Τις περισσότερες φορές γίνεται λόγος για τους νέους που φεύγουν στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους. Λίγοι είναι όμως εκείνοι που αναφέρονται σε όσους είχαν την ευκαιρία να παραμείνουν έξω, ωστόσο επέλεξαν να επιστρέψουν στη χώρα και την πόλη τους και να εξελιχθούν. Σ' αυτήν την κατηγορία ανήκει η Κατερίνα Μαναβή. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και είναι παιδί του Κέντρου και των τεχνών. Σπούδασε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μπολόνια στην Ιταλία (Università degli studi di Bologna), Φιλοσοφία του θεάματος με ειδικότητα στο κινηματογράφο και την τηλεόραση και στη συνέχεια «προσγειώθηκε» στο Λονδίνο και και στο City University of London για master στο Cultural Management. Κι ενώ είχε όλα το φόντα για μια καριέρα στο εξωτερικό, η Κατερίνα επέλεξε να επιστρέψει στη γενέτειρα της. Πλέον μαζί με τη συνέταιρο της Κατερίνα Δούκα διευθύνουν το δική τους διαφημιστική εταιρεία, η οποία ακούει στο όνομα Anchor, θέτοντας νέα θεμέλια στο χώρο τους marketing στη Θεσσαλονίκη. Έχει δύο μεγάλες αγάπες στη ζωή της, τα ταξίδια και τον καταπληκτικό σκύλο της Charlie. 

Ας την γνωρίσουμε καλύτερα!

Γεννήθηκα στην Ολυμπιάδος, στα μέσα του Ιούνη του 1994. Σε μία γειτονιά που την δεκαετία του ‘90 τη θυμάμαι φιλόξενη και στοργική. Θυμάμαι τα παιχνίδια στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας και το μαγαζί στη γωνία της πολυκατοικίας που κερνούσε σε όλα τα παιδιά σοκολάτες. Μεγάλωσα και ενηλικιώθηκα όμως στην περιοχή των Πεύκων, μακριά από τη βοή της πόλης μέσα στη φύση.

Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι το Κέντρο της πόλης είναι σημείο αναφοράς για εμένα. Οι ήχοι της, η ζωή, οι γειτονιές και η θάλασσα. Επιστρέφοντας από το εξωτερικό στη Θεσσαλονίκη δεν υπήρχε εναλλακτικό μέρος για να μείνω και μελλοντικά να δουλέψω. Λατρεύω την έννοια της γειτονιάς, των ανθρώπων που σε ξέρουν, την ευκολία της καθημερινότητας και του απροόπτου της στιγμής. Όπως μία βόλτα στην παραλία, στην Σβώλου και στην Προξένου Κορομηλά.

Η δημιουργικότητα που πηγάζει από μέσα μου με έκανε από μικρή να ασχολούμαι με τις τέχνες και ήθελα με οποιοδήποτε τρόπο να εντρυφήσω σε αυτές. Έτσι, και έκανα. Στη συνέχεια ο χώρος της διαφήμισης μπήκε στη ζωή μου για να μου αποδείξει πως η δημιουργικότητά έχει θέση παντού.

Σπούδασα στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μπολόνια στην Ιταλία (Università degli studi di Bologna), Φιλοσοφία του θεάματος με ειδικότητα στο κινηματογράφο και την τηλεόραση. Στη συνέχεια, βρέθηκα στο Λονδίνο και το City University of London, για το master μου στο Cultural Management.

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη είναι μία δύσκολη σχέση αγάπης και θυμού όπως συμβαίνει σε όλους τους μεγάλους έρωτες.

Το εναρκτήριο λάκτισμα για την ενασχόλησή μου με το marketing ήταν τυχαίο, σαν να με οδήγησε η ζωή από μόνη της εκεί. Με γοήτευσε η δύναμη που έχει η διαφήμιση και λάτρεψα τη δημιουργικότητά της.

Η κινητήριος δύναμή μου είναι η συνεχής αυτοβελτίωση καθεμίας από τις εκδοχές του εαυτού μου.

Όλες οι εμπειρίες που μου έχουν μείνει αξέχαστες, έχουν συμβεί στα ταξίδια που προσπαθώ να κάνω όσο πιο συχνά μπορώ καθώς μου δίνουν έμπνευση για την καθημερινότητα. Κάποιες από αυτές που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι όταν αντικρίσαμε τις πυραμίδες στην Αίγυπτο, το πρώτο μου ταξίδι στην Αμερική και όταν επισκέφτηκα την Βηθλεέμ στην Παλαιστίνη.

Η κομβική στιγμή της ζωής μου και όχι μόνο της καριέρας μου ήταν όταν αποφάσισα να φύγω από το εξωτερικό και να γυρίσω στην Ελλάδα, σε μία περίοδο βαθιάς οικονομικής ύφεσης, γνωρίζοντας όλες τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσω.

Η απόφαση για τη δημιουργία της Anchor, ήρθε όταν ένιωσα έτοιμη, οπλισμένη με όλα τα εφόδια που θα χρειαζόμουν και έχοντας συνοδοιπόρο σ' αυτό το ταξίδι τη συνέταιρό μου, Κατερίνα Δούκα. Η υλοποίησή της ήταν δύσκολη, δημιουργική και στρεσογόνα. Αλλά και οι δύο ήμασταν τόσο σίγουρες πως θα όλα θα λυθούν και θα τα καταφέρουμε που δια μαγείας όλα τα εμπόδια ξεπεράστηκαν και σήμερα αυτές οι μέρες μοιάζουν μακρινές.

Ο καλλιτέχνης που αγαπώ εξαρτάται την περίοδο που βρίσκομαι. Σίγουρα όμως δεν θα ξεπεράσω την αγάπη μου για τον Man Ray, την Cindy Sherman και τον Wassily Kandinsky.

Το μεγαλύτερο όνειρό μου είναι να μπορώ να ταξιδέψω σε όσα περισσότερα μέρη γίνεται και έχω την ευτυχία να λέω πως όποτε μπορώ το κάνω. Οπότε, κομμάτια του ονείρου γίνονται πραγματικότητα με κάθε πτήση!

Η πρώτη μεγάλη δυσκολία που αντιμετώπισα ήρθε με την ενηλικίωσή μου και την απόφαση να δώσω εξετάσεις στο ιταλικό πανεπιστήμιο και να μετακομίσω στην Μπολόνια. Ξαφνικά στα 18, ωρίμασα καθώς είχα πια την ευθύνη του εαυτού μου. Επίσης, το γεγονός ότι είμαι γυναίκα πολλές φορές αποτέλεσε εμπόδιο στην επαγγελματική μου ζωή, όσο γραφικό και κοινότυπο ακούγεται αυτό συμβαίνει ακόμη και σήμερα.

Ένας χώρος τέχνης που αγαπώ είναι το MOMus (Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης). Δεν μπορώ όμως να μην αναφέρω και τα σινεμά της πόλης, που σαν λάτρης της έβδομης τέχνης λατρεύω να επισκέπτομαι, όπως το Ολύμπιον, το σινέ Φαργκάνη και το καλοκαίρι το σινέ Ναταλί.

Ένας άνθρωπος-μέντορας για μένα δεν είναι μόνο ένας. Αρκετοί που ήρθαν στη ζωή μου με έχουν εμπνεύσει, βοηθήσει και καθοδηγήσει. Σίγουρα οι γονείς μου ήταν εκείνοι που μου έδωσαν φτερά να πετάξω και ήταν δίπλα μου με τις συμβουλές και την αγάπη τους και ο σύντροφός μου που πάντα μου κρατάει το χέρι.

Ένα 24ωρο μου περιλαμβάνει ένα ζεστό καφέ και βόλτα με τον σκύλο μου, στη συνέχεια περπατάω προς το γραφείο όπου περνάω και το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μου. Σίγουρα το απόγευμα θα δώσω μία ώρα στον εαυτό μου κάνοντας γυμναστική και το βράδυ θα χαλαρώσω σπίτι βλέποντας ταινία ή θα πάω για ένα ωραίο dinner.

Το στέκι μου στην πόλη είναι το Souel, της Τάνιας και της Ελένης, στην Παύλου Μελά. Εκεί όπου ξεκινάς με καφέ το απόγευμα και σε έχει βρει το βράδυ με κρασί ενώ έχεις γίνει μία παρέα με το υπόλοιπο μαγαζί.

Από τις ομορφότερες αναμνήσεις που έχω στη Θεσσαλονίκη είναι στη Στοά Ρογκότη, όταν ακόμη βρισκόταν εκεί ο Ερμής.  

Η αγαπημένη μου βόλτα στην πόλη είναι η Παραλία σε όλο το μήκος της. Έχοντας από μικρή μία τρομερή αγάπη για τη θάλασσα, με ηρεμεί πολύ να περπατάω και να κοιτάω την ομορφιά της. Νιώθω απίστευτα τυχερή που μένουμε σε μία πόλη που αυτό είναι εφικτό. Δεν μπορώ επίσης να μην μιλήσω για τη γειτονιά της Σβώλου, μία χαλαρή βόλτα και ένας καφές στο 17, το πρωί του Σαββάτου είναι κάτι που απολαμβάνω πολύ.

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ είναι να βάζω μικρούς στόχους κάνοντας μεγάλα όνειρα.

Μια από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι να παίρνω έναν καφέ στο χέρι το πρωί στο δρόμο για το γραφείο από ένα αγαπημένο μαγαζί της γειτονιάς μου, το Tom Dixon.

Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη αν το αποκαλύψω δεν θα είναι κρυφό!

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί αυτή η πόλη έχει στην ατμόσφαιρα κάτι μαγικό, αυτό που σε κάνει να την αγαπάς και να θέλεις να βρίσκεσαι εδώ. Με συνδέουν μαζί της αναμνήσεις δυνατές με ανθρώπους που αγαπώ και μεγαλώνουμε μαζί. Η πιο όμορφη όμως περίοδός της είναι τους μήνες του Φεστιβάλ. Βλέπεις παντού κόσμο, καλλιτέχνες και ανθρώπους των τεχνών που με την αύρα τους κάνουν την πόλη να μοιάζει άλλη. Επίσης, με ενθουσιάζει που η Θεσσαλονίκη βρέχεται από την θάλασσα και καθημερινά μπορώ να περπατάω και να τη χαζεύω.

Αν θα άλλαζα κάτι στη πόλη θα ήθελα πολύ όλοι οι άνθρωποι της να την προσέχουν περισσότερο, σίγουρα να έχουμε περισσότερα dog parks και γενικά θα μου άρεσε να βλέπω περισσότερο πράσινο.

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο καθαρή, δυναμική και εξωστρεφή.

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις γοητευτική, ήρεμη και ταξιδιάρα.