Μικρή έκανε πρωταθλητισμό στην ενόργανη γυμναστική και θέλησε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον χορό. Τελικά, αποφάσισε να δώσει εξετάσεις στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος κι έτσι η ζωή πήρε άλλη πορεία! Μετά την αποφοίτησή της, η Βασω Γουλιελμάκη μετακόμισε στην Αθήνα και άρχισε να δουλεύει στην τηλεόραση πρώτα και λίγο αργότερα στον κινηματογράφο και στο θέατρο, γνωρίζοντας την επιτυχία κι ευρεία αναγνωρισιμότητα. Τον καιρό αυτό ανηφορίζει κάθε Παρασκευή στην αγαπημένη της Θεσσαλονίκη για τρεις μέρες, καθώς παίζει μαζί με τους Γιάννη Βούρο, Παναγιώτα Βλαντή, Χάρη Σώζο και Ελίνα Μάλαμα στην παράσταση "Σπασμένο γυαλί" του Άρθουρ Μίλερ, που ανεβαίνει στο Θέατρο Αριστοτέλειο.

Ιδανική αφορμή, λοιπόν, για να την παρασύρουμε σε μία όμορφη, νοσταλγική βόλτα στις αναμνήσεις της Θεσσαλονίκης των παιδικών της χρόνων αλλά και σε όσα αγαπάει να κάνει, κάθε φορά που βρίσκεται εδώ.

Γεννήθηκα στην Κρήτη σε ένα χωριουδάκι που λέγεται Κουσές Ηρακλείου. Στη Θεσσαλονίκη ήρθα σε ηλικία 3 ετών και αρχικά η οικογένειά μου εγκαταστάθηκε στο κέντρο, στην Προξένου Κορομηλά.

Θυμάμαι την παραλία που κάναμε βόλτες και κάποιοι βοηθούσαν κιόλας να κάνουν μπάνιο ή να ψαρέψουν τα μπλε ταξίδι τα κόκκινα λεωφορεία τη βιομηχανική που ήταν ακόμη στο κέντρο της πόλης τα όμορφα μαγαζιά, το ζαχαροπλαστείο Φλόκας γωνιά Αγίας Σοφίας και Μητροπόλεως το πάρκο του Ξαρχάκου με το αναψυκτήριο, η αυλή της Μητρόπολης που έπαιζα με τον πατέρα Γρηγόριο, πάντα χαμογελαστός. Κάθε Κυριακή φορούσα τα καλά μου και με έπαιρνε ο ύπνος μέσα στην εκκλησία... Την πλατεία Αριστοτέλους που έπαιζα μετά το σχολείο. Δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, απλώς τα κτίρια έχουν γεράσει και καμία φορά στη θέση τους έχει γίνει κάτι άλλο, όμως η πόλη συνεχίζει να έχει τους δικούς της ρυθμούς, τις μυρωδιές και να είναι πρωτοπόρα σε κάθε τι καινούργιο με πολύ γούστο και μεράκι.

Όταν ήμουν μικρή με πήρε από το χέρι η αδελφή μου και με έγραψε στην ενόργανη, στη Χανθ. Αμέσως ξεχώρισα και μετά από λίγο πήγα με τις φίλες μου και γράφτηκα στη Ρυθμική γυμναστική στο Παλέ ντε Σπορ. Γρήγορα ξεχώρισα. Έγινα η πρώτη Θεσσαλονικιά που μπήκε στην εθνική Ελλάδος. Σύντομα ήρθαν διακρίσεις σε πανελλήνιο επίπεδο και εγώ ήθελα να γίνω χορεύτρια. Έδωσα εξετάσεις στο κρατικό επειδή άκουσα απλά γι' αυτές. Πήγα με σχεδόν καθόλου προετοιμασία και πέρασα αμέσως. 

Σε ηλικία 22 ετών ήρθα στην Αθήνα. Η μοναξιά στη μεγαλούπολη, απρόσωπη, δίχως χρώμα με τα κίτρινα ταξί με υποδέχεται και σιγά σιγά τη συνηθίζω...

Αυτό τον καιρό βρίσκομαι μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης, καθώς παίζω στην παράσταση Σπασμένο Γυαλί που ανεβαίνει στο Θέατρο Αριστοτέλειο. Είμαι στο «Σπασμένο Γυαλί» σε έναν υπέροχο ρόλο, την Μάργκαρετ, η γυναίκα του γιατρού που θα μπορούσε να είναι η ίδια γιατρός σε άλλη εποχή με διαγνωστικές και διαισθητικές ικανότητες, κλεισμένη σε 4 τοίχους φροντίζοντας τον άντρα της και τα τριαντάφυλλα της, χωρίς φίλους, χωρίς ζωή, χωρίς παιδιά... Μόνο με έναν άντρα που εκτός από καλός γιατρός, φλερτάρει με την απόλυτη μοναξιά.

Το κοινό της Θεσσαλονίκης έχει υψηλή αισθητική, είναι δύσκολο, αλλά αν το κερδίσεις είναι πολύ γενναιόδωρο στο χειροκρότημα και στην αποδοχή. 

Στην Αθήνα έχω σχεδόν κάθε μέρα γυρίσματα για τη νέα σειρά «Θα γίνει της πολυκατοικίας». Είμαστε μία ωραία ομάδα, με ωραίους ηθοποιούς και έναν καταπληκτικό σκηνοθέτη. Νιώθω ασφάλεια και σιγουριά, γιατί όλοι μας έχουμε έντονη συναισθηματική νοημοσύνη. 

Η εικόνα που έχω ταυτίσει με τη Θεσσαλονίκη είναι τα παγωτά της Ωραίας, ένα μαγαζάκι, που έφτιαχνε τα παγωτά μόνο του. Το αγαπημένο μου παγωτό ήταν το κάστανο. Όταν βρίσκομαι στην πόλη το πρώτο πράγμα που κάνω είναι μια βόλτα στο κέντρο. Αν και δεν μου αρέσουν τα γλυκά, εδώ και μόνο εδώ, τρώω τρίγωνα σουδάκια. 

Το αγαπημένο μου μέρος στη Θεσσαλονίκη είναι η παράλια. Βόλτες πάνω κάτω, μυρωδιές από μαγαζιά, λουλούδια, τοπία...

Στην πόλη μου αρέσει οτιδήποτε μου φέρνει όμορφες μνήμες και αυτό είναι ένα μικρό βιβλιοπωλείο στην Προξένου Κορομηλά, που πέρυσι έκλεισε -αν δεν κάνω λάθος. Από εκεί πήρα τα πρώτα μου τετράδια, τα μολύβια μου και όλα τα βιβλία μου. 

Η κουζίνα της Θεσσαλονίκης είναι αξεπέραστη. Ιδιαίτερα οι μνήμες μου από αυτήν σε συνδυασμό με την κρητική κουζίνα νομίζω ότι είναι οι καλύτερες του κόσμου. Αγαπώ την τυρόπιτα από τον Αγαπητό, τρίγωνα από τον Ελενίδη, ανώμαλα από τον Χατζηφωτίου, τσουρέκια από τον Τερκενλή, γύρο από τη Διαγώνιο. Μέσα στην αγορά υπάρχουν τα καλύτερα φαγάδικα και στο κέντρο τα μαγαζιά είναι εκπληκτικά. Μετά την παράσταση, συνήθως το μαμαδίστικο φαγητό είναι το καλύτερο. 

Το μυστικό μου μέρος στην πόλη είναι στην παραλία, σε ένα πεύκο που είναι το δικό μου δέντρο. Εκεί έκανα τα πρώτα μου πικ-νικ με τις συμμαθήτριες μου, εκεί είναι το δικό μου «σπιτάκι» των παιδικών μου χρόνων...

Την ωραιότερη θέα την είχε το σπίτι που μεγάλωσα. Στην Μητροπόλεως με Αγία Σοφία. Εκεί έχω δει τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα. Επίσης στην Άνω Πόλη στα κάστρα και στη Ναυαρίνου. 

Τι θα θέλατε να αλλάξετε στην πόλη αν μπορούσατε; Η Θεσσαλονίκη θέλω να είναι πάντα ένα «στολίδι», γιατί της αξίζει. Θέλω να είναι καθαρή, να μην αφήνει κανέναν και τίποτα να την «μολύνει» με συμπεριφορές και κακές αποφάσεις...

Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω τη Θεσσαλονίκη με 3 λέξεις αυτές θα ήταν... Η πόλη μου.

Info: Η παράσταση «Σπασμένο γυαλί» του Άρθουρ Μίλερ, σε σκηνοθεσία Άσπας Καλλιάνη, παίζεται στο Θέατρο Αριστοτέλειο κάθε Παρασκευή (9.00 μ.μ.), Σάββατο (9.00) και Κυριακή (6.30 μ.μ.)

Φωτογραφία Νέας Παραλίας στο κολάζ: Γιώργος Γερόλυμπος