Μια ολόκληρη μέρα στο κτήμα Κυρ-Γιάννη, Σεπτέμβριο μήνα, στην εποχή του τρύγου είναι αληθινή ευλογία, αφού ένοιωσα να κατακλύζομαι από όμορφες εικόνες ανεπιτήδευτης φύσης, χαμογελαστά πρόσωπα από ανθρώπους που αγαπούν με πάθος αυτό που κάνουν κι έμαθα ένα σωρό πράγματα που θα μου μείνουν στο νου για πάντα. Είναι σπουδαίο να αγαπάς το αντικείμενό σου, να εξελίσσεις ό,τι έχεις δημιουργήσει εσύ ή οι προκάτοχοί σου και να προχωράς ολοένα και πιο μπροστά με νέες κατακτήσεις. Ο Στέλλιος Μπουτάρης ανήκει σ' αυτήν την κατηγορία και πρόσφατα έγινε ο οικοδεσπότης στο κτήμα Κυρ-Γιάννη στο Γιαννακοχώρι της Νάουσας, όπου πήραμε μια γεύση από όλη αυτή την υπέροχη μυσταγωγία που υπάρχει γύρω από το κρασί, την παραγωγή και την αύρα του.

Στην είσοδο του κτήματος, με τους αμπελώνες δεξιά κι αριστερά φορτωμένους σταφύλια, μας περίμενε ένα welcome τραπέζι με ψάθινα καπέλα κι ένα ποτήρι λευκό κρασί για το καλωσόρισμα. Ο Στέλλιος Μπουτάρης ανέλαβε να μας ξεναγήσει διηγώντας μας την ιστορία του κτήματος, την έκταση του, τη διαδικασία του τρύγου που εκτυλίσσεται αυτή την εποχή, μικρά και μεγάλα μυστικά των αμπελουργών και παράλληλα την ιστορία της οικογένειάς του που κινείται εδώ και χρόνια παράλληλα με την οινοπαραγωγή.

Μαζί με την ομάδα του, όλοι νέοι, χαμογελαστοί και γεμάτοι όρεξη για δουλειά διαλέξαμε τα σταφύλια που ήταν ώριμα για κόψιμο, τα μαζέψαμε σε κασόνια και τα μεταφέραμε στους ξύλινους κάδους όπου έγινε το «πάτημα» με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο.

Είναι έθιμο να υπάρχουν μικρές πετσέτες στο τελείωμα όπου μένει το αποτύπωμα των ποδιών, κάτι που φυλάσσεται σαν ενθύμιο της κάθε χρονιάς. Μετά την τόσο διασκεδαστική πραγματικά διαδικασία που όλοι απολαύσαμε μας περίμενε το γεύμα του αμπελουργού για κολατσιό και λίγο αργότερα ένα εξαιρετικό wine tasting με τον expert του είδους Ανδρέα Ματθίδη.

Τέσσερα λευκά κρασιά και στη συνέχεια τέσσερα κόκκινα, μεταξύ των οποίων και οι ναυαρχίδες του κτήματος, η Ράμνιστα -το νο1 κρασί σε πωλήσεις-, το Δύο Ελιές -το πρώτο κρασί που έβγαλε ο Στέλλιος Μπουτάρης-, τα υπέροχα Ντρούμο και Πάλπο με τα σλάβικα ονόματα, η αξεπέραστη Σαμαρόπετρα και όλα τα υπόλοιπα. Ο sommelier εστίασε στα αρώματα που αναδύει το καθένα, τις ιδιαιτερότητές τους και τους συνδυασμούς σε σχέση με το φαγητό. Ενδείκνυνται όλα μαζί σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα γευσιγνωστική και οινογνωστική παρουσίαση .

Αμέσως μετά έγινε η αποκάλυψη του νέου κρασιού, που πρόκειται για ένα casual, κόκκινο κρασί που έχει στόχο να καλύψει τις ανάγκες της καθημερινότητας. Με μια καταπληκτική ετικέτα σχεδιασμένη από το G Design Studio το «Μπλε Τρακτέρ» ξεκίνησε την πορεία του ανάμεσα στα αμπέλια, εκεί ακριβώς στην πηγή της παραγωγής του. Ένα παλιό μπλε τρακτέρ πήρε μπρος με μανιβέλα και έκανε την πρώτη του διαδρομή φορτωμένο με τα κιβώτια του καινούριου κρασιού.

Ακολούθησε ένα απίθανο γεύμα κάτω από τα μεγάλα δέντρα του κτήματος, στη σκιά της «Κούλας» του παλιού, πέτρινου κτίσματος που πρωτοστατεί στο κτήμα. Το τραπέζι στρώθηκε με άπειρες λιχουδιές φτιαγμένες επί τόπου από ομάδες της πόλης της Νάουσας, όπου δίδασκαν πως φτιάχνονται τα ντολμαδάκια, οι πίτες με φύλλο περέκ και μπάτζο, η μουσταλευριά και άλλα πολλά.

Τα κρασιά του κτήματος συνόδευαν το γεύμα, ενώ πρωτοστατούσε φυσικά το ολοκαίνουριο «Μπλε Τρακτέρ», η νέα κατάκτηση του αμπελώνα. Ο φιλόξενος οικοδεσπότης ήταν παντού, κοντά σε όλους για να διηγηθεί ιστορίες, να μιλήσει για την ιστορία της κάθε ετικέτας και του κάθε ονόματος, να μιλήσει για την οικογένεια, τις ευθύνες που ανέλαβε, την καθημερινότητά του στο κτήμα, τη μεγάλη του αγάπη για το κρασί.

Η μέρα τελείωσε μετά το απίθανο φαγοπότι, με τον καλύτερο τρόπο, αφού το φως που άρχισε σιγά σιγά να πέφτει άλλαζε τα χρώματα της φύσης και τα γλύκαινε με υπέροχο τρόπο. Γεμάτοι όμορφες εικόνες, γνώσεις κι εμπειρίες ζήσαμε μια πραγματικά αξέχαστη και παραγωγική μέρα που θα έχουμε να θυμόμαστε σαν μια υπέροχη ανάμνηση!

Στο video που παρουσιάστηκε πριν το wine tasting εξιστορείται η ιστορία της οικογένειας Μπουτάρη, μιλούν τα μέλη της οικογένειας, ο καθένας για τη δική του αρμοδιότητα και δίνεται μια συγκινητική σφαιρική εικόνα της διαδοχής στο κτήμα Κυρ-Γιάννη και της σημερινής κατάστασης.

Φωτογραφία: Σταυρούλα Κλειδαριά