Η Εβδομάδα Μόδας του Μιλάνου συνεχίζεται με το έναν πολυτελή οίκο να υποδέχεται των άλλων και τους creative directors τους να βάζουν τα δυνατά τους για να εντυπωσιάσουν κοινό και κριτικούς. Και αλήθεια είναι πως οι πλειοψηφία, τα έχει πάει εξαιρετικά, μέχρι στιγμής. Εχθές την τιμητική τους είχαν μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα. Prada, Emporio Armani και Moschino παρουσίασαν τη δική τους παλέτα αντιθέσεων, σχετικά με τη μόδα της επερχόμενης άνοιξης. 

Prada

Ο οίκος Prada, υπό τη δημιουργική διεύθυνση της Miuccia Prada και του Raf Simons, παρουσίασε μια συλλογή που είχε τον χαρακτηριστικό τίτλο “Body Composition”. Ο τίτλος δεν ήταν τυχαίος, καθώς η επίδειξη εξερεύνησε τη σιλουέτα και την πληθώρα εναλλαγών που μπορεί να έχει μια δημιουργία, επαναφέροντας στο προσκήνιο ένα από τα πιο συχνά και καίρια ερωτήματα, αν τελικά τα ρούχα προσαρμόζονται στο σώμα ή αν το σώμα μπορεί να τα επαναπροσδιορίσει. 

Η σκηνή στήθηκε σε έναν εντυπωσιακό πορτοκαλί χώρο, με ένα runway, το οποίο έμοιαζε να παρασέρνει τα μοντέλα στην ένταση της στιγμής. Οι σιλουέτες είχαν ένα στοιχείο ασυμμετρίας και αποδόμησης. Τα φορέματα αγκάλιαζαν με ένα αέρινο και ξεχωριστό τρόπο κάθε σιλουέτα, τα bralettes έμοιαζαν να αιωρούνται, ενώ τα παντελόνια έπαιζαν με διαφορετικά μήκη. Το layering ήταν βασικό εργαλείο – όχι για να προσθέτει όγκο, αλλά για να δημιουργεί την αίσθηση ότι κάθε look μπορεί να παρουσιαστεί με περισσότερους από έναν τρόπο. 

Η χρωματική παλέτα κινήθηκε ανάμεσα σε ουδέτερους τόνους, με «εκρήξεις» από παστέλ ροζ ή πράσινο μέντας, σαν σκόρπιες ανάσες μέσα στο αυστηρό σκηνικό. Οι λεπτομέρειες,  όπως οι αιωρούμενες κορδέλες, οι ασύμμετρες κουμπώσεις και τα διάφανα υφάσματα, τόνιζαν τη διαρκή κίνηση. Δεν ήταν μια συλλογή που ήθελε να δείξει τελειότητα, αλλά ελευθερία.

Emporio Armani

Η πιο φορτισμένη συναισθηματικά στιγμή της ημέρας ανήκε αναμφίβολα στην Emporio Armani, που παρουσίασε τη συλλογή «Ritorni» (Returns), την πρώτη μετά τον θάνατο του Giorgio Armani τον περασμένο Σεπτέμβριο. Η επιλογή του Teatro Armani για το show ήταν συμβολική. Όλοι θυμόμαστε ότι λίγες εβδομάδες πριν, στον ίδιο χώρο, είχε πραγματοποιηθεί η τελετή αποχαιρετισμού του σχεδιαστή.

Το σκηνικό ντύθηκε στα λευκά, με υφάσματα που έπεφταν από την οροφή και δημιουργούσαν μια αίσθηση αιώρησης, σαν ένα λεπτό πέπλο μνήμης. Οι πρώτες εμφανίσεις περιλάμβαναν sloochy σακάκια σε greige αποχρώσεις, σατέν φορέματα που γυάλιζαν σαν υγρή επιφάνεια, παντελόνια με μοναδική κίνηση, σαν να ρέουν, όλα πιστά στο DNA του Armani.

Καθώς το show προχωρούσε, εμφανίστηκαν ikat prints, λεπτομέρειες με δαντέλα, κεντημένα σακάκια, και μια χρωματική παλέτα που σταδιακά άφηνε το λευκό για να φλερτάρει με το μπλε και το ασημί. Οι σιλουέτες παρέμειναν χαλαρές αλλά παράλληλα και tailored, με εκείνη την αβίαστη κομψότητα που χαρακτήριζε τον ιδρυτή του οίκου.

Η κορύφωση ήρθε στο τέλος. Τα μοντέλα δέχθηκαν ένα παρατεταμένο χειροκρότημα, όμως η γνώριμη φιγούρα του Giorgio Armani δεν εμφανίστηκε ποτέ για τον αποχαιρετισμό. Η απουσία ήταν εκείνη που σφράγισε τη συλλογή, μετατρέποντας την επίδειξη σε ένα σιωπηλό μνημόσυνο αλλά και σε μια δήλωση συνέχειας.

Moschino

Αν η Prada επέλεξε να κινηθεί με φιλοσοφικό βάθος και η Emporio Armani με νοσταλγική μελαγχολία, η Moschino απάντησε με θεατρική ειρωνεία και χιούμορ. Ο Adrian Appiolaza, στο δεύτερο του καλοκαίρι στον οίκο, παρουσίασε μια συλλογή που έμοιαζε με οπτικό παιχνίδι ανάμεσα στην pop κουλτούρα και την υψηλή ραπτική.

Οι σιλουέτες είχαν υπερβολικά σχήματα, στοιχεία γνώριμα για το ιταλικό maison. Φούστες σαν κρινολίνα, φορέματα κατασκευασμένα από πλαστικές ταινίες, παλτά που έμοιαζαν με τεράστια κουτιά δώρων. Τα αξεσουάρ έπαιξαν τον δικό τους πρωταγωνιστικό ρόλο: τσάντες σε σχήμα κουβά, φρούτου ή κατσαρόλας, σακίδια που θύμιζαν παλέτες φρούτων, όλα με την αισθητική του Arte Povera περασμένη μέσα από το φίλτρο της ειρωνείας.

Ξεχώρισε το μοτίβο εφημερίδας, το οποίο αντί για καταστροφολογικούς τίτλους είχε «τυπώσει» θετικές και ελπιδοφόρες ειδήσεις -μια σπάνια δόση αισιοδοξίας στη μόδα. Η επίδειξη έκλεισε με τον ίδιο τον Appiolaza στη σκηνή, φορώντας ένα T-shirt με τη λέξη Stop και το πρόσωπο ενός παιδιού, μια σαφή αναφορά στην τύχη των παιδιών σε εμπόλεμες ζώνες.

Ο οίκος Moschino απέδειξε ξανά ότι μπορεί να συνδυάζει το χιούμορ με το πολιτικό σχόλιο, δημιουργώντας μια στιγμή όπου το κοινό γέλασε, αλλά και σιώπησε σκεπτικό.