Είναι δυνατόν κάποιος σε μικρή ηλικία να έχει στο βιογραφικό του πολλαπλές επιτυχίες; Στην περίπτωση της Αλεξάνδρας Σιετή, η απάντηση είναι «ναι». Μπορεί πολλοί από εσάς να τη γνωρίσατε πριν ένα χρόνο, καθώς ήταν η μία εκ των finalist του Voice ωστόσο η παρουσία της στη μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης είναι μεγαλύτερη. Πηγαίνοντας πίσω στο 2014, η Αλεξάνδρα αποτελούσε μέλος του συγκροτήματος "The Dude", με το οποίο έκανε εμφανίσεις σε διάφορα στέκια της πόλης, μαγεύοντας το κοινό με τις soul-funk μουσικές τους. Από το 2018 είναι η frontwoman των "Souled Out", που μόλις κυκλοφόρησαν τον καινούριο τους δίσκο με τίτλο "Sunny Side Up". Η σχέση της με την μουσική θα τη χαρακτήριζε κανείς ερωτική και αδιαπραγμάτευτη, παρόλα αυτά, η ίδια έχει σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Η φωνή της μας «ταξιδεύει» σε άλλες εποχές, ενώ δεν είναι λίγοι που έχουν συγκρίνει τη χροιά της μ' αυτές των Amy Winehouse και Joss Stone. Λατρεύει πολλούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα, ανάμεσα τους οι Etta James, Aretha Franklin, Billie Holiday, Black Pumas αλλά και οι Queen. Παρά το γεγονός ότι κατοικεί μόνιμα στην Αθήνα λόγω των επαγγελματικών της υποχρεώσεων, το ιδιαίτερο δέσιμο της Αλεξάνδρας με τη Θεσσαλονίκη, παραμένει παντοτινό... 

Ας το ανακαλύψουμε...

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νέα Παραλία, κοντά στη Σχολή Τυφλών. Τα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα βόλτες στην Παραλία και στα πάρκα της γειτονιάς. Τώρα που μένω στην Αθήνα, αυτή η «ανοιχτωσιά» της θάλασσας μου λείπει απίστευτα. Κάθε φορά που επιστρέφω στη Θεσσαλονίκη θα περάσω αρκετές ώρες εκεί, εάν μου το επιτρέπει η δουλειά μου.

Αγαπημένη μου γειτονιά είναι η Άνω Πόλη που έχει στα «πόδια» της όλη τη Θεσσαλονίκη. Ησυχία, γραφικότητα, όμορφα σοκάκια, σπίτια με μικρούς κήπους και τα Κάστρα. Θα ήθελα πολύ να έμενα εκεί κάποια στιγμή.

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω τραγουδίστρια! Δεν έχουν αλλάξει και πολλά από τότε. Η αγάπη για τη μουσική ήταν κάτι που εξέφρασα από πολύ νεαρή ηλικία.

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη είναι παντοτινή. Νιώθω ένα απίστευτο δέσιμο μ' αυτήν την πόλη. Κάθε φορά που έρχομαι νιώθω ασφάλεια, ηρεμία και οικειότητα.

Σπούδασα Αγγλική Φιλολογία στο ΑΠΘ, αλλά δεν την έχω ασκήσει προς το παρόν. Παράλληλα έκανα και τις μουσικές μου σπουδές πάνω στην jaz μουσική στο Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης.

Η ενασχόλησή μου με τη μουσική ξεκίνησε από πολύ νεαρή ηλικία και με πολύ φυσικό τρόπο.

Η πρώτη φορά που θυμάμαι τον εαυτό μου να τραγουδάει είναι 6 χρόνων στο πάρκο της Νέας Ελβετίας σε έναν διαγωνισμό τραγουδιού για παιδιά, όπου είχαμε βρεθεί τυχαία με τους γονείς μου και επέμενα να συμμετέχω. Ωστόσο, σύμφωνα με μαρτυρίες των γονιών μου, αποστήθιζα και μουρμούριζα μελωδίες πρώτου καν μιλήσω!

Η τέχνη στην Ελλάδα περνάει μια κρίση λόγω της κατάστασης, αλλά αυτή είναι και η «δουλειά» της. Να δίνει χρώμα, όταν όλα μπορεί να μας φαίνονται μαύρα.

Το τραγούδι στη ζωή μου θα έλεγα ότι είναι η ίδια η ζωή μου, όσο τετριμμένο μπορεί να ακούγεται αυτό.

Η καλλιτεχνική μου ανησυχία, όπως και κάθε ανθρώπου που ασχολείται με τις τέχνες, είναι αυτή η φλόγα που μας κρατάει ενεργοποιημένους. Αλλάζει συνεχώς και παίρνει διάφορες μορφές. Μερικές φορές οδηγεί στην αυτοβελτίωση, ενώ κάποιες άλλες μπορεί να φτάνει στα όρια της τελειομανίας και να σε βάζει να προσπαθείς διαρκώς να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, κάτι, το οποίο έχει τον κίνδυνο να γίνει πολύ ψυχοφθόρο.

Μια στιγμή στην καριέρα μου που μου έχει μείνει ανεξίτηλη είναι η πρώτη φορά που τραγούδησα με τον Διονύση Σαββόπουλο στο Sani Festival στα πλαίσια του αφιερώματος που κάναμε στο Woodstock.

Η δημιουργικότητα είναι συνώνυμο της φαντασίας.

Νιώθω περήφανη για όλες τις γνωριμίες και συνεργασίες που έχω κάνει μέχρι σήμερα γιατί πραγματικά με διαμόρφωσαν. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι οι περισσότερες έχουν καταλήξει σε σχέσεις ζωής.

Ένας άνθρωπος που θαυμάζω ιδιαίτερα είναι η μητέρα μου, η οποία με έχει στηρίξει πολύ σε αυτό που κάνω, παρόλο που η ίδια δεν είχε κάποια σχέση με τον χώρο. Το ίδιο και ο πατέρας μου. Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση να σε στηρίζουν οι γονείς σου σε κάτι το οποίο, ενδεχομένως, να μη μπορούν ακριβώς να καταλάβουν.

Το μαγαζί-στέκι που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου ήταν το "Φλου", το οποίο δυστυχώς έκλεισε, αλλά και το Δέντρο στο Μπαρ στη γειτονιά μου.

Η πιο έντονη μνήμη που έχω από τη Θεσσαλονίκη είναι η στιγμή που γεννήθηκε η αδερφή μου!

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι τα Κάστρα. Έχω φοβερές αναμνήσεις από το σχολείο ακόμη με πολύωρες βόλτες, όμορφες συναυλίες, γνωριμίες και έρωτες.

Το πιο ριψοκίνδυνο πράγμα που έχω κάνει είναι ορειβασία σε βουνά, χωρίς να έχω τις απαραίτητες γνώσεις. Ήμουν μικρή και είχα άγνοια κινδύνου!

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ είναι «αργά και σταθερά».

Το επόμενο project που ετοιμάζω είναι ο δίσκος που μόλις κυκλοφόρησα με την μπάντα μου, τους Souled Out, με τίτλο "Sunny Side Up". Πρόκειται για μία παρουσίαση δίσκου και για την καλοκαιρινή μας περιοδεία.

Μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες είναι να παίρνω τον καφέ μου και να κάνω μία μεγάλη βόλτα από την Παραλία μέχρι το Λιμάνι μαζί με φίλους.

Το κρυφό μου σημείο στην πόλη είναι δίπλα στο Μέγαρο Μουσικής. Πηγαίνω εκεί όταν θέλω να μείνω λίγο μόνη μου και να ακούσω μουσική. Μην το πείτε πουθενά...

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί μου βγάζει μια «ζεστασιά», μια ευκολία στην επικοινωνία. Είναι όλα κοντά, μπορείς εύκολα με ένα τηλέφωνο να βρεθείς με τους αγαπημένους σου ανθρώπους και είναι γεμάτη όμορφα στέκια και πεντανόστιμες γεύσεις!

Αν θα άλλαζα κάτι στην πόλη θα ήταν να υπάρχουν περισσότερες μουσικές σκηνές και πιο περιποιημένοι δρόμοι.

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο ενεργοποιημένη σε κοινωνικά ζητήματα.

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις Έρωτας, Μελαγχολία, Οικογένεια.