Η Άννα Παπαγεωργίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην περιοχή του Πανοράματος. Από μικρό παιδί την διακατείχε η αγάπη για τα άλογα, καθώς άρχισε να ασχολείται με το άθλημα της ιππασίας από μόλις 6 χρονών. Παρόλο που ξεκίνησε ως χόμπι, κατάφερε να κατακτήσει πολλές διακρίσεις, ανάμεσά τους, η 1η θέση με την Εθνική Ομάδα Παγκόσμιο Bojouristhe 2018 και 1η Κυπελλούχος Ενηλίκων 2017. Το όνειρό της είναι να γίνει η ίδια προπονήτρια, γι' αυτό κι όταν τελείωσε το πτυχίο στα ναυτιλιακά και στη διοίκηση επιχειρήσεων, αποφάσισε να ταξιδέψει μέχρι την Ιταλία και για δύο χρόνια να κάνει εντατικές προπονήσεις και αγώνες. Πριν από ένα χρόνο αποφάσισαν μαζί με την οικογένεια της να ιδρύσουν το γνωστό πλέον IPPOS CLUB. Στόχος τους: να δημιουργήσουν ένα μοναδικό κέντρο τόσο ιππικό, αλλά και διασκέδασης για να προωθήσουν όχι μόνο το άθλημα της ιππασίας, αλλά και να προτρέψουν ακόμη περισσότερους ανθρώπους να ενδιαφερθούν γι' αυτό. 

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Μέχρι 9 χρονών έζησα στη Σιάτιστα εξαιτίας επαγγελματικών υποχρεώσεων του πατέρα μου. Έπειτα επέστρεψα πάλι στην πόλη. Αισθάνομαι συναισθηματικά δεμένη με αυτήν, αφού έχω τόσα πράγματα να θυμάμαι από εκείνη. 

Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι σίγουρα αυτή που μεγάλωσα, το Πανόραμα. Υπάρχει ένα ιδιαίτερο δέσιμο, και αγαπώ την ηρεμία και το πράσινό της. Παρόλα αυτά η «μετακόμισή» μου στο κέντρο της πόλης είναι κάτι που θα ήθελα να ζήσω και σκοπεύω να δοκιμάσω στο άμεσο μέλλον. Μ’ αρέσει πολύ να παρατηρώ τον κόσμο και να νιώθω αυτή τη «ζωντάνια».

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω προπονήτρια ιππασίας. Σπούδασα Ναυτιλιακά και Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Αθήνα, όπου κι έμεινα για πέντε χρόνια. Το μυαλό μου ήταν από πάντα στα άλογα και στην ενασχόληση με αυτά. Όταν, λοιπόν, ολοκλήρωσα τις σπουδές μου, έφυγα στην Ιταλία κάνοντας εντατικές προπονήσεις και αγώνες. Πριν από ένα χρόνο, μαζί με την οικογένειά μου, αποκτήσαμε ένα ιππικό αθλητικό κέντρο, το τότε club cheval και πλέον IPPOS CLUB κι έκτοτε ασχολούμαι με αυτό που τόσο αγαπάω.

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη είναι μία σχέση βαθιάς αγάπης. Το γεγονός ότι απουσίαζα 7 ολόκληρα χρόνια κι επέστρεψα σε αυτήν αποδεικνύει πως δε μπορώ να ζήσω μακριά της.

Η αγάπη μου για το άθλημα ξεκίνησε όταν ήμουν μόλις έξι ετών. Αρχικά ήταν το χόμπι μου, το οποίο ωστόσο με οδήγησε στον χώρο του πρωταθλητισμού μέχρι και σήμερα. Αυτό είναι κάτι που σκοπεύω να συνεχίσω σε συνδυασμό βέβαια και με τη λειτουργία του IPPOS CLUB.

Για μένα ιππασία σημαίνει πολλά πράγματα. Είναι ο δικός μου τρόπος ζωής. Δε μπορώ να τη φανταστώ χωρίς αυτήν. 

Η ιππασία και ο πρωταθλητισμός είναι κάτι δύσκολο που απαιτεί θυσίες και συνέπεια. Όπως και σε οποιοδήποτε άθλημα φυσικά, ωστόσο στο συγκεκριμένο, τα πράγματα στην Ελλάδα είναι πιο δύσκολα. Δεν υπάρχουν οι βάσεις ούτε οι αγώνες υψηλού επιπέδου κι έτσι οι ιππείς που κάνουν πρωταθλητισμό αναγκάζονται να στρέφονται στο εξωτερικό, ώστε να καταφέρουν να εξελιχθούν και να προοδεύσουν. 

Ο στόχος μας μέσα από το IPPOS CLUB είναι να δημιουργήσουμε ένα μοναδικό ιππικό κέντρο, το οποίο θα συνδυάζει και την ψυχαγωγία. Όταν το project ολοκληρωθεί, εκτός από τους διεθνείς αγώνες που θέλουμε να φιλοξενούμε, θα λειτουργούν στις εγκαταστάσεις bar, εστιατόριο, γυμναστήριο, αλλά και θα φιλοξενούνται διάφορες εκδηλώσεις. Ένας από τους βασικούς λόγους που επέλεξα την Ελλάδα και ιδιαίτερα τη Θεσσαλονίκη για να δημιουργήσω το συγκεκριμένο εγχείρημα είναι γιατί επιθυμώ να προσελκύσω νέους ανθρώπους σαν κι εμένα σ' αυτόν τον μαγικό κόσμο. 

Αν θα άλλαζα κάτι στην ελληνική ιππασία αυτό θα ήταν η συχνότητα και το επίπεδο των ιππικών αγώνων. Από την οικονομική κρίση κι έπειτα, προσπαθούμε συνεχώς να κάνουμε κάτι καλύτερο. 

Ο άνθρωπος από την επαφή του με τα ζώα κερδίζει πολλή αγάπη και συντροφιά. Φίλους που πάντα ακούνε. Είναι κάτι το ανεξήγητο που δε μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο. Αξίζει να το αισθανθείς.

Θαυμάζω στη ζωή μου δύο ανθρώπους -για διαφορετικούς λόγους τον καθένα. Την μητέρα και τον πατέρα μου. Την πρώτη για το δυναμισμό και την ενεργητικότητά της και τον δεύτερο για την ψυχραιμία και την ηρεμία του.

Νιώθω περήφανη για ό,τι έχω καταφέρει μέχρι σήμερα, αλλά ιδιαίτερα για το project του IPPOS CLUB. Πιστεύω είναι κάτι που θα προσφέρει πολλά, τόσο στην πόλη μας όσο και στο άθλημα.

Μια στιγμή στη ζωή μου που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι η νίκη με την εθνική ομάδα στο κύπελλο εθνών στην Βουλγαρία το 2018. Η μεγαλύτερη χαρά και συγκίνηση που έχω νιώσει.

Το πρώτο πράγμα που κάνω μόλις ξυπνήσω είναι να πιω τον καφέ μου. 

Και το τελευταίο πριν κοιμηθώ είναι τα χάδια στα κορίτσια μου. Εκτός από τα άλογα έχω και δύο γαλλικά μπουλντόγκ.

Το μαγαζί στέκι που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου είναι το Παραδοσιακό, για take away πριν από την προπόνηση και μετά σίγουρα το IPPOS CLUB.

Το μέρος της Θεσσαλονίκης που έχω την πιο ωραία ανάμνηση θα έλεγα πως είναι το σπίτι του παππού μου στη Λεωφόρο Νίκης στο κέντρο της πόλης. Πολλές οικογενειακές αναμνήσεις από γιορτές, Χριστούγεννα και Πάσχα.

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι ο δρόμος της Προξένου Κορομηλά. Πιστεύω πως έχει μια ομορφιά, το δικό του χαρακτήρα και χωρίς να ξέρω απόλυτα τον λόγο μου δημιουργεί μια πολύ όμορφη και θετική αύρα, όποια στιγμή της ημέρας και να τον διασχίσω.

Το πιο ριψοκίνδυνο πράγμα που έχω κάνει είναι το Canyoning στο Trentino της λίμνης Garda. Δε θα το χαρακτήριζα ακριβώς ριψοκίνδυνο αλλά με τη μηδενική εμπειρία που είχα πάνω σε αυτό, η κατάβαση από καταρράκτες ύψους 25 και 50 μέτρων ήταν κάτι που σίγουρα μου έκοψε την ανάσα.

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει είναι να μην απαντάω ποτέ εν βρασμώ.

Δεν αποχωρίζομαι ποτέ το ρολόι μου. Από μικρή έχω «εμμονή» με την ώρα.

Αυτό που μου έχει λείψει περισσότερο τον τελευταίο χρόνο είναι τα ταξίδια και ιδίως στο εξωτερικό.

Μέσα στην περίοδο της καραντίνας έμαθα να αγαπάω και να φροντίζω περισσότερο το σώμα μου.

Το επόμενο project που ετοιμάζω είναι κάποιοι διεθνείς αγώνες στο IPPOS CLUB, την άνοιξη του 2022.

Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη... ή και καθόλου κρυφό, είναι η Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης. Μία βραδινή βόλτα με τα σκυλάκια μου είναι κάτι που με χαλαρώνει και ψυχολογικά με ξεκουράζει.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί έχει τα πάντα. Είναι μια πανέμορφη πόλη, μεγάλη αλλά όχι αχανής. Ο κόσμος είναι πολύ φιλόξενος, χαλαρός και αρκετά αυθεντικός.

Αν θα άλλαζα κάτι στη Θεσσαλονίκη θα ήταν η καθαριότητα.

Την πόλη μου θα την ήθελα περισσότερο πράσινη, κυρίως στο κέντρο της. 

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις όμορφη, ερωτεύσιμη, γραφική.