαθώ συνέχεια να αποδείξω όσα μπορώ να καταφέρω. Είναι μεγάλη πρόκληση.

Μου αρέσει να ξεκλέβω χρόνο για να κάνω βόλτες στη φύση, να πηγαίνω για ιππασία και να βλέπω φίλους.

Ένας χώρος τέχνης της πόλης που αγαπώ είναι το Μπενσουσάν Χαν.

Ένας άνθρωπος-μέντορας για εμένα είναι η αδερφή μου, η Κατερίνα, η οποία είναι το άλλο μου μισό.

Το μαγαζί - «στέκι» στη Θεσσαλονίκη που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου είναι η Πλατεία Θεάτρου, που είναι ακριβώς έξω από το θέατρο. Έτσι, δεν αργώ κιόλας!

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι το Local.

Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη είναι το Παλατάκι.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί μέσα σε ένα 24ωρο μπορείς να κάνει πολλά πράγματα, κάτι ακατόρθωτο σε άλλες μεγαλύτερες πόλεις.

Αν θα άλλαζα κάτι στην πόλη μου θα ήταν το κυκλοφοριακό πρόβλημα.

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο εξωστρεφή.

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις, θα την έλεγα ρομαντική, νοσταλγική και ιδιαίτερα όμορφη.

Info: «Βίρα τις Άγκυρες», Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 2), 17 Δεκεμβρίου - 31 Ιανουαρίου 2024.